2019.06.18 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0111-KDIB2-1.4010.122.2019.1.BKD

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.122.2019.1.BKD
z 18 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 marca 2019 r. (data wpływu 18 marca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

obowiązku pobrania i odprowadzenia tzw. podatku u źródła od należności za wynajem od podmiotu z siedzibą w Republice Czeskiej wskazanego we wniosku urządzenia –jest nieprawidłowe,
określenia stawki właściwej do opodatkowania ww. należności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

obowiązku pobrania i odprowadzenia tzw. podatku u źródła od należności za wynajem od podmiotu z siedzibą w Republice Czeskiej wskazanego we wniosku urządzenia,
określenia stawki właściwej do opodatkowania ww. należności.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zawarł umowę ze spółką posiadającą siedzibę na terytorium Republiki Czeskiej. Spółka czeska jest czeskim rezydentem podatkowym. Strony zawarły umowę, na mocy której spółka czeska, będąc właścicielem maszyny/urządzenia górniczego - wiertnicy - świadczy usługi na rzecz Wnioskodawcy, polegające na udostępnieniu maszyny/urządzenia do korzystania w kopalniach zlokalizowanych na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z zapisami umowy „Wynajmujący wynajmuje Najemcy wiertnicę uniwersalną (...), (zwaną dalej „maszyną” lub „przedmiotem wynajmu”), która spełnia warunki umożliwiające pracę w warunkach zagrożonych wybuchem zgodnie z dyrektywą 98/37/WE Parlamentu Europejskiego (...)”. Dalej, zgodnie z innymi postanowieniami umowy spółka czeska obowiązana jest do udziału i współpracy z Wnioskodawcą i odpowiednimi służbami kopalni przy montażu, wyregulowaniu i uruchomieniu maszyny w wyrobisku dołowym, a także do przeszkolenia osób zajmujących się obsługą maszyny.

Z tytułu świadczenia przez spółkę czeską ww. usług Wnioskodawca reguluje na jej rzecz umówione wynagrodzenie miesięczne w postaci opłaty wyrażonej w koronach czeskich (CZK), które płacone jest z banku polskiego przez Wnioskodawcę na rachunek bankowy spółki czeskiej w banku z siedzibą na terenie Republiki Czeskiej. Umowa nie różnicuje jaka część wynagrodzenia przysługuje spółce czeskiej za korzystanie z maszyny/urządzenia a jaka jest należna z tytułu dostawy, montażu, szkolenia pracowników. Wnioskodawca posiada udokumentowanie siedziby spółki czeskiej dla celów podatkowych poprzez uzyskany od niej certyfikat rezydencji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w związku z zawartą i wykonywaną umową stosownie do postanowień art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych jest obowiązany jako płatnik do pobierania i odprowadzania na rachunek polskiego urzędu skarbowego podatku za spółkę czeską (tzw. podatek u źródła) czy też jest z tego obowiązku zwolniony?
czy w przypadku istnienia obowiązku pobierania podatku u źródła Wnioskodawca obowiązany jest do potrącania kwoty 20% wartości wynagrodzenia czy też 10% wartości wynagrodzenia (przychodu)?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody i dochody nierezydentów podatkowych - art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „updop”) - podlegają opodatkowaniu w zakresie opisanym w art. 21-22 i nast. updop. Nadto w ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, iż Rzeczpospolitą Polską i Republikę Czeską łączy Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Warszawie dnia 13 września 2011 r. (dalej: „Umowa” lub „umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania”), w niniejszej sprawie, oprócz regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, na podstawie art. 21 ust. 2 i 26 ust. 1 updop zastosowanie znajdują/mogą znajdować regulacje ww. Umowy.

W ocenie Wnioskodawcy mieszany charakter zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a spółką czeską umowy (elementy umowy o korzystanie z rzeczy, ale i umowy na wykonanie usługi, montażu, szkolenia pracowników) powoduje, iż przychody z tej umowy nie mogą być kwalifikowane po stronie spółki czeskiej jako pochodzące z tytułów wskazanych w art. 21 updop. W szczególności fakt, iż elementem umowy jest m.in. korzystanie z maszyny/urządzenia udostępnianej przez spółkę czeską, ale w umowie wynagrodzenie ustalone, a tej spółce należne, opiewa na łączną kwotę za wszystkie elementy świadczonych usług, w tym także nie wymienione w art. 21 updop, powoduje, iż przychód należny spółce czeskiej nie podlega opodatkowaniu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Przychód ten podlega opodatkowaniu - w oparciu o postanowienia art. 12 ust. 1 Umowy oraz właściwe przepisy obowiązujące na terenie Republiki Czeskiej - na terenie Czech.

Gdyby powyższy pogląd Wnioskodawcy nie został jednak podzielony, to wskazać należy, iż zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1) updop, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów ustala się w wysokości 20% w odniesieniu do odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how). Zgodnie natomiast z art. 12 ww. Umowy:

Należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie,
Jednakże, takie należności mogą być również opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do należności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10 procent kwoty należności licencyjnych brutto,
Określenie „należności licencyjne” użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane w związku z korzystaniem lub prawem do korzystania z wszelkich praw autorskich, filmów lub taśm transmitowanych w radiu lub telewizji, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego a także urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z doświadczeniem zawodowym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Powyższe oznacza, iż jeśli zawarta umowa między Wnioskodawcą a spółką czeską zdaniem tut. organu dotyczy jednak udostępnienia maszyny/urządzenia w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1) updop, to z perspektywy Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania należy należności spółki czeskiej z umowy wynikające kwalifikować jako tzw. należności licencyjne, a tym samym na podstawie art. 12 ust. 2 Umowy oraz art. 21 ust. 2, 26 ust. 1 ostatnie zdanie i art. 22a updop pobrany podatek u źródła powinien wynieść 10 %.

Aktualnie Wnioskodawca, jakkolwiek stoi na stanowisku, iż z uwagi na mieszany charakter umowy zawartej ze spółką czeską, a tym samym mieszany charakter należności przysługujących spółce czeskiej (przychodów), z tzw. ostrożności procesowej odprowadza podatek u źródła od generowanych przychodów, w wysokości 10%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest częściowo prawidłowe a częściowo nieprawidłowe.

Zakres podmiotowy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza bądź siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, dalej: „updop”), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - ograniczony obowiązek podatkowy.

Stosownie do art. 3 ust. 3 pkt 5 updop, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Zgodnie art. 3 ust. 5 updop, za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 updop.

Art. 21 ust. 1 pkt 1 updop stanowi, że podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Z treści ww. przepisów wynika, że od niektórych przychodów osiąganych na terytorium Polski przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu pobierany jest podatek dochodowy w sposób zryczałtowany. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 updop.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 updop, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę ze spółką posiadającą siedzibę na terytorium Republiki Czeskiej. Spółka czeska jest czeskim rezydentem podatkowym. Strony zawarły umowę, na mocy której spółka czeska, będąc właścicielem maszyny/urządzenia górniczego - wiertnicy - świadczy usługi na rzecz Wnioskodawcy, polegające na udostępnieniu maszyny/urządzenia do korzystania w kopalniach zlokalizowanych na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z zapisami umowy „Wynajmujący wynajmuje Najemcy wiertnicę uniwersalną (...), (zwaną dalej „maszyną” lub „przedmiotem wynajmu”), która spełnia warunki umożliwiające pracę w warunkach zagrożonych wybuchem zgodnie z dyrektywą 98/37/WE Parlamentu Europejskiego (...)”. Dalej, zgodnie z innymi postanowieniami umowy spółka czeska obowiązana jest do udziału i współpracy z Wnioskodawcą i odpowiednimi służbami kopalni przy montażu, wyregulowaniu i uruchomieniu maszyny w wyrobisku dołowym, a także do przeszkolenia osób zajmujących się obsługą maszyny.

Mając na uwadze fakt, że zgodnie z art. 21 ust. 2 updop, przepisy art. 21 ust. 1 updop stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska zasadne jest odwołanie się do przepisów Umowy zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Warszawie dnia 13 września 2011 r. (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 991, dalej: „Umowa” ). Zgodnie z art. 12 ust. 1 i ust. 2 Umowy należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże, takie należności mogą być również opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do należności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10 procent kwoty należności licencyjnych brutto. Zgodnie z art. 12 ust. 3 Umowy, określenie „należności licencyjne” użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane w związku z korzystaniem lub prawem do korzystania z wszelkich praw autorskich, filmów lub taśm transmitowanych w radiu lub telewizji, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego a także urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z doświadczeniem zawodowym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Zgodnie z art. 12 ust. 4 Umowy postanowienia ustępów 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych, mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą należności licencyjne, działalność gospodarczą poprzez zakład w nim położony, a prawa lub majątek, z tytułu których wypłacane są należności licencyjne faktycznie wiążą się z działalnością tego zakładu. W takim przypadku stosuje się postanowienia artykułu 7. Uważa się, że należności licencyjne powstają w Umawiającym się Państwie, jeśli osoba je wypłacająca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Państwie. Jeżeli jednak osoba wypłacająca należności licencyjne, bez względu na to, czy ma ona w Umawiającym się Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę, posiada w Umawiającym się Państwie zakład, w związku z którym powstał obowiązek wypłaty należności licencyjnych i zapłata tych należności jest pokrywana przez ten zakład, wówczas uważa się, że należności licencyjne powstają w tym Państwie, w którym zakład jest położony – art. 12 ust. 5 Umowy.

Interpretując przepisy zawarte w umowie polsko-czeskiej należy zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienia Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Kluczową kwestią wymagającą rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie jest ustalenie, czy ujęte w cenie nabywanych przez Wnioskodawcę usług polegających na udostępnieniu maszyny/urządzenia górniczego przez spółkę czeską wynagrodzenie za udział i współpracę tej spółki z Wnioskodawcą i odpowiednimi służbami kopalni przy montażu, wyregulowaniu i uruchomieniu maszyny w wyrobisku dołowym, a także do przeszkolenia osób zajmujących się obsługą maszyny będzie podlegać opodatkowaniu w Polsce podatkiem u źródła.

Komentarz Modelowej Konwencji OECD, w punkcie 11.6 dotyczącym co prawda należności z tyt. know-how wskazuje, że „w praktyce handlowej spotyka się umowy, które obejmują zarówno know-how, jak i udzielenie pomocy technicznej. (…) W takich umowach mieszanych należy – opierając się na danych zawartych w umowie lub drogą analizy logicznej – dokonać rozbicia całej kwoty wynagrodzenia na oddzielne elementy i do każdego z nich zastosować odrębne zasady opodatkowania. Jeżeli jednak jeden z elementów świadczenia stanowi pozycję główną kontraktu, a pozostałe elementy są uboczne lub mają raczej znikome znaczenie, to normę stosowaną do głównego elementu należy stosować do całości wynagrodzenia.”

Zgodnie z Komentarzem do art. 12 Modelowej Konwencji OECD punkt 17, który odnosi się do umów mieszanych, gdzie dla przykładu podano płatności związane z oprogramowaniem wskazuje się: „Umowy takie obejmują na przykład sprzedaż urządzenia sprzętu komputerowego z wbudowanym oprogramowaniem, a odstąpienie prawa do korzystania z oprogramowania połączone jest ze świadczeniem usług. Metody przedstawione w pkt 11 dotyczącym rozstrzygnięcia podobnych problemów związanych z opłatami licencyjnymi z tytułu patentów i know – how mają zastosowanie do oprogramowania komputerowego. Tam gdzie to konieczne, należy rozbić ogólną kwotę opłaty dokonanej w wyniku umowy na poszczególne części, zgodnie z informacjami zawartymi w umowie lub na podstawie logicznego podziału, i zastosować właściwe normy opodatkowania dla każdego elementu oddzielnie”.

W odniesieniu do umów mieszanych cytowany powyżej Komentarz wskazuje na konieczność zastosowania różnych zasad opodatkowania. Jeżeli z treści zawartej umowy wynika, że poszczególne elementy umowy mają pomocniczy, uboczny charakter w stosunku do głównego elementu umowy lub mają raczej znikome znaczenie, to normę stosowaną do głównego elementu należy stosować do całości wynagrodzenia.

W omawianej sprawie mamy do czynienia z umową zawartą pomiędzy Wnioskodawcą a spółką czeską, która udostępnia Wnioskodawcy na podstawie jednej umowy zarówno maszynę/urządzenie do korzystania w kopalniach jak również usługę montażu, wyregulowania i uruchomienia maszyny w wyrobisku dołowym, a także do przeszkolenia osób zajmujących się obsługą maszyny. Co istotne Umowa nie różnicuje jaka część wynagrodzenia przysługuje spółce czeskiej za korzystanie z maszyny/urządzenia a jaka jest należna z tytułu dostawy, montażu, szkolenia pracowników. Zatem z tak przedstawionego opisu stanu faktycznego można wywnioskować, że głównym przedmiotem umowy jest najem maszyny/urządzenia zaś pozostałe usługi wskazane w umowie mają charakter uboczny, pomocniczy. Nie stanowią one odrębnego elementu świadczonych usług, a są jedynie elementem ubocznym bez którego nie byłoby możliwe prawidłowe wykorzystywanie wynajmowanej maszyny/urządzenia.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi m.in. pytanie, czy Spółka jest obowiązana jako płatnik do pobierania i odprowadzania na rachunek polskiego urzędu skarbowego podatku za spółkę czeską (tzw. podatek u źródła) czy też jest z tego obowiązku zwolniona.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony opis stanu faktycznego należy stwierdzić, że Spółka jest zobowiązana do pobrania i odprowadzenia na rachunek polskiego urzędu skarbowego zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłaconego spółce czeskiej wynagrodzenia za udostępnienie maszyny/urządzenia wraz z usługami montażu, wyregulowania i uruchomienia maszyny w wyrobisku dołowym, a także do przeszkolenia osób zajmujących się obsługą maszyny. Należności z tego tytułu, stanowią bowiem należności za użytkowanie (korzystanie) z urządzenia przemysłowego o których mowa w art. 21 ust. 1 updop oraz art. 12 ust. 3 Umowy. Nie można przy tym zgodzić się z Wnioskodawcą, iż przychody z tej umowy nie mogą być kwalifikowane, jako pochodzące z tytułów wskazanych w art. 21 updop ponieważ wynagrodzenie ustalone w umowie, a tej spółce należne, opiewa na łączną kwotę za wszystkie elementy świadczonych usług, w tym także nie wymienione w art. 21 updop. Jak wskazał sam Wnioskodawca elementem umowy jest korzystanie z maszyny/urządzenia udostępnianej przez spółkę czeską, zatem to najem maszyny jest głównym elementem umowy zawartej ze spółką czeską, a pozostałe usługi świadczone przez spółkę czeską stanowią jedynie usługi poboczne bez których korzystanie z maszyny/urządzenia przez Wnioskodawcę nie byłoby możliwe. Zatem całość wynagrodzenia wynikającego z umowy należy traktować jako przychody z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 updop, podlegające opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a nie jak twierdzi Wnioskodawca jako przychody inne niż wymienione w art. 21 updop.

Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy zatem uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 należy natomiast zgodzić się z Wnioskodawcą, iż od należności wynikających z umowy zawartej z czeską spółką jest on zobowiązany do pobrania i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego do polskiego urzędu skarbowego w wysokości 10% uzyskanych przez tą spółkę przychodów.

Zgodnie z cytowanymi powyżej postanowieniami Umowy, należności wynikające z umowy zawartej ze spółką czeską z tytułu wynagrodzenia za najem urządzenia należy traktować jako należności licencyjne, o których mowa w art. 12 Umowy. Kwota podatku wyniesie zatem 10% kwoty należności licencyjnych brutto pod warunkiem posiadania certyfikatu rezydencji podmiotu zagranicznego, który jak wynika z wniosku Wnioskodawca posiada.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest prawidłowe.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

obowiązku pobrania i odprowadzenia tzw. podatku u źródła od należności za wynajem od podmiotu z siedzibą w Republice Czeskiej wskazanego we wniosku urządzenia – jest nieprawidłowe,
określenia stawki właściwej do opodatkowania ww. należności – jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin