Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.143.2019.2.AKR
z 7 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2019 r. (data wpływu 26 lutego 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 kwietnia 2019 r. (data wpływu 18 kwietnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu ze sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze darowizny – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2019 r. wpłynął do Organu podatkowego wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu ze sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze darowizny.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 1 kwietnia 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.143.2019.1.AKR, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 2 kwietnia 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 8 kwietnia 2019 r.). W dniu 18 kwietnia 2019 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 15 kwietnia 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 4 lipca 2013 r. Wnioskodawczyni w drodze umowy darowizny otrzymała od rodziców nieruchomość znajdującą się w …. Otrzymana przez Wnioskodawczynię nieruchomość była obciążona hipoteką do kwoty 650 000 zł na rzecz Banku. Wartość przedmiotu darowizny określona została na kwotę 400 000 zł. W związku z tym, że kredyt, który był zabezpieczony na tej nieruchomości nie był spłacony, przeciwko Wnioskodawczyni było prowadzone postępowanie egzekucyjne oraz licytacja z nieruchomości. Chcąc uniknąć jeszcze większych kosztów Wnioskodawczyni postanowiła znaleźć nabywcę nieruchomości na własna rękę. Wnioskodawczyni udało się znaleźć kupującego i w dniu 21 grudnia 2018 r. została podpisana końcowa umowa kupna-sprzedaży nieruchomości z ceną końcową na poziomie 700 000 zł.

Na kwotę uzyskaną ze sprzedaży 700 000 zł, składały się następujące składniki:

1. spłata kredytu 566 455 zł 70 gr,
2. koszty komornicze 35 154 zł 27 gr,
3. opłaty administracyjne notariusz 1 067 zł 2 gr,
4. kwota pozostała (gotówka) 97 322 zł 98 gr.
   
   

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że nieruchomość została sprzedana za 700 000 zł. W dniu 14 listopada 2018 r. została podpisana przedwstępna umowa sprzedaży. Wynikało z niej, że końcowa umowa sprzedaży zostanie zawarta w terminie do dnia 31grudnia 2018 r. Przy tej umowie została zapłacona część ceny sprzedaży w kwocie 620 000 zł. Pozostałe 80 000 zł zostało zapłacone przy umowie końcowej. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej. Sprzedaży dokonała jako osoba fizyczna. Spłata kredytu w kwocie 566 455 zł 70 gr, koszty komornicze w kwocie 35 154 zł 27 gr oraz opłata notarialne w kwocie 1067 zł 2 gr, zostały dokonane ze środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości. Data zapłaty ww. kwot to 14 listopada 2018 r. Opłata notarialna w kwocie 1 067 zł 2 gr została poniesiona w związku z umową sprzedaży nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy kwoty: spłaconego kredytu hipotecznego, kosztów komorniczych, opłaty notarialnej mogą stanowić koszt uzyskania przychodów z tytułu sprzedaży nieruchomości w 2018 r.?

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Wnioskodawczyni podkreśla, że spłaciła kredyt hipoteczny oraz pozostałe koszty tylko i wyłącznie w celu odciążenia nieruchomości z obciążeń finansowych, po to żeby sprzedać nieruchomość i osiągnąć przychód z tego tytułu. Wnioskodawczyni wnioskuje o zaliczenie spłaconego kredytu hipotecznego, zapłaconych kosztów komorniczych oraz opłaty notarialnej do wydatków, które zwiększyły wartość nieruchomości. Tym samym wnioskuje aby kwoty kosztów wymienionych powyżej były uznane za koszty uzyskania przychodów z tytułu sprzedaży nieruchomości. Powyższe, według Wnioskodawczyni, wynika z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni powołuje się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 22 lutego 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 1490/16.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Wobec powyższego, odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to ma miejsce przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 4 lipca 2013 r. Wnioskodawczyni w drodze umowy darowizny otrzymała od rodziców nieruchomość. Otrzymana przez Wnioskodawczynię nieruchomość była obciążona hipoteką do kwoty 650 000 zł na rzecz Banku. Wartość przedmiotu darowizny określona została na kwotę 400 000 zł. W związku z tym, że kredyt, który był zabezpieczony na tej nieruchomości nie był spłacony, przeciwko Wnioskodawczyni było prowadzone postępowanie egzekucyjne oraz licytacja z nieruchomości. Chcąc uniknąć jeszcze większych kosztów Wnioskodawczyni postanowiła znaleźć nabywcę dla nieruchomości na własna rękę. W dniu 14 listopada 2018 r. została podpisana przedwstępna umowa sprzedaży. Przy tej umowie została zapłacona część ceny sprzedaży w kwocie 620 000 zł. Pozostałe 80 000 zł zostało zapłacone przy umowie końcowej w dniu 21 grudnia 2018 r. Sprzedaż nieruchomości nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej. Spłata kredytu w kwocie 566 455 zł 70 gr, koszty komornicze w kwocie 35 154 zł 27 gr oraz opłata notarialna w kwocie 1067 zł 2 gr, zostały dokonane ze środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości. Data zapłaty ww. kwot to 14 listopada 2018 r. Opłata notarialna w kwocie 1 067 zł 2 gr, została poniesiona w związku z umową sprzedaży nieruchomości.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Podstawowym elementem umowy darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do innego świadczenia w przyszłości. Przy czym to świadczenie drugiej strony nie musi mieć charakteru majątkowego, może być np. korzyścią osobistą. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że nabycie przez Wnioskodawczynię nieruchomości będącej przedmiotem odpłatnego zbycia w 2018 r., nastąpiło w 2013 r. w drodze darowizny.

Odpłatne zbycie w 2018 r. nieruchomości, którą Wnioskodawczyni nabyła w 2013 r., stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nastąpiło przed upływem pięcioletniego terminu określonego w ww. przepisie.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W świetle art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena określona w umowie, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży), o których mowa w ww. przepisie nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za ww. koszty uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Do wydatków takich można zaliczyć przykładowo koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie, koszty biura pośrednictwa obrotu nieruchomościami, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, koszt uzyskania wypisu z ksiąg wieczystych itp. Koszty te – jako koszty odpłatnego zbycia – pomniejszają przychód.

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadku i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (art. 22 ust. 6d ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Wątpliwości Wnioskodawczyni budzi kwestia, czy kwoty spłaconego kredytu zabezpieczonego na będącej przedmiotem sprzedaży w 2018 r. nieruchomości, kosztów komorniczych poniesionych w związku z prowadzonym postępowaniem egzekucyjnym dotyczącym ww. kredytu oraz opłaty notarialnej poniesionej w związku z umową sprzedaży ww. nieruchomości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów z tytułu tej sprzedaży.

Z przywołanego wyżej przepisu art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że do kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej nieodpłatnie np. w drodze darowizny zaliczane są wyłącznie:

• udokumentowane nakłady na tę nieruchomość zwiększające jej wartość,
  

• kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.
  
  

W świetle zaś powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego nakłady na nieruchomość mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu pod warunkiem, że:

• zwiększyły jej wartość,
  

• poniesione zostały w czasie jej posiadania,
  

• zostały udokumentowane fakturami VAT lub dokumentami stwierdzającymi poniesienie opłat administracyjnych.
  
  

W doktrynie ugruntowany jest pogląd, zgodnie z którym przez nakłady na nieruchomość należy rozumieć sumę wydatków poniesionych na substancję danej nieruchomości. Uznaje się, że są to nie tylko nakłady ulepszające lub modernizujące nieruchomość, ale również nakłady o charakterze remontowym. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w prawomocnym wyroku z dnia 11 kwietnia 2012 r., sygn. akt I SA/Gl 1084/11, stwierdził m.in. że: „ (...) słowo „nakłady” oznacza takie nakłady, które zmieniają/przeobrażają rzecz, nadając jej – poprzez proces inwestycyjny – nową jakość. Świadczy o tym konieczność udokumentowania nakładów fakturą VAT w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Ujmując rzecz inaczej, aby mówić o nakładzie na nieruchomość wpływającym na jej wartość i podlegającym zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 6c u.p.d.o.f. musi dojść do zdarzenia, warunkującego wystawienie takiej faktury, a więc do dostawy towaru lub wykonania usługi. Spłata hipotek nie wyczerpuje – w ocenie Sądu – w/w przesłanek, a co się z tym wiąże nie stanowi kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości.”

Uzasadnienie to zachowuje aktualność także w przypadku art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż w przepisie tym podobnie jak w art. 22 ust. 6c ww. ustawy mowa jest o nakładach zwiększających wartość nieruchomości. W obu przypadkach pojęcie nakładów należy rozumieć jednakowo.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że spłata kredytu zabezpieczonego na będącej przedmiotem sprzedaży w 2018 r. nieruchomości oraz koszty komornicze poniesione w związku z prowadzonym postępowaniem egzekucyjnym dotyczącym ww. kredytu w żaden sposób nie mieszczą się w ustawowych kryteriach kosztu uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, nabytej w drodze darowizny, zawartych w art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustawodawca zaliczył do nich – co jednoznacznie wynika z treści powołanego wyżej przepisu – jedynie udokumentowane nakłady na tę nieruchomość zwiększające jej wartość oraz kwotę zapłaconego podatku do spadków i darowizn w takiej części, w jakiej ten podatek przypada na darowaną nieruchomość. Zatem, wbrew twierdzeniu Wnioskodawczyni, wydatki na spłatę kredytu i koszty komornicze nie mogą być przyjęte jako koszty obniżające podstawę obliczenia podatku ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

Stanowisko organu podatkowego znajduje także potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 stycznia 2013 r., sygn. akt II FSK 1055/11, w którym Sąd stwierdził, że przepis art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sposób jednoznaczny wskazuje, co może być kosztem uzyskania przychodu przy sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku. Spłata kredytu hipotecznego, ani odsetki od kredytu nie mieszczą się w ustawowych kryteriach kosztu uzyskania przychodu zawartych w ww. przepisie.

W kwestii natomiast opłaty notarialnej poniesionej przez Wnioskodawczynię w związku z umową sprzedaży nieruchomości stwierdzić należy, że stanowi ona koszt odpłatnego zbycia, wskazany w art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o który można pomniejszyć przychód ze sprzedaży tej nieruchomości. Wydatek ten błędnie został utożsamiony przez Wnioskodawczynię z kosztami uzyskania przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

Ponadto należy zauważyć, że powołany w stanowisku przez Wnioskodawczynię art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym nie ma zastosowania do kosztów zyskania przychodów ze sprzedaży nieruchomości, ponieważ zasady ustalania kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży nieruchomości, jak wskazano wyżej, uregulowane zostały w sposób szczególny w art. 22 ust. 6c i 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz opisany we wniosku stan faktyczny, stwierdzić należy, że ustalając podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, kwotę przychodu uzyskaną ze sprzedaży w 2018 r. nieruchomości, nabytej w 2013 r. na podstawie umowy darowizny, Wnioskodawczyni może pomniejszyć, zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o kwotę opłaty notarialnej poniesionej w związku z tą sprzedażą. Natomiast do kosztów uzyskania przychodu z tej sprzedaży Wnioskodawczyni może zaliczyć wyłącznie wydatki spełniające przesłanki wskazane w art. 22 ust. 6d ww. ustawy w związku z art. 22 ust. 6e tej ustawy. Kwota spłaconego przez Wnioskodawczynię kredytu hipotecznego oraz koszty komornicze nie spełniają przesłanek, o których mowa w art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym nie stanowią kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży tej nieruchomości,

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni uznane zostało za nieprawidłowe.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

W związku z powołaniem się przez Wnioskodawczynię na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach stwierdzić należy, że wyroki sądów administracyjnych dotyczą konkretnych, indywidualnych spraw podjętych w określonych stanach faktycznych i są wiążące tylko w tych sprawach. Dlatego, stosownie do art. 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.), nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa. Nie mniej zauważyć należy, że wskazany przez Wnioskodawczynię wyrok jest nieprawomocny.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.