Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.140.2019.1.AS
z 22 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2019 r. (data wpływu 21 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w sytuacji, gdy Wnioskodawca ustala różnice kursowe w oparciu o przepisy ustawy o rachunkowości, to różnice kursowe powstałe w wyniku rozliczania powyższych przychodów/wydatków powinny być rozpoznawane dla celów podatkowych niezależnie od tego, czy dotyczą przychodów/kosztów podatkowych, czy niepodatkowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w sytuacji, gdy Wnioskodawca ustala różnice kursowe w oparciu o przepisy ustawy o rachunkowości, to różnice kursowe powstałe w wyniku rozliczania powyższych przychodów/wydatków powinny być rozpoznawane dla celów podatkowych niezależnie od tego, czy dotyczą przychodów/kosztów podatkowych, czy niepodatkowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

X S.A. oraz określone spółki od niej zależne (dalej łącznie: Spółki), na podstawie zawartej Umowy, tworzą podatkową grupę kapitałową PGK (w rozumieniu przepisów ustawy o CIT). Rokiem podatkowym PGK jest rok kalendarzowy, zaś spółką reprezentującą PGK jest X S.A. – jako spółka dominująca.

Podstawa opodatkowania PGK jest obliczana zgodnie z art. 7a ustawy o CIT, w związku z art. 7 ust. 1-3 ustawy o CIT.

Spółki wchodzące w skład PGK prowadzą działalność gospodarczą, z której dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej Spółki te ponoszą również wydatki lub osiągają przychody w walucie obcej, które są na mocy przepisów art. 15 ust. 1 lub art. 16 ust. 1 ustawy o CIT wyłączone w rachunku podatkowym z kosztów uzyskania przychodów (np. składki na rzecz różnego rodzaju organizacji międzynarodowych, koszty reprezentacji itp.) albo na mocy art. 12 ust. 4 ustawy o CIT wyłączone z przychodów lub też korzystają ze zwolnienia z opodatkowania (z uwzględnieniem przyporządkowania tych pozycji do odpowiedniego źródła dochodów).

Przy dokonaniu płatności tych wydatków/uzyskiwaniu przychodów (które wyrażane są w walutach obcych) dochodzi do powstania różnic kursowych, które stanowią odrębne pozycje w księgach rachunkowych.

Dla ustalania różnic kursowych przy rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych, Spółki PGK stosują metodę określoną w art. 9b ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy o CIT, tzw. metoda rachunkowa.

Wnioskodawca ponadto informuje, że w latach ubiegłych, tj. 2016-2018 X wraz z określonymi spółkami zależnymi, tworzył podatkową grupę kapitałową PGK X; podatnik ten stracił byt w wyniku upływu terminu, na jaki zastała utworzona ówczesna PGK X (tj. lata 2016-2018).

PGK X, jako podatnik podatku CIT, otrzymał interpretacje znak IBPB-1-3/4510-252/16/IZ oraz IBPB-1-3/4510-178/16/IZ, w których Organ w sprawie identycznej jak będąca przedmiotem niniejszego Wniosku, uznał stanowisko podatnika za prawidłowe. Z uwagi na fakt, iż od dnia 01.01.2019 r. podatnikiem podatku CIT jest nowe PGK, ponowne wystąpienie z niniejszym wnioskiem jest uzasadnione.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji, gdy Spółka ustala różnice kursowe w oparciu o przepisy o rachunkowości, to różnice kursowe powstałe w wyniku rozliczania powyższych przychodów / wydatków powinny być rozpoznawane dla celów podatkowych niezależnie od tego, czy dotyczą przychodów / kosztów podatkowych, czy niepodatkowych ?

Zdaniem Wnioskodawcy

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro na podstawie obowiązujących przepisów PGK dokonała wyboru ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości, to na podstawie art. 9b ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865, dalej: „ustawa o CIT”) o CIT, ma obowiązek zaliczyć odpowiednio do przychodów / kosztów uzyskania przychodów wszystkie różnice kursowe ustalone na podstawie przepisów o rachunkowości, bez dodatkowej weryfikacji tych różnic kursowych w oparciu o inne przepisy ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 oraz ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo
2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.
   
   

Z kolei podatnicy, którzy wybrali metodę, o której mowa w ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany.

W przypadku wyboru metody, o której mowa w ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, podatnicy mają obowiązek stosować tę metodę przez okres nie krótszy niż trzy lata podatkowe, licząc od początku roku podatkowego, w którym została przyjęta ta metoda (...).

Ustawodawca umożliwił zatem podatnikom dokonanie wyboru pomiędzy ustalaniem różnic kursowych na podstawie przepisów ustawy o CIT albo przepisów o rachunkowości, co oznacza, możliwość zaliczenia do przychodów podatkowych, bądź kosztów uzyskania przychodów różnic kursowych według każdej z tych metod odrębnie i niezależnie od siebie. Wybór natomiast metody rachunkowej implikuje zastosowanie rozwiązań z przepisów o rachunkowości.

Przepisy o rachunkowości regulujące ustalanie różnic kursowych nie różnicują trybu ustalania tych różnic w zależności od tego, czy dany przychód / wydatek ma charakter podatkowy, czy też niepodatkowy. Także przepisy art. 9b ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie różnicują traktowania różnic kursowych ustalonych w oparciu o przepisy o rachunkowości w zależności od podatkowej kwalifikacji przychodu / wydatku, których różnice kursowe dotyczą.

Przepis art. 9b ust. 2 ustawy o CIT mówi bowiem wyłącznie o automatycznym zaliczaniu do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujętych w księgach rachunkowych różnic kursowych.

Należy zatem stwierdzić, iż przepis art. 9b ust. 2 ustawy o CIT stanowi samodzielną podstawę zaliczania do przychodów podatkowych/ kosztów podatkowych różnic kursowych ustalonych w oparciu o przepisy o rachunkowości. Oznacza to, iż wyliczone w ten sposób różnice kursowe nie powinny być weryfikowane pod kątem innych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w szczególności art. 12, art. 15 ust. 1, art. 16 ust. 1 czy art. 17 ww. ustawy.

Powyższa wykładnia jest zgodna z celem regulacji wprowadzonych z początkiem 2007 r., tj. zapewnieniem jednolitości traktowania różnic kursowych na gruncie przepisów księgowych i podatkowych.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w sytuacji gdy różnice kursowe dotyczą wydatków, które nie są uznawane za koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 lub art. 16 ust. 1 ustawy o CIT lub dotyczą przychodów, które na podstawie art. 12 lub art. 17 podlegają wyłączeniu z przychodów podlegających opodatkowaniu lub są zwolnione z opodatkowania, to różnice kursowe dotyczące tych wydatków/przychodów, wyliczone zgodnie z przepisami o rachunkowości, zaprezentowane w zbadanym przez audytora sprawozdaniu finansowym, będą stanowiły odpowiednio koszt lub przychód podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Świętego Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.