Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.193.2019.1.KS
z 4 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 5 kwietnia 2019 r. (data wpływu 15 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej podatkiem liniowym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej podatkiem liniowym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Dnia 1 lipca 2018 r. Wnioskodawca założył jednoosobową działalność gospodarczą, wybierając jako formę opodatkowania podatek liniowy. W trakcie 2018 r. Wnioskodawca rozpoczął współpracę z byłym pracodawcą, u którego był zatrudniony na podstawie umowy o pracę przed założeniem działalności gospodarczej (umowa została rozwiązana z końcem maja 2018 r.). Z tego powodu Wnioskodawca utracił prawo do rozliczenia podatkiem liniowym. Wnioskodawca złożył odpowiednie oświadczenie w Urzędzie Skarbowym i dokonał rozliczenia całego 2018 r. na zasadach ogólnych. W 2019 r. Wnioskodawcy przysługuje już prawo do opodatkowania liniowego. W styczniu 2019 r. Wnioskodawca nie złożył dodatkowej deklaracji, ponieważ zapisy ustawy nie wskazują jednoznacznie, czy deklarację o wyborze opodatkowania liniowego należy w takim przypadku złożyć powtórnie, czy automatycznie podatnik może być rozliczany liniowo, a utrata tego prawa dotyczyła tylko tego roku, w którym świadczone były usługi dla byłego pracodawcy (w tym wypadku 2018 r.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zmiana dokonana oświadczeniem, dotycząca 2018 r., powoduje zmianę opodatkowania na 2019 r. – konieczność kontynuowania rozliczania na zasadach ogólnych, czy też w 2019 r. Wnioskodawca może bazować na deklaracji złożonej w 2018 r. przy rozpoczęciu działalności i rozliczać podatek liniowo?

Zdaniem Wnioskodawcy, powołując się na ciągłość wyboru dokonanego w 2018 r. przy rozpoczęciu działalności – podatek liniowy – i utracie tego prawa jedynie na 2018 r., Wnioskodawca uważa, że od stycznia 2019 r. przysługuje Mu prawo do rozliczania liniowo na podstawie deklaracji z 2018 r., bez konieczności składania powtórnej deklaracji w styczniu 2019 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 9a ust. 1 ww. ustawy, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów ustawy o CEIDG.

Podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie o wyborze opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów ustawy o CEIDG (art. 9a ust. 2 w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r.).

Stosownie do treści art. 30c ust. 1 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r.), podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30 i 30d, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 9a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, który wybrał sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, uzyska z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie lub z tytułu prawa do udziału w zysku spółki niebędącej osobą prawną przychody ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, odpowiadających czynnościom, które podatnik lub co najmniej jeden ze wspólników wykonywał lub wykonuje w roku podatkowym w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy, podatnik ten traci w roku podatkowym prawo do opodatkowania w sposób określony w art. 30c i jest obowiązany do wpłacenia zaliczek od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonych przy zastosowaniu skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, oraz odsetek za zwłokę od zaległości z tytułu tych zaliczek.

W myśl art. 9a ust. 4 omawianej ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.), wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Zawiadomienie o rezygnacji ze sposobu opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, podatnik może złożyć na podstawie przepisów ustawy o CEIDG.

Jednocześnie zauważyć należy, że ustawą z dnia 9 listopada 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym (Dz. U. z 2018 r., poz. 2244) dokonano zmiany m.in. art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu nadanym ww. ustawą zmieniającą, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019 r., podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód został osiągnięty w grudniu tego roku podatkowego.

W myśl art. 9a ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu nadanym ustawą o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym, dokonany wybór sposobu opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że w kolejnych latach podatnik w terminie określonym w ust. 2 zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania albo złoży w terminie i na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym pisemny wniosek o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej albo oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Ponadto na podstawie ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym uchylony został art. 9a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, zgodnie z art. 40 ust. 3 ww. ustawy zmieniającej, skutki określone w art. 9a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu dotychczasowym zachowują moc w latach podatkowych rozpoczynających się po dniu 31 grudnia 2018 r., chyba że podatnik złoży odpowiednio zawiadomienie albo oświadczenie lub wniosek, o których mowa odpowiednio w art. 9a ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w dniu 1 lipca 2018 r. rozpoczął prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, wybierając formę opodatkowania – podatek liniowy, zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W trakcie 2018 r. Wnioskodawca rozpoczął współpracę z byłym pracodawcą, u którego był zatrudniony na podstawie umowy o pracę przed założeniem działalności gospodarczej (umowa została rozwiązana z końcem maja 2018 r.). Z tego powodu Wnioskodawca utracił prawo do rozliczenia podatkiem liniowym. Wnioskodawca złożył odpowiednie oświadczenie w Urzędzie Skarbowym i dokonał rozliczenia całego 2018 r. na zasadach ogólnych.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że uregulowanie prawne zawarte w art. 9a ust. 4 w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r. w sposób niewątpliwy statuuje prawo podatnika do kontynuacji opodatkowania w sposób liniowy, bez potrzeby ponawiania oświadczenia w tym zakresie w kolejnych latach podatkowych. Kontynuować jednak można tylko uprawnienie uprzednio nabyte, a więc ust. 4 ma zastosowanie tylko do takich sytuacji, gdy w roku poprzednim podatnik korzystał z opodatkowania tzw. podatkiem liniowym. Nieskuteczność wcześniejszego oświadczenia o wyborze sposobu opodatkowania przesądza o braku podstaw do korzystania z tego sposobu opodatkowania w latach następnych, gdyż niemożliwe jest kontynuowanie nienabytego prawa. Przypomnieć trzeba, że oświadczenie składane w oparciu o art. 9a ust. 2 dotyczy wyboru sposobu opodatkowania tylko w danym roku podatkowym. Sposób ten może być stosowany w kolejnych latach (na mocy art. 40 ust. 3 ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym w związku z art. 9a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), ale tylko pod warunkiem, że uprawnienie takie powstało po stronie podatnika na skutek jego pierwszego zgłoszenia.

W związku z tym, że Wnioskodawca nie nabył w 2018 r. prawa do opodatkowania podatkiem liniowym, złożone w 2018 r. oświadczenie o wyborze formy opodatkowania na zasadach art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nie ma znaczenia dla formy opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej uzyskiwanych w latach następnych, w tym w 2019 r.

Skoro zatem Wnioskodawca nie złożył – zgodnie z art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019 r. – właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, pisemnego oświadczenia o wyborze sposobu opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c, zobowiązany jest do opłacania podatku dochodowego na zasadach ogólnych, przy zastosowaniu skali podatkowej, na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo należy zaznaczyć, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnić od stanu faktycznego, który wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.