Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.219.2019.2.MJ
z 5 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2019 r. (data wpływu 25 marca 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 maja 2019 r. (data wpływu 28 maja 2019 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 17 maja 2019 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.219.2019.1.MJ o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 17 maja 2019 r. (data nadania 17 maja 2019 r., data doręczenia 22 maja 2019 r.) Nr 0114-KDIP3-1.4011.219.2019.1.MJ, tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z dnia 24 maja 2019 r. (data nadania 27 maja 2019 r., data wpływu 28 maja 2019 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni zwraca się o wydanie interpretacji w sprawie odliczenia podatku z tytułu ulgi rehabilitacyjnej na wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań. Wnioskodawczyni rozlicza się wspólnie z mężem i w rozliczeniu podatku za 2018 r. Wnioskodawczyni planuje odliczyć z tytułu ww. ulgi koszt zakupu pieca z automatycznym podajnikiem na ekogroszek. Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym o symbolu niepełnosprawności 05-R. Niepełnosprawność ta istnieje od wczesnego dzieciństwa i mimo tego, że Wnioskodawczyni choruje jeszcze dodatkowo na epilepsję, to Wnioskodawczyni od 40 lat pracuje zawodowo. Wnioskodawczyni wraz z mężem mieszka w domu jednorodzinnym, który do 2018 roku ogrzewali zwykłym piecem węglowym C.O. Kotłownia znajduje się w piwnicy domu. Codzienne palenie w tym piecu wymagało kilkukrotnego zejścia do piwnicy i dosypania węgla lub dołożenia drewna. Od kilku lat stało się to dla Wnioskodawczyni uciążliwe, a w ostatnich latach kończyło się takimi bólami, które nie pozwalały na taką pracę. Wnioskodawczyni pracuje w skróconym czasie pracy i w domu jest wcześniej od męża, który wraca z pracy około 16:30. Nie mając możliwości napalenia sobie w piecu Wnioskodawczyni musiała do momentu powrotu męża przebywać w nieogrzewanym domu. Teraz Wnioskodawczyni wraca do ciepłego domu.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 17 maja 2019 r. (data nadania 17 maja 2019 r., data doręczenia 22 maja 2019 r.) Nr 0114-KDIP3-1.4011.219.2019.1.MJ tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego, a w szczególności o jednoznaczne wskazanie:

• Czy posiada Pani dokumenty stwierdzające poniesienie wydatku zawierające dane identyfikujące kupującego i sprzedającego towar lub usługę, rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty, o której mowa w art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
  

• Kiedy (proszę podać datę) i przez kogo został poniesiony wydatek na zakup pieca zasypowego z automatycznym podajnikiem? Na czyje nazwisko wystawiony jest dokument stwierdzający poniesienie przedmiotowego wydatku?
  

• Kiedy i przez jaki organ zostało wydane orzeczenie o Pani niepełnosprawności?
  

• Czy z orzeczenia o stopniu Pani niepełnosprawności wynika od kiedy datowana jest Pani niepełnosprawność? Jeśli tak, proszę wskazać tę datę.
  

• Czy wydatek na zakup przedmiotowego pieca zasypowego z automatycznym podajnikiem został sfinansowany (dofinansowany) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo został zwrócony Wnioskodawczyni w jakiejkolwiek formie?
  

• Wskazanie czy przedmiotowy wydatek na zakup pieca zasypowego z automatycznym podajnikiem nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów lub nie został odliczony od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c (opodatkowanie działalności gospodarczej) lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym?
  
  
  

Pismem z dnia 24 maja 2019 r. (data wpływu 28 maja 2019 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie. Wskazała w nim, że rozlicza się z dochodów wspólnie z mężem i na jego osobę został zakupiony piec – kocioł automatyczny z paleniskiem retortowym drugiej generacji w dniu 29.09.2018 r. W rozliczeniu podatkowym za 2018 r. Wnioskodawczyni z mężem odliczyli z tytułu ww. ulgi koszt zakupu pieca, który kosztował 7.500 zł. Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną ruchowo w stopniu umiarkowanym o symbolu niepełnosprawności 05-R. Ostatnie orzeczenie zostało wydane w dniu 06.05.2015 r. przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o niepełnosprawności. Niepełnosprawność Wnioskodawczyni istnieje od wczesnego dzieciństwa i jest podana w orzeczeniu bez wskazania daty. Ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 13.02.2008 r. Zakup pieca zasypowego z automatycznym podajnikiem nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodu ani nie został w żadnej innej formie odliczony.

Reasumując, w dniu 29.09.2018 r. wspólnie z mężem Wnioskodawczyni zakupiła piec –automatyczny kocioł OC z paleniskiem retortowym drugiej generacji. Zainstalowali go zamiast zwykłego pieca węglowego, który do tej daty mieli. Zakup ten powodowany był niepełnosprawnością Wnioskodawczyni i niemożliwością obsługi pieca, do którego trzeba było kilka razy dziennie dorzucać węgla.

Wnioskodawczyni posiada fakturę, w której znajdują się dane sprzedawcy i kupującego. Wydatek na zakup pieca został poniesiony w dniu 29.09.2018 r. Faktura wystawiona jest na męża Wnioskodawczyni, z którym Wnioskodawczyni wspólnie rozlicza dochody. Orzeczenie o niepełnosprawności zostało wydane w dniu 06.05.2015 r. przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności. Z orzeczenie wynika, że niepełnosprawność Wnioskodawczyni datowana jest od wczesnego dzieciństwa. Ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 13.02.2008 r. Zakup przedmiotowego pieca zasypowego z automatycznym podajnikiem nie został sfinansowany ani dofinansowany ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, Narodowego Funduszu Zdrowia, ani nie został Wnioskodawczyni zwrócony w jakiejkolwiek formie. Zakup pieca nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nie został odliczony w opodatkowaniu działalności gospodarczej i nie został odliczony od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy skorzystanie z ulgi rehabilitacyjnej na zakup pieca zasypowego z automatycznym podajnikiem przy Wnioskodawczyni stopniu i rodzaju niepełnosprawności 05-R w stopniu umiarkowanym jest zgodne z prawem?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, w jej przypadku istnieje podstawa do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej na zakup pieca z automatycznym podajnikiem, który to ułatwił Wnioskodawczyni jako osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie w budynku mieszkalnym. Przy Wnioskodawczyni niepełnosprawności dźwiganie jest zakazane i może wręcz doprowadzić do całkowitej niepełnosprawności. Wnioskodawczyni uważa, żę na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych art. 26 ust. 1 pkt 6 Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 z późn. zm. – ulga rehabilitacyjna, Wnioskodawczyni ma prawo skorzystać z tej ulgi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 z póżn.zm.) - w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. - podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Stosownie do art. 26 ust. 7b tejże ustawy wydatki o których mowa w ust. 7a podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenie o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy – ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono:
   1. całkowita niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji, albo
      
   2. znaczny stopień niepełnosprawności,
2. II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
      
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
      
   
   

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym o symbolu niepełnosprawności 05-R. Niepełnosprawność ta istnieje od wczesnego dzieciństwa i mimo tego, że Wnioskodawczyni choruje jeszcze dodatkowo na epilepsję, to Wnioskodawczyni od 40 lat pracuje zawodowo. Ostatnie orzeczenie zostało wydane w dniu 06.05.2015 r. przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o niepełnosprawności. Niepełnosprawność Wnioskodawczyni istnieje od wczesnego dzieciństwa i jest podana w orzeczeniu bez wskazania daty. Ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 13.02.2008 r. Wnioskodawczyni rozlicza się z dochodów wspólnie z mężem i na jego osobę został zakupiony piec w dniu 29.09.2018 r. W rozliczeniu podatkowym za 2018 r. Wnioskodawczyni z mężem odliczyli z tytułu ww. ulgi koszt zakupu pieca. Zakup ten powodowany był niepełnosprawnością Wnioskodawczyni i niemożliwością obsługi pieca, do którego trzeba było kilka razy dziennie dorzucać węgla. Wnioskodawczyni posiada fakturę, w której znajdują się dane sprzedawcy i kupującego. Faktura wystawiona jest na męża Wnioskodawczyni, z którym Wnioskodawczyni wspólnie rozlicza dochody.

Rozpatrując, czy wydatek poniesiony na zakup pieca zasypowego z automatycznym podajnikiem mieści się w pojęciu adaptacji i wyposażenia mieszkań lub budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, o którym mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy ustalić znaczenie użytych w przepisie pojęć „adaptacja” i „wyposażenie”.

Zgodnie z językowym znaczeniem terminu „adaptacja” to „przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku” (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast „wyposażenie” to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś.

Adaptacją mieszkania lub budynku mieszkalnego jest zatem przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania oraz budynku mieszkalnego – to przydanie jemu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem, adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Dokonując wykładni zawartego w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pojęcia adaptacji i wyposażenia mieszkań oraz budynków mieszkalnych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności wskazać należy, że w doktrynie zwraca się uwagę, że przez adaptację i wyposażenie, o których mowa w powyższym przepisie, należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania (budynku), które umożliwia lub ułatwia życie w nim osobie niepełnosprawnej. Należy zwrócić uwagę, że pojęcie „adaptacja” rozumieć należy jako „przystosowanie”, które jednak niekoniecznie oznaczać musi „ulepszenie”, czy „przekształcenie” zaistniałego stanu rzeczy – w tym przypadku warunków mieszkaniowych dla potrzeb osoby niepełnosprawnej.

Dokonanie adaptacji mieszkania lub budynku mieszkalnego do innych potrzeb i jego wyposażenie w nowe elementy rzeczowe ma - dla uznania wydatków poniesionych na nie za wydatki na cele rehabilitacyjne - znaczenie tylko o tyle, o ile u podstaw takiej adaptacji lub wyposażenia leżą potrzeby wynikające z niepełnosprawności podatnika lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że wydatek poniesiony na zakup pieca zasypowego z automatycznym podajnikiem stanowi wydatek na przystosowanie budynku mieszkalnego, odpowiadający potrzebom wynikającym z niepełnosprawności Wnioskodawczyni.

Jednakże, wskazać należy, że w celu możliwości skorzystania przez osobę niepełnosprawną, z ulgi przewidzianej przez ustawodawcę w treści art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoba ta winna posiadać, stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy, dokumenty (rachunki) stwierdzające poniesienie wydatków na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, zawierające w szczególności: dane identyfikujące kupującego i sprzedającego, rodzaj zakupionego towaru oraz kwotę zapłaty, co oznacza, że z treści tych rachunków powinno wynikać, że to osoba niepełnosprawna poniosła wydatek. Powyższe oznacza, że to Wnioskodawczyni powinna posiadać dokumenty (faktury, rachunki) wystawione na Jej imię i nazwisko, potwierdzające poniesienie przez Nią wydatków. Brak imiennego dowodu poniesienia przez Wnioskodawczynię wydatków wyklucza w związku z treścią art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, możliwość skorzystania z ww. odliczenia.

Zatem stwierdzić należy, że faktura wystawiona na męża Wnioskodawczyni nie stanowi podstawy do odliczenia przez Wnioskodawczynię od dochodu, w ramach ulgi rehabilitacyjnej, kwoty poniesionej na zakup pieca zasypowego z automatycznym podajnikiem.

Wobec powyższego Wnioskodawczyni nie może odliczyć wydatku na zakup pieca zasypowego z automatycznym podajnikiem w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.