Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4011.178.2019.2.AW
z 22 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2019 r. (data wpływu – 3 kwietnia 2019 r.) – uzupełnionym pismem z dnia 5 maja 2019 r. (data wpływu – 7 maja 2019 r.) – o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia źródła przychodu w związku ze zbyciem nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 kwietnia 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia źródła przychodu w związku ze zbyciem nieruchomości. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych. Wobec tego pismem z dnia 25 kwietnia 2019 r., znak 0115-KDIT2-3.4011.178.2019.1.AW wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia. Niniejsze zostało dokonane w dniu 7 maja 2019 r. (data wpływu).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W związku z nabyciem praw do lokalu własnościowego po zmarłej siostrze E. S. w dniu 20 grudnia 2017 r. zamieszkałej w C. Wnioskodawczyni zwraca się z prośbą o ustalenie, czy w wypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego w 2019 r. będzie musiała zapłacić podatek dochodowy od kwoty sprzedaży.

Dla ustalenia powyższego Wnioskodawczyni podaje następujące fakty.

Zmarła E.S. nabyła prawa do lokatorskiego prawa do lokalu 9 lipca 1974 r. W dniu 17 czerwca 1999 r. E.S. – w drodze przekształcenia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze prawo własnościowe do lokalu – nabyła te prawa. Dnia 2 października 2014 r. został złożony wniosek przez E.S. o wyodrębnienie własności i założenie księgi wieczystej dla ww. lokalu. Z dniem 19 grudnia 2014 r. została założona księga wieczysta. Powyższe informacje zostały przedstawione w urzędzie skarbowym. Pracownik urzędu nie mógł jednoznacznie stwierdzić, czy w przypadku sprzedaży przedmiotowego lokalu w 2019 r. Wnioskodawczyni nie będzie musiała zapłacić podatku. Jednocześnie Wnioskodawczyni została poinformowana o możliwości zwrócenia się – złożenia wniosku ORD-IN, co niniejszym czyni. Wszelkie informacje na temat lokalu można uzyskać w Rejonowej Spółdzielni Mieszkaniowej w C.

W uzupełnieniu wniosku wskazano ponadto, że:

• Wnioskodawczyni oczekuje interpretacji w zakresie wykładni przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast zaznaczenie pozycji podatek od osób prawnych stanowi pomyłkę;
• Wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego, tzn. Wnioskodawczyni zamierza zbyć lokal w 2019 r.;
• Zamiarem Wnioskodawczyni jest otrzymanie interpretacji indywidualnej w kwestii ustalenia źródła przychodu w związku ze zbyciem nieruchomości (zdarzenie przyszłe);
• Sprzedaż nieruchomości nie nastąpi w wykonywaniu działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy zbycie opisanej we wniosku nieruchomości stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Prezentując własne stanowisko w sprawie Wnioskodawczyni wskazuje, że po zapoznaniu się z dokumentami uważa i jest przekonana, że własnościowe prawo do lokalu zmarła siostra E.S. nabyła 17 czerwca 1999 r., a wyodrębnienie części (grunty) decyzją z dnia 19 grudnia 2014 r. jest kontynuacją i nie ma wpływu na zwolnienie z podatku od ewentualnej sprzedaży lokalu w 2019 r. Wnioskodawczyni jest przekonana, że przekształcenie we własność zwalnia ją od płacenia podatku dochodowego w wypadku sprzedaży lokalu w 2019 r.

Jako „zdanie odrębne” w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni podaje, że:

• We wniosku zadała pytanie „Czy mogę w 2019 r. sprzedać mieszkanie (lokal mieszkalny) nabyty w spadku po zmarłej E.S. bez konieczności płacenia podatku od sprzedaży nieruchomości?”
• Zmarła E.S. nabyła prawo do lokalu mieszkalnego własnościowego w 1999 r., a prawa do gruntu w 2014 r. nie z winy zmarłej, a Spółdzielni Mieszkaniowej w C., która miała problemy z tymi sprawami;
• Uważa, że własność lokalu mieszkalnego nabytego po zmarłej jest od 1999 r., a prawa do gruntu nabyte w 2014 r. są kontynuacją tego pierwszego zdarzenia;
• W jej przekonaniu (a także Spółdzielni Mieszkaniowej w C.) sprzedając lokal mieszkalny w 2019 r. nabyty po zmarłej będzie zwolniona od podatku od osób fizycznych, ponieważ własność jest od 1999 r.;
• Ponieważ nie posiada wykształcenia prawniczego, uważa że organy administracji państwowej są powołane po to by służyć obywatelowi, a nie odwrotnie, tworzyć problemy jak w jej przypadku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z poźn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy – źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.

Należy także wskazać, że ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 10 ust. 5, który stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Zgodnie z tym unormowaniem, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika więc, że jeżeli nieruchomości lub prawa majątkowe określone przez art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c tej ustawy zostały nabyte w drodze spadku, to ich odpłatne zbycie (dokonane poza działalnością gospodarczą) stanowi przychód podlegający opodatkowaniu, jeżeli nastąpiło ono przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości bądź nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę. Do wyliczenia 5-letniego okresu, od którego uzależnione jest opodatkowanie sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych nabytych w drodze spadku, wliczany jest zatem nie tylko okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę, który dokonuje sprzedaży, ale także okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkodawcę. Jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości bądź nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę, do momentu odpłatnego zbycia nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę upłynęło 5 lat – to sprzedaż nie podlega opodatkowaniu (nie stanowi źródła przychodu).

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że spadkodawczyni nabyła prawa do lokatorskiego prawa do lokalu w dniu 9 lipca 1974 r. W dniu 17 czerwca 1999 r. – w drodze przekształcenia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze prawo własnościowe do lokalu – spadkodawczyni nabyła te prawa. Dnia 2 października 2014 r. został złożony wniosek przez spadkodawczynię o wyodrębnienie własności i założenie księgi wieczystej dla ww. lokalu. Księga wieczysta została założona z dniem 19 grudnia 2014 r. Natomiast Wnioskodawczyni (spadkobierczyni) zamierza zbyć lokal mieszkalny w 2019 r. Sprzedaż nie nastąpi w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że w sytuacji, w której spadkodawczyni nabyła spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, a następnie nastąpiło przeniesienie własności tego lokalu na jej rzecz w trybie ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2018 r., poz. 845, z późn. zm.), za datę nabycia lokalu (nieruchomości), od której upływa 5-letni termin określony w art. 10 ust. l pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy uznać datę nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego jest ograniczonym prawem rzeczowym. Jest to prawo zbywalne, przechodzi na spadkobierców i podlega egzekucji. Umożliwia ono korzystanie z lokalu oraz rozporządzanie tym prawem, z pewnymi ograniczeniami, na zasadach zbliżonych do prawa własności. Świadczy o tym chociażby umiejscowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w Księdze Drugiej ustawy z dnia z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, z późn. zm.) Własność i inne prawa rzeczowe.

Ustanowienie odrębnej własności lokalu mieszkalnego jest natomiast tylko inną formą własności, a nie nowym nabyciem. Tym samym przekształcenie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w odrębną własność w formie aktu notarialnego jest jedynie zmianą formy prawnej dysponowania lokalem mieszkalnym. Tak więc, na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, datę nabycia lokalu mieszkalnego należy utożsamiać z chwilą pierwotnego nabycia prawa do tego lokalu, tj. z datą nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

W konsekwencji należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie datą nabycia przez spadkobierczynię lokalu mieszkalnego jest data nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, tj. 17 czerwca 1999 r.

A zatem – skoro Wnioskodawczyni nabyła prawo własności nieruchomości w drodze spadku – okres 5 lat liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło to nabycie przez spadkodawcę. Tym samym, pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął w przedmiotowej sprawie w dniu 31 grudnia 2004 r.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy, należy stwierdzić, że odpłatne zbycie w 2019 r. prawa własności nieruchomości nabytej w drodze spadku nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Innymi słowy, sprzedaż prawa własności nieruchomości w 2019 r. nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, na Wnioskodawczyni nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z ww. sprzedażą.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni uznano za prawidłowe. Należy przy tym podkreślić, że prezentując własne stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego Wnioskodawczyni posługuje się zwrotami: zwolnienie z podatku od ewentualnej sprzedaży lokalu w 2019 r., przekształcenie we własność zwalnia ją od płacenia podatku dochodowego w wypadku sprzedaży lokalu w 2019 r. oraz sprzedając lokal mieszkalny w 2019 r. nabyty po zmarłej będzie zwolniona od podatku od osób fizycznych. Zwolnienie przychodu od podatku dochodowego od osób fizycznych nie stanowi natomiast podstawy rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie. W analizowanym zdarzeniu przyszłym bowiem – jak słusznie zauważa Wnioskodawczyni – przekształcenie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w odrębną własność nie zmienia terminu nabycia nieruchomości. W konsekwencji transakcja zbycia mieszkania w 2019 r., nabytego przez spadkodawczynię w 1999 r. jest dla Wnioskodawczyni neutralna podatkowo.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43300 BielskoBiała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.