Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.241.2019.2.JN
z 9 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2019 r. (data wpływu 15 maja 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 czerwca 2019 r. (data wpływu 14 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 14 czerwca 2019 r. (data wpływu 14 czerwca 2019 r.) o adres elektroniczny ePUAP.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest rolnikiem, nie posiada jednak statusu rolnika ryczałtowego. W dniu 3 listopada 1986 r. zawarł notarialną umowę kupna sprzedaży działki rolnej o pow. 72 arów, zwiększając powierzchnię prowadzonego gospodarstwa rolnego. Przedmiotowa nieruchomość została nabyta jako nieruchomość rolna, była wykorzystywana wyłącznie w działalności rolniczej i z tytułu jej posiadania Wnioskodawca uiszcza podatek rolny.

W listopadzie 2013 r. gmina uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który obejmował m.in. działkę będącą własnością Wnioskodawcy. Miejscowy plan określa budowlane przeznaczenie posiadanej przez Wnioskodawcę działki. Wnioskodawca nie występował o dokonanie zmian w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego. Inicjatorem zmian w miejscowym planie była gmina. Obecnie powyższą działkę Wnioskodawca zamierza sprzedać innej osobie fizycznej. Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów związanych z uzbrojeniem działki. Wnioskodawca nie ogłaszał sprzedaży działki w prasie lokalnej bądź przez biura nieruchomości.

Wnioskodawca nigdy nie prowadził działalności gospodarczej związanej z przedmiotową nieruchomością i nieruchomość nie była przedmiotem najmu bądź dzierżawy. Wnioskodawca nie był i nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT (nie posiada również statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy VAT).

Sprzedaż nieruchomości będzie mieć charakter okazjonalny i jednorazowy.

Wnioskodawca nigdy wcześniej nie dokonywał sprzedaży nieruchomości a jedynie kupował grunty orne w ramach prowadzonego gospodarstwa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy z tytułu sprzedaży (dostawy) przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca uzyska status podatnika podatku od towarów i usług, a w konsekwencji tego, czy sprzedaż (dostawa) przedmiotowej nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu sprzedaży (dostawy) przedmiotowej nieruchomości nie uzyska on statusu podatnika podatku od towarów i usług, w konsekwencji czego, sprzedaż (dostawa) przedmiotowej nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 tejże ustawy opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z powyższymi przepisami grunt stanowi zatem towar, a ich sprzedaż jest traktowana niewątpliwie jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Jednak nie każda dostawa towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby taka sprzedaż była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Art. 15 ust. 1 ustawy stwierdza, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z powyższych przepisów wynika, że dana czynność podlega podatkowi VAT wyłącznie w przypadku gdy wykonał ją podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Podatnikiem zaś zgodnie z powyższym jest podmiot prowadzący działalność gospodarczą – czyli podmiot występujący w profesjonalnym obrocie gospodarczym, dokonujący dostaw towarów lub świadczący usługi w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Analizując dalej przytoczone przepisy należy zatem uznać, że osoby fizyczne, które dokonują sprzedaży lub innej formy zbycia towarów pochodzących z majątku osobistego, a który nie został nabyty w celu jego dalszej odsprzedaży, nie są podatnikami w rozumieniu ustawy o VAT.

Podatnikami również nie można uznać osób fizycznych, które dokonują okazjonalnych, jednorazowych transakcji za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzą zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W odniesieniu do podmiotu sprzedającego grunt, aby stwierdzić, czy działa on w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą należy ustalić, czy jego działalność w tym zakresie można określić jako profesjonalną. Niewątpliwą taką przesłanką będzie określenie ilości dokonanych transakcji w obrocie nieruchomościami, jak również inne formy aktywności, które mogą wskazywać, że czynności przybierają formę zorganizowaną. Można do nich zaliczyć: nabycie terenu i jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Analizując sytuację Wnioskodawcy przedstawioną w opisie sprawy, a w szczególności jego aktywność w charakterze osoby, którą można by uznać za podatnika w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie prowadził żadnych czynności, które wykraczałyby poza zwykłe rozporządzenie majątkiem osobistym, zaś sama sprzedaż nie będzie oznaczać wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT. W konsekwencji tego Wnioskodawca nie będzie podatnikiem podatku VAT – o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy VAT – w zakresie planowanej sprzedaży nieruchomości, natomiast dostawa tej nieruchomości nie będzie posiadała cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Reasumując – mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy – należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości, nie będzie stanowiła działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym Wnioskodawca z tego tytułu nie wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, zaś sama czynność nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca nadmienił, iż powyższe stanowisko jest akceptowane przez organy podatkowe w ostatnio wydanych interpretacjach przepisów prawa podatkowego, np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 7 maja 2014 r. sygn. ILPP2/443-137/14-4/AK, z dnia 8 lipca 2016 r. sygn. ILPP2/4512-1-280/16-4/AD, z dnia 12 grudnia 2016 r. sygn. 3063-ILPP1-1.4512.126.2016.1.MJ.

Wobec powyższego Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości przyjętego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem grunt spełnia – wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy – definicję towaru, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu dla danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży działki podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm. – (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest rolnikiem. W 1986 r. zawarł notarialną umowę kupna-sprzedaży działki rolnej o pow. 72 arów i zwiększył powierzchnię prowadzonego gospodarstwa rolnego. Działka została nabyta jako nieruchomość rolna i była wykorzystywana wyłącznie w działalności rolniczej. Z tytułu jej posiadania Wnioskodawca uiszcza podatek rolny.

W listopadzie 2013 r. gmina uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który obejmował m.in. ww. działkę będącą własnością Wnioskodawcy i określił jej budowlane przeznaczenie. Inicjatorem zmian w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego była gmina – Wnioskodawca nie występował o ich dokonanie.

Obecnie przedmiotową nieruchomość zamierza sprzedać innej osobie fizycznej. Nie ponosił on żadnych nakładów związanych z uzbrojeniem działki. Nie ogłaszał sprzedaży działki w prasie lokalnej bądź przez biura nieruchomości.

Wnioskodawca nie był i nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Nigdy nie prowadził działalności gospodarczej związanej z przedmiotową nieruchomością, nie była ona też przedmiotem najmu bądź dzierżawy.

Wnioskodawca nigdy wcześniej nie dokonywał sprzedaży nieruchomości, a jedynie kupował grunty orne w ramach prowadzonego gospodarstwa. Sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie mieć charakter okazjonalny i jednorazowy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia ww. nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Wnioskodawca nie podejmował czynności zmierzających do podniesienia wartości gruntu, bowiem nie występował o dokonanie zmian w Miejscowym Planie Zagospodarowania, a także nie uzbrajał terenu. Nie podejmował również żadnych aktywnych działań marketingowych obrotu nieruchomościami, takich jak zamieszczenie ogłoszeń sprzedaży. Zatem Wnioskodawca nie będzie zachowywał się jak handlowiec, a sprzedaż przedmiotowej działki będzie stanowiła jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego majątku prywatnego.

W rozpatrywanej sprawie brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby określona sprzedaż została uznana za opodatkowaną podatkiem VAT nie jest wystarczające stwierdzenie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego, w związku ze sprzedażą, jako podatnika podatku od towarów i usług.

Podsumowując, w związku z dostawą przedmiotowej działki Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, ponieważ nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług. Sprzedaż przez Wnioskodawcę działki nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem dokonując sprzedaży przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca nie uzyska statusu podatnika od towarów i usług, a w konsekwencji sprzedaż ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.