Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.206.2019.1.KO
z 11 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 18 kwietnia 2019 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-PUAP 18 kwietnia 2019 r., identyfikator poświadczenia przedłożenia ….) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych świadczenia usług pośrednictwa handlowego przez aukcje internetowe w oparciu o model logistyczny Dropshipping – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca planuje odwiesić i wznowić prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie pośrednictwa handlowego w modelu logistycznym dropshipping. Rozliczeń będzie dokonywał na zasadach ogólnych, prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów. Przedmiotem działalności gospodarczej będzie świadczenie usług w formie pośrednictwa handlowego w oparciu o model logistyczny w formie dropshippingu za pośrednictwem Internetu na stronach internetowych, portalach aukcyjnych oraz ogłoszeniowych. Polega on na przeniesieniu procesu sprzedaży i wysyłki towaru na sprzedawcę, do którego Wnioskodawca będzie przekazywał zamówienia od klientów. Świadczone usługi pośrednictwa będą polegały na prezentowaniu za pośrednictwem stron internetowych, portali aukcyjnych oraz ogłoszeniowych towarów będących własnością przedsiębiorców zagranicznych, posiadających siedziby poza Unią Europejską, na terytorium państwa trzeciego - głównie Chin. Podmioty zagraniczne wystawiają towary do sprzedaży na portalach .... - azjatyckich serwisach aukcyjnych i ogłoszeniowych oraz firmowych stronach internetowych lub też pochodzą bezpośrednio z ich oferty. Usługa pośrednictwa będzie polegać na zbieraniu zamówień od klientów i zawieraniu w ich imieniu umów kupna - sprzedaży z podmiotami zagranicznymi, obsłudze płatności, tj. przyjmowaniu wpłat od zamawiających w postaci przelewów bankowych na rachunek firmowy oraz za pośrednictwem szybkich płatności internetowych online i przekazywaniu zamówień do podmiotu zagranicznego będącego sprzedawcą danego towaru wraz z opłatą za zamówienie, po wcześniejszym potrąceniu prowizji za usługę pośrednictwa oraz w razie ewentualnej potrzeby pomoc klientom w postępowaniu reklamacyjnym z zagranicznym sprzedawcą. Po otrzymaniu płatności za towar, podmiot zagraniczny będzie realizował jego wysyłkę bezpośrednio do klienta składającego u Wnioskodawcy, jako pośrednika, zamówienie. Zakupiony w ten sposób towar nigdy nie będzie trafiał do Wnioskodawcy, jako pośrednika handlowego, lecz zawsze bezpośrednio do klienta. W żadnym momencie Wnioskodawca nie stanie się właścicielem towaru, nie będzie dokonywał sprzedaży towarów we własnym imieniu i na własny rachunek, a jedynie będzie pośredniczył w sprzedaży towarów będących własnością podmiotów zagranicznych, które będą sprzedawcami. Klient będzie informowany, że nabywa usługę pośrednictwa. Informacja taka będzie zawarta w regulaminie świadczenia usług pośrednictwa handlowego dostępnym na stronie internetowej, za pośrednictwem której klient będzie składał zamówienie na usługę. Zobowiązanym z tytułu należności celnych i podatku VAT z tytułu importu towaru będzie klient, o zobowiązaniach klient będzie informowany w regulaminie świadczenia usług pośrednictwa handlowego dostępnym na stronie internetowej, na której klient będzie zamawiał usługę. Sprzedawany towar nie będzie stanowił własności Wnioskodawcy, nie uzyska na siebie żadnej faktury VAT oraz rachunku potwierdzającego zakup (tylko wydruki z konta), a Jego udział ograniczy się do pośrednictwa w płatnościach oraz zamówieniach. Będzie wystawiał sprzedawcom, czyli podmiotom zagranicznym, faktury VAT za pośrednictwo handlowe, opiewające na kwotę w wysokości marży, jaką uzyska w pośredniczeniu w sprzedaży produktów. Przychód Wnioskodawcy będzie stanowiła marża, czyli różnica pomiędzy kwotą przelaną przelewem bankowym lub szybkimi płatnościami internetowymi online od klienta składającego zamówienie, a kwotą przekazaną do dostawcy/sprzedawcy.

Istotne elementy opisu zdarzenia przyszłego wskazano również we własnym stanowisku Wnioskodawcy w sprawie, gdzie wskazano m.in., że asortyment, który Wnioskodawca zamierza oferować, to szeroko pojęte artykuły przemysłowe, czyli np.: odzież damska i dziecięca, odzież męska i sportowa, obuwie sportowe, galanteria, tekstylia i dodatki, bielizna, rajstopy, skarpety, akcesoria kosmetyczne i kosmetyki, tekstylia domowe, artykuły szkolne i biurowe, zabawki, artykuły sezonowe, sztuczna biżuteria, artykuły elektroniczne, AGD i RTV oraz akcesoria GSM, akcesoria dla dzieci, artykuły dla zwierząt, artykuły sportowe, narzędzia i akcesoria samochodowe, artykuły gospodarstwa domowego, artykuły hobbystyczne, wędkarstwo, akwarystyka, itp. Zamawiane z reguły przez klientów towary nie powinny przekraczać wartości, której suma należności podatkowych z tytułu importu towarów nie przekracza równowartości kwoty 150 euro (art. 55 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. Prawo celne), w przypadku jeśli jednak zamówienie przekroczy tą sumę, koszty związane z procedurami celnymi oraz podatkowymi spoczywałyby bezpośrednio na osobie składającej zamówienie, do której wysyłane są dane produkty. Klientami Wnioskodawcy będą podmioty nieprowadzące działalności gospodarczej, kupujące towary na własny użytek. Klient zamawia dane towary, następnie dokonuje płatności pośrednikowi, czyli Wnioskodawcy na konto bankowe lub za pośrednictwem szybkich płatności online, na ustaloną kwotę widniejącą w zamówieniu, np. 100 zł, gdzie cena towarów u sprzedawcy wynosi 70 zł i ją przekaże do niego, przy czym pozostanie 30 zł i to będzie marża, czyli przychód, jaki Wnioskodawca uzyska za usługę pośrednictwa. Sprzedawca, czyli podmiot zagraniczny z siedzibą poza Unią Europejską, po otrzymaniu od Wnioskodawcy zamówienia i płatności wysyła bezpośrednio do klienta zamawiającego towar (wszelkie faktury, rachunki będą wysłane do zamawiającego klienta wraz z towarem), a Wnioskodawca, czyli pośrednik, wystawia sprzedawcy fakturę VAT na swoją marżę, czyli na przytoczone 30 zł i nie otrzyma od niego żadnych rachunków, ani faktur, a zamówiony towar trafi bezpośrednio do klienta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Co stanowi podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przy prowadzeniu działalności pośrednictwa handlowego w sprzedaży (PKD 47.91) prowadzonej w oparciu o model logistyczny w formie dropshippingu za pośrednictwem Internetu na stronach internetowych, portalach aukcyjnych oraz ogłoszeniowych?
2. Na podstawie jakich dokumentów Wnioskodawca ma określać oraz ujmować przychód w podatkowej księdze przychodów i rozchodów?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, wystawia towar na sprzedaż na stronie internetowej, sklepie internetowym, aukcji internetowej lub portalu ogłoszeniowym, gdzie w regulaminie, który będzie dostępny na każdej ze stron, zawarta zostanie informacja, że nie jest posiadaczem tego towaru, tylko zajmuje się pośrednictwem polegającym na zamówieniu danych towarów bezpośrednio u sprzedawcy w imieniu i na rzecz składającego zamówienie. O zobowiązaniach klient będzie poinformowany w regulaminie świadczenia usługi, który będzie dostępny na stronie internetowej, za pośrednictwem której będzie składał zamówienie. Klientami Wnioskodawcy będą podmioty nieprowadzące działalności gospodarczej, kupujące towary na własny użytek. Klient zamawia dane towary, następnie dokonuje płatności pośrednikowi, czyli Wnioskodawcy, na konto bankowe lub za pośrednictwem szybkich płatności online, na ustaloną kwotę widniejącą w zamówieniu, np. 100 zł, gdzie cena towarów u sprzedawcy wynosi 70 zł i ją przekaże do niego, przy czym pozostanie 30 zł i to będzie marża, czyli przychód, jaki Wnioskodawca uzyska za usługę pośrednictwa. Sprzedawca, czyli podmiot zagraniczny z siedzibą poza Unią Europejską, po otrzymaniu od Wnioskodawcy zamówienia i płatności wysyła bezpośrednio do klienta zamawiającego towar (wszelkie faktury, rachunki będą wysłane do zamawiającego klienta wraz z towarem), a Wnioskodawca, czyli pośrednik, wystawia sprzedawcy fakturę VAT na swoją marżę, czyli na przytoczone 30 zł i nie otrzyma od niego żadnych rachunków, ani faktur a zamówiony towar trafi bezpośrednio do klienta. Zakupiony w ten sposób towar nigdy nie trafi do Wnioskodawcy, czyli pośrednika handlowego, lecz zawsze bezpośrednio do klienta składającego zamówienie, nigdy nie będzie właścicielem danego towaru, będzie nim osoba bezpośrednio zamawiająca produkty. Nie będzie importerem, będzie pomagał tylko nabyć towary u zagranicznych dostawców. Będzie prowadził na bieżąco ewidencję/zestawienie wszystkich dokonanych transakcji i drukował co miesiąc oraz załączał do dokumentów podatkowych. Zestawienie/ewidencja transakcji będzie zawierało kwotę wpłaty od klienta składającego zamówienie, kwotę przekazaną sprzedawcy, który dostarczy towar bezpośrednio do klienta oraz kwotę marży, czyli przychodu Wnioskodawcy z tytułu pośrednictwa, na którą zostanie wystawiona faktura VAT dla sprzedawcy, czyli firmy spoza Unii Europejskiej. Faktury VAT wystawione na marżę za usługę pośrednictwa handlowego dla sprzedawców będą księgowane w KPiR, dodatkowo załączone do dokumentów podatkowych będzie zestawienie/ewidencja transakcji z danego miesiąca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h-1j i 1n-1p, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 24 ust. 1 ww. ustawy, u podatników, którzy prowadzą księgi rachunkowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania, powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa (art. 24 ust. 2 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca planuje wznowić prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie pośrednictwa handlowego w modelu logistycznym dropshipping. Rozliczeń będzie dokonywał na zasadach ogólnych, prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów. Przedmiotem działalności gospodarczej będzie świadczenie usług w formie pośrednictwa handlowego w oparciu o model logistyczny dropshipping, za pośrednictwem Internetu na stronach internetowych, portalach aukcyjnych oraz ogłoszeniowych. Polega on na przeniesieniu procesu sprzedaży i wysyłki towaru na sprzedawcę, do którego Wnioskodawca będzie przekazywał zamówienia od klientów. Świadczone usługi pośrednictwa będą polegały na prezentowaniu za pośrednictwem stron internetowych, portali aukcyjnych oraz ogłoszeniowych towarów będących własnością przedsiębiorców zagranicznych posiadających siedziby poza Unią Europejską, na terytorium państwa trzeciego - głównie Chin. Podmioty zagraniczne wystawiają towary do sprzedaży na portalach .... - azjatyckich serwisach aukcyjnych i ogłoszeniowych oraz firmowych stronach internetowych lub też pochodzą bezpośrednio z ich oferty. Usługa pośrednictwa będzie polegać na zbieraniu zamówień od klientów i zawieraniu w ich imieniu umów kupna - sprzedaży z podmiotami zagranicznymi, obsłudze płatności, tj. przyjmowaniu wpłat od zamawiających w postaci przelewów bankowych na rachunek firmowy oraz za pośrednictwem szybkich płatności internetowych online i przekazywaniu zamówień do podmiotu zagranicznego będącego sprzedawcą danego towaru wraz z opłatą za zamówienie, po wcześniejszym potrąceniu prowizji za usługę pośrednictwa oraz w razie ewentualnej potrzeby pomoc klientom w postępowaniu reklamacyjnym z zagranicznym sprzedawcą. Po otrzymaniu płatności za towar podmiot zagraniczny będzie realizował jego wysyłkę bezpośrednio do klienta składającego u Wnioskodawcy, jako pośrednika zamówienie. Zakupiony w ten sposób towar nigdy nie będzie trafiał do Wnioskodawcy, jako pośrednika handlowego, lecz zawsze bezpośrednio do klienta. W żadnym momencie Wnioskodawca nie stanie się właścicielem towaru, nie będzie dokonywał sprzedaży towarów we własnym imieniu i na własny rachunek, a jedynie będzie pośredniczył w sprzedaży towarów będących własnością podmiotów zagranicznych, które będą sprzedawcami. Klient będzie informowany, że nabywa usługę pośrednictwa, informacja taka będzie zawarta w regulaminie świadczenia usług pośrednictwa handlowego dostępnym na stronie internetowej, za pośrednictwem której klient będzie składał zamówienie na usługę. Zobowiązanym z tytułu należności celnych i podatku VAT z tytułu importu towaru będzie Klient, o zobowiązaniach klient będzie informowany w regulaminie świadczenia usług pośrednictwa handlowego dostępnym na stronie internetowej, na której klient będzie zamawiał usługę. Sprzedawany towar nie będzie stanowił własności Wnioskodawcy, nie uzyska na siebie żadnej faktury VAT oraz rachunku potwierdzającego zakup (tylko wydruki z konta), a Jego udział ograniczy się do pośrednictwa w płatnościach oraz zamówieniach, będzie wystawiał sprzedawcom, czyli podmiotom zagranicznym faktury VAT za pośrednictwo handlowe, opiewające na kwotę w wysokości marży, jaką uzyska w pośredniczeniu w sprzedaży produktów. Przychód Wnioskodawcy będzie stanowiła marża, czyli różnica pomiędzy kwotą przelaną przelewem bankowym lub szybkimi płatnościami internetowymi online od klienta składającego zamówienie, a kwotą przekazaną do dostawcy/sprzedawcy.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że jeżeli w istocie Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie jedynie pośredniczył w sprzedaży towarów handlowych (nie będzie dokonywał sprzedaży we własnym imieniu oraz nie będzie ich właścicielem), to przychodem podatkowym uzyskanym z tego tytułu będzie wartość prowizji, którą stanowić będzie różnica pomiędzy kwotą przelaną na konto bankowe Wnioskodawcy od klienta a kwotą przekazaną przez Niego do dostawcy (właściciela towaru) tytułem poszczególnych transakcji.

Podstawę obliczenia podatku, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zastrzeżeniem art. 29–30cb, art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wynikających z tytułów wymienionych w tym przepisie.

Odnosząc się do kwestii prawidłowości księgowania przychodu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów należy wskazać co następuje.

W myśl art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Szczegółowe warunki, jakie musi spełniać dokument, aby mógł stanowić podstawę wpisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2017 r., poz. 728, z późn. zm.).

Zgodnie z § 12 ust. 3 ww. rozporządzenia, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

1. faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dokumenty celne, zwane dalej „fakturami”, wystawione zgodnie z odrębnymi przepisami, lub

1a) (uchylony),

1b) (uchylony),

1c) dokumenty określające zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów lub zwiększenie przychodów na podstawie art. 22p ustawy o podatku dochodowym, zawierające co najmniej:
1. datę wystawienia dokumentu oraz miesiąc, w którym dokonuje się zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów lub zwiększenia przychodów,
2. wskazanie faktury, a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury, wskazanie umowy albo innego dokumentu, stanowiących podstawę do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów związanych z płatnościami dokonanymi bez pośrednictwa rachunku płatniczego,
3. wskazanie kwoty, o którą podatnik zmniejsza koszty uzyskania przychodów lub zwiększa przychody,
4. podpis osoby sporządzającej dokument, lub

2. inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
   1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
   2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
   3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
   4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych

- oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Natomiast § 13 ww. rozporządzenia stanowi, że za dowody księgowe uważa się również:

1. dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;
2. noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi;
3. dowody przesunięć;
4. dowody opłat pocztowych i bankowych;
5. inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.
   
   

Stosownie do treści § 18 ust. 1 cyt. rozporządzenia, podatnik jest obowiązany dokonywać zapisów w ewidencjach, o których mowa w § 6 pkt 1 i § 8 ust. 1 pkt 2, jeden raz dziennie po zakończeniu dnia, nie później niż przed rozpoczęciem działalności w dniu następnym.

Zgodnie z § 19 ust. 1-6 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zapisy w księdze dotyczące przychodów ze sprzedaży wyrobów, towarów handlowych i usług są dokonywane na podstawie wystawionych faktur, a w przypadku sprzedaży nieudokumentowanej fakturami - na podstawie wystawionego na koniec dnia dowodu wewnętrznego, w którym w jednej kwocie wykazana jest wartość tych przychodów za dany dzień, o ile nie jest prowadzona ewidencja sprzedaży lub ewidencja przy zastosowaniu kas rejestrujących. Zapisów dokonuje się jeden raz dziennie po zakończeniu dnia, nie później niż przed rozpoczęciem działalności w dniu następnym, z zastrzeżeniem § 20 ust. 2 i 3 oraz § 30. Jeżeli w danym dniu podatnik wystawia wiele faktur, zapisów w księdze można dokonywać jedną sumą wynikającą z dziennego zestawienia tych faktur, zwanego dalej „zestawieniem sprzedaży”. Zestawienie sprzedaży powinno zawierać co najmniej następujące dane: datę i kolejny numer zestawienia, numery od-do faktur objętych zestawieniem, sumę zbiorczą tych faktur oraz podpis podatnika lub osoby, która sporządziła zestawienie. Podatnicy prowadzący ewidencję, o której mowa w § 8 ust. 1 pkt 2, mogą dokonywać zapisów dotyczących przychodu, wykazanych w tej ewidencji, w jednej pozycji na koniec każdego miesiąca.

Dodać należy również, że brak możliwości zaewidencjonowania danych wydatków w podatkowej księdze przychodów i rozchodów z uwagi na brak posiadania przez podatnika wymaganej w ww. rozporządzeniu formy ich udokumentowania - nie oznacza automatycznego braku możliwości uznania ich za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli zatem podatnik w inny sposób rzetelnie udokumentuje poniesienie kosztu podatkowego, powinien to uwzględnić w trakcie roku podatkowego w bieżącej zaliczce na podatek, jak również w rocznym rozliczeniu podatku dochodowego. Jednocześnie należy uznać, że w interpretacji indywidualnej nie można jednoznacznie przesądzić, co będzie zdecydowanie wystarczającym dokumentem do zaksięgowania wydatku w koszty podatkowe. Ostateczna ocena, czy wydatek został prawidłowo udokumentowany, leży w kompetencjach organów podatkowych właściwych dla Wnioskodawcy w danej sprawie w toku odpowiedniego postępowania. Organ wydający interpretację indywidualną nie może natomiast dokonać takiej oceny materiału dowodowego.

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne, stwierdzić należy, że dokumentem będącym podstawą do ujęcia operacji gospodarczych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów powinna być, co do zasady, faktura, bądź rachunek, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca wskazał, że będzie prowadził na bieżąco ewidencję/zestawienie wszystkich dokonanych transakcji i drukował co miesiąc oraz załączał do dokumentów podatkowych. Zestawienie/ewidencja transakcji będzie zawierało kwotę wpłaty od klienta składającego zamówienie, kwotę przekazaną sprzedawcy, który dostarczy towar bezpośrednio do klienta oraz kwotę marży, czyli przychodu Wnioskodawcy z tytułu pośrednictwa, na którą zostanie wystawiona faktura VAT dla sprzedawcy. Faktury VAT wystawione na marżę za usługę pośrednictwa handlowego dla sprzedawców będą księgowane w KPiR, dodatkowo załączone do dokumentów podatkowych będzie zestawienie/ewidencja transakcji z danego miesiąca.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że faktura VAT wystawiona na marżę za usługę pośrednictwa handlowego oraz prowadzone przez Wnioskodawcę ewidencje, zawierające zestawienie dokonywanych transakcji, będą mogły stanowić dowód księgowy, jako podstawę zapisu w księdze przychodów i rozchodów.

Reasumując, przychodem z tytułu usług dropshippingu, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym będzie uzyskana od klientów prowizja (marża). Faktura VAT wystawiona na marżę za usługę pośrednictwa handlowego oraz prowadzone przez Wnioskodawcę ewidencje, zawierające zestawienie dokonywanych transakcji, może być uznana za wystarczającą podstawę do określenia i ujęcia przychodu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Końcowo zaznaczyć należy, że tut. Organ wydając interpretacje w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem, tym samym Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności faktycznych podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różniło od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP:/KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.