Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-3.4010.50.2018.1.MS
z 7 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2019 r. (data wpływu 14 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie stosowania stawki 15% – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2019 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie stosowania stawki 15%.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką wchodzącą w skład międzynarodowej grupy (dalej „Grupa”). Grupa ta została utworzona jako wspólne przedsięwzięcie Grupy B. oraz grupy T. na bazie pionu biznesowego F & R wchodzącego w skład grupy T. – jednej z największych oraz najstarszych na świecie agencji informacyjnych. Grupa jest globalnym dostawcą informacji z rynku finansowego dla instytucji finansowych, przedsiębiorców i inwestorów. Dostarczane informacje są wykorzystywane przez klientów do podejmowania decyzji związanych z wyborem najkorzystniejszych instrumentów finansowych, śledzeniem aktualności na rynkach, planowaniem inwestycji, czy inwestowaniem. Obecnie Grupa prowadzi działalność w ponad 190 krajach.

Początkowo Grupa prowadziła działalność w Polsce za pośrednictwem oddziału (dalej „Oddział w Polsce”) spółki T. SA (dalej „T.”). Oddział w Polsce dla celów podatkowych, stanowił zagraniczny zakład w rozumieniu ustawy o CIT. Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością założoną na podstawie umowy z 21 grudnia 2016 r. przez T. oraz R. BV z siedzibą w A, H. Wpis Spółki do Krajowego Rejestru Sądowego nastąpił 19 stycznia 2017 r. Kapitał zakładowy wyniósł 5.000 zł, przy czym T objęła 99% udziałów o wartości 4.950,00zł. Wspólnicy pokryli kapitał zakładowy w całości wkładami o charakterze pieniężnym. W lipcu 2017 r. T. zakupiła pozostałe udziały od drugiego wspólnika, stając się jedynym wspólnikiem Spółki.

Następnie została podjęta uchwała o podwyższeniu kapitału zakładowego, które ostatecznie nastąpiło w dniu 1 marca 2018 r. T na pokrycie nowo utworzonych udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym wniosła wkład niepieniężny w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa prowadzonego w formie Oddziału w Polsce. Wartość powyższego aportu przekroczyła łącznie równowartość 10.000 euro. Spółka pragnie zaznaczyć, że zmiana formuły prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce była bezpośrednim wynikiem reorganizacji oraz zmiany struktury całej Grupy. Termin oraz sposób reorganizacji Grupy był podyktowany jej interesami gospodarczymi wynikającymi z międzynarodowej strategii Grupy. Dodatkowo Spółka pragnie zwrócić uwagę, że wniesienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa do spółki, która jest już podmiotem utworzonym oraz posiada wszystkie wymagane prawem zezwolenia, koncesje, a także rachunki bankowe, jest o wiele korzystniejsze z biznesowego punktu widzenia, aniżeli wnoszenie takiego przedsiębiorstwa na etapie powstawania Spółki, bowiem pozwala na płynną kontynuację prowadzonej działalności gospodarczej przez podmiot, do którego wkład został wniesiony. Dlatego z uwagi na powyżej wskazane aspekty, wniesienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w postaci Oddziału w Polsce jako wkładu na podwyższenie kapitału zakładowego nie miało na celu skorzystanie z 15% stawki podatku CIT.

Spółka wybrała rok podatkowy pokrywający się z rokiem kalendarzowym. Jednakże, stosownie do przepisu art. 8 ust. 2a ustawy o CIT, w przypadku podjęcia działalności w drugiej połowie roku kalendarzowego i wybrania roku podatkowego pokrywającego się z rokiem kalendarzowym pierwszy rok podatkowy może trwać od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność. Spółka skorzystała z uprawnienia przewidzianego w powyższym przepisie, dlatego pierwszy rok podatkowy Wnioskodawcy trwał od 21 grudnia 2016 r. i zakończył się 31 grudnia 2017 r. Odpowiednio, następny rok podatkowy Spółki rozpoczął się 1 stycznia 2018 r. zaś zakończył 31 grudnia 2018 r.

W pierwszym swoim roku podatkowym Spółka nie prowadziła istotnej działalności gospodarczej, a przychody podatkowe Wnioskodawcy za ten okres łącznie nie przekroczyły (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro. Spółka przewiduje, że dopiero począwszy od roku 2018, jej dochody znacznie wzrosną i w konsekwencji przekroczą wartość 1.200.000 euro.

Wnioskodawca oświadcza, że nie jest członkiem podatkowej grupy kapitałowej, o której mowa w art. la ustawy o CIT. Ponadto Wnioskodawca oświadcza, że do czynności opisanych w przedstawionym stanie faktycznym nie mają zastosowania przepisy art. 119a § 1 Ordynacji Podatkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania 15% stawki podatku dochodowego od osób prawnych za rok podatkowy 2018, na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 2 lit. a w związku z art. 4a pkt 10 ustawy o CIT?

Zdaniem Spółki, Wnioskodawca ma prawo skorzystać w 2018 r. z obniżonej – 15% stawki podatku CIT w 2018 r., wynikającej z art. 19 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Stawki podatku dochodowego od osób prawnych zostały określone w art. 19 ust. 1 pkt 1–2 ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem, podatek wynosi 19% podstawy opodatkowania, zaś w przypadku małych podatników oraz podatników rozpoczynających działalność, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność – 15% podstawy opodatkowania. Według definicji zawartej w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT, za małego podatnika uznaje się podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro.

Dalej art. 19 ust. la pkt 3 ustawy o CIT stanowi, że nie są uprawnieni do skorzystania z 15% stawki podatku dochodowego od osób prawnych podatnicy, którzy zostali utworzeni przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które wniosły na poczet kapitału podatnika uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1.000zł.

Wyłączenie możliwości zastosowania obniżonej stawki podatku CIT, określone w art. 19 ust. la ustawy o CIT, odnosi się do roku podatkowego, w którym podatnik rozpoczął działalność oraz roku następującym bezpośrednio po nim.

Jak zostało wskazane w przedstawionym stanie faktycznym, przychody Wnioskodawcy w pierwszym roku podatkowym (2016/2017), nie przekroczyły równowartości 1.200.000 euro obliczonej według zasad przewidzianych w ustawie o CIT. Spółka zatem spełniła kryterium poziomu przychodów ze sprzedaży, które pozwala na uzyskanie statusu małego podatnika w rozumieniu art. 4a pkt ustawy o CIT.

Jednocześnie zdaniem Wnioskodawcy nie zostały spełnione przesłanki wyłączające możliwość skorzystania z obniżonej stawki podatku określone w art. 19 ust. la ustawy o CIT. W szczególności, według stanowiska Spółki, nie została ona utworzona przez podmioty, które wniosły na poczet jej kapitału uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10.000 euro (art. 19 ust. la pkt 3ustawy o CI T).

Zgodnie bowiem z literalnym brzmieniem powyższego przepisu, oceny, czy dany podmiot został utworzony w wyniku działań restrukturyzacyjnych, należy dokonywać wyłącznie na moment jej utworzenia. Jednocześnie ustawa o CIT nie precyzuje, jak na gruncie art. 19 ust. la należy definiować pojęcie utworzenia spółki. Dlatego z uwagi na brak definicji legalnej tego pojęcia w przepisach prawa podatkowego, celowe jest odwołanie się do przepisów Kodeksu Spółek Handlowych (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1577 ze zm., dalej „k.s.h.”), który jest podstawowym aktem normatywnym regulującym zasady tworzenia spółek prawa handlowego.

Zgodnie z art. 163 k.s.h. do powstania spółki z ograniczoną odpowiedzialnością niezbędne jest w pierwszej kolejności zawarcie umowy spółki. W myśl art. 161 § 1 k.s.h., w wyniku zawarcia umowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością powstaje spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji. Z kolei konsekwencją powstania spółki w organizacji jest uzyskanie przez nią podmiotowości prawnej oraz prawa do bycia podmiotem stosunków prawnych. Bowiem jak stanowi art. 11 § 1 k.s.h., spółki kapitałowe w organizacji, o których mowa w art. 161 oraz art. 323 k.s.h., mogą we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywane. Ponadto do utworzenia spółki kapitałowej niezbędne jest również wniesienie przez wspólników wkładów na pokrycie całego kapitału zakładowego, a także powołanie zarządu oraz ustanowienie rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej, jeżeli wymaga tego ustawa lub umowa spółki (art. 163 k.s.h.). Proces tworzenia spółki kończy się z chwilą wpisu spółki do rejestru i uzyskania przez nią przymiotu osobowości prawnej (art. 12 k.s.h.).W konsekwencji, w myśl przepisów k.s.h., tworzenie spółek kapitałowych rozpoczyna się od zawiązania spółki, które następuje w momencie zawarcia umowy spółki przez wspólników, a kończy na uzyskaniu przez spółkę podmiotowości prawnej w wyniku wpisu do właściwego rejestru.

W opinii Wnioskodawcy nie należy odmiennie interpretować pojęcia utworzenia spółki na gruncie prawa podatkowego oraz prawa handlowego. W rezultacie, moment utworzenia spółki powinny wyznaczać przepisy prawa handlowego. Oznacza to, że kluczowe w odniesieniu do ograniczeń określonych w art. 19 ust. la ustawy o CIT są dwa terminy – data zawarcia umowy spółki oraz chwila wpisu do rejestru, bowiem w obu tych momentach można uznać, że spółka jest podmiotem utworzonym.

Tymczasem organy podatkowe za dzień utworzenia spółki dla potrzeb stosowania art. 19 ust. la ustawy o CIT jednolicie uznają dzień zawarcia umowy spółki. Powyższe potwierdza m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 2 sierpnia 2017 r., znak 0111-KDIB1-3.4010.137.2017.2.MST, w której organ wskazał, że: „(...) w ocenie tut. Organu, dzień rozpoczęcia prowadzenia działalności należy utożsamiać z dniem powstania podatnika, tj. zawarcia umowy spółki z o.o.”

Dlatego uwzględniając stanowisko organów podatkowych, to na dzień zawarcia umowy spółki (21 grudnia 2016 r.) należy dokonać ustalenia, czy spółka powstała w wyniku czynności opisanych w art. 19 ust. la ustawy o CIT. W konsekwencji należy uznać, że Wnioskodawca w chwili podwyższenia kapitału zakładowego i wniesienia Oddziału w Polsce był już podmiotem utworzonym, a wniesienie wkładu niepieniężnego do Spółki nastąpiło już w trakcie jej funkcjonowania, ponad rok od utworzenia Spółki (l marca 2018 r.).

Podsumowując, wkład w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie został wniesiony przez T na utworzenie kapitału zakładowego Spółki, lecz na podwyższenie kapitału już istniejącej Spółki, stosownie do regulacji zawartej w art. 257 k.s.h. Skoro zatem wniesienie wkładu do Spółki nastąpiło już po jej utworzeniu, to nie można jednocześnie przyjąć, że Spółka została utworzona poprzez działania restrukturyzacyjne określone w art. 19 ust. la pkt 3 ustawy o CIT.

Powyższe rozumienie komentowanego przepisu potwierdza nowelizacja ustawy o CIT, która weszła w życie od 1 stycznia 2019 r. (ustawa z 23 października 2018 r., Dz. U. z 2018 poz. 2159, dalej „ustawa Nowelizująca”). Na mocy wyżej wymienionej nowelizacji został dodany art. 19 ust. la pkt 5 ustawy o CIT, który bezpośrednio wskazuje, że z preferencyjnej stawki podatku (9%) nie mogą korzystać podatnicy utworzeni przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, jeżeli w roku podatkowym, w którym podatnik został utworzony, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, zostało do niego wniesione na poczet kapitału uprzednio prowadzone przedsiębiorstwo, zorganizowana część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10.000 euro. Innymi słowy, prawodawca ze skutkiem od 1 stycznia 2019 r., postanowił rozszerzyć ograniczenie w zastosowaniu obniżonej stawki podatku CIT, formułując kolejną przesłankę, której spełnienie wyłącza możliwość stosowania obniżonej stawki podatku CIT. Tym samym w obecnym stanie prawnym, jeżeli w roku podatkowym bezpośrednio następującym po roku utworzenia spółki zostaną przeprowadzone określone w ustawie o CIT działania restrukturyzacyjne, wyłączona zostanie możliwość skorzystania z preferencyjnej stawki podatku CIT. Jednocześnie z wyżej wskazanej zmiany jednoznacznie wynika, że przed wejściem w życie wspomnianej nowelizacji, przepisy art. 19 ust. la ustawy o CIT nie obejmowały swoim zakresem sytuacji wniesienia aportów do spółki po jej utworzeniu.

Wyżej przedstawione wnioski potwierdza również uzasadnienie do projektu ustawy Nowelizującej (Druk sejmowy nr 2854), w której w odniesieniu do dodanego punktu 5 do art. 19 ust. la czytamy: „Zmiana polega na wprowadzeniu dodatkowego warunku wyłączającego możliwość stosowania niższej stawki podatku CIT przez podatników rozpoczynających prowadzenie działalności. Zakłada się, iż z możliwości takiej nie będą mogli korzystać podatnicy w roku rozpoczęcia działalności oraz w roku bezpośrednio po nim następującym, jeżeli w roku podatkowym, w którym podatnik został utworzony (oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym) zostało do podatnika wniesione na poczet kapitału uprzednio prowadzone przez podmiot wnoszący, przedsiębiorstwo, zorganizowana część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwotę co najmniej 10.000 euro.

Tym samym, w świetle powyższego uzasadnienia, nie budzi wątpliwości, że art. 19 ust. la pkt 5 jest nowym warunkiem wyłączającym możliwość stosowania niższej stawki podatku CIT, jednakże ze skutkiem od 1 stycznia 2019 r. Jednocześnie nie można uznać, że ustawa Nowelizująca precyzuje jedynie rozumienie uprzednio obowiązujących przepisów, bowiem jak Wnioskodawca wskazał wyżej, formułuje ona nowe przesłanki do wyłączenia możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki CIT.

Dodatkowo, zdaniem Wnioskodawcy art. 19 ust. la pkt 3 ustawy o CIT nie znajduje zastosowania w stosunku do Spółki również dlatego, że wkłady na pokrycie kapitału zakładowego zostały wniesione w gotówce w 2016 r. Tym samym, z uwagi na pieniężny charakter wkładów, nie została spełniona przesłanka wniesienia na poczet kapitału zakładowego aportu w jego kwalifikowanej postaci tj. przedsiębiorstwa, zorganizowanej części przedsiębiorstwa lub składników majątku tego przedsiębiorstwa. Nie budzi bowiem wątpliwości, że wkłady gotówkowe mają charakter pieniężny i nie stanowią składników majątkowych przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 19 ust. la pkt 3 ustawy o CIT. Wobec tego, nie zostały spełnione przesłanki przewidziane w ustawie o CIT wyłączające możliwość zastosowania stawki podatku w wysokości 15%.

Ponadto, Spółka pragnie podkreślić, że założenie spółki w Polsce wpisuje się w strategię gospodarczą Grupy i nie było podyktowane chęcią skorzystania z obniżonej stawki podatku CIT. Powstanie Spółki wiąże się z gospodarczą reorganizacją całej Grupy w skali światowej, a więc wpisuje się w plan gospodarczy Grupy mający o wiele szerszy zakres aniżeli prowadzenie działalności gospodarczej w Polsce.

Dodatkowo warto zwrócić uwagę, że stanowisko prezentowane przez Wnioskodawcę znajduje również potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego. Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że jest świadomy, że powołane poniżej interpretacje nie stanowią źródła prawa oraz zostały wydane w indywidualnych sprawach, jednakże zdaniem Wnioskodawcy, interpretacje te przedstawiają jednolity kierunek wykładni przyjęty przez organy podatkowe.

Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z 9 kwietnia 2018 r. znak 0111-KDIB1-2.4010.49.2018.1. BG, wydanej w podobnym stanie faktycznym, jak wskazany został w niniejszym wniosku, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji uznał, że: „Biorąc pod uwagę przywołane powyżej przepisy oraz opis stanu faktycznego należy stwierdzić, że skoro Spółka została utworzona w trakcie trwania 2016 r. (przed 28 września 2016 r.), a 22 grudnia 2016 r. po jej utworzeniu podjęto uchwalę o podwyższeniu kapitału zakładowego Spółki poprzez wniesienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa przez Pana X dotychczasowego udziałowca to ograniczenie wynikające z art. 19 ust. la u.p.d.o.p. nie znajduje w sprawie zastosowania.”

Również w interpretacji indywidualnej z 30 stycznia 2018 r., znak 0l14-KDIP2-3.4010.365.2017.1.PS, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził stanowisko wnioskodawcy zgodnie z którym: „w przypadku Spółki. która została utworzona w czerwcu 2016 r., a dopiero w lutym 2017 r. została dokapitalizowana przez objęcie ZCP w wyniku podziału przez wydzielenie innej spółki – Spółki Dzielonej. nie doszło do spełnienia warunku: o którym mowa w art. 19 ust. la pkt 3 ustawy o CIT.”

Analogiczny pogląd przyjęły organy podatkowe w następujących interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 6 lipca 2018 r. znak 111-KDIB1-3.4010.224.2018.1.PC
  
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 9 kwietnia 2018 r. znak 0111-KDIBl-2.4010.49.2018.l.BG,
  
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 października 2017 r. znak 0111-KDIB1-2.4010.241.2017.1.MM,
  
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 lipca 2017 r. znak 0111-KDIB1-3.4010.87.2017.2.AL.
  
  
  

Ponadto Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że nie zostały również spełnione wobec niego warunki ograniczające możliwość skorzystania obniżonej stawki podatku CIT, określone w art. 19 ust. la pkt 1-2 ustawy o CIT, bowiem Spółka nie została utworzona w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału, ani również w rezultacie przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą lub spółki niebędącej osobą prawną. Wnioskodawca nie należy także do podatkowej grupy kapitałowej (art. 19 ust. 1b ustawy o CIT).

Zatem, art. 19 ust. la pkt 3 ustawy CIT nie znajduje w niniejszej sprawie zastosowania, ponieważ Wnioskodawca nie został utworzony przez podmioty, które wniosły na poczet kapitału uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo lub inne składniki majątku, o których mowa w tym przepisie.

Końcowo, Wnioskodawca pragnie nadmienić, że zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1550), podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, których rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy i rozpoczyna się przed dniem 1 stycznia 2017 r., a zakończy się po dniu 31 grudnia 2016 r., stosują do końca przyjętego przez siebie roku podatkowego przepisy ustawy zmieniającej w art. 2, w brzmieniu dotychczasowym. Innymi słowy, powyższy przepis oznacza, że skoro pierwszy rok podatkowy Spółki rozpoczął się 21 grudnia 2016 r., a zakończył 31 grudnia 2017 r., Spółka nie ma prawa do skorzystania w 2017 r. ze stawki podatku w wysokości 15%. Jednakże przepis ten nie wyklucza możliwości skorzystania z obniżonej stawki podatku CIT w 2018 r., pod warunkiem uzyskania w roku 2017 statusu małego podatnika.

W konsekwencji, jednym kryterium w oparciu o które należy ustalić stawkę podatkową dla dochodów Wnioskodawcy w 2018 r. pozostaje poziom przychodów ze sprzedaży uzyskanych przez Spółkę w pierwszym roku podatkowym tj. 2016/2017 r. Wobec tego, skoro Spółka spełnia definicję małego podatnika, (co wynika z przedstawionego stanu faktycznego), ma prawo do skorzystania z obniżonej 15% stawki podatku CIT w 2018 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu ziszczenia się zdarzenia.

Interpretacja indywidulana wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.