Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4010.53.2019.3.LG
z 11 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 lutego 2019 r. (data wpływu 12 lutego 2019 r. poprzez ePUAP), uzupełnionym pismem z 12 lutego 2019 r. (data wpływu 20 lutego 2019 r.), pismem z 26 marca 2019 r. (data wpływu 27 marca 2019 r.) oraz pismem z 4 kwietnia 2019 r. (wpływ w tym samym dniu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy przychody z tytułu opłat licencyjnych stanowią przychody niezaliczane do źródła przychodów z zysków kapitałowych, tj. będą stanowiły przychody z innych niż zyski kapitałowe źródeł przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy przychody z tytułu opłat licencyjnych stanowią przychody niezaliczane do źródła przychodów z zysków kapitałowych, tj. będą stanowiły przychody z innych niż zyski kapitałowe źródeł przychodów.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 12 lutego 2019 r. oraz pismem z 26 marca 2019 r. będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 25 marca 2019 r. znak: 0111-KDIB2-3.4010.53.2019.1.LG i pismem z 4 kwietnia 2019 r. będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 4 kwietnia 2019 r. znak: 0111-KDIB2-3.4010.53.2019.2.LG.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową mającą siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „Wnioskodawca”). Wnioskodawca jest podmiotem wchodzącym w skład Grupy prowadzącej działalność w branży budowlanej. Jednym z obszarów działalności Grupy jest stawianie konstrukcji stalowych oraz hal magazynowych. Grupa prowadzi działalność na rynku od ponad 20 lat. Wnioskodawca posiada prawo ochronne na znaku towarowym, który na podstawie umowy licencyjnej udostępnia na rzecz podmiotu wchodzącego w skład Grupy (dalej określane jako: „Znak towarowy”). Znak towarowy stanowi graficzne logo, odróżniające przedsiębiorcę od innych uczestników rynku, które wykorzystywane jest w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez podmiot wchodzący w skład Grupy. Znak towarowy wykorzystywany jest w celu kreowania wizerunku Grupy oraz wskazywaniu inwestycji, które są, bądź zostały zrealizowane przez podmioty wchodzące w skład Grupy, a także wizualnej identyfikacji podmiotów z grupy i odróżnienia ich od innych uczestników rynku. Przedmiotem działalności operacyjnej prowadzonej przez Wnioskodawcę jest świadczenie usług wsparcia na rzecz podmiotów wchodzących w skład Grupy. W ramach prowadzonej działalności Spółka zajmuje się zarządzaniem prawem własności przemysłowej, w celu jego najefektywniejszego wykorzystania, ochroną praw własności przemysłowej oraz zapobieganiem naruszeń we wskazanym zakresie. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zajmuje się również udzielaniem licencji do korzystania ze Znaku towarowego, w zamian za wynagrodzeniem wypłacanym w formie opłat licencyjnych (dalej: „Opłaty Licencyjne”). Licencjonowanie Znaku towarowego stanowi wiodące źródło przychodów Wnioskodawcy. W związku z posiadaniem prawa ochronnego na Znaku towarowym Wnioskodawca korzysta, w zależności od aktualnych potrzeb, również z usług podmiotów zewnętrznych np. obsługi prawnej. Usługi zewnętrzne wykorzystywane są w celu realizacji przez Spółkę powierzonych w ramach Grupy funkcji. W związku z nowelizacją przepisów Ustawy o CIT. Wnioskodawca powziął wątpliwość do jakiego źródła przychodów powinien zaliczać uzyskiwane przychody z tytułu Opłat Licencyjnych.

W piśmie z 26 marca 2019 r. Wnioskodawca wskazał, że znak towarowy został nabyty przez Wnioskodawcę od innego podmiotu w 2016 r. Nie został on wytworzony przez Wnioskodawcę, Wnioskodawca nie dysponuje licencją na znak towarowy, lecz prawem ochronnym na znak towarowy. Następnie Wnioskodawca wyjaśnił, że owo prawo stanowi zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 6 Ustawy o CIT prawo „określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej”. W szczególności biorąc pod uwagę fakt, że ustawa ta reguluje w Tytule III Znaki Towarowe i Oznaczenia Geograficzne zasady rejestracji i ochrony znaków towarowych. Stanowi też w art. 121, że „na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne”. Dalej Wnioskodawca wskazał, że w jego ocenie nie powinno budzić wątpliwości, że przysługujące mu prawo do znaku towarowego jest prawem określonym w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej i jako takie jest wartością niematerialną i prawną, o której mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto w piśmie z 4 kwietnia 2019 r. Wnioskodawca doprecyzował, że prawo ochronne na znak towarowy stanowi dla Wnioskodawcy wartość niematerialną i prawną. Wnioskodawca wykazuje powyższe aktywo w prowadzonej przez siebie ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Udzielenie licencji do korzystania ze znaku towarowego jest transakcja samoistną, mającą zapewnić Wnioskodawcy źródło przychodu. Nie stanowi ono elementu świadczonej usługi/sprzedaży towaru na rzecz podmiotu korzystającego z licencji udzielonej przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przychody z tytułu Opłat Licencyjnych będą stanowiły dla Wnioskodawcy przychody niezaliczane do źródła przychodów z zysków kapitałowych tj. będą stanowiły przychody z innych niż zyski kapitałowe źródeł przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody z tytułu Opłat Licencyjnych będą stanowiły dla Wnioskodawcy przychody niezaliczane do źródła przychodów z zysków kapitałowych tj. będą stanowiły przychody z innych niż zyski kapitałowe źródeł przychodów. Zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy o CIT „Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.”. Zgodnie z powołanym przepisem przedmiotem opodatkowania na gruncie Ustawy o CIT jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z każdego źródła przychodów wyróżnianego na gruncie Ustawy o CIT. Zgodnie z art. 7 ust. 2 Ustawy o CIT „Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.” Zgodnie z powołanym przepisem dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów zaliczanych do danego źródła, nad kosztami uzyskania przychodów z danego źródła. Przepisy wprowadzające podział na źródła przychodów w ramach Ustawy o CIT, zostały wprowadzone od 1 stycznia 2018 r. Jak wskazano w uzasadnieniu do ustawy z dnia 27 października 2017 r. (Dz.U.2017.2175) zmieniającej Ustawę o CIT z dniem 1 stycznia 2018 r. (dalej: „Uzasadnienie”), wyodrębnienie w Ustawie o CIT źródła przychodów w postaci zysków kapitałowych oraz rozdzielenie dochodów uzyskiwanych z tego źródła od pozostałych dochodów podatnika, miało na celu ograniczenie stosowanego przez podatników mechanizmu optymalizacyjnego polegającego na sztucznym kreowaniu straty w operacjach gospodarczych dokonywanych z użyciem posiadanego majątku i obniżanie o wysokość takiej straty dochodów wygenerowanych w następstwie prowadzenia podstawowej działalności (działalności operacyjnej). Wskazać należy, że obowiązek przyporządkowania przychodów do źródła zyski kapitałowe dotyczy, co do zasady, każdego podatnika, bez względu na rodzaj prowadzonej przez niego działalności. Ustawodawca przewidział jednak wyjątki dla podmiotów w kilku branżach, których przychody osiągane ze zwykłej działalności zawierają się w katalogu zysków kapitałowych. Czyli uzyskiwanie przez nich przychodów z zysków kapitałowych nie ma charakteru okazjonalnego (ubocznego). W art. 7b ust. 1 Ustawy o CIT wymieniono enumeratywny katalog przysporzeń, które zaliczane są do źródła przychodów z zysków kapitałowych. Zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 Ustawy o CIT „Za przychody z zysków kapitałowych uważa się (...) przychody: a) z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych oraz praw wytworzonych przez podatnika.” Zgodnie z powołanym przepisem przychodami zaliczanymi do źródła zyski kapitałowe są przychody pochodzące z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 Ustawy o CIT, za wyjątkiem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych. Co do zasady przychody z licencji pochodzących z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 Ustawy o CIT, za wyjątkiem gdy przychody pochodzące z licencji są bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodów zaliczanych do innego źródła. W art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a Ustawy o CIT, ustawodawca poczynił zastrzeżenie, że przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych, nie uznaje się za przychody z zysków kapitałowych. Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 4-7 Ustawy o CIT „Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania: (...) 4) autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, 5) licencje, 6) prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej, 7) wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how) - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.” W odniesieniu do przychodów generowanych z praw majątkowych wymienionych w punktach od 4 do 7 art. 16b ust. 1 Ustawy o CIT, w wypadku gdy przychody w postaci licencji nie są bezpośrednio związane z przychodami z zysków kapitałowych należy uznać, iż stanowią przychody z innego aniżeli zyski kapitałowe źródła. W ocenie Wnioskodawcy, wskazane wyłączenie dotyczy podmiotów, które w ramach swojej podstawowej działalności gospodarczej zajmują się udzielaniem licencji. Takie podmioty, uzyskiwane przychody z tytułu licencji powinny zaliczać do źródła przychodów innych niż zyski kapitałowe. Tylko u takich podmiotów przychody z licencji są „bezpośrednio” związane z uzyskiwaniem przychodów z prowadzonej działalności operacyjnej. Przykładowo można tu wskazać firmy zajmujące się tworzeniem oprogramowania komputerowego i jego dalszym licencjonowaniem - trudno uznać, że w ich przypadku udzielanie licencji na posiadane przez siebie oprogramowanie komputerowe ma związek z uzyskiwaniem tak zdefiniowanych zysków kapitałowych. Co więcej, by zmiana kwalifikacji ich źródła przychodu mogła realizować cel zapowiedziany przez ustawodawcę w Uzasadnieniu a więc by mogła przeciwdziałać kreowaniu sztucznego obniżania zobowiązań podatkowych. Przeciwnie - właśnie zakwalifikowanie uzyskiwanych przez takie podmioty przychodów do źródła - zyski kapitałowe mogłoby prowadzić do umożliwienia im obniżania zobowiązań podatkowych poprzez transakcje kapitałowe, co byłoby sprzeczne z celem przewidzianym przez ustawodawcę i deklarowanym w Uzasadnieniu. W takim bowiem przypadku przychody de facto z działalności operacyjnej zostałyby wymieszane z przychodami i kosztami z zysków kapitałowych i mogłyby wzajemnie wpływać na siebie co nie było przez ustawodawcę zamierzone. Zdaniem Wnioskodawcy, przyjęcie takiego wniosku jest jedynym logicznym sposobem interpretacji zwrotu „z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych”. Należy zaznaczyć, że analogiczne wyłączenie dokonane zostało dla podmiotów działających w branży finansowej oraz zajmujących się obrotem wirtualnymi pieniędzmi. Na podstawie bowiem art. 7b ust. 2 i 3 Ustawy o CIT „2. W przypadku ubezpieczycieli, banków, podmiotów, o których mowa w art. 15c ust. 16 pkt 3, 4, 15 i 16, instytucji finansowych w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe oraz podmiotów, o których mowa w art. 3 pkt 21 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, przychody wymienione w ust. 1, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a i f, zalicza się do przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych. 3. W przypadku podatników prowadzących działalność, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawa o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu przychody wymienione w ust. 1 pkt 6 lit. f zalicza się do przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.” W przypadku podmiotów wymienionych w art. 7b ust. 2 i 3 Ustawy o CIT przychody wymienione art. 7b ust. 1 Ustawy o CIT nie stanowią przychodów zaliczanych do źródła zyski kapitałowe, lecz stanowią przychody z innego źródła. Jak wskazano w Uzasadnieniu, wprowadzenie wyłączeń zostało dokonane celem uwzględnia specyfiki prowadzenia działalności w wybranych branżach, w tym branży finansowej, ubezpieczeniowej, gdzie operacje finansowe nie stanowią działalności dodatkowej i okazjonalnej, ale jeden ze standardowych elementów działalności operacyjnej. Dla podmiotów działających w branży finansowej zbywanie wierzytelności, obrót papierami wartościowymi, pochodnymi instrumentami finansowymi itd. stanowi normalną część typowej działalności. Dla podmiotów, które w ramach głównej prowadzonej działalności operacyjnej zajmują się udzielaniem licencji, przychód z tytułu licencji nie stanowi działalności dodatkowej i okazjonalnej, a jest podstawowym elementem prowadzonej działalności gospodarczej. Z tego względu ustawodawca dostrzegł osobliwość takiej sytuacji i zdecydował o wprowadzeniu odrębnego uregulowania dla podmiotów zajmujących się tym rodzajem działalności. Z tego względu Wnioskodawca uważa, że uzyskiwane przychody z tytułu Opłat Licencyjnych powinien uznać za przychód z prowadzonej działalności operacyjnej, a nie za przychód ze źródła zyski kapitałowe z uwagi na okoliczność iż znak towarowy związany jest z działalnością operacyjną, a w konsekwencji zastosowanie ma wyłączenie, o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a Ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm.; dalej: „updop”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 updop, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Należy w tym miejscu zauważyć, że od 2018 r. w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przychody podatników zostały rozdzielone na dwa źródła:

• z zysków kapitałowych oraz
• z innych źródeł.
  
  

Istotą wprowadzonych zmian jest wyodrębnienie źródła przychodów w postaci zysków kapitałowych i oddzielenie dochodów uzyskiwanych z tego tytułu od pozostałych dochodów uzyskiwanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych.

Wydzielając odrębne źródło przychodów – z zysków kapitałowych na gruncie updop, ustawodawca zamieścił w ustawie katalog, w którym określił listę przychodów zaliczanych do tego źródła. Katalog ten został zawarty w art. 7b updop.

Zgodnie z art. 7b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z zysków kapitałowych uważa się:

1. przychody z udziału w zyskach osób prawnych, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 1 pkt 4b, stanowiące przychody faktycznie uzyskane z tego udziału, w tym:

1. dywidendy, nadwyżki bilansowe w spółdzielniach oraz otrzymane przez uczestników funduszy inwestycyjnych lub instytucji wspólnego inwestowania dochody tego funduszu lub tej instytucji, w przypadku gdy statut przewiduje wypłacanie tych dochodów bez odkupywania jednostek uczestnictwa albo wykupywania certyfikatów inwestycyjnych,
   
2. przychody z umorzenia udziału (akcji) lub ze zmniejszenia ich wartości,
   
3. przychody z wystąpienia wspólnika ze spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, które następuje w inny sposób niż określony w lit. b,
   
4. przychody ze zmniejszenia udziału kapitałowego wspólnika w spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, które następuje w inny sposób niż określony w lit. b,
   
5. wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3,
   
6. równowartość zysku osoby prawnej oraz spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, przeznaczonego na podwyższenie jej kapitału zakładowego, równowartość nadwyżki bilansowej spółdzielni przeznaczonej na podwyższenie funduszu udziałowego oraz równowartość kwot przekazanych na ten kapitał (fundusz) z innych kapitałów (funduszy) takiej osoby prawnej lub spółki,
   
7. dopłaty otrzymane w przypadku połączenia lub podziału spółek przez wspólników spółki przejmowanej, spółek łączonych lub dzielonych,
   
8. przychody wspólnika spółki dzielonej, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie - majątek przejmowany na skutek podziału lub majątek pozostający w spółce, nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa,
   
9. zapłata, o której mowa w art. 12 ust. 4d,
   
10. wartość niepodzielonych zysków w spółce oraz wartość zysku przekazanego na inne kapitały niż kapitał zakładowy w spółce przekształcanej - w przypadku przekształcenia spółki w spółkę niebędącą osobą prawną, z tym że przychód określa się na dzień przekształcenia,
    
11. odsetki od udziału kapitałowego, wypłacane na rzecz wspólnika przez spółkę, o której mowa w art. 1 ust. 3,
    
12. odsetki od pożyczki udzielonej osobie prawnej lub spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, jeżeli wypłata odsetek od takiej pożyczki lub ich wysokość uzależnione są od osiągnięcia zysku przez tę osobę prawną lub spółkę lub od wysokości tego zysku (pożyczka partycypacyjna),
    
13. przychody uzyskane w następstwie przekształceń, łączenia lub podziałów podmiotów, w tym:
    
    • przychody osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, przejmującej w następstwie łączenia lub podziału majątek lub część majątku innej osoby prawnej lub spółki,
    • przychody wspólnika spółki łączonej lub dzielonej,
    • przychody spółki dzielonej;

2. przychody z tytułu wniesienia do osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, wkładu niepieniężnego;

3. inne, niż określone w pkt 1 i 2, przychody z udziału (akcji) w osobie prawnej lub spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, w tym:

1. przychody ze zbycia udziału (akcji), w tym ze zbycia dokonanego celem ich umorzenia,
2. przychody uzyskane w wyniku wymiany udziałów;

4. przychody ze zbycia ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną;

5. przychody ze zbycia wierzytelności uprzednio nabytych przez podatnika oraz wierzytelności wynikających z przychodów zaliczanych do zysków kapitałowych;

6. przychody:

1. z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych oraz praw wytworzonych przez podatnika,
2. z papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem pochodnych instrumentów finansowych służących zabezpieczeniu przychodów albo kosztów, niezaliczanych do zysków kapitałowych,
3. z tytułu uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych lub instytucjach wspólnego inwestowania,
4. z najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnych charakterze dotyczącej praw, o których mowa w lit. a-c,
5. ze zbycia praw, o których mowa w lit. a-c,
6. z wymiany waluty wirtualnej na środek płatniczy, towar, usługę lub prawo majątkowe inne niż waluta wirtualna lub z regulowania innych zobowiązań waluta wirtualną.
   
   

Zauważyć należy, że przepis art. 7b ust. 1 updop zawiera zamknięty katalog przychodów, które należy zakwalifikować do przychodów z zysków kapitałowych. Wskazane zostały w nim konkretne transakcje gospodarcze kreujące przychód podatkowy z zysków kapitałowych, co oznacza, że wszelkie inne przychody niewymienione w tym przepisie nie będą zaliczane do tej kategorii przychodów.

Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej zajmuje się m.in. udzielaniem licencji do korzystania ze znaku towarowego, w zamian za wynagrodzenie, które jest wypłacane w formie opłat licencyjnych.

Przedmiotem wniosku jest ustalenie do jakiego źródła przychodów należy zaliczyć przychody z tytułu opłat licencyjnych.

W przypadku licencji należy zauważyć, że wskazany powyżej przepis art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprost odnosi się do art. 16b updop, tj. do kategorii praw stanowiących dla podatnika „wartości niematerialne i prawne”.

Stosownie do treści art. 16b ust. 1 pkt 4-7 amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

• autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
• licencje,
• prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej,
• wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W znowelizowanym ustawą zmieniającą art. 16b ust. 1 updop podkreślono, że dla uznania danego prawa za wartość niematerialną i prawną konieczne jest jego nabycie od innego podmiotu, celem wyłączenia nabycia pierwotnego.

Zgodnie z powołanym powyżej art. 7b ust. 1 pkt 6 updop, za przychody z zysków kapitałowych uważa się m.in. przychody z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 updop, z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych. Celem zawarcia tego zastrzeżenia jest wyłączenie z przychodów z zysków kapitałowych takich przychodów z opłat za korzystanie z licencji, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 updop, które są bezpośrednio, to jest w sposób integralny, związane z uzyskiwaniem przez podatnika, uzyskującego takie przychody, również innych przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych.

W sprawie znak towarowy został nabyty od innego podmiotu, nie został wytworzony przez Wnioskodawcę i stanowi dla Wnioskodawcy wartość niematerialną i prawną. Przychody z tytułu udzielenia licencji na korzystanie ze znaku towarowego nie są bezpośrednio związane z jakimkolwiek przychodem niezaliczanym do zysków kapitałowych – przedmiotem transakcji jest bowiem sama licencja. Powyższe oznacza, że udzielenie licencji do korzystania ze znaku towarowego będzie skutkowało zaliczeniem uzyskiwanych przez Wnioskodawcę przychodów z tego tytułu do źródła zyski kapitałowe.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.