Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.156.2019.2.PM
z 1 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 kwietnia 2019 r. (data wpływu – 6 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia składników majątkowych rozwiązywanej spółki komandytowej do jej komandytariusza – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 maja 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia składników majątkowych rozwiązywanej spółki komandytowej do jej komandytariusza.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

G. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa („GO”, „Spółka”) jest spółką osobową, mającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. GO prowadzi działalność w zakresie produkcji i sprzedaży hurtowej mięsa i wyrobów mięsnych (zakłady mięsne) w Polsce oraz posiada wieloletnie doświadczenie w branży przetwórstwa mięsa. GO jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jedynym komandytariuszem Spółki jest Wnioskodawca – spółka akcyjna („Wnioskodawca”, „Komandytariusz”), będący przedsiębiorstwem wielozakładowym z pełnym profilem produkcyjnym, prowadzącym działalność w szczególności w zakresie uboju wieprzowego, uboju wołowego i przetwórstwa. Z kolei komplementariuszem Spółki jest „G.” spółka z ograniczoną odpowiedzialnością („Komplementariusz”). Zarówno Komandytariusz jak i Komplementariusz są Polskimi rezydentami podatkowymi dla celów podatku dochodowego od osób prawnych oraz zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest spółką kapitałową prawa handlowego.

Wnioskodawca stał się wspólnikiem Spółki na skutek przejęcia grupy spółek, której Spółka była członkiem. Przejęcie tej grupy nastąpiło od podmiotów trzecich, niepowiązanych z Komandytariuszem. Obecnie Komandytariusz planuje proces konsolidacji przejętej grupy kapitałowej. W tym zakresie wspólnicy Spółki planują zgodnie z przepisami art. 103 § 1 w zw. z art. 58 § 1 pkt 2 i 67 § 1 Kodeksu spółek handlowych podjąć jednomyślną uchwałę o rozwiązaniu Spółki bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego („Rozwiązanie”). Zgodnie z wyżej wskazanymi przepisami oraz doktryną, wspólnicy mogą uzgodnić inny (niż likwidacja) sposób zakończenia działalności spółki, polegający na m.in. przejęciu przedsiębiorstwa spółki przez jednego lub kilku wspólników z obowiązkiem rozliczenia się z pozostałymi wspólnikami.

Umowa Spółki przewiduje, że w przypadku rozwiązania Spółki przeprowadza się jej likwidację na zasadach określonych w Kodeksie spółek handlowych, jednakże w ramach procesu Rozwiązania, wspólnicy uzgodnią, że Spółka zakończy swoją działalność bez przeprowadzania likwidacji. Uzgodnienie wspólników obejmie także porozumienie co do rozliczenia pomiędzy sobą majątku Spółki. Wspólnicy GO porozumieją się co do rozliczenia w ten sposób, że majątek GO, który wykorzystywany jest do prowadzenia działalności gospodarczej wraz z zapleczem kadrowym („Zakład”) zostanie wydany na rzecz Komandytariusza oraz w konsekwencji Komandytariusz przejmie i poprowadzi w całości przedsiębiorstwo GO w ramach dotychczas prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, natomiast majątek GO w części przypadającej na udział Komplementariusza zostanie spłacony mu poprzez wydanie środków pieniężnych. Wspólnicy GO uzgodnią również, że przedsiębiorstwo GO wraz z jej zapleczem kadrowym zostanie przeniesione do oddziału Komandytariusza znajdującego się w Polsce, który nie jest odrębnym podmiotem, a jedynie wyodrębnioną jednostką wewnętrzną Komandytariusza.

Po przeniesieniu majątku Rozwiązywanej GO, złożony zostanie wniosek o wykreślenie Wnioskodawcy (winno być: Spółki) z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.

Składniki majątkowe przedsiębiorstwa Spółki.

Na moment przeniesienia do Komandytariusza, Zakład Spółki obejmować będzie zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych, jak również zaplecze kadrowe niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przetwórstwa mięsnego oraz hurtowej sprzedaży mięsa i wyrobów mięsnych.

Zespół składników majątkowych niematerialnych i materialnych, przy pomocy których GO aktualnie prowadzi działalność gospodarczą obejmuje w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo GO,
2. środki trwałe wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przetwórstwa mięsnego w postaci maszyn i urządzeń do produkcji mięsa oraz wyrobów mięsnych, m.in. linie produkcyjne, krajalnice, nadziewarki, kotły warzelne, masownice, urządzenia wędzarnicze, urządzenia transportowe, instalacje i urządzenia chłodnicze, wagi, klimatyzatory, wyposażenie laboratoryjne, urządzenia etykietujące, maszyny pakujące,
3. inne środki trwałe wykorzystywane w działalności Spółki, takie jak inwestycje w obcym środku trwałym (m.in. w budynku wykorzystywanym przez Spółkę do prowadzenia działalności gospodarczej), pojazdy samochodowe (w tym wykorzystywane w ramach leasingu), czy wyposażenie biurowe obejmujące m.in. komputery, drukarki, skanery, telefony, meble oraz inne wyposażenie wykorzystywane w ramach działalności gospodarczej,
4. należności, tj. w szczególności wierzytelności o zapłatę wynagrodzenia z tytułu dostawy produktów,
5. zobowiązania, tj. w szczególności zobowiązania z tytułu umów, na podstawie których GO korzysta z nieruchomości, na której posadowiony jest wykorzystywany przez nią zakład produkcyjny, zobowiązania z tytułu umów najmu, leasingu, czy licencji na podstawie których spółka używa posiadane aktywa, zobowiązania z tytułu umów ubezpieczenia, czy zobowiązania z tytułu zaciągniętych pożyczek i kredytów bankowych,
6. prawa i obowiązki z umów „przychodowych” oraz „kosztowych”, tj. w szczególności umów z kontrahentami na dostawę produktów, umów z podwykonawcami w zakresie transportu produktów, umów z dostawcami na dostawę towarów, umów leasingowych, umów na dostawę mediów, czy umowy na utylizację odpadów,
7. wartości niematerialne i prawne w postaci licencji na oprogramowania komputerowe i księgowe,
8. tajemnice przedsiębiorstwa, w tym przede wszystkim know-how i baza klientów,
9. umowy związane z posiadanymi rachunkami bankowymi i środki pieniężne, z wyjątkiem kwot przypadających na spłatę Komplementariusza.
   
   

W ramach przedsiębiorstwa prowadzonego przez Spółkę zatrudnieni są także pracownicy, w szczególności pracownicy produkcyjni. Spółka współpracuje również z osobami świadczącymi usługi w ramach umów cywilnoprawnych.

Składniki majątku mające być przedmiotem wydania w związku z rozwiązaniem Spółki oraz zaplecze kadrowe stanowią obecnie niezależne przedsiębiorstwo Spółki funkcjonujące jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe Zakładu będące przedmiotem wydania do Wnioskodawcy po Rozwiązaniu Spółki dalej zwane są „Składnikami Majątkowymi”.

W wyniku Rozwiązania Spółki oraz wydania Składników Majątkowych w ramach Zakładu wydanego do Wnioskodawcy nie dojdzie do podwyższenia kapitału zakładowego Wnioskodawcy.

Przedmiot wydania w związku z rozwiązaniem Spółki.

Spółka przewiduje, że przedmiotem wydania w związku z Rozwiązaniem będzie Zakład, obejmujący wszystkie składniki materialne i niematerialne majątku Spółki funkcjonalnie związane i przeznaczone do prowadzenia działalności w zakresie przetwórstwa mięsnego oraz hurtowej sprzedaży mięsa i wyrobów mięsnych (Składniki Majątkowe). Majątek, który będzie wydany w konsekwencji Rozwiązania będzie organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie powiązany w sposób umożliwiający Komandytariuszowi kontynuowanie działalności w zakresie przetwórstwa mięsnego oraz hurtowej sprzedaży mięsa i wyrobów mięsnych.

W związku z Rozwiązaniem i wydaniem Wnioskodawcy Zakładu, przeniesieni zostaną także wszyscy pracownicy Spółki w zakresie przewidzianym określonymi przepisami, w szczególności na podstawie art. 23¹ Kodeksu Pracy.

Jednocześnie, w kontekście wymogów przewidzianych właściwymi przepisami prawa oraz konieczności współdziałania osób trzecich i ograniczeń umownych, Wnioskodawca wyjaśnia, że:

1. intencją jest, aby na Komandytariusza przeszły wszystkie zobowiązania związane z przedsiębiorstwem. Zgodnie z art. 519 § 2 Kodeksu cywilnego do przejęcia długu przez osobę trzecią niezbędne jest zawarcie między wierzycielem a podmiotem przejmującym dług (za zgodą dłużnika, którego dług jest przejmowany) umowy o przejęciu długu lub wyrażenie przez wierzyciela zgody na zmianę dłużnika. W związku z powyższym, nie można wykluczyć, że część zobowiązań związanych z przedsiębiorstwem Spółki, nie zostanie przeniesiona na Komandytariusza w związku z brakiem wymaganej na takie przeniesienie zgody wierzycieli. W takiej sytuacji, Komandytariusz może zostać jednak zobowiązany do zaspokojenia zobowiązań cywilnoprawnych Spółki w stosunku do osób trzecich związanych z przeniesionym Zakładem.
2. Wnioskodawca zakłada, że w ramach wydania przedsiębiorstwa w wyniku Rozwiązania, do Wnioskodawcy przejdą, w zakresie przewidzianym określonym przepisami, w szczególności na podstawie art. 23¹ Kodeksu Pracy, wszyscy pracownicy zatrudnieni w Spółce. Pracownicy mogą jednak w terminie 2 miesięcy od przejścia zakładu pracy na innego pracodawcę, rozwiązać stosunek pracy bez wypowiedzenia, za siedmiodniowym uprzedzeniem.
   
   

Wnioskodawca zwraca uwagę, że Rozwiązanie i wydanie Wnioskodawcy Zakładu jak również wniosek nie są złożone w celu obejścia prawa podatkowego, unikania opodatkowania lub nadużycia prawa. Zostaną one przeprowadzone z powodów biznesowych, tj. konsolidacji aktywów Wnioskodawcy z majątkiem Komandytariusza. Komandytariusz przejął bowiem grupę obejmującą Spółkę i dokonuje obecnie jej konsolidacji biznesowej, operacyjnej i procesowej w ramach swojej struktury organizacyjnej.

Wnioskodawca oprócz swojego zakładu głównego prowadzi działalność poprzez położone na terenie kraju oddziały. Komandytariusz planuje rozszerzyć strukturę oddziałową również o przedsiębiorstwo Spółki w drodze jej rozwiązania, przejęcie Zakładu i jego dalszego prowadzenia w formie oddziału Wnioskodawcy. Jest to zasadne działanie biznesowe powodujące unifikację struktury właścicielskiej, optymalizację procesów w celu uzyskania ich synergii oraz eliminujące przepływy wewnętrzne, duplikujące lub znoszące się funkcje i operacje, jak również minimalizujące koszty związane z prowadzeniem odrębnego podmiotu. Działanie to jest również zasadne podatkowo. Obecnie to wspólnicy Spółki (w tym Komandytariusz) rozpoznają przychody i koszty wynikające z działalności Spółki przy jednoczesnym duplikowaniu funkcji księgowych, administracyjnych i organizacyjnych. Po Rozwiązaniu Spółki przychody i koszty te będzie nadal bezpośrednio rozpoznawać w swoim wyniku podatkowym Komandytariusz przy znacznym zmniejszeniu obowiązków rachunkowych i administracyjnych. Rozwiązanie Spółki bez przeprowadzenia jej likwidacji jest przy tym procesem nieskomplikowanym prawnie, efektywnym kosztowo i operacyjnie oraz możliwym do szybkiego przeprowadzenia.

Rozwiązanie Spółki i wydanie Wnioskodawcy Zakładu pozwoli więc osiągnąć zakładane cele gospodarcze i inwestycyjne, osiągnąć efekt synergii, ograniczyć koszty prowadzenia działalności opartej obecnie o kilka podmiotów oraz rywalizować na rynku mięsnym i wędliniarskim przy postępującej jego konsolidacji. Jednocześnie nie zmienią się zasady opodatkowania dochodu realizowanego przez Spółkę.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Rozwiązanie Spółki i przeniesienie do Wnioskodawcy w jego wyniku Składników Majątkowych wchodzących w skład Zakładu nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych? (Pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

Zdaniem Wnioskodawcy, Rozwiązanie Spółki i otrzymanie przez Wnioskodawcę w wyniku tego Rozwiązania Składników Majątkowych wchodzących w skład Zakładu nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Przywołując art. 1 ust. 1 pkt 1-3, art. 1 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, Wnioskodawca stwierdził, że wskazane przez ustawodawcę czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych zostały wymienione w sposób enumeratywny, co oznacza, że czynności podlegające podatkowi od czynności cywilnoprawnych zostały zawarte w katalogu zamkniętym i jedyne one podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Rozwiązanie Spółki i otrzymanie przez Wnioskodawcę w wyniku tego Rozwiązania Składników Majątkowych wchodzących w skład Zakładu nie zostało wskazane w przepisie art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, a co za tym idzie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W szczególności w wyniku Rozwiązania Spółki oraz wydania Składników Majątkowych w ramach Zakładu wydanego Wnioskodawcy nie dojdzie do podwyższenia kapitału zakładowego Wnioskodawcy. W wyniku tych zdarzeń nie dojdzie do zmiany umowy spółki Wnioskodawcy, która to zmiana mogłaby być opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zatem, powyższe czynności nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150, ze zm.) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

• umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
• umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
• umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
• umowy dożywocia,
• umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
• ustanowienie hipoteki,
• ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
• umowy depozytu nieprawidłowego,
• umowy spółki.
  
  

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają również zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 1 ust. 3 pkt 2 ww. ustawy, w przypadku umowy spółki kapitałowej za zmianę umowy uważa się podwyższenie kapitału zakładowego z wkładów lub ze środków spółki oraz dopłaty. W myśl natomiast z art. 1a pkt 2 cyt. ustawy, przez spółkę kapitałową rozumieć należy spółkę: z ograniczoną odpowiedzialnością, akcyjną lub europejską.

Zatem, jak z powyższego wynika, ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Tym samym, o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Zatem, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikacje pod względem prawnym.

Szczegółowe ustalenie zakresu przedmiotowego ma określone konsekwencje. Ustawodawca, wprowadzając zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, wyłączył od opodatkowania inne podobne, które nie zostały wyraźnie wskazane w przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu, nawet gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.

Kwestie dotyczące rozwiązania m.in. spółki osobowej (a taką jest spółka komandytowa) uregulowane zostały postanowieniami ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2019 r., poz. 505). W myśl art. 58 § 1 ww. Kodeksu rozwiązanie spółki powodują:

1. przyczyny przewidziane w umowie spółki;
2. jednomyślna uchwała wszystkich wspólników;
3. ogłoszenie upadłości spółki;
4. śmierć wspólnika lub ogłoszenie jego upadłości;
5. wypowiedzenie umowy spółki przez wspólnika lub wierzyciela wspólnika;
6. prawomocne orzeczenie sądu.
   
   

Zgodnie z art. 67 § 1 ww. Kodeksu, w przypadkach określonych w art. 58 należy przeprowadzić likwidację spółki, chyba że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki. Natomiast w świetle art. 103 § 1 ww. Kodeksu, w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Z treści wniosku wynika, że wspólnicy Spółki komandytowej („GO”, „Spółka”) planują zgodnie z przepisami art. 103 § 1 w zw. z art. 58 § 1 pkt 2 i 67 § 1 Kodeksu spółek handlowych podjąć jednomyślną uchwałę o rozwiązaniu tej spółki bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego („Rozwiązanie”). Sposób zakończenia działalności spółki, polegać będzie na przejęciu przedsiębiorstwa spółki przez jednego ze wspólników z obowiązkiem rozliczenia się z pozostałym wspólnikiem. Umowa Spółki przewiduje, że w przypadku rozwiązania Spółki komandytowej przeprowadza się jej likwidację na zasadach określonych w Kodeksie spółek handlowych, jednakże w ramach procesu Rozwiązania, wspólnicy uzgodnią, że Spółka zakończy swoją działalności bez przeprowadzania likwidacji. Uzgodnienie wspólników obejmie także porozumienie co do rozliczenia pomiędzy sobą majątku Spółki. Wspólnicy GO porozumieją się co do rozliczenia w ten sposób, że majątek GO, który wykorzystywany jest do prowadzenia działalności gospodarczej wraz z zapleczem kadrowym („Zakład”) zostanie wydany na rzecz Komandytariusza oraz w konsekwencji Komandytariusz przejmie i poprowadzi w całości przedsiębiorstwo GO w ramach dotychczas prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, natomiast majątek GO w części przypadającej na udział Komplementariusza zostanie spłacony mu poprzez wydanie środków pieniężnych. Wspólnicy GO uzgodnią również, że przedsiębiorstwo GO wraz z jej zapleczem kadrowym zostanie przeniesione do oddziału Komandytariusza znajdującego się w Polsce, który nie jest odrębnym podmiotem, a jedynie wyodrębnioną jednostką wewnętrzną Komandytariusza. Na moment przeniesienia do Komandytariusza, Zakład Spółki obejmować będzie zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych, jak również zaplecze kadrowe niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przetwórstwa mięsnego oraz hurtowej sprzedaży mięsa i wyrobów mięsnych. Składniki majątku mające być przedmiotem wydania w związku z rozwiązaniem Spółki oraz zaplecze kadrowe stanowią obecnie niezależne przedsiębiorstwo Spółki funkcjonujące jako samodzielny podmiot gospodarczy („Składniki Majątkowe”). W wyniku Rozwiązania Spółki oraz wydania Składników Majątkowych w ramach Zakładu wydanego do Wnioskodawcy nie dojdzie do podwyższenia kapitału zakładowego Wnioskodawcy.

Jak już wspomniano powyżej, katalog czynności cywilnoprawnych, ujęty w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ma charakter zamknięty. Zatem czynności cywilnoprawne, które nie zostały w nim wymienione w sposób wyraźny, nie podlegają opodatkowaniu omawianym podatkiem.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że otrzymanie Składników Majątkowych w ramach Zakładu wydanego do Wnioskodawcy w związku z planowaną czynnością (Rozwiązaniem), nie zostało wymienione w ustawowym katalogu czynności określonych w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jako podlegające opodatkowaniu tym podatkiem. W szczególności, skoro – jak wskazał Wnioskodawca – w związku z Rozwiązaniem Spółki jak i otrzymaniem ww. Składników Majątku nie dojdzie do podwyższenia kapitału zakładowego Wnioskodawcy, to nie można uznać, że dojdzie do zmiany umowy spółki Wnioskodawcy opodatkowanej podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Z uwagi na powyższe, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu planowanej czynności opisanej we wniosku.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.