Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.163.2019.1.OA
z 10 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2019 r. (data wpływu 23 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 maja 2019 r. (data wpływu 7 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. ,,XXXX” oraz w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. ,,YYYY” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. ,,XXXX” oraz w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. ,,YYYY”. Wniosek uzupełniono w dniu 7 maja 2019 r. o wskazanie adresu elektronicznego do doręczeń.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

• Zdarzenie faktyczne nr 1:
  Gmina w 2016 roku wystąpiła do Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 na urządzeniu fragmentu przestrzeni miejskiej w ramach projektu: „XXXX”. W związku z powyższym zaistniała konieczność przedłożenia jako załącznika do wniosku o płatność w ramach projektu interpretacji indywidualnej potwierdzającej brak możliwości odzyskania podatku od towarów i usług. Art. 15 ust. 6 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań, dla realizacji których zostały powołane z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Inwestycja polegająca na budowie ogólnodostępnego parku z infrastrukturą rekreacyjno-sportową w ramach powyżej przytoczonego programu, służyć będą wyłącznie realizacji zadań własnych – zapewnieniu właściwej dostępności turystyczno-rekreacyjnej, bezpieczeństwa i stanu infrastruktury publicznej, estetyki miejskiej – nałożonych na Gminę przepisami prawa (ustawa o samorządzie gminnym), dla których Gmina została powołana. Inwestycja dotyczy poprawy stanu infrastruktury publicznej ogólnodostępnej – budowa parku miejskiego (tor rolkowy, skatepark, boiska, kort tenisowy, oświetlenie, plac zabaw, hotspot, monitoring, etc.), które służyć będą mieszkańcom miasta oraz licznie odwiedzającym je turystom i gościom. Samorządowe osoby prawne nie mają własnych struktur organizacyjnych, a nałożone na nie zadania wykonują za pośrednictwem Urzędu. Urząd nie ma możliwości prowadzenia odrębnej ewidencji księgowej, dotyczącej rozliczeń podatku od towarów i usług dla samorządowych osób prawnych. W przedstawionym przypadku nie ma związku ze sprzedażą opodatkowaną bowiem jak wskazano we wniosku zrealizowana inwestycja nie będzie służyć do wykonywania czynności opodatkowanych – nie będą pobierane opłaty za korzystanie z infrastruktury. W związku z czym nie będzie przysługiwać o prawo do obniżenia podatku należnego, bądź zwrotu różnicy podatku.
  

• Zdarzenie faktyczne nr 2:
  Gmina w 2017 roku wystąpiła do Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 na urządzeniu turystyczno-rekreacyjnym terenów ogólnodostępnych w ramach projektu: ,,YYYY”. W związku z powyższym zaistniała konieczność przedłożenia jako załącznika do wniosku o płatność w ramach projektu interpretacji indywidualnej potwierdzającej brak możliwości odzyskania podatku od towarów i usług. Art. 15 ust. 6 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań, dla realizacji których zostały powołane z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Inwestycja polegająca na zagospodarowaniu turystycznym ogólnodostępnego nabrzeża jeziora w ramach powyżej przytoczonego programu, służyć będą wyłącznie realizacji zadań własnych – zapewnieniu właściwej dostępności turystyczno-rekreacyjnej, bezpieczeństwa i stanu infrastruktury publicznej, estetyki miejskiej – nałożonych na Gminę przepisami prawa (ustawa o samorządzie gminnym), dla których Gmina została powołana. Inwestycja dotyczy poprawy stanu infrastruktury publicznej ogólnodostępnej (plaża z pomostem rekreacyjnym, oświetlenie, monitoring, plac zabaw, ciągi piesze, droga dojazdowa, parking, etc.), które służyć będą mieszkańcom miasta oraz licznie odwiedzającym miasto turystom i gościom. Samorządowe osoby prawne nie mają własnych struktur organizacyjnych, a nałożone na nie zadania wykonują za pośrednictwem Urzędu. Urząd nie ma możliwości prowadzenia odrębnej ewidencji księgowej, dotyczącej rozliczeń podatku od towarów i usług dla samorządowych osób prawnych. W przedstawionym przypadku nie ma związku ze sprzedażą opodatkowaną bowiem jak wskazano we wniosku zrealizowana inwestycja nie będzie służyć do wykonywania czynności opodatkowanych – nie będą pobierane opłaty za korzystanie z infrastruktury. W związku z czym nie będzie przysługiwać prawo do obniżenia podatku należnego, bądź zwrotu różnicy podatku.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

• Zdarzenie faktyczne nr 1: Czy Gmina realizując projekt inwestycyjny z powyższego zakresu i programu może odzyskać koszt poniesionego podatku VAT, biorąc pod uwagę argumenty przytoczone w niniejszym wniosku i aktualne uwarunkowania prawne?
• Zdarzenie faktyczne nr 2: Czy Gmina realizując projekt inwestycyjny z powyższego zakresu i programu może odzyskać koszt poniesionego podatku VAT, biorąc pod uwagę argumenty przytoczone w niniejszym wniosku i aktualne uwarunkowania prawne?
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy:

• Stanowisko do zdarzenia faktycznego nr 1:
  Gmina nie ma nadal możliwości odliczenia podatku od towarów i usług w zakresie zrealizowanej inwestycji, gdyż realizuje zadania nałożone na nią przez odrębne przepisy prawa i tym samym w zakresie tych zadań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina stoi na stanowisku, że jeśli w przyszłości zaistnieją przesłanki umożliwiające odliczenie podatku VAT (biorąc pod uwagę zmieniające się przepisy prawa), zwróci zrefundowane w ramach projektu części poniesionego podatku VAT. W realizowanych do chwili obecnej przez Gminę podobnych inwestycjach przy wsparciu środków pochodzących z Unii Europejskiej, koszt podatku VAT stanowił wydatek kwalifikowalny z uwagi na brak możliwości jego odzyskania. Reasumując, Gmina realizując wspomniany projekt nie ma możliwości pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony, bądź otrzymania zwrotu kwoty podatku VAT i usług z tytułu zrealizowanej inwestycji jak również prawa zaliczenia go do kosztów uzyskania przychodu, zatem stanowi on koszt kwalifikowalny. Ze względu na specyfikę ww. projektu nie są i nie będą pobierane żadne opłaty – jest to infrastruktura turystyczno-rekreacyjna ogólnodostępna – park miejski.
  

• Stanowisko do zdarzenia faktycznego nr 2:
  Gmina nie ma nadal możliwości odliczenia podatku od towarów i usług w zakresie zrealizowanej inwestycji, gdyż realizuje zadania nałożone na nią przez odrębne przepisy prawa i tym samym w zakresie tych zadań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina stoi na stanowisku, że jeśli w przyszłości zaistnieją przesłanki umożliwiające odliczenie podatku VAT (biorąc pod uwagę zmieniające się przepisy prawa), zwróci zrefundowane w ramach projektu części poniesionego podatku VAT. W realizowanych do chwili obecnej przez Gminę podobnych inwestycjach przy wsparciu środków pochodzących z Unii Europejskiej, koszt podatku VAT stanowił wydatek kwalifikowalny z uwagi na brak możliwości jego odzyskania. Reasumując, Gmina realizując wspomniany projekt nie ma możliwości pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony, bądź otrzymania zwrotu kwoty podatku VAT i usług z tytułu zrealizowanej inwestycji jak również prawa zaliczenia go do kosztów uzyskania przychodu, zatem stanowi on koszt kwalifikowalny. Ze względu na specyfikę ww. projektu nie są pobierane żadne opłaty – jest to infrastruktura turystyczno-rekreacyjna ogólnodostępna.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy – w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy, warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi natomiast art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na postawie umów cywilnoprawnych.
  
  

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506) – gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 powołanej ustawy – do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy (…).

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego obniżenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie Wnioskodawca realizuje przedmiotowe projekty w ramach zadań własnych nałożonych na niego ustawą o samorządzie gminnym. Tym samym nabywając towary bądź usługi nie działa w charakterze podatnika VAT. Zatem Gminie nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup towarów i usług związanych z realizacją przedmiotowych projektów.

W zakresie realizowanych projektów, Wnioskodawca nie ma również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 714). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. złożenie zgłoszenia rejestracyjnego i pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej, podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Zainteresowany nie spełnia tych warunków, nie ma zatem możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 4 cyt. rozporządzenia.

Reasumując, w związku z realizacją projektów, pn. ,,XXXX” oraz ,,YYYY”, Gmina nie ma możliwości odzyskania naliczonego podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tut. organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone w wydanej interpretacji.

Jednocześnie informuje się, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania kwestii możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, albowiem kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Zgodnie z przepisem art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. W świetle powyższego tutejszy organ zaznacza, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile stan faktyczny pokrywać się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tutejszy organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego stanu faktycznego, wydana interpretacja straci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.