Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.189.2019.2.AK
z 19 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2019 r. (data wpływu 20 marca 2019 r.) oraz piśmie z dnia 8 maja 2019 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie organu z dnia 26 kwietnia 2019 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.189.2019.1.AK o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty rekompensaty (zwrotu udziałów nadobowiązkowych) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty rekompensaty (zwrotu udziałów nadobowiązkowych).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca z zaoszczędzonych środków z emerytury na rachunku oszczędnościowym w SKOK w przeniósł pieniądze na roczną lokatę terminową w dniu 09 kwietnia 2014 r. w wysokości 36.320,00 zł i udział na sumę 15.570,00 zł. Z tytułu nieoprocentowania udziałów Wnioskodawca miał podwyższone oprocentowanie lokaty. Ze względu na dobrą współpracę ze SKOK , Wnioskodawca nie miał żadnych podejrzeń oszustwa, a więc umowa został przedłużona na kolejny okres, trwało to 4 lata i po tym okresie Wnioskodawca otrzymał pismo z banku , że nastąpiło połączenie SKOK z Bankiem i wszystkie rachunki związane ze SKOK należy przenieść do Banku i Wnioskodawca został zaproszony do dalszej współpracy. Po udaniu się do Banku z rozmowy z pracownikiem wynikało, że nie ma żadnych obaw co do środków finansowych i należy środki finansowe przenieść lub mogą być w pełni wypłacone w BANKU. Po niedługim namyśle ze względu, że środki udziałowe będą na rachunku ROR a lokaty oprocentowane poniżej 1% Wnioskodawca zdecydował się wycofać wszystkie środki i przelać do innego banku. Po umówieniu się na odpowiedni dzień, SKOK- wypłaciła Wnioskodawcy całą sumę z lokaty z odsetkami, natomiast pracownik banku stwierdził, że to oni wypłacają środki z udziałów, więc Wnioskodawca się zgodził i został mu zwrócony cały udział z niewielką nadwyżką, a więc udział wynosił 15.570,00 zł. Wypłacono Wnioskodawcy 16.050,00 zł różnicę w wysokości 480,00 zł, Wnioskodawca uważa za rekompensatę. Na tym zostało zakończone rozliczenie. Pracownik banku poinformował Wnioskodawcę, że jeżeli nie ma żadnych uwag co do rozliczenia, to żeby podpisał oświadczenie, że nie ma uwag i roszczeń do banku, ponieważ wszystkie należności zostały Wnioskodawcy zwrócone, więc Wnioskodawca się zgodził i podpisał oświadczenie. Problem nastąpił po 8 miesiącach (lipiec 2018 do marca 2019), kiedy Wnioskodawca otrzymał PIT-11 z Krajowej Spółdzielni Kasy Oszczędnościowo Kredytowej o zapłaceniu podatku dochodowego od wypłaconych Wnioskodawcy udziałów, które posiadał w SKOK w wysokości 16.050,00 zł, jako dochód Wnioskodawcy.

Wniosek zawierał braki formalne, w związku z tym organ podatkowy pismem z dnia 26 kwietnia 2019 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.189.2019.1.AK wezwał Wnioskodawcę do ich uzupełnienia poprzez wskazanie:

1. Czy Wnioskodawca otrzymał zwrot udziałów, czy też rekompensatę w kwocie odpowiadającej wysokości udziałów nadobowiązkowych (co wynika z załączonych dokumentów)?
2. Kto dokonał Wnioskodawcy wypłaty, czy też Krajowa Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa?
   
3. Czy SKOK ogłosił swoją upadłość, czy doszło tylko do połączenia SKOK z Bankiem?
   
   

Wnioskodawca w wyznaczonym terminie w piśmie z dnia 8 maja 2019 r. (data wpływu 8 maja 2019 r.) uzupełnił braki, wskazując, iż:

Lokata terminowa w powiązaniu z udziałem ponadobowiązkowym w SKOK została zawarta w dniu 9 kwietnia 2014 r. Oddział SKOK został zlikwidowany, a obsługę rachunków przeniesiono do innych oddziałów w przypadku Wnioskodawcy do T. Jeżeli Wnioskodawca nie wnosił zmian do zawartej umowy, to zgodnie z umową przedłużana była na następne roczne okresy i trwało to do lipca 2018 r. Wnioskodawca został poinformowany przez SKOK w T., że SKOK nie jest w upadłości a w razie wątpliwości, to SKOK ma zabezpieczone środki gwarancyjne na wypłacenie należności zgromadzonych w SKOK. Udział Wnioskodawcy nie był oprocentowany a kwota 480,00 zł, to rekompensata za wcześniejsze zerwanie umowy za udziały ponadobowiązkowe, (taką informację Wnioskodawca otrzymał z Banku), a może odsetki. Przy rozliczeniu Bank przedstawił Wnioskodawcy wniosek o wypłatę rekompensaty z tytułu wpłat dokonanych na objęcie udziałów ponadobowiązkowych w SKOK. Wnioskodawca nie otrzymał, ani nie posiadał żadnych informacji o jakiejkolwiek upadłości czy też zadłużeniu SKOK. Otrzymał zapewnienie, że połączenie z Bankiem następuje w sposób naturalny i są zabezpieczenia w postaci rezerw finansowych na zwrot należności dla klientów Banku. Wnioskodawca nie posiada wiedzy, czy został odprowadzony podatek dochodowy od rekompensaty z tytułu udziałów nadobowiązkowych, od różnicy pomiędzy wypłatą a wpłatą. Wnioskodawca wskazał, iż otrzymał zwrot wpłat na udziały ponadobowiązkowe z dnia 9 kwietnia 2014 r. Wnioskodawca uważa, że tylko różnicę pomiędzy wpłatą a wypłatą (tj. 480,00 zł) można uznać za rekompensatę. Wnioskodawca wskazuje również, że wypłaty środków pieniężnych z lokaty dokonał Wnioskodawcy Bank SKOK, a udziały nadobowiązkowe wypłacił Wnioskodawcy Bank.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy od wypłaty udziałów w wysokości 15.570,00 zł, a które to pochodziły z oszczędności Wnioskodawcy (z emerytury, która była już opodatkowana) a które nie przyniosły Wnioskodawcy dochodu, powinien On płacić drugi powielający się podatek dochodowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota 15.570,00 zł, to wpłata Wnioskodawcy a wypłacono Wnioskodawcy 16.050,00 zł powiększone o różnicę 480,00 zł, jedynie tą sumę Wnioskodawca uważa za dochód, chociaż to niewielka gratyfikacja, kiedy SKOK dysponowała udziałem Wnioskodawcy przez 4 lata.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów – o czym stanowi art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019 r. przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z ogólnej definicji przychodów zawartej w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Przy czym przez pojęcie „otrzymane” – zgodnie ze Słownikiem języka polskiego – należy rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne, które zostały podatnikowi dane. Mając na uwadze istnienie wielu form rozliczeń należy uznać, że otrzymane pieniądze to nie tylko wypłacona gotówka, ale również kwota, która wpłynęła na rachunek bankowy podatnika. Natomiast „postawionymi do dyspozycji” są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik – wykazując określoną aktywność – ma możliwość włączyć do swojego władztwa. Innymi słowy, podatnik ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy, a nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji.

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy źródłem przychodów są „inne źródła”.

Jak stanowi art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użyte w ww. przepisie sformułowanie „w szczególności”, świadczy o tym, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter przykładowy i otwarty, zatem do tej kategorii należy zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Z wniosku i jego uzupełnienia, wynika że Wnioskodawca ze środków z emerytury na rachunku oszczędnościowym w SKOK w P. przeniósł pieniądze na roczną lokatę terminową w dniu 9 kwietnia 2014 r. w wysokości 36.320,00 zł i udział na sumę 15.570,00 zł. Z tytułu nieoprocentowania udziałów Wnioskodawca miał podwyższone oprocentowanie lokaty. Ze względu na dobrą współpracę ze SKOK, Wnioskodawca nie miał żadnych podejrzeń oszustwa, a więc umowa został przedłużona na kolejny okres, trwało to 4 lata i po tym okresie Wnioskodawca otrzymał pismo z banku, że nastąpiło połączenie SKOK z Bankiem i wszystkie rachunki związane z SKOK należy przenieść do Banku i Wnioskodawca został zaproszony do dalszej współpracy. Po udaniu się do Banku z rozmowy z pracownikiem wynikało, że nie ma żadnych obaw co do środków finansowych i należy środki finansowe przenieść lub mogą być w pełni wypłacone w banku. Po niedługim namyśle ze względu, że środki udziałowe będą na rachunku ROR, a lokaty oprocentowane poniżej 1%, Wnioskodawca zdecydował się wycofać wszystkie środki i przelać do innego Banku. Po umówieniu się na odpowiedni dzień, SKOK wypłaciła Wnioskodawcy całą sumę z lokaty z odsetkami, natomiast pracownik banku stwierdził, że to oni wypłacają środki z udziałów, więc Wnioskodawca się zgodził i został mu zwrócony cały udział z niewielką nadwyżką, a więc udział wynosił 15.570,00 zł. Wypłacono Wnioskodawcy 16.050,00 zł, a różnicę w wysokości 480,00 zł, Wnioskodawca uważa za rekompensatę. Na tym zostało zakończono rozliczenie. Pracownik banku poinformował Wnioskodawcę, że jeżeli nie ma żadnych uwag co do rozliczenia, to żeby podpisał oświadczenie, że nie ma uwag i roszczeń do Banku, ponieważ wszystkie należności zostały Wnioskodawcy zwrócone, więc Wnioskodawca się zgodził i podpisał oświadczenie. Problem nastąpił po 8 miesiącach (lipiec 2018 do marca 2019), kiedy Wnioskodawca otrzymał PIT-11 z Krajowej Spółdzielni Kasy Oszczędnościowo Kredytowej w S o zapłaceniu podatku dochodowego od wypłaconych Wnioskodawcy udziałów, które posiadał w SKOK w wysokości 16.050,00 zł, jako dochód Wnioskodawcy. Wypłaty środków pieniężnych z lokaty dokonał Wnioskodawcy Bank SKOK, a udziały nadobowiązkowy wypłacił Wnioskodawcy Bank we W. Wnioskodawca nie otrzymał, ani nie posiadał żadnych informacji o jakiejkolwiek upadłości czy też zadłużeniu SKOK. Otrzymał zapewnienie, że połączenie z Bankiem następuje w sposób naturalny i są zabezpieczenia w postaci rezerw finansowych na zwrot należności dla klientów Banku.

Przystępując do oceny skutków podatkowych wypłaty opisanej we wniosku Rekompensaty w pierwszej kolejności zauważyć należy, że prawo podatkowe nie zawiera definicji „rekompensaty”. Posiłkując się zatem definicją słownikową zawartą w internetowym Słowniku języka polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl) wskazać należy, że „rekompensata” oznacza zrównoważenie lub wyrównanie braku, niedoboru lub ujemnego charakteru czegoś, zlikwidowanie poniesionych przez kogoś strat lub doznanych krzywd, to, co równoważy braki, straty lub krzywdy. Z wniosku wynika, że Wnioskodawcy wypłacano Rekompensatę, (chociaż sam Wnioskodawca twierdzi, iż otrzymał zwrot środków, które w 2014 r. wniósł tytułem udziałów nadobowiązkowych w SKOK) stanowiącą środki pieniężne o wartości równej dotychczas wniesionym przez Niego, udziałom nadobowiązkowym. Rekompensatą natomiast nazywa nadwyżkę w wysokości 480,00 zł.

Wypłacona Rekompensata ma na celu zadośćuczynienie straty w związku z brakiem możliwości zwrotu wpłat na udziały nadobowiązkowe.

Wypłaty kwot z tytułu posiadanych w SKOK udziałów nadobowiązkowych dokonał Wnioskodawcy Bank, który przejął SKOK, a Krajowa Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa zobowiązała się do pomocy stabilizacyjnej celem wsparcia tego procesu. Z informacji załączonych w sprawie wynika, iż w związku z przejęciem SKOK przez Bank, wpłaty na udziały ponadobowiązkowe zostały przeznaczone na pokrycie strat bilansowych SKOK i ich zwrot posiadaczowi lokaty stał się niemożliwy. Jednak od 2 lipca 2018 r. zaczęto dokonywać wypłaty rekompensat dla osób, które nabyły udziały ponadobowiązkowe w SKOK, a wpłaty te zostały potraktowane jako odpowiednik zwrotu udziałów ponadobowiązkowych (taką informacje przesłał Wnioskodawcy Bank).

Mając na uwadze powyższe stwierdzić zatem należy, że wypłacona przez Bank – w imieniu SKOK – Rekompensata stanowi dla Wnioskodawcy przychód z innych źródeł, o którym mowa art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Otrzymaną kwotę przychodu Wnioskodawca winien był wykazać w zeznaniu podatkowym o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) składanym za rok podatkowy, w którym nastąpiła ich wypłata łącznie z innymi dochodami osiągniętymi w tym samym roku i opodatkować według skali podatkowej – w analizowanym przypadku za rok 2018.

Wypłacona kwota z tytułu Rekompensaty nie mieści się w zakresie żadnego ze zwolnień wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie został od niej zaniechany pobór podatku w drodze rozporządzenia Ministra Finansów.

W szczególności do otrzymywanych przez byłych Członków SKOK kwot Rekompensat nie znajduje zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 50 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na podstawie którego wolne od podatku dochodowego są przychody otrzymane w związku ze zwrotem udziałów lub wkładów w spółdzielni, do wysokości wniesionych udziałów lub wkładów do spółdzielni.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.