Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.119.2019.2.ŁS
z 11 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2019 r. (data wpływu 25 marca 2019 r.) uzupełnionym pismem złożonym dnia 11 kwietnia 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku informacyjnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 11 kwietnia 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku informacyjnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: podatek lub VAT), zarejestrowanym, jako podatnik czynny. Wnioskodawca jest w trakcie realizacji projektu pn. „...”, polegającego na budowie 97 instalacji paneli fotowoltaicznych, 253 instalacji kolektorów słonecznych, 47 instalacji pomp ciepła, 67 instalacji kotłów na biomasę. Projektem objęte zostaną 32 budynki użyteczności publicznej oraz 432 budynki mieszkalne z terenu Wnioskodawcy, gminy T. oraz C. D.

W ramach realizacji projektu Wnioskodawca dokona zakupu i montażu niezbędnej infrastruktury technicznej służącej wytwarzaniu energii elektrycznej i cieplnej z odnawialnych źródeł energii tj. na potrzeby budynków mieszkalnych i użyteczności publicznej. Przedsięwzięcie realizowane jest przy współfinansowaniu ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014 - 2020. Inwestycja ma na celu ograniczenie spalin poprzez wykorzystanie energii solarnej do podgrzewania ciepłej wody dla gospodarstw domowych przez montaż zestawów kolektorów słonecznych/montaż zestawów fotowoltaicznych do produkcji energii elektrycznej/powietrznej pompy ciepła służącej do przygotowania ciepłej wody użytkowej oraz ogrzewania i chłodzenia budynku mieszkalnego/kocioł na biomasę do ogrzewania budynku mieszkalnego, paliwem pochodzenia roślinnego (sprasowane trociny i wióry, słoma oraz ziarna zbóż i pestki owoców) w budynkach mieszkalnych będących własnością właściciela, a także na nieruchomościach komunalnych. Wnioskodawca pragnie przy tym podkreślić, że przedmiotowy wniosek nie odnosi się do nieruchomości należących do Niego. W związku z powyższym Wnioskodawca zawarł z Województwem. Umowę o dofinansowanie Projektu: „...” w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014 - 2020, Osi Priorytetowej 10 Energia, Działania 10.3 Odnawialne źródła energii, Poddziałania 10.3.1 Odnawialne źródła energii - wsparcie dotacyjne współfinansowanego z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.

W zakresie w jakim Wnioskodawca przeznaczy otrzymane dofinansowanie na montaż infrastruktury na budynkach gospodarstw domowych mieszkańców gminy, otrzymane wsparcie będzie transferowane na odbiorców ostatecznych. W tym zakresie, odbiorcą pomocy nie będzie zatem Wnioskodawca, tylko podmiot korzystający z infrastruktury - osoba fizyczna. Ponadto, mieszkańcy zobowiązują się do wniesienia wkładu własnego do przedmiotowej inwestycji, w wysokości powyżej 15% kosztów kwalifikowanych wynikających z wartości indywidualnego zestawu infrastruktury. Udział własny Właściciel zobowiązany jest wpłacić w terminie 14 dni od wezwania przez Wnioskodawcę na Jego rachunek wskazany w wezwaniu.

Urządzenia będą rozmieszczane w różnych miejscach na bryle nieruchomości należących do mieszkańców lub poza nią, tj. mogą być one montowane zarówno w obrębie samego budynku mieszkalnego (np. na powierzchni dachu lub na elewacji), wewnątrz budynku (np. kotły na biomasę), jak i w pobliżu budynku, na gruncie. Wnioskodawca pokryje koszty m.in. przygotowania: wniosku aplikacyjnego, Studium Wykonalności oraz Programu funkcjonalno – użytkowego. Wnioskodawca jako inwestor i beneficjent zabezpieczy realizację projektu zgodnie z obowiązującymi przepisami. Wnioskodawca zobowiązuje się do wyłonienia wykonawcy, który przez cały okres trwałości projektu, będzie przeprowadzał przeglądy serwisowe infrastruktury. Na czas prowadzenia niezbędnych prac (w szczególności montażu urządzeń), właściciele nieruchomości udostępnią odpowiednią powierzchnię nieruchomości na podstawie umów użyczenia.

Po zakończeniu prac instalacyjnych, infrastruktura pozostanie własnością Wnioskodawcy przez okres trwałości projektu (tj. przez okres 5 lat). W okresie trwałości projektu zatem, od strony stricte prawnej, właścicielem infrastruktury powstałej w ramach realizacji projektu będzie Wnioskodawca, zaś bezpośrednim użytkownikiem - dany mieszkaniec nieruchomości. Po upływie 5-letniego okresu trwałości projektu, przekazanie infrastruktury odbędzie się na podstawie odrębnej umowy. Wykonawcą instalacji będzie przedsiębiorca wyłoniony w drodze przetargu, z którym Wnioskodawca zawrze umowę na realizację inwestycji. Wnioskodawca wychodzi z założenia, że Wykonawca będzie w ramach inwestycji wykonywał na Jego rzecz roboty budowlane, o których mowa w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT. Wykonawca będzie czynnym podatnikiem VAT, u którego sprzedaż nie jest zwolniona z VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT. Budynki, na których Wnioskodawca zainstaluje infrastrukturę, zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r., stanowią budynki mieszkalne sklasyfikowane w grupowaniu PKOB 1110 oraz 1121. Zgodnie natomiast z art. 41 ust. 12a ustawy o VAT budynki mieszkalne objęte są społecznym programem mieszkaniowym. Oznacza to, że programem co do zasady objęte będą budynki mieszkalne jednorodzinne, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m². Powierzchnia niektórych budynków może jednak przekraczać 300 m².

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że zasady korzystania z instalacji OZE w okresie trwałości projektu, o którym mowa powyżej jak i zasady nabywania tych instalacji po upływie 5 lat od momentu zakończenia ww. projektu dla wszystkich mieszkańców Wnioskodawcy będą takie same.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie oznaczone we wniosku nr 9:

Czy przeniesienie praw własności wytworzonej instalacji OZE na rzecz mieszkańców Wnioskodawcy po upływie 5 lat od momentu zakończenia projektu będzie stanowiło przychód poszczególnych mieszkańców i będzie podlegać opodatkowaniu PIT? Czy Wnioskodawca zobowiązany jest do sporządzenia informacji PIT-8C?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest udzielenie odpowiedzi w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w części, w jakiej złożony wniosek dotyczy podatku od towarów i usług wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, przeniesienie prawa własności wytworzonej instalacji OZE na rzecz mieszkańców po upływie 5 lat od momentu zakończenia projektu nie stanowi przychodu poszczególnych mieszkańców i nie podlega opodatkowaniu PIT. W konsekwencji, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do sporządzenia informacji PIT-8C.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy o PIT opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, (z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f) są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dla celów podatkowych przyjmuje się - co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie - że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W art. 10 ust. 1 ustawy o PIT określono katalog źródeł przychodów, wyszczególniając w pkt 9 - inne źródła.

Zgodnie z treścią art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Sformułowanie w „szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy.

O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. W świetle powyższego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega dochód, uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie, których mamy do czynienia z przyrostem mienia. Tak więc, podstawą uzyskania przychodów z innych źródeł mogą być tylko takie czynności, w wyniku których następuje po stronie osoby fizycznej przysporzenie majątkowe.

Stosownie do art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca zauważa, że zasady korzystania z instalacji OZE w okresie trwałości projektu jak i zasady nabywania instalacji OZE po upływie tego okresu dla wszystkich mieszkańców Wnioskodawcy będą takie same. Zatem nie mają one charakteru indywidualnego. Nie można w związku z tym mówić o powstaniu przysporzenia majątkowego dla konkretnego mieszkańca. Tylko w przypadku gdyby konkretny, zindywidualizowany mieszkaniec korzystał z instalacji lub nabył instalację na preferencyjnych zasadach w stosunku do innych mieszkańców, powstałby u niego przychód w rozumieniu ustawy o PIT.

Mając na uwadze powyższy opis zdarzenia i przedstawione przepisy prawa stwierdzić należy, że w związku z realizacją projektu po stronie mieszkańca Wnioskodawcy nie powstanie przychód w rozumieniu art. 11 ustawy o PIT zarówno z tytułu korzystania z instalacji OZE przez okres trwałości projektu jak i z tytułu nabycia instalacji po upływie tego okresu. W konsekwencji Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku sporządzenia tym osobom informacji PIT-8C.

Takie stanowisko zaprezentował Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 7 kwietnia 2017 r., sygn. 0461-ITPB2.4511.105.2017.1.ŁS, a także w interpretacjach:

1. z dnia 23 lipca 2018 r., sygn. 0112-KDIL3-1.4011.249.2018.2.AA: „Mając na uwadze przedstawione we wniosku informacje, należy uznać, że skoro zasady korzystania z instalacji OZE w okresie trwałości projektu jak i zasady nabywania instalacji OZE po upływie tego okresu dla wszystkich odbiorców są takie same, to nie mają one charakteru indywidualnego. Nie można w związku z tym mówić o powstaniu przysporzenia majątkowego dla konkretnego mieszkańca. Tylko w przypadku gdyby konkretny, zindywidualizowany mieszkaniec korzystał z instalacji lub nabył instalację na preferencyjnych zasadach w stosunku do innych mieszkańców, powstałby u niego przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego stwierdzić należy, że w związku z udziałem w Projekcie po stronie mieszkańca nie powstanie przychód z innych źródeł podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek sporządzenia tym osobom informacji PIT-8C, ani też jakiejkolwiek innej deklaracji w rozumieniu art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej. ”;
2. z dnia 9 lipca 2018 r., sygn. 0112-KDIL3-1.4011.212.2018.5.AMN: „Mając powyższy opis na uwadze stwierdza się, że skoro zasady korzystania z instalacji OZE w okresie trwałości projektu jak i zasady nabywania instalacji OZE po upływie tego okresu dla wszystkich odbiorców są takie same, to nie mają one charakteru indywidualnego. Nie można w związku z tym mówić o powstaniu przysporzenia majątkowego dla konkretnego mieszkańca. Tylko w przypadku gdyby konkretny, zindywidualizowany mieszkaniec korzystał z instalacji lub nabył instalację na preferencyjnych zasadach w stosunku do innych mieszkańców, powstałby u niego przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego stwierdzić należy, że świadczenie wynikające ze wsparcia, jakiego udzieli Gmina z udziałem środków EFRR w trakcie realizacji projektu nie będzie stanowiło po stronie mieszkańca przychodu z innych źródeł podlegającego opodatkowaniu podatkiem od osób fizycznych i nie będzie wymagało sporządzenia przez Gminę rocznej informacji o wysokości przychodów (PIT-8C) oraz przekazania jej w określonym terminie podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu.”;
3. z dnia 23 października 2017 r., sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.264.2017.2.PR: „Z treści wniosku wynika zatem, że zasady korzystania z instalacji wykorzystujących odnawialne źródła energii (tj. kolektory słoneczne i kotły na biomasę) w okresie trwałości projektu, jak i zasady nabywania tych instalacji po upływie tego okresu dla wszystkich mieszkańców Wnioskodawcy będą takie same. Zatem, nie mają one charakteru indywidualnego. Nie można w związku z tym mówić o powstaniu przysporzenia majątkowego dla konkretnego mieszkańca. Tylko w przypadku gdyby konkretny, zindywidualizowany mieszkaniec korzystał z instalacji lub nabył instalację na preferencyjnych zasadach w stosunku do innych mieszkańców, powstałby u niego przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w związku z realizacją projektu po stronie mieszkańca Wnioskodawcy nie powstanie przychód w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zarówno w związku z zamontowaniem kolektorów słonecznych oraz kotłów na biomasę na nieruchomościach mieszkańca, jak i z tytułu przeniesienia ich na własność mieszkańca po okresie trwania projektu. W konsekwencji Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku sporządzenia tym osobom informacji o wypłaconym stypendium, o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych (PIT-8C).”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dla celów podatkowych przyjmuje się – co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie – że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Również zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, przysporzeniem majątkowym i przychodem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są nie tylko aktywa, które ulegają zwiększeniu u podatnika, ale także zmniejszenie jego pasywów.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określono katalog źródeł przychodów, wyszczególniając w pkt 9 – inne źródła.

Zgodnie z treścią art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy.

O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

W świetle powyższego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega dochód uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie których mamy do czynienia z przyrostem mienia. Tak więc podstawą uzyskania przychodów z innych źródeł mogą być tylko takie czynności, w wyniku których następuje po stronie osoby fizycznej przysporzenie majątkowe.

W myśl art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ­ w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019 r. ­ osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Art. 42a ust. 1 został zmieniony przez art. 1 pkt 11 ustawy z dnia 4 października 2018 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 2126) zmieniającej ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych z dniem 1 stycznia 2019 r. i stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy zmieniającej ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od 1 stycznia 2018 r.

Zgodnie z przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym jako podatnik czynny. Wnioskodawca jest w trakcie realizacji projektu pn. „Inwestycja odnawialnych źródeł energii na terenie Gmin B., C. D. i T.”, polegającego na budowie 97 instalacji paneli fotowoltaicznych, 253 instalacji kolektorów słonecznych, 47 instalacji pomp ciepła, 67 instalacji kotłów na biomasę. Projektem objęte zostaną 32 budynki użyteczności publicznej oraz 432 budynki mieszkalne z terenu Wnioskodawcy, gminy T. oraz C. D.

W ramach realizacji projektu Wnioskodawca dokona zakupu i montażu niezbędnej infrastruktury technicznej służącej wytwarzaniu energii elektrycznej i cieplnej z odnawialnych źródeł energii tj. na potrzeby budynków mieszkalnych i użyteczności publicznej. Przedsięwzięcie realizowane jest przy współfinansowaniu ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa P. na lata 2014 - 2020. Inwestycja ma na celu ograniczenie spalin poprzez wykorzystanie energii solarnej do podgrzewania ciepłej wody dla gospodarstw domowych przez montaż zestawów kolektorów słonecznych/montaż zestawów fotowoltaicznych do produkcji energii elektrycznej/powietrznej pompy ciepła służącej do przygotowania ciepłej wody użytkowej oraz ogrzewania i chłodzenia budynku mieszkalnego/kocioł na biomasę do ogrzewania budynku mieszkalnego, paliwem pochodzenia roślinnego (sprasowane trociny i wióry, słoma oraz ziarna zbóż i pestki owoców) w budynkach mieszkalnych będących własnością właściciela, a także na nieruchomościach komunalnych. Wnioskodawca pragnie przy tym podkreślić, że przedmiotowy wniosek nie odnosi się do nieruchomości należących do Niego. W związku z powyższym Wnioskodawca zawarł z Województwem P. Umowę o dofinansowanie Projektu: „Inwestycja odnawialnych źródeł energii na terenie Gminy B., C. D. i T.” w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa P. na lata 2014 - 2020, Osi Priorytetowej 10 Energia, Działania 10.3 Odnawialne źródła energii, Poddziałania 10.3.1 Odnawialne źródła energii - wsparcie dotacyjne współfinansowanego z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.

W zakresie w jakim Wnioskodawca przeznaczy otrzymane dofinansowanie na montaż infrastruktury na budynkach gospodarstw domowych mieszkańców gminy, otrzymane wsparcie będzie transferowane na odbiorców ostatecznych. W tym zakresie, odbiorcą pomocy nie będzie zatem Wnioskodawca, tylko podmiot korzystający z infrastruktury - osoba fizyczna. Ponadto, mieszkańcy zobowiązują się do wniesienia wkładu własnego do przedmiotowej inwestycji, w wysokości powyżej 15% kosztów kwalifikowanych wynikających z wartości indywidualnego zestawu infrastruktury. Udział własny Właściciel zobowiązany jest wpłacić w terminie 14 dni od wezwania przez Wnioskodawcę na Jego rachunek wskazany w wezwaniu.

Urządzenia będą rozmieszczane w różnych miejscach na bryle nieruchomości należących do mieszkańców lub poza nią, tj. mogą być one montowane zarówno w obrębie samego budynku mieszkalnego (np. na powierzchni dachu lub na elewacji), wewnątrz budynku (np. kotły na biomasę), jak i w pobliżu budynku, na gruncie. Wnioskodawca pokryje koszty m.in. przygotowania: wniosku aplikacyjnego, Studium Wykonalności oraz Programu funkcjonalno – użytkowego. Wnioskodawca jako inwestor i beneficjent zabezpieczy realizację projektu zgodnie z obowiązującymi przepisami. Wnioskodawca zobowiązuje się do wyłonienia wykonawcy, który przez cały okres trwałości projektu, będzie przeprowadzał przeglądy serwisowe infrastruktury. Na czas prowadzenia niezbędnych prac (w szczególności montażu urządzeń), właściciele nieruchomości udostępnią odpowiednią powierzchnię nieruchomości na podstawie umów użyczenia.

Po zakończeniu prac instalacyjnych, infrastruktura pozostanie własnością Wnioskodawcy przez okres trwałości projektu (tj. przez okres 5 lat). W okresie trwałości projektu zatem, od strony stricte prawnej, właścicielem infrastruktury powstałej w ramach realizacji projektu będzie Wnioskodawca, zaś bezpośrednim użytkownikiem - dany mieszkaniec nieruchomości. Po upływie 5-letniego okresu trwałości projektu, przekazanie infrastruktury odbędzie się na podstawie odrębnej umowy. Wykonawcą instalacji będzie przedsiębiorca wyłoniony w drodze przetargu, z którym Wnioskodawca zawrze umowę na realizację inwestycji.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że zasady korzystania z instalacji OZE w okresie trwałości projektu, o którym mowa powyżej jak i zasady nabywania tych instalacji po upływie 5 lat od momentu zakończenia ww. projektu dla wszystkich mieszkańców Wnioskodawcy będą takie same.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku informacje należy uznać, że skoro zasady korzystania z instalacji OZE w okresie trwałości projektu, jak i zasady nabywania instalacji OZE po upływie tego okresu, dla wszystkich mieszkańców Wnioskodawcy są takie same to nie mają one charakteru indywidualnego. Nie można w związku z tym mówić o powstaniu przysporzenia majątkowego dla konkretnego mieszkańca. Tylko w przypadku gdyby konkretny, zindywidualizowany mieszkaniec korzystał z instalacji lub nabył instalację na preferencyjnych zasadach w stosunku do innych mieszkańców, powstałby u niego przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji przeniesienie prawa własności wytworzonej instalacji OZE na rzecz mieszkańców Wnioskodawcy po upływie 5 lat od momentu zakończenia projektu, nie stanowi przychodu dla poszczególnych mieszkańców w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek sporządzenia dla ww. mieszkańców informacji, o której mowa w art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo wskazać należy, że z dniem 1 stycznia 2019 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 listopada 2018 r. w sprawie określenia niektórych wzorów oświadczeń, deklaracji i informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2237).

Jednakże zgodnie z jego § 2 ust. 1, wzory, o których mowa w § 1, stosuje się do przychodów, dochodów (strat) uzyskanych (poniesionych) od dnia 1 stycznia 2018 r.

Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli przed dniem wejścia w życie rozporządzenia oświadczenia, deklaracje i informacje podatkowe zostały złożone na formularzach dotychczasowych (§ 2 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Zgodnie z ustalonym w rozporządzeniu wzorem informacji PIT-8C, dotyczy ona wyłącznie niektórych dochodów z kapitałów pieniężnych. Natomiast w przypadku podlegających opodatkowaniu należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy, właściwym jest ich ujęcie w informacji o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych tutejszy organ informuje, że wydane zostały one w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.