Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.124.2019.2.EWW
z 29 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2019 r. (data wpływu 15 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki na realizację inwestycji pn. „Remont świetlicy (…)” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki na realizację inwestycji pn. „Remont świetlicy (…)”.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 994, ze zm.; dalej: ustawa o samorządzie gminnym), Gmina odpowiada za zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty m.in. w zakresie kultury, turystyki, utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej, współpracy i działalności na rzecz organizacji pozarządowych oraz współpracy ze społecznościami lokalnymi. W ramach wykonywania tak określonych zadań własnych Gmina będzie realizować inwestycję pn. „Remont świetlicy (…)” (dalej: Inwestycja), w ramach której wyremontowana zostanie znajdująca się na terenie Gminy świetlica wiejska.

W przypadku Inwestycji Gmina będzie występować w charakterze inwestora, ponosząc wydatki inwestycyjne związane z jej realizacją. Wydatki te finansowane będą ze środków własnych Gminy oraz z dofinansowania uzyskanego na podstawie zawartej z Województwem umowy o dofinansowanie Inwestycji ze środków Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 (dalej: PROW). Dla potrzeb przedmiotowego projektu podatek VAT został przez Gminę zakwalifikowany jako koszt kwalifikowany (został objęty dofinansowaniem).

Wydatki inwestycyjne w zakresie Inwestycji są dokumentowane fakturami VAT wystawianymi na Gminę. Gmina dotychczas nie dokonała odliczenia VAT naliczonego wykazanego na ww. fakturach VAT.

Budynek świetlicy nie był wykorzystywany przez Gminę do celów działalności gospodarczej. Gmina wskazuje, że wyremontowana w ramach Inwestycji świetlica wiejska będzie służyła zaspokojeniu zbiorowych potrzeb mieszkańców, nie będzie wykorzystywana przez Gminę do prowadzenia działalności gospodarczej. Realizacja projektu ma na celu zmodernizowanie przestrzeni otwartej dla mieszkańców, w której mogliby nieodpłatnie organizować różne wydarzenia (spotkania, zebrania) oraz poprawę dostępności infrastruktury kulturalnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku świetlicy wiejskiej, Gmina będzie uprawniona do odliczenia podatku naliczonego z otrzymywanych faktur inwestycyjnych dokumentujących wydatki ponoszone na realizację Inwestycji?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku świetlicy wiejskiej, nie będzie on uprawniony do odliczenia podatku naliczonego z otrzymywanych faktur VAT dokumentujących wydatki ponoszone na realizację przedmiotowej Inwestycji.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – dalej: ustawa o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT określa, iż kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika, z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 4 ustawy o VAT, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku VAT oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Jak Gmina wskazała w opisie zdarzenia przyszłego, w myśl art. 7 ust. 1 pkt 10 powołanej ustawy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy, a w szczególności zadania własne obejmują zadania w zakresie kultury, turystyki, utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej, współpracy i działalności na rzecz organizacji pozarządowych oraz współpracy ze społecznościami lokalnymi.

Z przedstawionych przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku VAT jedynie w zakresie takich czynności, które mają charakter cywilnoprawny.

Mając na uwadze powyższe, w przypadku realizacji przez Gminę zadania pn. „Remont świetlicy (…)”, warunek uprawniający do odliczenia podatku nie jest spełniony, gdyż brak jest w tym przypadku związku zakupów dokonywanych przez Gminę na potrzeby realizacji projektu z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Jak Gmina wskazywała powyżej, Inwestycja w całości realizowana będzie w ramach zadań własnych Gminy określonych w ustawie o samorządzie gminnym, Gmina wskazuje, że dotychczas, jak i po wykonaniu zadania, nie osiągała oraz nie będzie osiągała przychodów związanych z udostępnianiem świetlicy wiejskiej mieszkańcom.

W związku z powyższym, zdaniem Gminy, w analizowanym przypadku nie zostanie spełniona przesłanka wskazana w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, uprawniająca do odliczenia VAT naliczonego, zgodnie z którą prawo do odliczenia przysługuje w przypadku, gdy nabywane towary i usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych VAT. Przebudowana świetlica wiejska będzie bowiem wykorzystywana przez Gminę do czynności nieodpłatnych, niepodlegających opodatkowaniu VAT.

Tym samym, Gmina stoi na stanowisku, że nie będzie ona uprawniona do odliczenia podatku naliczonego z otrzymywanych faktur dokumentujących wydatki ponoszone na realizację przedmiotowej Inwestycji na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Gmina ponadto wskazuje, że powyższe stanowisko zostało potwierdzone przez organy podatkowe, m.in. w interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 grudnia 2018 r., sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.739.2018.4.JM oraz z dnia 15 grudnia 2018 r., sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.742.2018.2MWJ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie tutejszy organ informuje, że zgodnie z przepisem art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zatem, interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Gminę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.