Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-3.4011.121.2019.4.MW
z 19 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 29 marca 2019 r. (data wpływu 3 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny – uzupełniony pismem z 29 marca 2019 r. (data wpływu 3 kwietnia 2019 r.) oraz pismem z 4 czerwca 2019 r. (data wpływu 7 czerwca 2019 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  Pana
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  Pana

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

A. oraz B. (Zainteresowani składający wniosek wspólny) pozostają wspólnikami spółki cywilnej XYZ spółka cywilna B., A.. Powyższa spółka cywilna świadczy szereg wyspecjalizowanych usług z zakresu transportu oraz zbierania odpadów medycznych, weterynaryjnych, przeterminowanych leków, chemikaliów, a także innych odpadów niebezpiecznych na terenie województwa małopolskiego (działalność przeważająca według PKD: 49.41.Z Transport drogowy towarów). Spółka nie zajmowała i nie zajmuje się aktualnie działalnością związaną z nieruchomościami, jak sprzedażą, wynajmem nieruchomości itp.

W styczniu 2010 roku A. oraz B. (Zainteresowani składający niniejszy wniosek wspólny), wspólnicy powyższej spółki cywilnej, nabyli do majątku wspólnego powyższej spółki cywilnej niezabudowaną nieruchomość utworzoną z jednej działki. W księdze wieczystej powyższej nieruchomości w dziale drugim własność wpisana jest na rzecz obu ww. osób jako wspólność łączna wspólników spółki cywilnej. Nieruchomość ta w chwili zakupu przez wspólników spółki cywilnej znajdowała się, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, na obszarze oznaczonym jako tereny rolnicze. Aktualnie nieruchomość ta znajduje się, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, na obszarze oznaczonym jako tereny przemysłowo-usługowe. Nieruchomość ta nie została ujęta w ewidencji środków trwałych spółki ani nie były dokonywane od jej wartości żadne odpisy amortyzacyjne. Na nieruchomości tej nie były poczynione żadne inwestycje przez Zainteresowanych. Jedynie Gmina uzbroiła tę nieruchomość i nieruchomości sąsiednie z uwagi na (…) Dni Młodzieży. Nieruchomość nie była i nie jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej przez spółkę cywilną. W chwili obecnej A. oraz B. (Zainteresowani składający niniejszy wniosek wspólny) planują dokonanie sprzedaży ww. nieruchomości.

Wnioskodawca uzupełnił powyższy opis sprawy, udzielając odpowiedzi na następujące pytanie:

W jakim celu Wnioskodawcy nabyli do majątku wspólnego spółki cywilnej niezabudowaną nieruchomość, którą planują sprzedać (np. w celu dalszej odsprzedaży bądź na potrzeby prowadzonej w formie spółki cywilnej działalności gospodarczej − w tym przypadku należy wskazać, w jaki sposób nieruchomość ta miała być wykorzystywana na potrzeby tej działalności, bądź w innym celu – jakim).

Wnioskodawca wskazał, że nabycie przedmiotowej nieruchomości stanowiło okazjonalny zakup, bez intencji wykorzystywania nieruchomości jako środka trwałego i towaru handlowego. Zakup tej nieruchomości stanowił zagospodarowanie posiadanych wówczas wolnych środków pieniężnych. Celem nabycia nieruchomości było zatem zagospodarowanie wolnych środków pieniężnych oraz zabezpieczenie przyszłości swojej i rodziny. Celem Wnioskodawców nie było dokonanie dalszej odsprzedaży nieruchomości. Wnioskodawcy nie zamierzali także wykorzystywać tej nieruchomości na potrzeby prowadzonej w formie spółki cywilnej działalności gospodarczej. Wnioskodawcy zakupili nieruchomość w celu zagospodarowania wolnych środków pieniężnych i zabezpieczenia przyszłości, na swoje potrzeby prywatne. Powszechnie uznaje się, że zakup nieruchomości stanowi bezpieczną transakcję, a ulokowanie funduszy w nieruchomość jest rozsądnym rozwiązaniem, gdyż zasadniczo ceny nieruchomości zmieniają się wolno i nie spadają. Wnioskodawcy, mając zatem nadwyżkę środków finansowych, w taki sposób zdecydowali się je zagospodarować, mając na celu zabezpieczenie przyszłości własnej i swojej rodziny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy sprzedaż nieruchomości przedstawionej w powyższym zdarzeniu przyszłym spowoduje u A. i B. powstanie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy A. i B. będą zobowiązani do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w wyniku sprzedaży nieruchomości przedstawionej w powyższym zdarzeniu przyszłym?
   
   

Zdaniem Zainteresowanych składających niniejszy wniosek wspólny – kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości przedstawionej w powyższym zdarzeniu przyszłym nie będzie stanowić przychodu podlegającego opodatkowaniu w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzyskana kwota nie będzie przychodem z działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych; dalej jako „updof”), bowiem nabycie nieruchomości nie nastąpiło w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, a nieruchomość nie była i nie jest wykorzystywana w jakikolwiek sposób w prowadzonej działalności gospodarczej Zainteresowanych i spółki cywilnej. Zgodnie zaś z art. 10 ust. 1 pkt 8 updof – z uwagi na fakt, że odpłatne zbycie zostanie dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości – przychód u Zainteresowanych nie powstanie.

Przepis art. 10 ust. 1 updof zawiera katalog źródeł przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych, przy czym jeden i ten sam przychód stanowić może przychód wyłącznie z jednego źródła. Z systematyki źródeł przychodów opisanych w art. 10 ust. 1 updof wynika, że ustawodawca przewiduje, że odpłatne zbycie rzeczy i określonych praw może następować zarówno w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 updof – pozarolnicza działalność gospodarcza), jak i poza nią (art. 10 ust. 1 pkt 8 updof). W art. 10 ust. 1 pkt 8 updof przewidziano jako źródło przychodu odpłatne zbycie: nieruchomości (lit. a), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej (lit. b), prawa wieczystego użytkowania gruntów (lit. c) i innych rzeczy (lit. d) – jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 14 updof definiuje zaś, co jest przychodem z wykonywania działalności gospodarczej. Dla oceny niniejszej sprawy istotne znaczenie ma regulacja zawarta w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a updof. Zgodnie z tym przepisem – przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych – wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c. Oznacza to, że istotne jest to, czy dany składnik jest faktycznie wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. Dla powstania powyższego przychodu z działalności gospodarczej konieczne jest, aby określone w komentowanym przepisie składniki majątku były wykorzystywane w działalności gospodarczej (lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej). Wynika to wyraźnie z brzmienia i wykładni powyższego przepisu.

Legalną definicję działalności gospodarczej zawiera art. 5a pkt 6 updof, stanowiąc, że działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza oznacza działalność zarobkową: wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin i złóż, na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych, prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do przychodów z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w ustawie. W tym miejscu przytoczyć można stanowiska sądów administracyjnych odnoszące się do cech działalności gospodarczej. Przykładowo w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 marca 2012 r., II FSK 1549/10, sąd wskazał, że z definicji ujętej w art. 5a ust. 6 updof wynika, że zasadniczymi cechami działalności gospodarczej w rozumieniu updof są: jej zarobkowy charakter, zorganizowanie i ciągłość, a więc ukierunkowanie na osiągnięcie zysku, określony porządek i planowanie działań, a także ich powtarzalność. Zdaniem sądu – na gruncie updof istotnym elementem działalności gospodarczej jest częstotliwość i ukierunkowanie na zysk. Nie ma znaczenia pierwotny zamiar, jakim podatnicy kierowali się przy zakupie gruntu, bowiem nie należy to do tych cech, które mogłyby różnicować działalność gospodarczą w zakresie handlu od sprzedaży mienia osobistego. Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 lipca 2013 roku, II FSK 2110/11, na właściwą kwalifikację przychodów wpływa całokształt okoliczności poprzedzających i towarzyszących zbyciu nieruchomości. Spełnienie w konkretnym przypadku warunku celu zarobkowego samo w sobie nie przesądza o zaliczeniu uzyskanych przez podatnika przychodów ze sprzedaży nieruchomości do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Ustawodawca nie wprowadza barier rentowności, które determinowałyby zastosowanie regulacji art. 10 ust. 1 pkt 8 updof. Kryteria umożliwiające zakwalifikowanie danych czynności do podejmowanych w ramach działalności gospodarczej, w tym warunek „ciągłości” wskazany w art. 5a pkt 6 updof, nie są spełnione, jeżeli działania podatnika mieszczą się w zwykłych czynnościach związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży.

Mając powyższe na uwadze, w niniejszej sprawie, jak wskazano w zdarzeniu przyszłym, podkreślić należy, że przedmiotowa nieruchomość nie była i nie jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej przez spółkę cywilną. Formalnie została zakupiona przez Zainteresowanych jako wspólników spółki cywilnej. Jednakże nigdy nie była i nie jest faktycznie wykorzystywana w działalności gospodarczej tej spółki cywilnej. Nieruchomość ta nie została ujęta w ewidencji środków trwałych spółki ani nie były dokonywane od jej wartości żadne odpisy amortyzacyjne. Na nieruchomości tej nie były poczynione żadne inwestycje. Jedynie Gmina uzbroiła tę nieruchomość i nieruchomości sąsiednie z uwagi na Światowe Dni Młodzieży. Ponadto Zainteresowani i sama spółka cywilna nie trudnią się w żaden sposób działalnością gospodarczą związaną z nieruchomościami (jak obrót nieruchomości, ich wynajem). Nieruchomość jest niezabudowana; nie znajdują się na niej budynki, które mogłyby być wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Za powyższą argumentacją przemawia przede wszystkim sposób faktycznego wykorzystywania tej rzeczy przez Zainteresowanych – na przedmiotowej nieruchomości po dniu zakupu nie były prowadzone przez Zainteresowanych żadne działania, nie były dokonywanie na niej żadne inwestycje. Także w chwili obecnej nie są podejmowane żadne działania o charakterze inwestycyjnym. Zainteresowani nie trudnią się obrotem nieruchomościami, nie mają zorganizowanego sposobu ani struktury handlowej dotyczącej takich sprzedaży. Podkreślić należy zatem, że przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana w jakikolwiek sposób w prowadzonej działalności gospodarczej Zainteresowanych i spółki cywilnej, a także nie jest aktualnie wykorzystywana w tej działalności gospodarczej. Nie występuje także w niniejszej sprawie element ciągłości i powtarzalności działań. Nie występują działania polegające na wielokrotnej sprzedaży nieruchomości, które to transakcje poprzedzone byłyby przeprowadzeniem szeroko zakrojonych działań przygotowawczych o charakterze inwestycyjnym. Zdaniem Zainteresowanych na powyższe stanowisko nie wpływa fakt, że nieruchomość została zakupiona przez nich teoretycznie do majątku spółki cywilnej. Zgodnie z przytoczonym wyżej wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego nie ma znaczenia pierwotny zamiar, jakim podatnicy kierowali się przy zakupie gruntu, bowiem nie należy to do tych cech, które mogłyby różnicować działalność gospodarczą w zakresie handlu od sprzedaży mienia osobistego. Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i niniejszej sprawy istotne jest, czy przedmiotowa nieruchomość jest faktycznie wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej. Wynika to wyraźnie z brzmienia przepisu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a updof, zgodnie z którym przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych – wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy – jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, (…); w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednak stosownie do art. 10 ust. 3 ww. ustawy: przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Odrębnym źródłem przychodów jest wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ww. ustawy: ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W świetle art. 14 ust. 1 ww. ustawy: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 14 ust. 2c cyt. ustawy: do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Stosownie do treści art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi. Przy czym, w myśl art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów – zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są:

• przychody z obrotu nieruchomościami (stanowiącymi towary handlowe lub wyroby gotowe w tej działalności),
• przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności, jak i
• przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane, w tym z powodu jej likwidacji; jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.
  
  

Należy zauważyć, że przepis art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wymienia wszystkich przychodów z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy. Natomiast przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy wskazuje na niektóre rodzaje z działalności gospodarczej są również:”).

Analiza przytoczonych powyżej uregulowań prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że rodzajowy katalog przychodów ze źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, nie jest ograniczony. Wymienione kategorie przychodów mają charakter przykładowy (katalog otwarty). Przy kwalifikacji przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości decydujące znaczenie ma przedmiotowe i funkcjonalne powiązanie danego rodzaju przychodu ze źródłem jego uzyskania.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w 2010 r. wspólnicy spółki cywilnej nabyli do majątku wspólnego spółki niezabudowaną nieruchomość utworzoną z jednej działki. W księdze wieczystej powyższej nieruchomości w dziale drugim własność wpisana jest na rzecz obu wspólników jako wspólność łączna wspólników spółki cywilnej. Nieruchomość ta nie została ujęta w ewidencji środków trwałych spółki ani nie były dokonywane od jej wartości żadne odpisy amortyzacyjne. Na nieruchomości nie były poczynione żadne inwestycje przez Zainteresowanych. Nieruchomość nie była i nie jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej przez spółkę cywilną. Co więcej – spółka cywilna nie zajmowała się i nie zajmuje się działalnością polegającą na sprzedaży bądź wynajmie nieruchomości. Nabycie przedmiotowej nieruchomości stanowiło okazjonalny zakup, bez intencji wykorzystywania jej jako środka trwałego i towaru handlowego. Zakup ten stanowił zagospodarowanie wolnych środków pieniężnych oraz zabezpieczenie przyszłości Wnioskodawców i ich rodzin.

Obecnie współwłaściciele działki postanowili ją sprzedać, w związku z tym powstała wątpliwość, czy przychody ze sprzedaży opisanej wyżej nieruchomości będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Treść wniosku przemawia za tym, że planowa sprzedaż nieruchomości, która nie była wykorzystywana do prowadzonej przez wspólników spółki cywilnej działalności gospodarczej ani też nie stanowiła towaru handlowego w tej spółce, nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej, a zatem nie spowoduje powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości, która nie jest związana z działalnością gospodarczą, reguluje powołany powyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten formułuje zasadę, że obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego powstaje w sytuacji sprzedaży nieruchomości dokonanej przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W niniejszej sprawie nieruchomość niezabudowana została zakupiona przez wspólników spółki cywilnej w 2010 r. Zatem pięcioletni termin, o którym mowa w powyższym przepisie, upłynął z końcem 2015 r.

Reasumując – skoro sprzedaż wskazanej we wniosku nieruchomości nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie, to po stronie Wnioskodawców nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Tym samym Wnioskodawcy nie będą zobowiązani do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży tej nieruchomości.

Końcowo należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że – zdaniem Organu – tezy badanych rozstrzygnięcia nie mają zastosowania w niniejszym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.