Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.283.2019.1.JC
z 13 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2019 r. (data wpływu 30 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży pięciu lokali mieszkalnych i jednego lokalu użytkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży pięciu lokali mieszkalnych i jednego lokalu użytkowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zabudowana działka nr 145/4 o pow. 2095 m² położona w … przy ul. … stała się z mocy prawa własnością Województwa …, co potwierdziła ostateczna decyzja Wojewody nr … z dnia … 2004 r. Zgodnie z decyzją nr … wydaną z upoważnienia Burmistrza … w dniu … 2011 r. ww. działka „podzieliła się” m.in. na działkę nr 145/16 o pow. 2064 m². Dla przedmiotowej nieruchomości prowadzona jest obecnie …

Zgodnie z operatem szacunkowym z dnia … 2018 r. (aneksowanym) działka zabudowana jest budynkiem mieszkalno-usługowym «wcześniej w części budynku znajdowały się biura terenowego oddziału … Zarząd.. o pow. użytk. 296,20 m² (w którym obecnie znajduje się pięć samodzielnych lokali mieszkalnych i jeden samodzielny lokal użytkowy) oraz 3 budynkami niemieszkalnymi w … przy ul. … Wykaz lokali w budynku mieszkalno-usługowym:

• lokal nr 1 o pow. użytk. 31,20 m² (pierwsza umowa najmu z obecnym najemcą - w której posiadaniu jest Województwo …: 2 września 1991 r.),
• lokal nr 2 o pow. użytk. 18,90 m² (pierwsza umowa najmu z obecnym najemcą - w której posiadaniu jest Województwo …: 30 stycznia 1983 r.),
• lokal nr 3 o pow. użytk. 67,60 m² (pierwsza umowa najmu z obecnym najemcą - w której posiadaniu jest Województwo …: 2 września 1991 r.),
• lokal nr 4 o pow. użytk. 38,50 m² (pierwsza umowa najmu z obecnym najemcą - w której posiadaniu jest Województwo …: 2 września 1991 r.),
• lokal nr 5 o pow. użytk. 19 m² (pierwsza umowa najmu z obecnym najemcą - w której posiadaniu jest Województwo …: 15 maja 2000 r.),
• lokal użytkowy o pow. użytk. 121 m² (wcześniej zajmowany na biura terenowego oddziału Zarządu ).

Zgodnie z wydanymi z upoważnienia Starosty …zaświadczeniami z dnia … 2018 r. lokale mieszkalne i lokal użytkowy są lokalami samodzielnymi. Natomiast zgodnie z zaświadczeniem nr … wydanym z upoważnienia Starosty … w dniu … 2018 r. budynek mieszkalno-usługowy został wybudowany przed datą … 1995 r.

Zgodnie z operatem szacunkowym (aneksowanym). Ogólny stan techniczny budynku mieszkalno-usługowego wybudowanego w 1964 r. jest średni, zużycie poszczególnych elementów adekwatne do wieku. Ogrzewanie z kotłowni położonej na parterze budynku - piec gazowy. Budynek wyposażony w instalacje: elektryczną, wodociągową (zimnej wody użytkowej), kanalizacyjną, grzewczą, wentylacji grawitacyjnej. W 2006 r. został przeprowadzony remont kapitalny 1/2 budynku obejmujący:

• wymianę stolarki okiennej, drzwiowej;
• wymianę instalacji c.o. wraz z piecem;
• wymianę instalacji elektrycznej;
• remont dachu.

Wszystkich lokali dotyczyła wymiana instalacji c.o., remont dachu i remont elewacji, wymiana stolarki okiennej (tam gdzie były stare okna drewniane i poza lokalem nr 5, w którym okna wymienił najemca). W przypadku stolarki drzwiowej zostały wymienione drzwi wejściowe do budynku i drzwi w lokalu niemieszkalnym. Remont instalacji elektrycznej dotyczył jedynie lokalu niemieszkalnego.

Budynek niemieszkalny (nr ewidencyjny 425) o pow. 76,20 m² wybudowany w 1964 r. Budynek wyposażony jest w instalację elektryczną. Stan techniczny budynku średni.

Budynek niemieszkalny (nr ewidencyjny 426) o pow. 63,80 m² wybudowany w 1964 r. Budynek wyposażony jest w instalację elektryczną. Stan techniczny budynku dostateczny.

Budynek niemieszkalny (nr ewidencyjny 427) o pow. 17,80 m² wybudowany w 1985 r. Budynek wyposażony jest w instalację elektryczną. Stan techniczny budynku średni.

Lokal mieszkalny nr 1 w budynku mieszkalno-usługowym wyposażony jest w instalacje: elektryczną, wodociągową, kanalizacyjną, grzewczą, ciepłą wodę z bojlera elektrycznego.

Lokal mieszkalny nr 2 w budynku mieszkalno-usługowym wyposażony jest w instalacje: elektryczną, wodociągową, kanalizacyjną, grzewczą, ciepłą wodę z podgrzewacza elektrycznego.

Lokal mieszkalny nr 3 w budynku mieszkalno-usługowym wyposażony jest w instalacje: elektryczną, wodociągową, kanalizacyjną, grzewczą, ciepłą wodę z bojlera elektrycznego.

Lokal mieszkalny nr 4 w budynku mieszkalno-usługowym wyposażony jest w instalacje: elektryczną, wodociągową, kanalizacyjną, grzewczą, ciepłą wodę z podgrzewacza elektrycznego.

Lokal mieszkalny nr 5 w budynku mieszkalno-usługowym wyposażony jest w instalacje: elektryczną, wodociągową, kanalizacyjną, grzewczą, ciepłą wodę z podgrzewacza elektrycznego.

Dojazd do ww. budynków utwardzony częściowo trylinką a częściowo kostką betonową. Działka jest ogrodzona. W niewielkiej odległości od nieruchomości przepływa rzeka …. Przez teren działki przechodzą następujące sieci uzbrojenia terenu: elektroenergetyczna (właściciel i gestor …), wodociągowa (właściciel i gestor ….), kanalizacja sanitarna (właściciel .., gestor …), sieć c.o. (przewody nieczynnej sieci własność Województwa ..), sieć gazowa (właściciel i gestor..…), telekomunikacyjna (właściciel i gestor ….). Zagospodarowanie działki: utwardzone dojścia i dojazdy, zieleń wysoka i niska.

Zgodnie z pismem nr … Zarządu z dnia … 2017 r. na tej nieruchomości nie poniesiono żadnych nakładów finansowych na ulepszenie działki i znajdujących się na niej budynkach i budowlach lub jej częściach w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a oraz w związku z art. 2 pkt 14 lit b ustawy o podatku od towarów i usług. W okresie najmu na budynek mieszkalny oraz pomieszczenia przynależne Zarząd nie poniósł wydatków na ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej. Zgodnie z tym pismem wszelkie wydatki poniesione na tej nieruchomości były wydatkami remontowymi i miały charakter odtworzeniowy i nie służy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nieruchomość ta została przeznaczona na cele mieszkaniowe i zasiedlona przed wejściem w życie ustawy o podatku od towarów i usług tj. przed 5 lipca 1993 r. Budynki, budowle lub ich części nie były wykorzystywane przez Zarząd w okresie od 1 stycznia 1999 r. do 3 lipca 2017 r. do czynności opodatkowanych przez okres co najmniej 5 lat. Zarząd został objęty tzw. centralizacją rozliczeń VAT w jednostkach samorządu terytorialnego, zgodnie z ustawą z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego. Dodać należy, że z dniem 31 grudnia 2017 r. Zarząd uległ likwidacji, w związku z wejściem w życie z dniem 1 stycznia 2018 r. ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo wodne. Skutkiem uregulowań tej ustawy jest przejście wszystkich kompetencji marszałka województwa wynikających z tej ustawy do nowo tworzonego podmiotu, jakim jest P., które m. in. wstępuje w prawa i obowiązki wynikające z umów i porozumień zawartych przez marszałków województw lub jednostki organizacyjne samorządu województwa w zakresie utrzymania wód oraz prowadzenia inwestycji w gospodarce wodnej. Z dniem 1 stycznia 1999 r. samorząd województwa przejmuje mające siedzibę na obszarze województwa, państwowe jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej - zarządy melioracji i urządzeń wodnych. Z decyzji tej wynika, że nabycie mienia następuje z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. decyzją Kierownika … w … nr … z dnia … listopada 1998 r. stwierdzone zostało przekształcenie z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1998 r. dotychczasowego zarządu ustanowionego na czas nieokreślony w trwały zarząd sprawowany przez Wojewódzki Zarząd … w … do ww. nieruchomości przed podziałem. Decyzją nr … z dnia 31 października 2017 r. trwały zarząd do ww. nieruchomości (m.in. dz. 145/16) został wygaszony. Z dniem 29 grudnia 2017 r. ww. nieruchomość została przejęta od Zarządu … Województwa … w … do zasobu nieruchomości stanowiących własność Województwa … będących w ewidencji Urzędu Marszałkowskiego Województwa …. Do tego czasu Zarząd ten użytkował i administrował tą nieruchomością. Od dnia protokolarnego przejęcia wykonano: przegląd kotła gazowego wraz z wymianą naczynia rozszerzalnego (cena: 984 zł, 16 kwietnia 2018 r.); awaryjne usunięcie niedrożności wewnętrznej instalacji kanalizacyjnej (cena: 295,91 zł, 19 czerwca 2018 r.); wymiana 5 sztuk wodomierzy (cena: 1.382,40 zł, 2 lipca 2018 r.); wykonanie zaplecznika drabiny włazowej budynku mieszkalno-usługowego (cena: 3.321zł, 18 grudnia 2018 r.); doszczelnienie kominów wentylacyjnych (cena: 2.952 zł, data: 18 grudnia 2018 r.); wymiana czujnika pogodowego wraz z przeglądem i regulacją kotła (cena: 762,60 zł, 25 stycznia 2019 r.). Przedmiotowe samodzielne lokale mieszkalne planowane są do sprzedaży (wraz z udziałami gruncie i częściach wspólnych budynku) na rzecz ich najemców w trybie bezprzetargowym, natomiast lokal użytkowy będzie zbywany w przetargu. Ww. lokale mieszkalne w ww. budynku w rozumieniu art. 41 ust. 12a i 12b ustawy o VAT w opinii Województwa są objęte społecznym programem mieszkaniowym. Województwo jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem od towarów i usług i nie ponosiło nakładów na ulepszenie przedmiotowej nieruchomości w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Województwo nie planuje do dnia sprzedaży nieruchomości dokonywać jakichkolwiek ulepszeń na nieruchomości w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Ww. zabudowana nieruchomość (wraz z częściami składowymi) stanowi własność Województwa (z zastrzeżeniami dotyczącymi uzbrojenia terenu). Sprzedaż ww. nieruchomości dokonywana przez Województwo obejmuje nieruchomość, przy czym to uzbrojenie (o czym mowa wcześniej), które nie stanowiło i nie stanowi własności Województwa … (gdyż nie stanowi części składowych gruntu - art. 49Kc) nie będzie podlegać sprzedaży przez Województwo ….

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przedmiotowych pięciu lokali mieszkalnych i jednego lokalu użytkowego będzie zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż ww. lokali będzie korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z uwagi na fakt, że dostawa nieruchomości będzie dokonana po pierwszym zasiedleniu, a między pierwszym zasiedleniem a planowaną datą sprzedaży nieruchomości upłynął okres dwóch lat. Z tytułu nabycia nieruchomości Województwu nie przysługiwało (w całości lub w części) prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Województwo jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa mieniem województwa jest własność i inne prawa majątkowe nabyte przez województwo lub inne wojewódzkie osoby prawne.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale związanych z gruntem albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwolnieniu z podatku VAT podlega dostawa budynków, budowli lub ich części z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Definicja pierwszego zasiedlenia została zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy, zgodnie z którą pierwsze zasiedlenie to oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14 twierdząc, że „definicja pierwszego zasiedlenia (zajęcia) zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji „pierwszego zasiedlenia” wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, ze ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. sygn. akt C-308/16 stwierdził, że ww. przepis uzależniający zastosowanie zwolnienia z VAT w przypadku dostawy budynków od spełniania warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, są niezgodne z przepisami prawa unijnego.

Województwu przy przekazywaniu z mocy prawa ww. nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie poniesiono również żadnych nakładów finansowych na ulepszenie działki i na znajdujące się na niej budynki i budowle lub ich części, w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a oraz w związku z art. 2 pkt 14 lit b) ustawy o VAT, a tym samym nie przekroczyły one 30% wartości początkowej tych obiektów. Wszelkie wydatki poniesione na rzecz tej nieruchomości były wydatkami remontowymi, miały charakter odtworzeniowy i nie służyło od nich prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Biorąc powyższe pod uwagę, Województwo stoi na stanowisku, że sprzedaż ww. lokali będzie korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z uwagi na fakt, że dostawa nieruchomości będzie dokonana po pierwszym zasiedleniu, a między pierwszym zasiedleniem a planowaną datą sprzedaży nieruchomości upłynął okres dwóch lat. Ponadto z tytułu nabycia nieruchomości Województwu nie przysługiwało (w całości lub w części) prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

Według art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.) – zwanej dalej „Dyrektywą” – posługują się zwrotem „pierwsze zasiedlenie”, jednakże go nie definiują oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 Dyrektywy, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym, państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji, zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

W kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. akt I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej, albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz przywołanych przepisów prawa podatkowego oraz cytowanego orzeczenia NSA prowadzi do wniosku, że planowana sprzedaż pięciu lokali mieszkalnych i jednego lokalu użytkowego będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Sprzedaż ta nastąpi bowiem po upływie co najmniej dwóch lat od ich pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. Z okoliczności sprawy wynika, że budynek mieszkalno-usługowy, w którym znajdują się wskazane lokale, został wybudowany w 1964 r. Z dniem 29 grudnia 2017 r. nieruchomość została przejęta przez Województwo z mocy prawa. Do tego czasu Zarząd ten użytkował i administrował tą nieruchomością. Opisane we wniosku pięć lokali mieszkalnych było wynajmowanych (lokal nr 1 od 2 września 1991 r., lokal nr 2 od 30 stycznia 1983 r., lokal nr 3 od 2 września 1991 r., lokal nr 4 od 2 września 1991 r., lokal nr 5 od 15 maja 2000 r.), a lokal użytkowy był wykorzystywany przez Zarząd na biura oddziału terenowego. Województwo nie ponosiło nakładów na ulepszenie przedmiotowej nieruchomości w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Zarząd, w okresie najmu na budynek mieszkalny oraz pomieszczenia przynależne, nie ponosił wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej. Wszelkie wydatki poniesione na tej nieruchomości były wydatkami remontowymi i miały charakter odtworzeniowy i nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W związku z powyższym zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy uprawniające do zastosowania zwolnienia od podatku.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Jednocześnie zaznacza się, że niniejsza interpretacja indywidualna została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.