2015.04.17 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-285/15-2/AW
z 17 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2015 r. (data wpływu 30 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług repozytorium, oraz prawa do odliczenia podatku VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług repozytorium oraz prawa do odliczenia podatku VAT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

C. S.A. dalej „Spółka”, jest izbą rozliczeniową dokonującą rozliczeń transakcji, których przedmiotem są instrumenty finansowe. Spółka pełni funkcje izby rozliczeniowej w oparciu o funkcję centralnego kontrpartnera, której zadaniem jest rozliczanie transakcji zawieranych na rynku regulowanym i w alternatywnym systemie obrotu oraz rozliczanie transakcji zawieranych poza rynkiem zorganizowanym, a także prowadzenie systemów zabezpieczenia płynności rozliczeń transakcji.

Od dnia 8 kwietnia 2014 r. Spółka prowadzi działalność na podstawie zezwolenia na świadczenie usług rozliczeniowych jako Y., o którym mowa w rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE)... (dalej „E.”), udzielonego przez Komisję. W związku z tym, od tego momentu C. S.A. oferuje usługi rozliczeniowe na podstawie, odpowiednio, Regulaminu rozliczeń transakcji (obrót zorganizowany) oraz Regulaminu rozliczeń transakcji (obrót niezorganizowany), zgodnie z tym zezwoleniem oraz w zakresie klas instrumentów tam wskazanych.

Z uwagi na to, że przedmiotem czynności Spółki są również instrumenty pochodne, na Spółce ciążą obowiązki związane z raportowaniem transakcji do Repozytorium prowadzonego przez X. S.A. (dalej zwany „X.”). X. rejestruje transakcje na instrumentach pochodnych w Repozytorium transakcji, dalej zwane „Repozytorium: lub „RT”. Repozytorium zostało utworzone w ramach wdrożenia E. E. wprowadził obowiązek raportowania transakcji zawieranych na instrumentach pochodnych do repozytorium oraz określa zasady funkcjonowania tych repozytoriów.

(E.) nakłada na wszystkich kontrahentów zawierających kontrakty terminowe, dotyczące instrumentów pochodnych bez względu na miejsce ich zawarcia, a także na Y. rozliczające takie kontrakty, obowiązek przekazywania do podmiotów określanych jako repozytoria transakcji, posiadających odpowiednie zezwolenie A. (Europejski...), szczegółowych danych na temat zawartych, zmodyfikowanych, zamkniętych kontraktów oraz ich wyceny. E. wprowadza obowiązek raportowania kontraktów pochodnych do repozytorium transakcji, niezależnie od rynku, na którym zostały one zawarte. Obowiązek ten jest obowiązkiem ustawowym i spoczywa na podmiotach prawnych zawierających kontrakty pochodne, nie dotyczy natomiast osób fizycznych (z wyjątkiem osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą).

Podstawą prawną funkcjonowania Repozytorium jest art. 48 ust. 5a ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2014 r., poz. 94 z późn. zm., dalej zwana „ustawą z dnia 29 lipca 2005 r.”), dodanego nowelizacją ustawy wprowadzającą zapisy dotyczące nowacji rozliczeniowej. X. może, na zasadach określonych w odrębnym regulaminie, gromadzić i przechowywać informacje dotyczące transakcji, których przedmiotem są instrumenty finansowe, oraz informacje dotyczące tych instrumentów.

Zgodnie z art. 3 pkt 28a ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. przez instrumenty pochodne - rozumie się opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny lub wartości instrumentów finansowych, walut, stóp procentowych, rentowności, indeksów finansowych, wskaźników finansowych, towarów, zmian klimatycznych, stawek frachtowych, poziomów emisji, stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, a także innych aktywów, praw, zobowiązań, indeksów lub wskaźników (instrumentów bazowych) oraz instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego. Instrument pochodny jest umową stron, zaś zawarcie takiej umowy wywołuje skutek w postaci wykreowania instrumentu, ale również - w świetle postanowień E. - obowiązek zarejestrowania tego instrumentu (zgłoszenia zawarcia umowy lub jej zmiany do Repozytorium).

Zakres usługi RT określa umowa o uczestnictwo oraz regulacje E.. W motywach E. wskazano: „(41) Ważne jest, by uczestnicy rynku przekazywali repozytoriom transakcji wszystkie informacje dotyczące kontraktów pochodnych. W konsekwencji informacje na temat zagrożeń związanych z funkcjonowaniem rynków obrotu instrumentami pochodnymi będą przechowywane centralnie oraz łatwo dostępne dla, między innymi, A., właściwych organów, Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego (ERRS) i odpowiednich banków centralnych ESBC. (42) Usługi świadczone przez repozytorium transakcji charakteryzują się ekonomią skali, co może ograniczać konkurencję w tej konkretnej dziedzinie. Jednocześnie nałożenie na uczestników rynku obowiązku obszernej sprawozdawczości może podwyższyć wartość informacji będących w posiadaniu repozytoriów transakcji również dla stron trzecich świadczących usługi pomocnicze, takie jak potwierdzanie transakcji, kojarzenie transakcji, obsługę zdarzeń kredytowych, usługi uzgadniania lub kompresji portfela.

Zasadne jest zapewnienie, aby równość szans podmiotów w bardziej ogólnie pojętym sektorze rozliczania i rozrachunku nie doznała uszczerbku ze względu na ewentualny naturalny monopol w zakresie świadczenia usług repozytorium transakcji. Dlatego od repozytoriów transakcji należy wymagać, by udzielały dostępu do przechowywanych przez siebie informacji na równych, rozsądnych i niedyskryminacyjnych warunkach - z zastrzeżeniem koniecznych środków ostrożności związanych z ochroną danych. (43) Aby możliwe było uzyskanie kompleksowego obrazu sytuacji na rynku, a także dokonanie oceny ryzyka systemowego, do repozytoriom transakcji należy zgłaszać zarówno rozliczone przez Y., jak i nierozliczone przez Y. kontrakty pochodne.(44) ESA powinny otrzymać odpowiednie zasoby w celu umożliwienia im skutecznego wykonywania zadań przydzielonych im na mocy niniejszego rozporządzenia.(45) Kontrahenci i Y., którzy zawierają, zmieniają lub rozwiązują kontrakt pochodny, powinni zapewnić zgłoszenie w repozytorium transakcji szczegółowych informacji o tym kontrakcie. Powinni oni mieć możliwość powierzenia zgłoszenia transakcji innemu podmiotowi. Podmiot lub jego pracownicy przekazujący, zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, repozytorium transakcji informacje na temat kontraktu pochodnego w imieniu kontrahenta nie powinni naruszać jakichkolwiek ograniczeń w zakresie ujawniania informacji.

Opracowując projekt regulacyjnych standardów technicznych dotyczących sprawozdawczości, A. powinien wziąć pod uwagę postępy w opracowywaniu unikatowego numeru identyfikacyjnego kontraktu, a także wykaz wymaganych danych sprawozdawczych figurujący w tabeli 1 znajdującej się w załączniku I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1287/2006(20) wprowadzającego środki wykonawcze do dyrektywy 2004/39/WE oraz skonsultować się z innymi właściwymi organami, takimi jak Agencja ds Współpracy Organów Regulacji Energetyki, (74) Repozytoria transakcji gromadzą do celów regulacyjnych dane istotne dla organów we wszystkich państwach członkowskich. A. powinien przejąć odpowiedzialność za rejestrowanie repozytoriów transakcji, wycofywanie ich rejestracji i nadzór nad nimi.

Ze względu na to, że organy regulacyjne, Y. i inni uczestnicy rynku korzystają z danych przechowywanych przez repozytoria transakcji, należy zagwarantować, że te ostatnie podlegają rygorystycznym wymogom operacyjnym dotyczącym rejestrowania danych i zarządzania nimi.

(76) Przejrzystość cen, opłat i modeli zarządzania ryzykiem związanych z usługami świadczonymi przez Y., ich członków repozytoria transakcji jest niezbędna, aby zapewnić uczestnikom rynku możliwość dokonania świadomego wyboru.

(77) Aby A. mógł efektywnie wykonywać swoje obowiązki, musi mieć możliwość zwracania się w drodze zwykłego wniosku lub decyzji o wszystkie niezbędne informacje do repozytoriów transakcji, powiązanych stron trzecich oraz stron trzecich, którym repozytoria transakcji zleciły pewne zadania lub działania operacyjne na zasadzie outsourcingu. Jeżeli A. zwraca się o takie informacje za pomocą zwykłego wniosku, osoba będąca adresatem wniosku nie ma obowiązku dostarczenia informacji, ale w przypadku gdy zrobi to dobrowolnie, przedstawione informacje nie powinny być błędne ani mylące. Informacji takich należy udzielić bezzwłocznie”.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 E. kontrahenci i Y. (Spółka) zapewniają zgłaszanie szczegółowych informacji na temat każdego zawartego przez siebie kontraktu pochodnego oraz na temat wszelkich zmian lub rozwiązania tego kontraktu repozytorium transakcji zarejestrowanemu zgodnie z art. 55 lub uznanemu zgodnie z art. 77.

Informacje te są zgłaszane nie później niż w dniu roboczym następującym po zawarciu, zmianie lub rozwiązaniu kontraktu. Zgodnie zaś z art. 81 ust. 1 repozytorium transakcji regularnie i w łatwo dostępny sposób publikuje pozycje zagregowane w kontraktach zgłoszonych temu repozytorium transakcji, w podziale na klasy instrumentów pochodnych. Zgodnie z ust. 2 repozytorium transakcji gromadzi i przechowuje dane oraz dba o to, aby podmioty, o których mowa w ust. 3, miały bezpośredni i natychmiastowy dostęp do szczegółowych informacji na temat kontraktów pochodnych, które to informacje są im potrzebne do wykonywania ich praw i obowiązków. Ust. 3 przewiduje, że repozytorium transakcji udostępnia niezbędne informacje następującym podmiotom, aby umożliwić im wykonywanie ich praw i obowiązków;

A.;
ERRS;
właściwemu organowi nadzorującemu Y. mającego dostęp do repozytorium transakcji;
właściwemu organowi nadzorującemu systemy obrotu, w których zawierane są zgłaszane kontrakty;
odpowiednim członkom ESBC
odpowiednim organom państwa trzeciego, które zawarło z Unią umowę międzynarodową, o której mowa w art. 75;
organom nadzoru wyznaczonym na mocy art. 4 dyrektywy 2004/25/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie ofert przejęcia;
odpowiednim organom nadzoru papierów wartościowych i rynków w Unii;
odpowiednim organom państwa trzeciego, które zawarły z A. uzgodnienia o współpracy, o których mowa w art. 76
Agencji ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki;
organom ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji wyznaczone na mocy art. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE.

Zgodnie zaś z art. 81 ust. 5 E., w celu zapewnienia spójnego stosowania niniejszego artykułu A., po konsultacji z członkami ESBC, opracowuje projekt regulacyjnych standardów technicznych określających szczegóły dotyczące informacji, o których mowa w ust. 1 i 3, oraz częstotliwość przekazywania tych informacji, jak również standardy operacyjne niezbędne do agregowania i porównywania danych z różnych repozytoriów, jak również - w razie potrzeby - umożliwiające podmiotom, o których mowa w ust. 3, dostęp do tych informacji. Celem tego projektu regulacyjnych standardów technicznych jest zadbanie o to, aby informacje publikowane na mocy ust. 1 nie pozwalały na zidentyfikowanie żadnej z stron jakiegokolwiek kontraktu.

Powołane wyżej przepisy art. 81 E. zapewniają istotną zmianę jakościową instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, jaką jest wzrost ich przejrzystości. Cechą kontraktów pochodnych zawieranych poza obrotem regulowanym jest to, że są to kontrakty negocjowane prywatnie. Dotychczas informacje o nich były dostępne tylko stronom kontraktu. Wraz z wejściem w życie odpowiednich przepisów rozporządzenia E., informacje o instrumentach pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym przestały być informacją dostępną tylko dla stron danego kontraktu. Dzięki instytucji repozytorium transakcji, szczegółowa informacja o kontraktach pochodnych stała się dostępna dla wymienionych w art. 81 ust. 3 E. instytucji odpowiedzialnych za monitorowanie zagrożeń związanych z funkcjonowaniem rynków obrotu instrumentami pochodnymi, natomiast informacja zagregowana, o której mowa w art. 81 ust. 1, obejmująca pozycje w kontraktach zgłoszonych danemu repozytorium transakcji, w podziale na klasy instrumentów pochodnych, pozwalająca na ocenę ogólną ocenę rynku, stała się informacją dostępną publicznie. Umożliwia to uzyskanie kompleksowego obrazu rynku instrumentów pochodnych, przede wszystkim na potrzeby nadzoru i kontroli ryzyka systemowego.

Usługi Repozytorium odnoszą się do instrumentu finansowego, jakim jest zawarty przez strony kontrakt pochodny, tj. szczególna transakcja, o której mowa w sekcji C pkt 4)-10) załącznika I do dyrektywy 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. ws. rynków instrumentów finansowych (MIFID). Niewypełnienie przez kontrahenta lub Y. obowiązku zapewnienia zgłoszenia do repozytorium informacji o zawartym kontrakcie pochodnym skutkuje sankcją, o której mowa w art. 12 ust. 1 E.. W prawie krajowym wysokość oraz szczegółowe zasady nakładania sankcji przewidzianej art. 12 E. wprowadzono ustawą z dnia 5 grudnia 2014 r. o zmianie ustawy o obrocie instrumentami finansowymi oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 73).

Zgodnie z projektowanym art. 173a ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. na kontrahentów finansowych w rozumieniu art. 2 pkt 8 rozporządzenia 648/2012, którzy nie wykonują lub nienależycie wykonują obowiązki zgłaszania szczegółowych informacji na temat zawartego przez siebie kontraktu pochodnego oraz na temat wszelkich zmian lub rozwiązania tego kontraktu, określone w art. 9 ust. 1 lub 3 rozporządzenia 648/2012. Komisja Nadzoru Finansowego może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 10 000 000 zł, nie większą jednak niż 10% przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym, a w przypadku braku obowiązku badania sprawozdania finansowego - nie większą jednak niż 10% przychodu wykazanego w ostatnim zatwierdzonym sprawozdaniu finansowym. Zgodnie zaś z projektowanym art. 173b ust. 1 tej ustawy na kontrahentów niefinansowych w rozumieniu art. 2 pkt 9 rozporządzenia 648/2012, którzy nie wykonują lub nienależycie wykonują obowiązki zgłaszania szczegółowych informacji na temat zawartego przez siebie kontraktu pochodnego oraz na temat wszelkich zmian lub rozwiązania tego kontraktu, określone w art. 9 ust. 1 lub 3 rozporządzenia 648/2012, Komisja Nadzoru Finansowego może, w drodze decyzji, nałożyć karę pieniężną do wysokości 1 000 000 zł, nie większą jednak niż 10% przychodu wykazanego w ostatnim zbadanym sprawozdaniu finansowym, a w przypadku braku obowiązku badania sprawozdania finansowego - nie większą jednak niż 10% przychodu wykazanego w ostatnim zatwierdzonym sprawozdaniu finansowym.

Zawarcie umowy kreującej instrument pochodny lub zmiana takiej umowy wywołuje skutek w postaci obowiązku zgłoszenia takiej umowy lub jej zmiany do Repozytorium. Uchybienie temu obowiązkowi skutkuje narażeniem się na sankcje przewidziane E. oraz ustawą o obrocie.

Do obowiązków X. należy przyjmowanie zgłoszeń o zawartym kontrakcie pochodnym, jego zmianie oraz przechowywanie tych informacji przez co najmniej 10 lat od dnia jego rozwiązania.

Dostęp do danych o kontrakcie pochodnym posiadają wyłącznie:

kontrahent, o ile jest uczestnikiem repozytorium,
uczestnik repozytorium, który przekazuje raporty o danym kontrakcie w imieniu kontrahenta;
podmiot, będący upoważnionym przez uczestnika użytkownikiem repozytorium, posiadający dostęp do informacji o kontraktach pochodnych, których stroną jest ten uczestnik, na podstawie zawartej z X. umowy o poufności,
organ uprawniony do dostępu do informacji o kontraktach pochodnych zgodnie z art. 81 ust. 3 Rozporządzenia E.. X. zapewnia poufność oraz integralność informacji przekazanych do repozytorium transakcji. Podmiotom uprawnionym Spółka zapewnia stały i niezakłócony kanał komunikacji z repozytorium transakcji.

Zgodnie z Regulaminem RT X. nie ponosi odpowiedzialności za treść ani prawdziwość informacji o kontraktach pochodnych przekazywanych do repozytorium. Wyłączona jest również odpowiedzialność odszkodowawczą X. z tytułu szkody wyrządzonej uczestnikowi repozytorium lub kontrahentowi, w związku z niemożnością przekazania raportu o kontrakcie pochodnym z przyczyn technicznych, chyba, że została ona wyrządzona z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa.

X. nie wykorzystuje informacji otrzymywanych w raportach o kontraktach ani danych przetworzonych na podstawie tych informacji do celów handlowych. Zagregowane dane dotyczące zgłoszonych transakcji są udostępniane publicznie. W związku z uczestnictwem Spółki w Repozytorium X. pobiera opłaty określone w Tabeli opłat:

I. Opłaty pobierane od uczestników raportujących
1.1 Opłata za uczestnictwo
1.1.1. Opłata za uczestnictwo w typie zwykły uczestnik raportujący -10 000 zł
1.1.2. Opłata za uczestnictwo w typie generalny uczestnik raportujący-40 000 zł

Opłaty roczne pobierane z góry. W przypadku zawarcia umowy o uczestnictwo w pierwszym półroczu roku kalendarzowego opłata za ten rok pobierana jest w pełnej wysokości, jeżeli zaś umowa taka zostanie zawarta w drugim półroczu roku kalendarzowego opłata za ten rok pobierana jest w 1/2 wysokości. W przypadku ustania uczestnictwa trwającego w danym roku kalendarzowym nie dłużej niż 6 miesięcy 1/2 wysokości opłaty pobranej za ten rok jest zwracana, w przypadku zaś ustania uczestnictwa trwającego dłużej w danym roku kalendarzowym, niż 6 miesięcy, opłata za ten rok nie podlega zwrotowi w żadnej części.

W przypadku ustania uczestnictwa, w związku ze zmianą typu uczestnictwa, w pierwszym półroczu roku kalendarzowego, opłata roczna jest pobierana w ½ wysokości opłaty należnej z tytułu dotychczasowego typu uczestnictwa oraz w 1/2 wysokości opłaty należnej z tytułu nowego typu uczestnictwa. W przypadku ustania uczestnictwa, w związku ze zmianą typu uczestnictwa, w drugim półroczu roku kalendarzowego, opłata za ten rok pobierana jest w pełnej wysokości przysługującej za dotychczasowy typ uczestnictwa.

1.2. Opłata za zgłoszenie transakcji do repozytorium

1.2.1. Opłata za zgłoszenie transakcji, której przedmiotem jest kontrakt ETD – 0,05 zł od każdej transakcji

1.2.2. Opłata za zgłoszenie transakcji, której przedmiotem jest kontrakt inny niż wymieniony w pkt 1.2.1 - 0,15 zł od każdej transakcji

Opłaty pobierane miesięcznie z dołu, od uczestnika raportującego, naliczana od każdej nowej transakcji zgłoszonej w danym miesiącu, w odniesieniu do każdego kontrahenta będącego stroną transakcji.

Przez kontrakt ETD należy rozumieć kontrakt zawierany zgodnie z regulaminem platformy obrotu, zdefiniowanej zgodnie z przepisami art. 2 pkt 8 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1287/2006 z dnia 10 sierpnia 2006 r. (Dz. Urz, UE L 241 z 2 września 2006, str. 1) z wyłączeniem kontraktów zawieranych za pośrednictwem podmiotów systematycznie internalizujących transakcje (gdy działają w takim właśnie charakterze), pod warunkiem, że zawarty kontrakt jest przetwarzany zgodnie z regulacjami platformy obrotu, a dotycząca go transakcja jest przekazywana do centralnego kontrahenta i kierowana do rozliczenia nie później niż w ciągu jednego dnia roboczego od dnia jej zawarcia.

1.3. Opłata za utrzymywanie w repozytorium informacji o zawartej transakcji -0,05 zł od każdej transakcji

Opłata pobierana miesięcznie z dołu, od uczestnika raportującego, w odniesieniu do każdego kontrahenta będącego stroną transakcji, w przypadku utrzymywania w repozytorium w danym miesiącu przez jakikolwiek okres czasu informacji o transakcji dotyczącej aktywnego (niezakończonego) kontraktu.

1.4. Maksymalna wysokość sumy opłat z tytułów, o których mowa w pkt 1.2 i 1.3 Tabeli Opłat wynosi 250 tys. zł rocznie w przypadku opłat dotyczących transakcji jednego kontrahenta raportowanych przez jednego uczestnika raportującego. Powyższe ograniczenie wysokości opłat ma zastosowanie tylko w przypadku, gdy w danym roku dany uczestnik raportujący zaraportował nie więcej niż 25 mln transakcji na rzecz danego kontrahenta.

W przypadku, gdy w danym roku dany uczestnik raportujący zaraportował więcej niż 25 mln transakcji na rzecz danego kontrahenta, suma opłat z tytułów, o których mowa w pkt 1.2 i 1.3 Tabeli Opłat jest podwyższana o dodatkowe 250 tys. zł za każde kolejne rozpoczęte 25 mln transakcji zaraportowanych w danym roku przez danego uczestnika raportującego na rzecz danego kontrahenta.

Opłaty pobierane od uczestników pośrednich

2.1. Opłata za uczestnictwo

2.1.1.Opłata za uczestnictwo w typie pośredni uczestnik repozytorium - 2 000 zł

Opłata roczna pobierana z góry. W przypadku zawarcia umowy o uczestnictwo w pierwszym półroczu roku kalendarzowego opłata za ten rok pobierana jest w pełnej wysokości, jeżeli zaś umowa taka zostanie zawarta w drugim półroczu roku kalendarzowego opłata za ten rok pobierana jest w 1/2 wysokości. W przypadku ustania uczestnictwa trwającego w danym roku kalendarzowym nie dłużej niż 6 miesięcy 1/2 wysokości opłaty pobranej za ten rok jest zwracana, w przypadku zaś ustania uczestnictwa trwającego dłużej w danym roku kalendarzowym, niż 6 miesięcy, opłata za ten rok nie podlega zwrotowi w żadnej części.

Opłaty inne

3.1. Opłata za wydanie certyfikatu elektronicznego, 1 000 zł za każdy wydany certyfikat. Opłaty nie pobiera się od podmiotów będących uczestnikami Repozytorium.

Opłata za wydanie certyfikatu elektronicznego, który umożliwia logowanie do aplikacji na stronie internetowej X., przeznaczonej do przekazywania informacji o transakcjach. Uczestnicy Repozytorium nie ponoszą opłaty za wydanie certyfikatu i otrzymują go w ramach umowy o uczestnictwo (certyfikat jest niezbędny do raportowania o zawartych transakcjach).

Opłata jest pobierana od podmiotów niebędących uczestnikami, które chcą uzyskać dostęp do danych o zarejestrowanych transakcjach, ale nie raportują tych transakcji (dostęp do danych w celach statystycznych, analitycznych czy też kontrolnych).

Czynności wykonywane w ramach Repozytorium - z wyjątkiem odpłatnego wydania certyfikatu elektronicznego - mają za przedmiot transakcje, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2014 r., poz, 94 z późn. zm.).

Usługa repozytorium transakcji nie polega wyłącznie na udostępnieniu uczestnikom dostępu do systemu informatycznego, za pośrednictwem którego strony kontraktu pochodnego przesyłają dane (jak w przypadku SWIFT), ale obejmuje wypełnienie obowiązków nałożonych E. w zakresie gromadzenia i przechowywania informacji, a także udostępniania ich właściwym organom. X. jest odpowiedzialna przede wszystkim za przechowywanie informacji o zawartej transakcji, a także za rejestrowanie zmian na kontrakcie pochodnym.

X. w ramach Repozytorium nie przechowuje tych instrumentów, ani nie zarządzania nimi. Nie świadczy również usług pośrednictwa w tym zakresie.

Spółka dokonuje zgłoszenia transakcji w związku z prowadzonymi rozliczeniami (transakcje własne), a także na zlecenie Uczestników lub ich klientów. W związku z tym część opłat za usługi RT jest refakturowana na uczestników C... C.. refakturuje opłaty uczestnikom w przypadku, gdy dotyczą one transakcji tych uczestników lub ich klientów (opłata z pkt 1.2 i 1.3 Tabeli opłat). Natomiast tam, gdzie Spółka jest stroną transakcji, nie przenosi swoich kosztów na osoby trzecie. C.. ponosi również koszty związane z uczestnictwem (pkt 1.1 Tabeli opłat).

Opisane wyżej usługi, z których korzysta Spółka, na wniosek X. były przedmiotem interpretacji indywidualnych w zakresie opodatkowania tych czynności podatkiem od towarów i usług. W wydanej na wniosek X. interpretacji indywidualnej z dnia 3 lipca 2014 r. znak IPPP1/443-388/14-2/AW Minister Finansów stwierdził, że usługi RT nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. W kolejnej interpretacji indywidualnej, z dnia 20 stycznia 2015 r. sygn. IPPP3/443-1050/14-2/IG, Minister Finansów stwierdził brak podstaw do zastosowania zwolnienia od podatku także na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

Ponieważ Spółka przerzuca na uczestników część opłat za usługi RT ponoszonych w związku ze zgłaszaniem transakcji na rzecz uczestników, Spółka powzięła wątpliwość co do rozliczenia wykonania obowiązku ustawowego wynikającego z rozporządzenia E., którego koszty są ponoszone docelowo przez uczestników z tytułu wykonywania ciążącego na nich obowiązku określonego w E.. Zgodnie z art. 9 rozporządzenia E. obowiązek raportowania ciąży na kontrahentach i Y., a ponadto podmioty te są obowiązane zapewnić, aby nie dublować zgłaszania informacji o zawartym kontrakcie pochodnym. Jest to obowiązek o charakterze ustawowym, który ciąży solidarnie na kontrahentach i Y. (Spółce)

Według tego przepisu kontrahent lub Y. podlegający obowiązkowi raportowania, może przekazać informację o zawartym kontakcie pochodnym. W związku z tym na podstawie porozumienia z kontrahentem Spółka realizuje obowiązek raportowania (będący obowiązkiem ustawowym) za kontrahenta (będącego uczestnikiem rozliczającym lub jego klientem), ponosząc koszty zgłoszenia. Należy podkreślić przy tym, że jest to wspólne ustalenie i rozliczenie się co do wykonania tego obowiązku, a ponadto realizacja tego obowiązku ustawowego jest niemożliwa bez poniesienia kosztów z tego tytułu. W przypadku raportowania za kontrahenta, z chwilą zgłoszenia przez Spółkę do RT kontraktu następuje po stronie kontrahenta bezpośredni skutek wykonania obowiązku nałożonego przepisami prawa. Spółka w tym zakresie działa na jego rzecz oraz również w jego imieniu (w zakresie konstrukcji obowiązku wynikającego z przepisów rozporządzenia E.). Dlatego też Spółka obciąża tego kontrahenta kosztami dokonanego zgłoszenia za kontrahenta, co wynika z przyczyn leżących u podstaw realizacji obowiązku z rozporządzenia E., który spoczywa na kontrahencie i Spółce.

Usługi, których dotyczy wniosek były świadczone i nabywane dotychczas, a także będą świadczone i nabywane w przyszłości w związku z obowiązkiem ustawowym wynikającym z rozporządzenia E., Spółka może wyodrębnić usługi RT nabyte z zamiarem ich refakturowania od usług, które po nabyciu nie są odprzedawane (usługi te związane są wykonywaniem usług zwolnionych od podatku od towarów i usług).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w przypadku usług RT, za które Spółka obciąża uczestników, powinna ona stosować podstawową stawkę podatku od towarów i usług?
Czy Spółka jest/będzie uprawniona do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymywanych od X. za usługi RT, w przypadku usług RT, za które Spółka obciąża uczestników?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W przypadku usług RT, za które Spółka obciąża uczestników, powinna ona stosować podstawową stawkę podatku od towarów i usług. Jak wynika z interpretacji wydanych dla X., czynności związane z uczestnictwem w RT oraz zgłaszaniem transakcji, ich zmian nie korzystają ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Usługi RT świadczone na rzecz Spółki, a następnie na zasadzie art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. świadczone między Spółką a uczestnikami również nie korzystają ze zwolnienia od opodatkowania. Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zgodnie z art. 29a ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

W przypadku raportowania za kontrahenta, z chwilą zgłoszenia przez Spółkę do RT kontraktu następuje po stronie kontrahenta bezpośredni skutek wykonania obowiązku nałożonego przepisami prawa. Spółka w tym zakresie działa na jego rzecz oraz również w jego imieniu (wyłącznie w zakresie konstrukcji obowiązku wynikającego z przepisów rozporządzenia E.). Dlatego też Spółka obciąża tego kontrahenta kosztami dokonanego zgłoszenia za kontrahenta, co wynika z przyczyn leżących u podstaw realizacji obowiązku z rozporządzenia E., który spoczywa na kontrahencie i Spółce. Ponieważ zgłoszenie następuje na podstawie umowy o uczestnictwo łączącej Spółkę z X., a wydatek na nabycie usługi RT, ponoszony jest przez Spółkę w imieniu własnym, art. 29 ust. 7 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. nie może mieć w tym zakresie zastosowania. Wynika z tego, że Spółka refakturując usługi RT na rzecz uczestnika, z uwagi na zgłoszenie transakcji na jego zlecenie, musi być traktowana w sposób tożsamy co podmiot usługi te wykonujący (X.). Spółka zawraca uwagę, że nabywa usługi, które były już przedmiotem ocen Ministra Finansów, zaś ponoszone opłaty zostały uznane za wynagrodzenie za czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z art. 14h w zw, z art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej, postępowanie podatkowe powinno być prowadzone w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych. W przypadku interpretacji indywidualnych realizacja tej zasady wymaga tożsamego rozstrzygania takich samych stanów faktycznych, zwłaszcza gdy dotyczy to stron tej samej umowy.

Jak wskazano w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 18 grudnia 2012 r. sygn. I SA/Po 757/12 „Obowiązujący od dnia 1 lipca 2007 r. przepis art. 14e § 1 O.p. wychodzi poza zasadę związania wyrokiem tylko w sprawie, w której on zapadł i nadaje orzecznictwu sądów administracyjnych walor normatywny także w stosunku do innych indywidualnych spraw załatwianych w drodze interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacji indywidualnych). Brak stanowiska organu co do jego własnych rozstrzygnięć zapadłych w tożsamych przedmiotowo sprawach, które powołała we wniosku skarżąca Spółka, należy uznać za naruszenie zasady prowadzenia postępowania podatkowego w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych (w art. 121 § 1 O.p.)”. W wyroku NSA z dnia 22 maja 2013 r. sygn. I FSK 863/12 stwierdzono zaś, że „W sytuacji gdy ustawodawca rozszerzył we wskazanym wyżej rozporządzeniu stosowanie obniżonej stawki podatku VAT, a organy różnie interpretują te przepisy, to nie można przyjąć, by w państwie prawa zasada zaufania określona w art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej, wywodzona także z art. 2 Konstytucji RP, nie chroniła podmiotu wykonującego roboty budowlane na rzecz Szpitala w ramach zamówienia publicznego i stosującego się do interpretacji wydanej wobec Szpitala w odniesieniu do tego typu robót. Przeciwne stanowisko doprowadziłoby do sytuacji, że w odniesieniu do tej samej transakcji miałyby zastosowanie różne stawki podatku VAT, co jest nie do pogodzenia z zasadą zaufania”.

Biorąc powyższe pod uwagę uznać należy, że skoro do usług nabywanych od X. nie ma zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 41. ani ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., to również w przypadku świadczenia takich usług przez Spółkę, nabytych uprzednio do X., czynności te nie będą korzystały ze zwolnienia od podatku.

W odniesieniu do pytania nr 2 Spółka stoi na stanowisku, że skoro świadczenie usług RT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur otrzymanych od X., który odpowiada usługom RT refakturowanym na uczestników. Jak stanowi art. 86 ust. 1 ustaw z dnia 11 marca 2004 r. w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Wyświadczenie przez Spółkę usługi zgłoszenia transakcji pochodnej do RT wymaga nabycia takiej usługi od X., co powoduje, że pomiędzy usługą Spółki na rzecz uczestnika, a nabyciem usługi przez Spółkę od X., zachodzi bezpośredni związek, uzasadniający odliczenie podatku naliczonego w całości.

Wobec powyższego stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe w całości,

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Stosownie do treści art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy, stawka podatku w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. wynosi 23%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Ponadto ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienia od podatku VAT dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług oraz określił warunki stosowania obniżonych stawek i zwolnień.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy, zwalnia się od podatku usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 oraz z 2011 r. Nr 106, poz. 622 i Nr 131, poz. 763), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.

Zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy, zwalnia się z opodatkowania świadczenie usług stanowiących element usługi wymienionej w art. 43 ust. 1 pkt 37-41 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

W tym miejscu wskazać należy - co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej - że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie VAT nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione od VAT zgodnie z Dyrektywą VAT stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 szóstej dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

W wyroku w sprawie C-235/00 CSC Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że obrót papierami wartościowymi wiąże się z działaniami, które zmieniają sytuację prawną i finansową pomiędzy stronami i są porównywalne do działań występujących w przypadku przeniesienia własności lub płatności. Zdaniem Trybunału, świadczenie zwykłych usług fizycznych, technicznych lub administracyjnych, które nie zmieniają sytuacji prawnej lub finansowej, nie wydaje się być objęte zwolnieniem określonym w art. 13B lit. d) pkt 5 szóstej dyrektywy (odpowiednio art. 135 ust. 1 lit. f dyrektywy 2006/112/WE). Dodatkowo, sam fakt, że element składowy jest niezbędny do zakończenia zwolnionej transakcji nie skutkuje wnioskiem, że usługa, którą stanowi taki element, podlega zwolnieniu. W ocenie Trybunału słowa „transakcje dotyczące papierów wartościowych” odnoszą się do transakcji, które mogą tworzyć, zmieniać lub wygaszać prawa i obowiązki stron do papierów wartościowych, (zob. pkt 28-33 wyroku w sprawie C-235/00).

Ww. warunek odnosi się również do usługi będącej częścią składową zwolnionej usługi finansowej. Trybunał wskazał, że sformułowanie art. 13B(d)(5) szóstej dyrektywy z zasady nie wyklucza możliwości rozbicia transakcji dotyczącej papierów wartościowych na wiele poszczególnych usług, które mogą łącznie stanowić transakcję dotyczącą papierów wartościowych w znaczeniu tego postanowienia, oraz która może korzystać ze zwolnienia (zob. pkt 23 wyroku w sprawie C-235/00).

Aby taka usługa „cząstkowa” mogła korzystać ze zwolnienia, musi spełniać określone warunki. W pkt 25-27 tego wyroku Trybunał stwierdził, że, aby usługi świadczone przez centrum przetwarzania danych miały cechy transakcji zwolnionych do celów art. 13B(d)(3) i (5) szóstej dyrektywy, muszą, w szerokim ujęciu, stanowić odrębną całość, spełniając w zasadzie specyficzne, niezbędne funkcje usługi opisanej w tych dwóch przepisach. Co zaś się tyczy transakcji dotyczących przeniesienia własności w znaczeniu art. 13B(d)(3) szóstej dyrektywy, wyraźnie wynika z orzeczenia w sprawie SDC, że świadczone usługi muszą odnosić skutek w postaci przeniesienia funduszy i spowodowania zmian o charakterze finansowym i prawnym. Trybunał uznał w § 66 wyroku w sprawie SDC, że usługa zwolniona z opodatkowania na mocy szóstej dyrektywy musi wyróżniać się od zwykłej dostawy fizycznej lub technicznej, jak na przykład udostępnienie bankowi systemu przetwarzania danych, a w tym względzie sąd krajowy musi zbadać w szczególności zakres odpowiedzialności centrum przetwarzania danych vis-a-vis banku, a w szczególności kwestię tego, czy jego odpowiedzialność ogranicza się do aspektów technicznych, czy też rozciąga się na specyficzne, niezbędne aspekty transakcji. Z zasady, ta sama analiza ma zastosowanie, mutatis mutandis, do transakcji dotyczących papierów wartościowych w znaczeniu art. 13B(d)(5) szóstej dyrektywy.

Zatem, ze zwolnienia będą korzystały transakcje, których przedmiotem jest kupno-sprzedaż instrumentów finansowych. Ze zwolnienia mogą korzystać również usługi będące elementem ww. transakcji, jeżeli będą one spełniać określone, wymienione w orzeczeniach Trybunału, warunki, a więc będą stanowić odrębną całość, będą niezbędne do świadczenia usługi podstawowej oraz będą spełniać specyficzne funkcje tej usługi. Przykładem takich usług mogą być usługi rozliczeniowe transakcji, których przedmiotem są instrumenty finansowe, lub też usługi gwarantowania emisji papierów wartościowych (zob. np. wyrok C-540/09 Skandinaviska Enskilda banken).

Z przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest izbą rozliczeniową dokonującą rozliczeń transakcji, których przedmiotem są instrumenty finansowe. Spółka pełni funkcję izby rozliczeniowej w oparciu o funkcję centralnego kontrpartnera, którego zadaniem jest rozliczanie transakcji zawieranych na rynku regulowanym i w alternatywnym systemie obrotu oraz rozliczenia transakcji zawieranych poza rynkiem zorganizowanym, a także prowadzenie systemów zabezpieczenia płynności rozliczeń transakcji. Z uwagi na to że przedmiotem czynności Spółki są również instrumenty pochodne, na Wnioskodawcy ciąży obowiązek związany z raportowaniem transakcji do Repozytorium prowadzonego przez X. (X.). X. rejestruje transakcje na instrumentach pochodnych w repozytorium transakcji. Repozytorium zostało utworzone zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji (Dz.U.UE L z dnia 27 lipca 2012 r. z późn. zm.). W związku z uczestnictwem Spółki w repozytorium X. pobiera opłaty określone w tabeli opłat. X. w ramach repozytorium nie przechowuje tych instrumentów, ani nie zarządza nimi, nie świadczy również usług pośrednictwa w tym zakresie. Spółka dokonuje zgłoszenia transakcji w związku z prowadzonymi rozliczeniami (transakcje własne), a także na zlecenia uczestników lub ich klientów. W związku z tym część opłat za usług repozytorium jest refakturowana na uczestników Spółki. Zainteresowany refakturuje opłaty uczestnikom w przypadku gdy dotyczą one transakcji tych uczestników lub ich klientów. Natomiast gdy Zainteresowany jest stroną transakcji, nie przenosi swoich kosztów na osoby trzecie. Wnioskodawca ma wątpliwości co do rozliczenia opłat przenoszonych na uczestników za usługi repozytorium w związku ze zgłaszaniem transakcji na rzecz tych uczestników. Zdaniem Zainteresowanego obciążając uczestników kosztami usług repozytorium Spółka winna zastosować podstawową stawkę podatku VAT, gdyż w odniesieniu do opisanych czynności nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku VAT wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy oraz art. 41 ust. 13 ustawy.

Powołane regulacje oraz charakter czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę wyraźnie wskazują, że opisane we wniosku usługi za które X. pobiera opłaty a Zainteresowany przenosi na swoich uczestników nie stanowią usług, których przedmiotem są instrumenty pochodne wymienione w ustawie o obrocie instrumentami finansowymi lecz są to czynności administracyjno – techniczne. Dane jakie zbiera repozytorium mają na celu zapobieżenie zagrożeniom w funkcjonowaniu rynku obrotów instrumentami. Dostęp do gromadzonych danych mają zainteresowane podmioty. Opłaty pobierane nie mają związku z obrotem instrumentami pochodnymi lecz jedynie stanowią odpłatność za wpis transakcji do repozytorium bądź opłaty za uczestnictwo w repozytorium i inne. Ponadto - co jest istotne dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy – w złożonym wniosku Zainteresowany wskazał, że w związku z prowadzeniem repozytorium X. a tym samym Wnioskodawca nie przechowuje instrumentów pochodnych, nie zarządza nimi, nie świadczy również usług pośrednictwa w tym zakresie. Jak wynika z opisu sprawy w związku z pobraniem opłat nie dochodzi do zmiany sytuacji prawnej lub majątkowej Wnioskodawcy bądź uczestników repozytorium. Sama czynność umieszczenia informacji w repozytorium nt. przeprowadzonych transakcji nie pociąga za sobą zmian o charakterze finansowym i prawnym. Sam fakt, że wykonywane przez X. a tym samym Wnioskodawcę czynności wynikają z rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji (Dz.U.UE L z dnia 27 lipca 2012 r. z późn. zm.) nie powoduje, że są objęte zwolnieniem od podatku VAT wskazanym w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy.

Wskazane okoliczności sprawy obligują do uznania, że opisane usługi związane z prowadzeniem repozytorium, za które Zainteresowany uiszcza opłaty i które przenosi na uczestników nie stanowią czynności zwolnionych od podatku VAT opisanych w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy.

W stosunku do opłat za usługi repozytorium ponoszonych przez Spółkę, które przenoszone są następnie na uczestników nie znajdzie również zastosowania art. 43 ust. 13 ustawy o VAT.

Jak wskazano wyżej zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy, zwalnia się z opodatkowania świadczenie usług stanowiących element usługi wymienionej w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej.

Obowiązek zarejestrowania i podania informacji dotyczących zawartych kontraktów pochodnych nałożony na X. nie jest żadnym elementem usługi finansowej, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy i niezbędny do świadczonej usługi zwolnionej, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT.

Wynika to jednoznacznie z zacytowanych przez Wnioskodawcę motywów E. zawartych w punktach od 41 do 45. Ogólnie rzecz biorąc chodzi w tym wypadku o to, aby uprawnione organy wymienione w art. 81 ust. 3 rozporządzenia mogły wykonywać swoje prawa i obowiązki wynikające z celów dla których zostały powołane, a wynikające z zagrożeń związanych z funkcjonowaniem rynków obrotu instrumentami pochodnymi.

Zawarcie danego kontraktu pomiędzy podmiotami nie ma żadnego związku z celami, w związku z którymi został wprowadzony obowiązek rejestrowania takich kontraktów w repozytorium.

Jak to wynika z punktu (74) repozytoria transakcji gromadzą do celów regulacyjnych dane istotne dla organów we wszystkich państwach członkowskich.

Należy wskazać, że świadczone usługi związane z repozytorium, za które pobierane są stosowne opłaty stanowią odrębną całość to jednak nie są właściwe i niezbędne do świadczenia usługi zwolnionej.

Przede wszystkim należy zauważyć, że pobieranie opłat za wpisanie do określonego (jakiegokolwiek) rejestru, nie jest czynnością charakterystyczną wyłącznie dla prowadzonych repozytorium transakcji instrumentów pochodnych. W wielu różnych dziedzinach życia pobiera się najróżniejsze opłaty, które podlegają regulacjom podatku od towarów i usług. Ponadto w żadnym przypadku nie są to opłaty niezbędne do świadczenia usługi zwolnionej.

Ponadto należy zauważyć, że usługa repozytorium nie wpisuje się w realizację usługi zwolnionej. Usługa ta jest w sposób zupełnie oczywisty usługą odrębną świadczoną przez podmiot trzeci i nie stanowi żadnego elementu usługi zwolnionej właściwego oraz niezbędnego do świadczenia usługi zwolnionej. Usługa rejestracji w repozytorium ma zupełnie inny cel niż zawarcie kontraktu na instrumentach pochodnych.

Zatem należy zgodzić się z Zainteresowanym, że usługi repozytorium za które Spółka uiszcza pobierane opłaty na rzecz X. i które następnie przenosi na uczestników, nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy, jak również ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. ust. 13 ustawy.

Tym samym przenosząc opłaty na uczestników za opisane usługi repozytorium Wnioskodawca winien opodatkować wskazane czynności stawką podstawową podatku w wysokości 23%.

Zatem Wnioskodawca zaprezentował prawidłowe stanowisko w sprawie w zakresie pytania Nr 1 wniosku.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego – na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z uwagi na wskazany wyżej przepis art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz przedstawione we wniosku okoliczności sprawy stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie został spełniony podstawowy warunek uprawniający Wnioskodawcę do odliczenia podatku VAT z faktur otrzymanych od X. dokumentujących usługi repozytorium, które następnie Spółka przenosi na uczestników opodatkowując je stawką podatku VAT 23%. Wydatki związane z opłatami z repozytorium są związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT - opodatkowaniem przeniesienia opłat na uczestników.

Zatem, Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach VAT otrzymanych od X. dokumentującej usługi repozytorium, które są następnie przenoszone na uczestników - zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy.

Zatem Wnioskodawca zaprezentował prawidłowe stanowisko w sprawie w zakresie pytania Nr 2 wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin