2019.07.03 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT2-3.4011.275.2019.1.RR

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.275.2019.1.RR
z 3 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2019 r. (data wpływu 25 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 maja 2019 r. (data wpływu 23 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji przychodu uzyskanego na podstawie umowy o świadczenie usług na rzecz Spółki oraz innych kontrahentów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji przychodu uzyskanego na podstawie umowy o świadczenie usług na rzecz Spółki oraz innych kontrahentów.

Pismem z dnia 20 maja 2019 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek, przedkładając oświadczenie o treści zgodnej z aktualnym brzmieniem art. 14b § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn zm.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest wspólnikiem w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, o kapitale zakładowym wynoszącym 111 000 zł (dalej: „Spółka”), dzielącym się na 222 udziały po 500 zł każdy. Wnioskodawca posiada w Spółce 30 udziałów o łącznej wartości 15 000 zł. Ponadto jest prezesem zarządu Spółki. Zarząd Spółki jest trzyosobowy. Spółka prowadzi działalność gospodarczą z zakresu produkcji i sprzedaży systemów oświetlenia. W ramach pełnienia funkcji prezesa Spółki, Wnioskodawca podejmuje czynności związane z zarządzaniem Spółką w zakresie prowadzenia spraw oraz jej reprezentacją. Z tytułu pełnienia funkcji prezesa Zarządu, na podstawie powołania, otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 6 000 zł brutto.

Jednocześnie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie projektowania i wdrażania rozwiązań informatycznych dla podmiotów gospodarczych. Działalność ta nie pokrywa się z obszarem działalności Spółki. Spółka, ze względu na charakter działalności, w toku bieżącego funkcjonowania posiada określone zapotrzebowanie na usługi i rozwiązania informatyczne, których sama nie jest sobie w stanie zapewnić, ze względu na brak wyodrębnienia odpowiedniego działu i pracowników posiadających odpowiednie kompetencje, narzędzia i wiedzę, aby efektywnie i na bieżąco wdrażać i nadzorować odpowiednie rozwiązania programistyczne. Z uwagi na powyższe należy wskazać, że nabycie ww. usług od usługodawcy zewnętrznego jest bardziej uzasadnione pod względem ekonomicznym, gdyż nie powoduje konieczności utworzenia nowego stanowiska pracy, przeszkolenia pracownika i wyposażenia go w narzędzia niezbędne do wykonywania tego typu czynności. Wnioskodawca, z racji prowadzenia działalności gospodarczej w tym zakresie oraz znajomości specyfikacji działalności Spółki, jest w stanie zapewnić wyżej wskazane usługi za rozsądnym i konkurencyjnym wynagrodzeniem.

Wobec powyższego, w ramach zarejestrowanej działalności gospodarczej, w dniu 31 stycznia 2019 r. Wnioskodawca zawarł ze Spółką umowę o współpracy, której przedmiotem jest świadczenie usług w zakresie rozwiązań programistycznych usprawniających funkcjonowanie Spółki, a także uregulowanie kwestii korzystania z tych rozwiązań przez Spółkę, poprzez udzielenie odpłatnej licencji na ich wykorzystywanie przez Spółkę.

Według stanu na dzień złożenia wniosku, na podstawie ww. umowy Wnioskodawca zobowiązany jest do świadczenia usług na rzecz Spółki na zasadzie abonamentu w wymiarze co najmniej 40 godzin miesięcznie.

Wnioskodawca wskazuje, że opracował dla Spółki m.in. szereg rozwiązań pozwalających na automatyzację przepływu danych i raportowania, w odniesieniu do których w trakcie bieżącej działalności Spółki Wnioskodawca dokonuje regularnego sprawdzania i rozwijania oprogramowania oraz wprowadza w nim okresowe modyfikacje. Rozwiązania te, ze względu na swoją innowacyjność, wzmacniają pozycję Spółki względem konkurencji.

Rozwiązania informatyczne nie są dedykowane wyłącznie dla Spółki i mogą stanowić przedmiot obrotu gospodarczego. Dlatego też, biorąc pod uwagę związek Wnioskodawcy ze Spółką (Wnioskodawca jest jednym z założycieli i członkiem zarządu Spółki w zasadzie od początku jej istnienia), a z drugiej strony zapewnienie Wnioskodawcy możliwości swobodnego wykorzystania zaprojektowanych rozwiązań w razie ewentualnego wystąpienia ze Spółki, strony zdecydowały, że Spółka korzystać będzie ze stworzonych przez Wnioskodawcę rozwiązań informatycznych na zasadzie licencji wyłącznej.

Z tytułu świadczenia przez Wnioskodawcę usług w zakresie i wymiarze, o których mowa powyżej oraz udzielenia licencji, Spółka wypłaca comiesięczne wynagrodzenie ryczałtowe. Czynności związane z realizacją przedmiotu umowy Wnioskodawca wykonuje poza godzinami pełnienia funkcji w zarządzie Spółki.

Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi również na rzecz osób trzecich (tj. innych niż Spółka). Spółka będzie jednym z wielu kontrahentów. Ani ze Spółką, ani z osobami trzecimi Wnioskodawca nie będzie zawierał umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze. Nie będzie zarządzał cudzym przedsiębiorstwem, tj. na rzecz i w interesie innego przedsiębiorcy oraz na jego rachunek.

Umowa zawarta ze Spółką (oraz umowy zawierane z osobami trzecimi) reguluje w szczególności jej zakres przedmiotowy, wynagrodzenie, odpowiedzialność Wnioskodawcy wobec usługobiorcy za należyte wykonanie przedmiotu umowy oraz zasady rękojmi i gwarancji na wykonany przedmiot umowy. Pełną odpowiedzialność za prawidłowe wykonanie przedmiotu umowy Wnioskodawca ponosi samodzielnie i osobiście wobec odbiorcy końcowego, którym może być Spółka lub osoba trzecia.

Wnioskodawca wykonuje usługi na rzecz Spółki lub osób trzecich samodzielnie lub za pomocą osób trzecich (pracowników lub zleceniobiorców), niezależnie, pod własnym kierownictwem, w miejscu i czasie przez siebie ustalonym. Ani Spółka, ani osoby trzecie nie posiadają żadnego władztwa nad Wnioskodawcą.

Wnioskodawca ponosi pełne ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, ponieważ posiada On gwarancje współpracy ze Strony Spółki lub osób trzecich.

Umowa zawierana ze Spółką ma charakter projektowy w tym znaczeniu, że zakres zapotrzebowania na usługi zgłaszany jest przez Spółkę comiesięcznie, w zależności od aktualnego zapotrzebowania. Usługi świadczone na rzecz Spółki nie będą wykraczały poza zakres usług, który jest przedmiotem działalności Wnioskodawcy. Jak wskazano powyżej, Strony w umowie ustaliły, że Wnioskodawca zobowiązany jest wykonywać przedmiot umowy przez co najmniej 40 godzin miesięcznie, za co otrzymuje ryczałtowe wynagrodzenie.

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, a rozliczenia wynagrodzenia od Spółki i innych kontrahentów dokonywane są na podstawie faktur.

Wnioskodawca zamierza kwalifikować przychód, uzyskany z tytułu współpracy ze Spółką oraz innymi kontrahentami na podstawie umów o świadczenie usług i wystawionych faktur, jako mający źródło w pozarolniczej działalności gospodarczej. Do kosztów uzyskania przychodu zamierza kwalifikować wszelkie koszty na zasadach ogólnych, a powstały w ten sposób dochód zamierza opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych, w tym na podstawie art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509).

Co istotne, Wnioskodawca zamierza utrzymać jednocześnie istniejący stosunek łączący go ze Spółką – otrzymuje On wynagrodzenie z tytułu wykonywania obowiązków związanych z pełnieniem funkcji prezesa Zarządu, przy czym w tym zakresie nie łączy Go ze Spółką odrębna umowa, stosunek łączący Go ze Spółką ma więc wyłącznie charakter organizacyjny (powołanie), a nie cywilnoprawny czy pracowniczy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, świadcząc na rzecz Spółki oraz innych kontrahentów usługi na podstawie umów o świadczenie usług, których zakres wskazany został w opisie stanu faktycznego wniosku, jest uprawniony do kwalifikowania przychodu uzyskanego z tego tytułu jako mającego źródło w pozarolniczej działalności gospodarczej, zgodnie z przepisami art. 5b w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 3 oraz art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, jest On wspólnikiem w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, o kapitale zakładowym wynoszącym 111 000 zł (dalej: „Spółka”), dzielącym się na 222 udziały po 500 zł każdy. Wnioskodawca posiada w Spółce 30 udziałów o łącznej wartości 15 000 zł. Ponadto jest prezesem zarządu Spółki. Zarząd Spółki jest trzyosobowy. Spółka prowadzi działalność gospodarczą z zakresu produkcji i sprzedaży systemów oświetlenia. W ramach pełnienia funkcji prezesa Spółki, Wnioskodawca podejmuje czynności związane z zarządzaniem Spółką w zakresie prowadzenia spraw oraz jej reprezentacją. Z tytułu pełnienia funkcji prezesa Zarządu, na podstawie powołania, otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 6 000 zł brutto.

Wnioskodawca ponosi pełne ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, ponieważ posiada On gwarancje współpracy ze strony Spółki lub osób trzecich.

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, a rozliczenia wynagrodzenia od Spółki i innych kontrahentów dokonywane są na podstawie faktur.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że na podstawie przepisu art. 5b w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 3 oraz art. 14 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa”), w opisanym stanie faktycznym jest uprawniony do kwalifikowania przychodu uzyskanego z tytułu świadczenia usług w opisanym powyżej zakresie, jako mającego źródło w pozarolniczej działalności gospodarczej.

Uzasadniając swoje stanowisko, Wnioskodawca zaznacza w pierwszej kolejności, że ww. dochód uzyskuje, działając jako przedsiębiorca, prowadzący działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej.

Po drugie, Wnioskodawca uzyskuje przychód na podstawie umów, których przedmiotem jest świadczenie merytorycznych usług na rzecz Spółki oraz innych kontrahentów. W ramach wniosku o interpretację indywidualną Wnioskodawca zwraca szczególną uwagę na przychody, które powstają na podstawie umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką, i do tego zagadnienia zamierza On ograniczyć dalsze rozważania.

W ocenie Wnioskodawcy, umowa, która łączy Go ze Spółką, ze względu na swój zakres przedmiotowy i charakter, powinna być kwalifikowana jako zawierana i wykonywana w ramach działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art. 5b ust. 1 ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Wnioskodawca prowadzi odrębne przedsiębiorstwo, oferujące między innymi usługi z zakresu projektowania rozwiązań informatycznych dla podmiotów gospodarczych.

Usługi wykonywane są na podstawie umów, określających w szczególności ich zakres przedmiotowy, wynagrodzenie, odpowiedzialność Wnioskodawcy wobec usługobiorcy za należyte wykonanie przedmiotu umowy oraz zasady rękojmi i gwarancji na wykonany przedmiot umowy.

Wnioskodawca wykonuje usługi na rzecz Spółki samodzielnie, niezależnie, pod własnym kierownictwem, w miejscu i czasie przez siebie ustalonym. Spółka nie posiada żadnego władztwa nad Wnioskodawcą.

Pełną odpowiedzialność za prawidłowe wykonanie umowy wobec odbiorcy końcowego, którym może być Spółka lub osoba trzecia, Wnioskodawca ponosi samodzielnie i osobiście. W ocenie Wnioskodawcy, nawet w przypadku, gdy to Spółka, z którą jest On powiązany kapitałowo i osobowo, jest końcowym odbiorcą usług, należy przyjąć, że Wnioskodawca będzie ponosił wobec niej pełną odpowiedzialność odszkodowawczą za wykonywane czynności i w tym zakresie Spółka powinna być kwalifikowana jako osoba trzecia, o której mowa w art. 5b ust 1 pkt 1 ustawy.

Wnioskodawca ponosi pełne ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Umowa może bowiem w każdym momencie zostać przez Spółkę wypowiedziana m.in. wobec braku zapotrzebowania na dane usługi lub wobec konieczności ograniczenia kosztów związanych z tego typu usługami.

Wnioskodawca otrzymuje co prawda regularne, ryczałtowe wynagrodzenie, ale strony nie wykluczają możliwości jego dostosowania w odniesieniu do aktualnego zapotrzebowania na dany rodzaj usług.

Wnioskodawca nie wyklucza, że będzie zatrudniał pracowników lub współpracowników czy też zlecał wykonywanie czynności osobom trzecim.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że czynności wykonywane na rzecz Spółki na podstawie opisanej powyżej umowy o świadczenie usług (umowy o współpracy) wyczerpują definicję działalności gospodarczej, a przez to nie kwalifikują się pod wyłączenie określone w przepisie art. 5b ustawy.

Po trzecie, mając na uwadze rozważania odnoszące się do kwalifikowania działań jako prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, stoi On na stanowisku, że przychody, które osiąga z tytułu świadczenia ww. usług na rzecz Spółki, stanowią przychody wskazane w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy, tj. przychody mające źródło w działalności gospodarczej.

Ze względu na istotę wniosku, Wnioskodawca pod rozwagę poddaje dwie podstawy prawne, służące kwalifikacji przychodu, o którym mowa powyżej: przepis art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy, tj. źródło przychodu w postaci działalności wykonywanej osobiście oraz w postaci pozarolniczej działalności gospodarczej.

W ocenie Wnioskodawcy, jak wskazano powyżej, źródłem przychodu są przychody uzyskiwane z pozarolniczej działalności gospodarczej, jednakże ze względu na redakcję przepisów dotyczących źródeł przychodu z działalności wykonywanej osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 13 ustawy), Wnioskodawca odnosi się do alternatywnej kwalifikacji przychodów z działalności gospodarczej jako przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

Zgodnie z art. 13 ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:

(uchylony)
przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych;
przychody z działalności duchownych, osiągane z innego tytułu niż umowa o pracę;
przychody z działalności polskich arbitrów uczestniczących w procesach arbitrażowych z partnerami zagranicznymi;
przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7;
przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9;
przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych;

przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:
1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej.
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

– z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9;

przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

W ocenie Wnioskodawcy, do opisanego stanu faktycznego nie znajdą zastosowania przepisy art. 13 pkt od 1 do 7a ustawy, jako regulujące odmienne stany faktyczne.

Pod rozwagę poddać należy zatem punkt 8 i 9 powyższego przepisu.

W ocenie Wnioskodawcy, przepis art. 13 pkt 8 ustawy nie znajdzie zastosowania ze względu na fakt, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, o czym była mowa powyżej, jeżeli bowiem mowa jest w przepisie o przychodach z tytułu świadczenia usług, to ostatnia część tego przepisu stanowi, że nie stosuje się go do umów zawieranych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Przechodząc do drugiego ze wskazanych przepisów (art. 13 pkt 9 ustawy), Wnioskodawca stoi na stanowisku, że on również nie znajdzie zastosowania w opisanym stanie faktycznym. Przepis ten jest specyficzny o tyle, że nakazuje kwalifikować przychody z umów, o których mowa w przepisie, jako uzyskane w ramach działalności wykonywanej osobiście, niezależnie od tego, że byłyby wykonywane w ramach działalności gospodarczej. W ocenie Wnioskodawcy, umowa, którą zawarł On ze Spółką, nie ma charakteru żadnej z umów, o których mowa w przepisie, tj. umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze. Przyczyną jest przedmiot umowy, który obejmuje wyłącznie świadczenie usług w zakresie tworzenia rozwiązań informatycznych oraz reguluje kwestię wynagrodzenia z tytułu udzielenia Spółce licencji na stworzone przez Wnioskodawcę rozwiązania informatyczne. Zakresowo są to więc czynności zupełnie odmienne od wskazanych w przepisie art. 13 pkt 9 ustawy, już chociażby, prima facie, ze względu na ich literalną treść.

W powszechnie obowiązujących przepisach brak jest definicji „kontraktu menedżerskiego”, „umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem” i „innej umowy o podobnym charakterze”, więc ich zakres znaczeniowy ustalać należy w oparciu o rozbudowaną już linię interpretacyjną sądów administracyjnych. W tym celu Wnioskodawca pragnie przytoczyć definicję kontraktu menedżerskiego, którą Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zaproponował w wyroku z dnia 14 marca 2011 r., sygn. akt I SA/Gl 122/10. Zgodnie z jej treścią, istota kontraktu menedżerskiego polega na tym, że menedżer zobowiązuje się do prowadzenia za wynagrodzeniem przedsiębiorstwa drugiej strony, na jej rachunek i ryzyko, przy czym prowadzi to przedsiębiorstwo bądź we własnym, bądź w cudzym imieniu. W charakterystyce kontraktów menedżerskich podkreśla się samodzielność menedżera (zarządcy) oraz cel umowy, którym jest przeniesienie prowadzenia przedsiębiorstwa na menedżera z przyznaniem mu samodzielności w zakresie zarządzania przedsiębiorstwem. Inną cechą kontraktów menedżerskich jest oczekiwanie, że menedżer wniesie też własne wartości niematerialne w postaci nowego sposobu zarządzania przedsiębiorstwem.

Rozważania nad charakterem umowy menedżerskiej przeprowadził gruntownie Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 kwietnia 2010 r. sygn., akt II FPS 10/09. W ocenie NSA, umowy te są jednym z wielu występujących w obrocie umów nienazwanych (zawieranych między właścicielami, czy też odpowiednimi organami przedsiębiorstw a osobami fizycznymi), a ich istotą jest samodzielne, czyli pozbawione podległości służbowej zarządzenie przedsiębiorstwami (albo innymi podmiotami takimi jak z.o.z. czy j.s.S.P.) przez menedżerów (...). Umowy menedżerskie nie kształtują ani stosunku pracy, ani stosunku służbowego, stanowią natomiast – najczęściej – kombinację różnych postanowień zaczerpniętych z umów nazwanych (np. z umowy zlecenia, czy o dzieło). Menedżer jest wobec właściciela osobiście, czyli bez pośrednictwa osób trzecich odpowiedzialny za zarządzanie powierzonym przedsiębiorstwem. Zgodzić się także trzeba z poglądem, że zwrot – działalność wykonywana osobiście nie kryje w sobie jednorodnych pod względem przedmiotowym czynności. Czynności te charakteryzują się jednak cechą wspólną, to jest osobistym ich wykonywaniem, a więc bez pośrednictwa osób trzecich. Kontrakt menedżerski zawierany poza działalnością gospodarczą obejmuje umowę pomiędzy dwoma podmiotami cywilnoprawnymi, to jest przedsiębiorcą zatrudniającym menedżera i osobą fizyczną niebędącą przedsiębiorcą. Istotą kontraktu menedżerskiego jest samodzielne, czyli pozbawione podległości zarządzanie przedsiębiorstwami, albo innymi podmiotami, przez menedżerów. Działalność wykonywana osobiście na podstawie umowy menedżerskiej zawieranej poza działalnością gospodarczą nie musi więc spełniać takich kryteriów, jak ciągłość, a więc powtarzalność, stałość oraz określony stopień zorganizowania wykonywanych czynności, charakterystycznych dla szeroko rozumianej działalności gospodarczej.

W uzasadnieniu uchwały NSA wskazał, że bez względu na to, czy umowy menedżerskie zostaną zawarte w ramach działalności gospodarczej, czy też poza nią, przychody z tytułu ich wykonywania będą zaliczane do przychodów z działalności wykonywanej osobiście i opodatkowane według jednakowych zasad. Zasady te wyłączają możliwość kwalifikowania przychodów z umów menedżerskich nawet tych, które zawierane są w ramach działalności gospodarczej jako przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Uzupełniająco Wnioskodawca przywołuje uchwałę, którą Sąd Najwyższy wydał w dniu 17 czerwca 2015 r., sygn. akt III UZP 2/15. Uchwała dotyczy przepisów ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, jednakże jej uzasadnienie w wielu fragmentach odnosi się do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ocenie Wnioskodawcy, uzasadnienie to potwierdza zaproponowane rozumienie przepisów, których dotyczy wniosek, ponieważ rozstrzyga, że wykonywanie usług innych niż zarządzanie należy traktować jako wyłączone spod regulacji art. 13 pkt 9 ustawy w zakresie, jakim świadczone są w ramach działalności gospodarczej. Co prawda uchwała dotyczy literalnie jedynie usług zarządzania, jednakże większość komentatorów stoi na stanowisku, że interpretacja zostanie rozszerzona o inne, wykonywane przez menedżera na rzecz spółki, usługi o charakterze doradczym.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca raz jeszcze wskazuje, że w Jego opinii umowa nie jest regulowana przez przepis art. 13 pkt 8 i 9 ustawy, a tym samym możliwe jest uznanie, że zawarta została w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wobec braku możliwości zastosowania tych przepisów do przychodu, który Wnioskodawca osiąga na podstawie umowy zawartej ze Spółką, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, zastosowanie powinny znaleźć przepisy odnoszące się do przychodu osiąganego z tytułu działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że na podstawie przepisu art. 5b w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 3 oraz art. 14 ustawy, w opisanym stanie faktycznym jest On uprawniony do kwalifikowania przychodu uzyskanego z tytułu świadczenia usług na rzecz Spółki, jako mającego źródło w pozarolniczej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy, źródłami przychodów są:

działalność wykonywana osobiście (pkt 2),

pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3).

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Ponadto w myśl art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

W kontekście działalności gospodarczej należy także zacytować art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do art. 13 pkt 7, pkt 8 i pkt 9 tej ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:

pkt 7 – przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych,

pkt 8 – przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:
1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością,
3. przedsiębiorstwa w spadku

– z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9,

pkt 9 – przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Należy zauważyć, że wyodrębnienie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście, przychodów z umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze – przy jednoczesnym zdefiniowaniu na użytek tej ustawy pojęcia pozarolniczej działalności gospodarczej – nie pozostawia wątpliwości, że źródłem tych przychodów nie jest pozarolnicza działalność gospodarcza, lecz zawsze działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym należy stwierdzić, że przychody uzyskane z tytułu tego rodzaju umów stanowią przychody z działalności wykonywanej osobiście, nawet jeżeli umowy te zawierane są w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej. Czynności zarządcze dotyczą określonej osoby, tym samym mogą być dokonywane bezpośrednio przez tę osobę.

Jednocześnie, z uwagi na fakt, że w przypadku zawarcia umowy powierzającej zarząd przedsiębiorstwem występuje duża dowolność nazewnictwa, przepis art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy nie tylko przychodów uzyskanych na podstawie umów o zarządzanie, kontraktu menedżerskiego, lecz wszelkich umów o podobnym charakterze, z których wynika, że podatnikowi, w drodze umowy cywilnoprawnej, zostało zlecone sprawowanie zarządu przedsiębiorstwem, spółką czy instytucją.

Istotą kontraktu menedżerskiego, czy umów o zarządzanie przedsiębiorstwem lub umów o podobnym charakterze, zawieranych między przedsiębiorcą zlecającym zarząd a samodzielnym podmiotem – zarządcą jest zarządzanie przez ten ostatni podmiot tymże (cudzym) przedsiębiorstwem, na rzecz i w interesie przedsiębiorcy, na jego rachunek i ryzyko.

W tym miejscu należy również wskazać, że przychody członka zarządu spółki w przypadku zawarcia umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktu menedżerskiego lub umowy o podobnym charakterze stanowią przychody zaliczone do źródła określonego w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (stanowi o tym „wyłączenie” określone w art. 13 pkt 9 ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, o kapitale zakładowym wynoszącym 111 000 zł (dalej: „Spółka). Ponadto jest prezesem zarządu Spółki. Spółka prowadzi działalność gospodarczą z zakresu produkcji i sprzedaży systemów oświetlenia. W ramach pełnienia funkcji prezesa Spółki, podejmuje czynności związane z zarządzaniem Spółką w zakresie prowadzenia spraw oraz jej reprezentacją. Z tytułu pełnienia funkcji prezesa Zarządu, na podstawie powołania, otrzymuje wynagrodzenie. Jednocześnie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie projektowania i wdrażania rozwiązań informatycznych dla podmiotów gospodarczych. Działalność ta nie pokrywa się z obszarem działalności Spółki. Wnioskodawca, z racji prowadzenia działalności gospodarczej w tym zakresie, oraz znajomości specyfikacji działalności Spółki, jest w stanie zapewnić wyżej wskazane usługi za rozsądnym i konkurencyjnym wynagrodzeniem. Wobec powyższego, w ramach zarejestrowanej działalności gospodarczej, w dniu 31 stycznia 2019 r. Wnioskodawca zawarł ze Spółką umowę o współpracy, której przedmiotem jest świadczenie usług w zakresie rozwiązań programistycznych usprawniających funkcjonowanie Spółki, a także uregulowanie kwestii korzystania z tych rozwiązań przez Spółkę, poprzez udzielenie odpłatnej licencji na ich wykorzystywanie przez Spółkę. Rozwiązania informatyczne nie są dedykowane wyłącznie dla Spółki i mogą stanowić przedmiot obrotu gospodarczego. Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi również na rzecz osób trzecich (tj. innych niż Spółka). Spółka będzie jednym z wielu kontrahentów. Ani ze Spółką, ani z osobami trzecimi Wnioskodawca nie będzie zawierał umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze. Nie będzie zarządzał cudzym przedsiębiorstwem, tj. na rzecz i w interesie innego przedsiębiorcy oraz na jego rachunek. Umowa zawarta przez Wnioskodawcę ze Spółką (oraz umowy zawierane z osobami trzecimi) reguluje w szczególności jej zakres przedmiotowy, wynagrodzenie, odpowiedzialność Wnioskodawcy wobec usługobiorcy za należyte wykonanie przedmiotu umowy oraz zasady rękojmi i gwarancji na wykonany przedmiot umowy. Pełną odpowiedzialność za prawidłowe wykonanie przedmiotu umowy Wnioskodawca ponosi samodzielnie i osobiście wobec odbiorcy końcowego, którym może być Spółka lub osoba trzecia. Wnioskodawca wykonuje usługi na rzecz Spółki lub osób trzecich samodzielnie lub za pomocą osób trzecich (pracowników lub zleceniobiorców), niezależnie, pod własnym kierownictwem, w miejscu i czasie przez siebie ustalonym. Ani Spółka, ani osoby trzecie nie posiadają żadnego władztwa nad Wnioskodawcą.

Wnioskodawca ponosi pełne ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zobowiązany jest wykonywać przedmiot umowy przez co najmniej 40 godzin miesięcznie, za co otrzymuje ryczałtowe wynagrodzenie. Wnioskodawca zamierza utrzymać jednocześnie istniejący stosunek łączący go ze Spółką.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz przytoczone powyżej przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że przychody uzyskiwane przez Wnioskodawcę ze świadczenia usług na rzecz Spółki oraz innych kontrahentów można uznać za przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, a więc przychody ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym Wnioskodawca, świadcząc w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na rzecz Spółki oraz innych kontrahentów usługi na podstawie umowy o współpracy, jest uprawniony do kwalifikowania przychodu uzyskanego z tego tytułu jako mającego źródło w pozarolniczej działalności gospodarczej, zgodnie z przepisami art. 5b w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 3 oraz art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (opis zdarzenia przyszłego) będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin