Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.89.2019.2.AW
z 25 kwietnia 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2019 r. (data wpływu 15 lutego 2019 r.), uzupełnionym w dniach 8 kwietnia 2019 r. (dopłata) oraz 12 kwietnia 2019 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:


  • uznania planowanej transakcji nabycia pojazdu na belgijskim portalu aukcyjnym za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarówjest prawidłowe;
  • możliwości zastosowania przy odprzedaży tego pojazdu szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych („VAT marża”) -jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 15 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniach 8 i 12 kwietnia 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania planowanej transakcji nabycia pojazdu na belgijskim portalu aukcyjnym za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz możliwości zastosowania przy odprzedaży tego pojazdu szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych („VAT marża”).


We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.


Zakresem działalności Wnioskodawcy jest zakup i sprzedaż samochodów używanych. W oparciu o art. 120 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca dokonuje dostawy towarów używanych, które uprzednio zostały przez niego nabyte dla celów prowadzonej działalności gospodarczej lub importowane w celu odsprzedaży, co opodatkowuje w systemie VAT marża. Wnioskodawca zamierza dokonać zakupu pojazdu na zagranicznym, należącym do Wspólnoty UE (Belgia), portalu aukcyjnym. Warunkiem zakupu takiego pojazdu jest udział w licytacji danego pojazdu. Po wygranej licytacji i dokonaniu zapłaty tytułem ceny, opłaty aukcyjnej, kosztów transportu, Wnioskodawca otrzyma fakturę VAT wystawioną przez jeden podmiot, na której wyszczególnione zostaną pozycje: kwota (odnosząca się do ceny pojazdu), opłata aukcyjna, koszty transportu oraz opłaty wymagane w danym kraju. W fakturze kwoty odpowiadające tym pozycjom umieszczone zostaną w rubryce „VAT 0%”. Ponadto na fakturze zamieszczona zostanie następująca adnotacja: „Transakcja zwolniona z podatku VAT zgodnie z art. 39bis, 1o belgijskich przepisów dotyczących podatku VAT dla dostaw wewnątrzunijnych. (2006/112/WE, art. 138). Dotyczy to towarów używanych”. Obie strony transakcji są czynnymi podatnikami VAT i zarejestrowanymi w VAT UE.

Planowana transakcja nie będzie opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na terytorium Belgii za zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie dysponował dokumentacją jednoznacznie potwierdzającą nabycie pojazdu na tych zasadach. Zdaniem Wnioskodawcy, podmiot belgijski będzie dokonywał wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Koszty nabycia pojazdu, opłaty aukcyjnej, transportu oraz inne wymagane opłaty będą udokumentowane jedną fakturą wystawioną przez ten sam podmiot (dostawcę pojazdu) z podaniem jego nazwy i pozostałych danych identyfikacyjnych.


W związku z powyższym opisem, w uzupełnieniu wniosku, zadano następujące pytania.


  1. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, przy uwzględnieniu, że Wnioskodawca nie będzie dysponował dokumentem jednoznacznie potwierdzającym nabycie pojazdu na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy VAT, będzie mógł - zgodnie z art. 120 ust. 4 - przy sprzedaży zastosować procedurę „VAT marża”?
  2. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym dojdzie do wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru?
  3. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, aby prawidłowo wyliczyć marżę do opodatkowania podatkiem VAT, do ustalenia wartości nabycia Wnioskodawca powinien uwzględnić wszystkie pozycje wskazane w fakturze, tj. opłatę aukcyjną, koszty transportu oraz opłaty wymagane w danym kraju?


Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze treść art. 120 ust. 4 i art. 120 ust. 10 ustawy VAT oraz art. 314 i art. 138 Dyrektywy 2006/112/WE, będzie mógł w przypadku nabycia w sposób określony w zdarzeniu przyszłym, zastosować przy sprzedaży pojazdu procedurę VAT marża. Według Wnioskodawcy, w przedmiotowym wypadku dochodzi do wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru. Mając na uwadze treść art. 120 ust. 1 pkt 5 i 6 VAT, do prawidłowego ustalenia wartości nabycia należy zaliczyć wszystkie kwoty wskazane w fakturze, tj. kwotę nabycia samego pojazdu oraz wszystkie koszty poboczne związane z jego zakupem.

Tytułem uzasadnienia wskazać należy, że zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy VAT, w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.


Przepisy ustawy VAT przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy między innymi towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży. Ta szczególna procedura dotyczy jednak dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od określonej kategorii podmiotów, których katalog został zawarty w art. 120 ust. 10 ustawy VAT. Zgodnie z tym postanowieniem, możliwość zastosowania procedury opodatkowania marży mają podatnicy, którzy nabyli towary używane od:


  1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
  2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. pkt 2 lub art. 113;
  3. podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z procedurą VAT marża,
  4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
  5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5 (VAT marża), a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.


Wspólną cechą wszystkich przedstawionych wyżej przypadków, warunkującą zastosowanie szczególnej procedury opodatkowania marży, jest to, że we wcześniejszej fazie obrotu podmiot sprzedający używany towar pozbawiony był prawa do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego przy jego nabyciu. O ile więc nie ma wątpliwości, że w przypadku gdyby na fakturze sprzedaży podmiotu zarządzającego aukcją znalazła się informacja o zastosowaniu marży przez ten podmiot (art. 313 i 314 Dyrektywy), również Wnioskodawca mógłby przy dalszej odsprzedaży stosować taką procedurę, o tyle przy takiej konstrukcji faktury (ze wskazaniem na art. 138 Dyrektywy), sytuacja ta nie jest dla Wnioskodawcy jasna.

Wskazać bowiem należy, że zamieszczony w adnotacji art. 138 Dyrektywy dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, która w prawie polskim uregulowana została w art. 11 ust. 1 VAT, który stanowi, że przemieszczenie towarów z kraju członkowskiego UE innego niż Polska na terytorium kraju, stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Czynność taka podlegać powinna opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z przepisami ustawy regulującymi dokonanie takich transakcji, także w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Podnieść bowiem należy, że w żadnym z przypadków wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy, nie występuje podatek naliczony z tytułu nabycia towarów używanych, inaczej niż ma to miejsce przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów (samochodów osobowych).

Z drugiej jednak strony art. 138 Dyrektywy stanowi, że państwa członkowskie zwalniają dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę lub przez nabywcę towarów lub na ich rzecz, przy spełnieniu dodatkowych warunków. Jest to ogólne zwolnienie dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. Na podstawie komentowanego artykułu, zwolnieniu podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Zwolnienie przyznano bez względu na podmioty, które dokonują dostawy i na rzecz których jest ona dokonywana. Polskim odpowiednikiem tej regulacji jest art. 41 ust. 3 ustawy VAT, który nie wprowadza zwolnienia z VAT a ustanawia dla tych transakcji stawkę podatku w wysokości 0% (art. 41 ust. 3). Na gruncie polskiego prawa istnieje zasadnicza różnica pomiędzy zwolnieniem a objęciem danej transakcji stawką 0%, gdyż w pierwszym przypadku nie można mówić o prawie do odliczenia podatku naliczonego, a w drugiej teoretycznie prawo takie przysługuje. Mając przy tym na uwadze pierwszeństwo regulacji unijnych nad regulacjami krajowymi w zakresie podatku od towarów i usług, przyjąć należy, że skoro Dyrektywa mówi o „zwolnieniu” wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, to podatnik polski bezpośrednio w oparciu o postanowienia Dyrektywy, niezależnie od wadliwej jej implementacji, może traktować taką transakcję jako zwolnioną z podatku VAT z wszystkimi wynikającymi z tego konsekwencjami, tj. również z możliwością zastosowania procedury uproszczonej opodatkowania marży.

Jednocześnie uwzględniając treść art. 120 ust. 1 pkt 6 i pkt 5 ustawy VAT, zdaniem Wnioskodawcy, przy określeniu kwoty nabycia pojazdu powinien uwzględnić wszystkie kwoty wskazane w fakturze, gdyż wszystkie te usługi były świadczone przez podmiot będący sprzedawcą pojazdu.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest:


  • prawidłowe - w zakresie uznania planowanej transakcji nabycia pojazdu na belgijskim portalu aukcyjnym za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów;
  • nieprawidłowe – w zakresie możliwości zastosowania przy odprzedaży tego pojazdu szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych („VAT marża”).


Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:


  1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
  2. eksport towarów;
  3. import towarów na terytorium kraju;
  4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
  5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.


Z przepisu tego wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione w nim czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Terytorium państwa członkowskiego – w rozumieniu art. 2 pkt 4 ww. ustawy – to terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez podatek od wartości dodanej rozumie się podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą (art. 2 pkt 11 ustawy).

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl ust. 2 ww. artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Według art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.


Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:


  1. nabywcą towarów jest:


    1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
    2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a


    1. z zastrzeżeniem art. 10;


  2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.


Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9, nie występuje w przypadku, gdy dostawa towarów, o których mowa w art. 120 ust. 1, w wyniku której ma miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju, jest opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

W rozpatrywanej kwestii należy odwołać się do przepisu art. 138 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane dla innego podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, działających w takim charakterze w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.

W myśl art. 131 Dyrektywy, zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 (zatem także w cyt. art. 138 ust. 1 Dyrektywy) stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

Przy czym zaznaczyć należy, że Dyrektywa, co do zasady, wiąże każde państwo członkowskie, do którego jest kierowana, w odniesieniu do rezultatu, który ma być osiągnięty, pozostawia jednak organom krajowym swobodę wyboru formy i środków. W praktyce oznacza to, że akt ten formułuje cele, które adresaci, dowolnymi środkami, formami i metodami, obowiązani są osiągnąć.

Wyjaśnienia wymaga, że Dyrektywa przewiduje zwolnienia z VAT. Większość z nich to zwolnienia bez prawa odliczenia podatku, np. dotyczące transakcji w zakresie usług finansowych i ubezpieczeniowych, opieki medycznej lub usług socjalnych. Istnieją jednak także zwolnienia z prawem do odliczenia podatku naliczonego mające zastosowanie m.in. w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Z kolei na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega - na podstawie art. 41 ust. 3 ustawy - opodatkowaniu według stawki 0% przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego państwa członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie pozwala dostawcy na odliczenie podatku uiszczonego przy nabyciu/wytworzeniu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług.

Miejsce świadczenia (opodatkowania) przy dostawie towarów uzależnione jest od sposobu, w jaki realizowana jest dostawa.

W myśl zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

W Dziale XII ustawy o podatku od towarów i usług, Rozdziale 4 „Szczególne procedury w zakresie dostawy towarów używanych dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków” uregulowano kwestię dotyczącą tzw. „procedury opodatkowania marży”.

Na podstawie art. 120 ust. 4 ustawy, w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określił, jakie towary są towarami używanymi. Zgodnie z tym przepisem, przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Przez kwotę sprzedaży – według ust. 1 pkt 5 powołanego artykułu – rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7.

Przepis art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy wskazuje, że przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika.

Towarami używanymi są zatem te dobra ruchome, które wcześniej zostały choć raz użyte, lecz nadają się do wielokrotnego wykorzystania (nie ulegają zużyciu po jednokrotnym użytku).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania do dostawy m. in. towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży. Jest to wyjątek od ogólnej reguły opodatkowania obrotu, czyli kwoty stanowiącej zapłatę z tytułu sprzedaży, pomniejszonej o kwotę należnego podatku. Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od określonej kategorii podmiotów. Należy podkreślić, że do stosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą uprawnieni są podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów nabytych w okolicznościach wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy.


I tak, stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:


  1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
  2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
  3. podatników, jeśli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
  4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
  5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.


Podkreślenia wymaga, że wspólną cechą wszystkich przedstawionych wyżej przypadków, warunkującą zastosowanie szczególnej procedury opodatkowania marży jest to, że we wcześniejszej fazie obrotu podmiot sprzedający używany towar pozbawiony był prawa do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego przy jego nabyciu. Katalog zawarty w art. 120 ust. 10 ustawy jest katalogiem zamkniętym, a zatem jest to wyliczenie wszystkich możliwych sposobów nabycia towarów używanych, które upoważniają do zastosowania opodatkowania na zasadzie marży dalszej odprzedaży nabytych towarów używanych. Tym samym, gdy podatnik nabędzie towary używane od podmiotów innych niż wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy, nie będzie uprawniony do zastosowania opodatkowania marży.

Należy również wskazać, że z przywołanego wyżej przepisu wynika, iż procedura opodatkowania marży znajdzie zastosowanie w sytuacji, gdy nabycie towaru używanego przez podatnika będzie nieopodatkowane z uwagi na status zbywcy określony w ww. artykule. W żadnym z przypadków wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy nie występuje podatek naliczony z tytułu nabycia towarów używanych, inaczej niż ma to miejsce np. przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów.

W tym miejscu powołać należy stosowne regulacje prawa unijnego. I tak, zgodnie z art. 313 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, w odniesieniu do dostaw towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków dokonywanych przez podatników–pośredników, państwa członkowskie stosują procedurę szczególną dotyczącą opodatkowania marży uzyskanej przez takiego podatnika-pośrednika zgodnie z przepisami niniejszej podsekcji.

Artykuł 311 ust. 1 pkt 1 Dyrektywy przewiduje, że „towary używane” oznaczają rzeczowy majątek ruchomy nadający się do dalszego użytku w aktualnym stanie lub po naprawie, inny niż dzieła sztuki, przedmioty kolekcjonerskie lub antyki, jak również inny niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne określone przez państwa członkowskie.

W pkt 5 cyt. przepisu Dyrektywy wskazano, że „podatnik-pośrednik” oznacza każdego podatnika, który w ramach swojej działalności gospodarczej, w celu odsprzedaży, kupuje lub wykorzystuje do celów działalności swojego przedsiębiorstwa lub też importuje towary używane, dzieła sztuki, przedmioty kolekcjonerskie lub antyki, niezależnie od tego, czy podatnik ten działa na własny rachunek, czy też na rzecz osób trzecich na podstawie umowy, zgodnie z którą prowizja jest płacona od zakupu lub sprzedaży.


Stosownie do art. 314 Dyrektywy, procedura marży ma zastosowanie do dokonywanych przez podatnika-pośrednika dostaw towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, w przypadku gdy towary te zostały mu dostarczone na terytorium Wspólnoty przez jedną z następujących osób:


  1. osobę niebędącą podatnikiem;
  2. innego podatnika, o ile dokonywana przez tego innego podatnika dostawa towarów jest zwolniona zgodnie z art. 136;
  3. innego podatnika, o ile dokonywana przez tego innego podatnika dostawa towarów objęta jest zwolnieniem dla małych przedsiębiorstw przewidzianym w art. 282-292 i obejmuje dobra inwestycyjne;
  4. innego podatnika-pośrednika, o ile dokonywana przez tego innego podatnika-pośrednika dostawa towarów została opodatkowana VAT zgodnie z niniejszą procedurą marży.


Analiza przedstawionego opisu zdarzeń przyszłych oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do następujących wniosków.


Ad 1.

Organ zgadza się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że planowane nabycie pojazdu samochodowego na belgijskim portalu aukcyjnym będzie stanowiło wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Jak bowiem wynika z treści wniosku, Wnioskodawca nabędzie prawo do rozporządzania jak właściciel towarem, który zostanie przemieszczony na terytorium Polski w celu jego dalszej odprzedaży. Zarówno dokonujący tej dostawy (podmiot belgijski), jak i nabywca (Wnioskodawca), są podatnikami a nabyty towar będzie służyć prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Zatem spełnione zostaną przesłanki wymienione w art. 9 ust. 1 i ust. 2 ustawy do uznania tej transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Jednocześnie nie znajdzie zastosowania art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy, wyłączający możliwość uznania i rozliczenia tej transakcji jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.


Ad 2.

W świetle powyższych ustaleń nie można podzielić stanowiska Wnioskodawcy co do możliwości zastosowania szczególnej procedury marży do odprzedaży przedmiotowego towaru - pojazdu samochodowego. Skoro – jak podano we wniosku - planowana transakcja nabycia nie będzie opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na terytorium Belgii za zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie dysponował dokumentacją jednoznacznie potwierdzającą nabycie pojazdu na tych zasadach, to późniejsza dostawa tego pojazdu przez Wnioskodawcę nie może zostać opodatkowana na zasadzie procedury marży, ponieważ nie zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 120 ust. 4 i ust. 10 ustawy.

Wobec tego stanowisko do pytania nr 2 oceniono jako nieprawidłowe.

W konsekwencji, nie dokonano oceny stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 3 w kwestii dotyczącej sposobu ustalenia marży stanowiącej podstawę opodatkowania w ramach procedury marży.

Końcowo nadmienić należy, że w systemie prawa wspólnotowego jednym ze źródeł prawa są przepisy cyt. w niniejszej interpretacji Dyrektywy 2006/112/WE Rady, która – jak już wspomniano - jest aktem prawa wtórnego i wiąże co do zamierzonego celu każde państwo członkowskie, do którego jest kierowana, pozostawiając jednak władzom krajowym wybór form i środków ich wprowadzenia.

Przy czym, dyrektywy nie określają w sposób pełny zagadnień będących ich przedmiotem i wymagają uściślenia lub uzupełnienia przez państwa członkowskie. Kraje członkowskie są zobowiązane do implementowania zapisów dyrektyw do prawa w wyznaczonych w dyrektywach terminach.

Zatem, warunkiem stosowania dyrektyw jest ich wdrożenie do przepisów krajowych. Istnieją jednak pewne szczególne okoliczności, kiedy dyrektywa może być stosowana bezpośrednio. W przypadku braku implementacji norm dyrektyw do porządku prawnego danego państwa członkowskiego albo dokonania implementacji w sposób niepełny lub po terminie, dyrektywy mogą być stosowane bezpośrednio pod warunkiem, że przepisy dyrektyw są precyzyjne i bezwarunkowe zaś z norm dyrektyw wynikają prawa jednostek wobec państwa.

Przepisy wynikające z dyrektyw w świetle systemu prawa krajowego nie są przepisami obowiązującymi wprost. Stanowią rodzaj ramowych wytycznych pozwalających na dostosowanie prawodawstwa poszczególnych krajów do pewnych wymogów unijnych. Wskazują na cele, jakie należy osiągnąć, nieograniczając równocześnie metod i środków regulujących poszczególne tytuły podatkowe.

Odnosząc powyższe uwagi do niniejszej sprawy stwierdzić należy, że - w ocenie organu - przepisy ustawy o podatku od towarów i usług będące przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej odpowiadają regulacjom Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Wobec tego nie można podzielić stanowiska Wnioskodawcy, że będzie on uprawniony – „bezpośrednio w oparciu o postanowienia Dyrektywy” – do zastosowania do omawianej transakcji odprzedaży pojazdu „procedury marży”.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja zawiera rozstrzygnięcie w zakresie określonym przez samego Wnioskodawcę poprzez sformułowanie pytań i przyporządkowanych do nich stanowisk. Zatem organ nie był uprawniony do oceny prawnej innych kwestii, np. prawa do odliczenia z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru, gdyż Wnioskodawca nie przedstawił w tym zakresie stanowiska i nie zadał pytania.

Informuje się, że niniejszą interpretację wydano na podstawie przedstawionych we wniosku zdarzeń przyszłych, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.


Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:


  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.


Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.


Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj