Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.120.2019.1.WN
z 26 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął w dniu 28 lutego 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku zbycia nieruchomości niezabudowanych oznaczonych działkami nr … i …. – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2019 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku zbycia nieruchomości niezabudowanych oznaczonych działkami nr …i …..

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zwany dalej Powiatem, jest właścicielem nieruchomości niezabudowanej, położonej w R., oznaczonej działką numer ….o pow. 0,1539 ha, ujawnionej w księdze wieczystej Nr …. oraz nieruchomości gruntowej oznaczonej działką nr … o pow. 0,1230 ha, ujawnionej w księdze wieczystej Nr ... Księgi wieczyste prowadzone są przez Sąd Rejonowy. Wyżej wymienione nieruchomości powstały w wyniku podziału geodezyjnego przeprowadzonego na nieruchomości oznaczonej działką nr …. o pow. 2,5318 ha.

Powiat nabył nieruchomość oznaczoną działką nr …. decyzją Wojewody z dnia 5 stycznia 2016 roku Nr ….. stwierdzającą nabycie z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 roku przez Powiat prawa własności mienia Skarbu Państwa będącego we władaniu Zespołu Szkół Zawodowych, tj. nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem szkoły.

W Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Miasta, uchwalonym uchwałą Rady Miasta z dnia 20 czerwca 2013 roku dla terenu, na którym znajdują się nieruchomości – działki nr … i …., jako kierunek zagospodarowania przestrzennego przewidziano obszary dla zabudowy usługowej, oznaczone na rysunku studium symbolem „U” i symbolem „UP” – tereny usług publicznych (administracja, oświata, kultura, kult religijny, ochrona zdrowia, bezpieczeństwo publiczne).

Burmistrz Miasta w decyzji z dnia 3 października 2016 roku, wydanej na wniosek osoby zainteresowanej nabyciem części działki nr ….ustalił warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego pod nazwą „……”.

Pismem z dnia 5 lutego 2019 roku zwrócono się do Burmistrza Miasta w sprawie udzielenia informacji o ważności ww. decyzji. Odpowiadając na pismo, Burmistrz poinformował tutejszy organ, iż decyzja może być wykorzystana jedynie przez osobę, dla której została wydana jak również w przypadku jeżeli granice terenu objętego wnioskiem określone w decyzji, pokrywają się z granicami nowo wydzielonej działki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Powiat po podziale działki nr …., dla której brak jest ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz nie zostały wydane nowe decyzje o warunkach zabudowy, może zastosować zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust.1 pkt 9 ustawy, pomimo, że przed podziałem taka decyzja była wydana dla całej nieruchomości, a po podziale wydzielone działki objęte są w ułamkowej części ustaleniami tej decyzji?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Powiat jest jednostką samorządu terytorialnego działającą na zasadach określonych w powszechnie obowiązujących przepisach prawa w szczególności w ustawie z dnia 5 czerwca 1998 roku o samorządzie powiatowym (tekst jednolity Dz. U. z 2018 roku poz. 995 ze zm.) oraz przyjętym przez organ stanowiący uchwałą Rady Powiatu z dnia 31.03.2016 roku statucie (Dz. Urzęd. Województwa). Powiat posiada z mocy prawa osobowość prawną (art. 2 ust. 2 ww. ustawy). Do organów jednostki samorządu terytorialnego szczebla powiatowego zalicza się radę powiatu pełniącą funkcję organu stanowiącego oraz zarząd powiatu pełniący funkcję organu wykonawczego (art. 8 ust. 2 ustawy o samorządzie powiatowym). Zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 Powiat wykonuje zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność. Wykonywanie zadań publicznych przez jednostki samorządu terytorialnego odbywa się, co do zasady poza sferą rozliczeń podatku VAT. Świadczy o tym treść art. 15 ust. 6 ustawy VAT zgodnie, z którym nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W obowiązujących przepisach prawa brak jest legalnej definicji organu władzy publicznej niemniej jednak powszechnie przyjmuje się, że do tej kategorii organizacyjnej zalicza się obok organów państwowych organy jednostek samorządu terytorialnego, w tym powiaty. Jak już wcześniej wspomniano Powiat wykonuje swoje zadania w formach właściwych prawu publicznemu, jak i w znacznie węższym zakresie w formach właściwych prawu prywatnemu, w szczególności na podstawie umów cywilnoprawnych. Zawieranie kontraktów cywilnoprawnych w połączeniu z posiadaniem statusu osoby prawnej skutkuje tym, iż Powiat spełnia ustawowe przesłanki do uznania go za czynnego podatnika VAT (art. 15 ust. 1 i ust. 6 ustawy VAT).

Prowadzenie działalności polegającej na szeroko rozumianym gospodarowaniu mieniem należącym do jednostki samorządu terytorialnego podlega opodatkowaniu podatkiem VAT chyba, że zaistnieją przesłanki uprawniające zbywcę nieruchomości do zastosowania zwolnienia od podatku.

Zdaniem tut. organu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Jak stanowi art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W świetle tych przepisów zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy ma zastosowanie, jeżeli:

• z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika, że będąca przedmiotem dostawy działka nie jest przeznaczona pod zabudowę,
• dla będącej przedmiotem dostawy działki nie obowiązują ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a z decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu wynika, że działka ta nie jest przeznaczona pod zabudowę,
• dla będącej przedmiotem dostawy działki nie obowiązują ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
  
  

Jeżeli działka, dla której nie obowiązują ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, lecz wydana została decyzja o warunkach zabudowy, następnie zostaje podzielona, na mniejsze działki, dla których nie zostały wydane nowe decyzje o warunkach zabudowy, wówczas można zastosować zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treść przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że sprzedaż działki gruntu niezabudowanego oznaczonej nr … i …., wydzielonej z działki nr …, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Z okoliczności faktycznych wynika, że działka nr …. (przed podziałem) w części jest objęta decyzją ustalającą warunki zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego, jednak decyzja o warunkach zabudowy wydana dla działki nr … przed podziałem geodezyjnym nie może być wykorzystana dla nowo powstałej działki po podziale tj. działki nr ….

Dokonując oceny przyszłego stanu faktycznego w przedmiocie sprzedaży nieruchomości położonych w R. z punktu widzenia ewentualnego opodatkowania podatkiem VAT umowy sprzedaży należy zauważyć, iż zachodzą ustawowe przesłanki do uznania tej transakcji za zwolnioną zgodnie z normą zawartą w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT.

Reasumując transakcja sprzedaży nieruchomości niezabudowanych oznaczonych działkami nr … i …. położonych w R. powinny być zwolnione od podatku VAT na zasadach określonych w ustawie VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 31 grudnia 2013 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Należy w tym miejscu wskazać, że w myśl art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – w świetle art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów wynika, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane.

Zatem, ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp. Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę).

W związku z tym, że ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje, o jakie tereny przeznaczone pod zabudowę chodzi, przyjąć należy, że pojęcie „tereny przeznaczone pod zabudowę” obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy, począwszy od zabudowy mieszkaniowej, przez tereny zabudowy techniczno-produkcyjnej, aż po tereny zabudowy zagrodowej włącznie.

Jednocześnie wskazać należy, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1945 z późn. zm.) - kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy - ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów art. 4 ust. 2 powołanej ustawy - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

Należy nadmienić, że zgodnie z art. 65 ust. 1 ww. ustawy, organ, który wydał decyzję o warunkach zabudowy albo decyzję o ustaleniu lokalizacji celu publicznego, stwierdza jej wygaśnięcie, jeżeli:

1. inny wnioskodawca uzyskał pozwolenie na budowę;
2. dla tego terenu uchwalono plan miejscowy, którego ustalenia są inne niż w wydanej decyzji.
   
   

Ponadto w myśl ust. 3 ww. artykułu, stwierdzenie wygaśnięcia decyzji, o których mowa w ust. 1, następuje w trybie art. 162 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem, także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Rozpatrując przepisy w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy gruntu niezabudowanego należy podkreślić, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). W tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2019 r., poz. 511) powiat posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Z opisu sprawy wynika, że Powiat jest właścicielem nieruchomości niezabudowanej, oznaczonej działką numer … o pow. 0,1539 ha, oraz nieruchomości gruntowej oznaczonej działką nr ….. o pow. 0,1230 ha. Wyżej wymienione nieruchomości powstały w wyniku podziału geodezyjnego przeprowadzonego na nieruchomości oznaczonej działką nr….o pow. 2,5318 ha.

Burmistrz Miasta w decyzji wydanej na wniosek osoby zainteresowanej nabyciem części działki nr …. ustalił warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego pod nazwą „….”.

Pismem z dnia 5 lutego 2019 roku zwrócono się do Burmistrza Miasta w sprawie udzielenia informacji o ważności ww. decyzji. Odpowiadając na pismo, Burmistrz poinformował Wnioskodawcę, iż decyzja może być wykorzystana jedynie przez osobę, dla której została wydana jak również w przypadku jeżeli granice terenu objętego wnioskiem określone w decyzji, pokrywają się z granicami nowo wydzielonej działki.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy Powiat po podziale działki nr ….., dla której brak jest ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz nie zostały wydane nowe decyzje o warunkach zabudowy, może zastosować zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, pomimo, że przed podziałem taka decyzja była wydana dla całej nieruchomości, a po podziale wydzielone działki objęte są w ułamkowej części ustaleniami tej decyzji.

Analiza treści wniosku oraz przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że wskazane działki nr … i ….. stanowią grunt przeznaczony pod zabudowę, gdyż wydzielone zostały z działki nr ….., dla której Burmistrz Miasta wydał w dniu 3 października 2016 r. decyzję w której ustalił warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu. Decyzja ta jest obowiązująca gdyż z okoliczności sprawy nie wynika aby została wygaszona w trybie przewidzianym przepisami ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Ponadto pozostaje ona obowiązująca dla działek nr …. i …… gdyż ich granice pokrywają się z granicami działki z której zostały wydzielone i dla której została wydana wskazana decyzja, co potwierdziły przywołane w opisie sprawy wyjaśnienia Burmistrza Miasta. Tym samym należy stwierdzić, że działki nr …. i …. nie straciły statusu gruntu budowlanego stosownie do wydanej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W konsekwencji działki nr …. i ….. stanowią grunt budowlany, o którym mowa w art. 2 pkt 33 ustawy. W związku z powyższym sprzedaż przedmiotowych działek (terenu budowlanego zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy) nie może korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Nie może również korzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż z opisu sprawy nie wynika, że posiadane przez Wnioskodawcę działki niezabudowane nr …. i …. (przed wydzieleniem stanowiące część działki nr ….) były wykorzystywane wyłącznie do działalności zwolnionej.

W związku z tym dostawa działek nr …. i …., jako gruntu budowlanego, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w wysokości 23%, stosownie do przepisu art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.