Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.141.2019.1.BSA
z 3 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku 29 marca 2019 r. (data wpływu 3 kwietnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca będzie miał prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wartość zakupu kompleksowej usługi cateringu i zarządzania stołówką zakładową – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 kwietnia 2019 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca będzie miał prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wartość zakupu kompleksowej usługi cateringu i zarządzania stołówką zakładową.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest w szczególności świadczenie usług transportowych (drogowy transport towarów krajowy oraz międzynarodowy) oraz usług serwisowych pojazdów mechanicznych.

Wnioskodawca zatrudnia aktualnie załogę, na którą składają się zarówno osoby pracujące fizycznie (kierowcy ciężarówek, serwis pojazdów) jak również osoby pracujące umysłowo (obsługa administracyjna, spedytorzy). Warunki pracy tych osób nie są warunkami szczególnie uciążliwymi w rozumieniu przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz.U. Nr 60, poz. 279). Oznacza to, że na Wnioskodawcy nie ciąży ustawowy obowiązek gwarantowania ww. osobom ciepłych posiłków w miejscu pracy.

Jednocześnie, w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca planuje zlecenie prowadzenia stołówki zakładowej firmie zewnętrznej, spełniającej optymalne warunki do wykonywania tego rodzaju usług. Takie działanie jest wynikiem inicjatywy własnej pracodawcy, którego intencją jest poprawienie warunków pracy w prowadzonym przez niego zakładzie.

W związku z powyższym, Wnioskodawca będzie w całości pokrywać koszt prowadzenia stołówki w formie dofinansowania kosztów jej działalności.

Takie działanie pozwoli zapewnić właściwe funkcjonowanie stołówki, poprzez zobowiązanie się prowadzącego stołówkę do zachowania rynkowego poziomu cen na artykuły spożywcze oraz do odpowiedniej jakości sprzedawanych na stołówce posiłków.

Wybrany przez Wnioskodawcę podmiot zewnętrzny będzie administrował stołówką, a w szczególności prowadził ją na rzecz Wnioskodawcy i w jego siedzibie. Z tego tytułu Wnioskodawca będzie wypłacać wybranej przez siebie firmie cateringowej odpowiednie wynagrodzenie. Całość transakcji będzie udokumentowana wystawianymi przez catering fakturami VAT oraz przelewami bankowymi Wnioskodawcy.

W zakładzie pracy zostanie wydzielone miejsce, do którego raz dziennie będzie dojeżdżać firma cateringowa, dowożąca ciepłe posiłki. Każdy z pracowników zakładu będzie uprawniony do nieodpłatnego skorzystania z oferty cateringowej. Stołówka będzie otwarta codziennie, w określonych godzinach. Nie będzie prowadzony rejestr tego, który z pracowników zakładu skorzystał danego dnia z oferty - posiłki nie będą racjonowane, ich wydzielanie będzie następowało w formie tzw. „szwedzkiego stołu”.

Pracownikom, którzy w danym dniu nie skorzystają z oferty stołówki nie będzie wypłacany z tego tytułu ekwiwalent pieniężny.

W ramach opisanego powyżej działania Wnioskodawca będzie dążyć do propagowania wśród swoich pracowników idei korzystania ze stołówki poprzez atrakcyjne kształtowanie oferty stołówki, tj. rodzaju serwowanych posiłków.

Wnioskodawca wie, że założenie w zakładzie pracy stołówki będzie miało istotny wpływ na efektywność, komfort oraz zadowolenie pracowników, co będzie wiązało się ze znacznym wzrostem jakości ich pracy.

Wydatki związane z prowadzeniem stołówki zakładowej będą finansowane ze środków własnych Wnioskodawcy (środków pochodzących z jego działalności gospodarczej). U Wnioskodawcy nie działa zakładowy fundusz świadczeń socjalnych.

Powodem, dla którego Wnioskodawca podjął decyzję o zorganizowaniu w przyszłości ciepłych posiłków dla swoich pracowników był fakt, iż w ocenie Wnioskodawcy poprawią one ogólną atmosferę w miejscu pracy, wpłyną pozytywnie na nastroje pracowników oraz zmotywują ich do bardziej efektywnej i bardziej wydajnej pracy na rzecz Wnioskodawcy. Intencją Wnioskodawcy jest, aby stołówka zakładowa pełniła w przyszłości nie tylko rolę miejsca, gdzie pracownicy zjedzą ciepły posiłek, spędzą przerwę w świadczeniu pracy i odpoczną, odnawiając siły do dalszej pracy, ale również będzie traktowana jako miejsce gdzie pracownicy integrują się, rozmawiają, wymieniają się poglądami, często w sposób mający bezpośredni wpływ na efektywność działania zakładu pracy Wnioskodawcy. Brak stołówki stanowi w praktyce znaczny problem dla działalności zakładu pracy. Aktualnie, bez stołówki, spożywanie posiłków przez pracowników często odbywa się bezpośrednio przy ich stanowiskach pracy, co dezorganizuje pracę zakładu, wprowadza nieporządek, konieczność zmywania, zajmowania pomieszczeń gastronomicznych brudnymi naczyniami i tym podobne niedogodności. Pracownicy Wnioskodawcy nie mają dziś również możliwości przygotowywania sobie w miejscu pracy ciepłych posiłków, co stanowi dodatkowe utrudnienie, szczególnie dla pracowników serwisu samochodowego, pracujących na zewnątrz pomieszczeń oraz w chłodzie. Zdarza się, że pracownicy proszą pracodawcę o pozwolenie by „wyskoczyć na miasto” celem zamówienia sobie jedzenia typu fast food, co dodatkowo dezorganizuje pracę zakładu i nie pozwala utrzymywać jego nieprzerwanego funkcjonowania.

Wydatki związane z prowadzeniem stołówki zakładowej będą finansowane ze środków własnych Wnioskodawcy (środków pochodzących z jego działalności gospodarczej) i nie zostaną mu w jakikolwiek zwrócone czy też zrefundowane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie miał prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wartość zakupu kompleksowej usługi cateringu i zarządzania stołówką zakładową?

W ocenie Wnioskodawcy, ponoszony przez niego w przyszłości koszt związany z zakupem usług cateringowych i zarządzania stołówką w prowadzonym przez niego zakładzie pracy będzie mógł zostać zaliczony przez niego do kosztów uzyskania przychodu.

Na wstępie należy zauważyć, iż zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Co za tym idzie, podstawowym warunkiem dla uznania danego wydatku za koszt dla celów podatkowych jest możliwość wykazania przez podatnika, że wydatek ten ma związek z jego działalnością gospodarczą oraz nie jest ujęty w katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Przy kwalifikowaniu danego wydatku do kosztów podatkowych należy zatem ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu - w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości. Z tego względu kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim.

Warto zauważyć, iż art. 16 ust. 1 ustawy nie przewiduje wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów tego rodzaju wydatków związanych z wyżywieniem pracowników.

W konsekwencji, mogą one stanowić u pracodawcy koszt uzyskania przychodów, o ile spełniają ogólne przesłanki zawarte w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
5. został właściwie udokumentowany,
6. nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki które zostaną przez niego poniesione w celu zapewnienia pracownikom możliwości korzystania z usług gastronomicznych, będą miały pośredni wpływ na uzyskiwanie przez niego przychody z prowadzonej działalności gospodarczej. Wydatki związane z prowadzeniem stołówki zakładowej będą miały bezpośredni wpływ na efektywność i wydajność pracowników, stołówka zakładowa będzie pełnić również rolę integrującą pracowników i stanowić miejsce wymiany poglądów, często mający wpływ na efektywność działania zakładu pracy Wnioskodawcy. W związku z powyższym, koszty poniesione przez Wnioskodawcę w związku ze zorganizowaniem pracownikom wyżywienia na terenie zakładu pracy będą mogły stanowić koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Stanowisko takie potwierdzają również niektóre organy podatkowe, np.: interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej:

• w Warszawie z 8 lutego 2010 r., Znak: IPPB5/423-794/09-2/AM, lub
• w Poznaniu z 17 marca 2008 r. Znak: ILPB3/423-25/08-2/EK.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Koszty ponoszone przez podatników należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie, zwiększenie lub utrzymanie tego przychodu. Kosztami będą koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. W każdej sytuacji jednakże trzeba sprawdzić cel w jakim dany wydatek został poniesiony.

Wskazać należy, że aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów).

Wskazać również należy, że wśród kosztów uznawanych za koszty uzyskania przychodów są także tzw. koszty pracownicze obejmujące m.in. świadczenia wypłacane na rzecz pracowników wraz z narzutami, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety, ale również i inne wydatki ponoszone na rzecz pracowników, które w sposób pośredni wpływają na zwiększenie ich motywacji do pracy, poprawę jakości wykonywanej pracy oraz zdrowie i samopoczucie pracowników.

Z kolei, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Stosownie natomiast do art. 16 ust. 1 pkt 45 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych oraz koszty, o których mowa w art. 15 ust. 1za pkt 2.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest w szczególności świadczenie usług transportowych (drogowy transport towarów krajowy oraz międzynarodowy) oraz usług serwisowych pojazdów mechanicznych. Wnioskodawca zatrudnia aktualnie załogę, na którą składają się zarówno osoby pracujące fizycznie (kierowcy ciężarówek, serwis pojazdów) jak również osoby pracujące umysłowo (obsługa administracyjna, spedytorzy). Warunki pracy tych osób nie są warunkami szczególnie uciążliwymi w rozumieniu przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. (Dz.U. z 1996 r., nr 60, poz. 279) w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów. Oznacza to, że na Wnioskodawcy nie ciąży ustawowy obowiązek gwarantowania ww. osobom ciepłych posiłków w miejscu pracy. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca planuje zlecenie prowadzenia stołówki zakładowej firmie zewnętrznej, spełniającej optymalne warunki do wykonywania tego rodzaju usług. Takie działanie jest wynikiem inicjatywy własnej pracodawcy, którego intencją jest poprawienie warunków pracy w prowadzonym przez niego zakładzie. Wnioskodawca nabywał będzie usługi cateringowe dla swoich pracowników w postaci gotowych posiłków, które spożywane będą przez nich w trakcie czasu pracy. W zakładzie pracy zostanie wydzielone miejsce, do którego raz dziennie będzie dojeżdżać firma cateringowa, dowożąca ciepłe posiłki. Każdy z pracowników zakładu będzie uprawniony do nieodpłatnego skorzystania z oferty cateringowej. Celem nabywania przez Wnioskodawcę takiej usługi jest realizacja w jak największym stopniu polityki firmy zakładającej zapewnienie jak najlepszej efektywności wykonywanej pracy przy równoczesnym zmniejszeniu wpływów czynników zewnętrznych na organizację pracy. Do czynników tego rodzaju można zaliczyć m.in. opuszczanie przez pracowników w godzinach obiadowych zajmowanych miejsc pracy, celem nabycia posiłków w oddalonych sklepach i stołówkach. Przyznanie przez Spółkę na rzecz pracowników posiłków stanowi działanie dobrowolne, mające przyczynić się do zwiększenia jej przychodów w przyszłości. Wydatki, o których mowa we wniosku, będą finansowane ze środków własnych Wnioskodawcy.

W świetle przytoczonych przepisów należy zauważyć, że w omawianej sprawie Wnioskodawca prowadząc określoną działalność gospodarczą zdecydował się na poniesienie wydatków w postaci zakupu posiłków w formie usługi cateringowej. Celem nabywania przez Wnioskodawcę takiej usługi jest poprawa ogólnej atmosfery w miejscu pracy, pozytywne nastroje pracowników oraz zmotywowanie ich do bardziej efektywnej i bardziej wydajnej pracy na rzecz Wnioskodawcy. Należy więc stwierdzić, że ponoszone przez Spółkę wydatki dotyczące zakupu posiłków w postaci usługi cateringowej z przeznaczeniem dla pracowników, są przejawem i wyrazem starań Spółki do poprawy atmosfery pracy i w konsekwencji do zwiększania wydajności pracy z przełożeniem na uzyskiwane przez Spółkę przychody. Nie są to również wydatki wyłączone z kosztów podatkowych na podstawie cytowanych przepisów art. 16 ust. 1 pkt 45 i 28 updop, gdyż, jak wskazuje Wnioskodawca w treści wniosku, wydatki te będą finansowane ze środków własnych, a także nie można ich uznać za koszty reprezentacji, gdyż przy ocenie wydatków pod kątem ich reprezentacyjnego charakteru należy mieć na względzie ich cel, który musi polegać na wykreowaniu pozytywnego obrazu podatnika (w tym wypadku Wnioskodawcy) jako celu wyłącznego bądź dominującego, co w omawianej sytuacji nie ma miejsca. Reasumując, stwierdzić należy, że wskazane we wniosku wydatki zakupu kompleksowej usługi cateringowej oraz zarządzania stołówką zakładową poniesione na rzecz pracowników, mogą stanowić koszty podatkowe pod warunkiem należytego ich udokumentowania.

Stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach podmiotów, które o ich wydanie wystąpiły, zatem nie są one wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.