Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.54.2019.2.ASZ
z 3 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 stycznia 2019 r. (data wpływu 28 stycznia 2019 r.), uzupełnionym pismem z 6 marca 2019 r. (data wpływu 11 marca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT od zakupów realizowanych na potrzeby realizacji projektu pn. „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT od zakupów realizowanych na potrzeby realizacji projektu pn. „…”. Wniosek został uzupełniony pismem z 6 marca 2019 r. (data wpływu 11 marca 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z 26 lutego 2019 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.54.2019.1.ASZ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny, uzupełniony pismem z 6 marca 2019 r.:

Gmina posiada osobowość prawną i jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina jest podatnikiem podatku VAT czynnym w zakresie czynności dotyczących sprzedaży i dzierżawy gruntów, wynajmu lokali użytkowych i mieszkalnych oraz dostarczania wody i odprowadzania ścieków.

Od początku 2017 roku Gmina stosuje model scentralizowanego rozliczania polegający na wspólnym rozliczaniu podatku VAT ze swoimi jednostkami organizacyjnymi, zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości UE z 29 września 2015 r w sprawie C-276/14. czyli składana jest jedna skonsolidowana deklaracja VAT-7 (wspólnie Gmina wraz z jednostkami budżetowymi; brak zakładów budżetowych w Gminie).

Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego realizując zadania własne wynikające z ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r. poz. 594 ze zm.), służące zgodnie z art. 7 wspomnianej ustawy zaspokojeniu zbiorowych potrzeb wspólnoty. Gmina wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Do zadań własnych gminy należą między innymi sprawy edukacji publicznej. Gmina realizuje powyższe zadania w zgodzie z postanowieniami ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty. Na terenie Gminy działa kilka szkół i przedszkoli, które są zarządzane przez Gminny Zespół Obsługi Placówek Oświatowych (ZOPO) jest to jednostka budżetowa gminy realizująca zadania z zakresu obsługi finansowo-księgowej i administracyjnej gimnazjów, szkół podstawowych, przedszkoli, świetlic szkolnych.

Gmina rozpoczęła realizację projektu pt. „…”, który jest współfinansowany z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 (Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego), Oś Priorytetowa: IV Efektywność energetyczna, odnawialne źródła energii i gospodarka niskoemisyjna. Działanie 4.3. Efektywność energetyczna i odnawialne źródła energii w infrastrukturze publicznej i mieszkaniowej, Poddziałanie 4.3.2 Efektywność energetyczna i odnawialne źródła energii w infrastrukturze publicznej i mieszkaniowej – RIT.

Projekt zakończono oraz ostateczne płatności dla wykonawcy nastąpiły do 31 grudnia 2018 r. Przedmiotem projektu była termomodernizacja jednej z placówek oświatowych Gminy, tj. Zespołu Szkół. Projekt będzie polegał na wykonaniu robót budowlanych, tj. wymiana stolarki okiennej i drzwiowej, docieplenie ścian zewnętrznych docieplenie stropodachu i stropu, docieplenie dachu (podbitki), modernizacja instalacji c o. (wymiana grzejników i montaż zaworów termostatycznych), montaż instalacji solarnej. Jednocześnie w ramach kosztów niekwalifikowalnych przeprowadzono prace w zakresie: rozbudowy i przebudowy szkoły, robót zewnętrznych wykończeniowych (m in.: zadaszenia nad drzwiami, elementy na ścianach, instalacja odgromowa, obróbki blacharskie, zewnętrzne schody ewakuacyjne) oraz instalacji elektrycznych. Celem głównym projektu była poprawa efektywności energetycznej w sektorze publicznym w Gminie w wyniku termomodernizacji budynku użyteczności publicznej, a w konsekwencji zmniejszenia emisji zanieczyszczeń do atmosfery i zanieczyszczenia powietrza. Wspomniana inwestycja była realizowana w budynku, który służy przede wszystkim do wypełniania zadań własnych gminy tj. do zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty, w szczególności w zakresie edukacji publicznej.

W budynku modernizowanej szkoły wykonywane są: czynności niepodlegające opodatkowaniu (usługi edukacyjne), czynności zwolnione z VAT (tj. sprzedaż obiadów na rzecz uczniów i kadry pedagogicznej; nie ma sprzedaży obiadów, które podlegałyby stawce VAT 8%). W budynku istnieje także niewielka sprzedaż w formie wynajmu pomieszczeń, tj. czynności podlegające opodatkowaniu VAT, jednakże przewidywane wpływy z tytułu wykonywania czynności opodatkowanych nie są znaczące dla budżetu Gminy. Na podstawie danych za lata poprzednie (a do wyliczeń dane za 2017 r.) odnotowano tylko 2% czynności opodatkowanych względem wszystkich czynności wykonywanych przez wspomniana placówkę oświatową.

Zgodnie ze wskazaniem stanu faktycznego we wcześniejszym wniosku, w wyniku którego Gmina uzyskała interpretację indywidualną nr 0112-KDIL2-2.4012.40 2017.1.MŁ z dnia 16 maja 2017 r. nie przewidywano by nastąpiła sprzedaż opodatkowana. Jednakże od końca 2018 r. z budynku szkoły wyodrębniono lokal służący pod najem – wynajem lokalu dla Poczty Polskiej Umowę zawarto do 31 października 2021 r. na kwotę 210,00 zł netto plus VAT w kwocie 48,30 zł miesięcznie. Na fakturach dokumentujących nabycie towarów i usług w związku z realizacją przedmiotowego projektu jako nabywca była Gmina.

Mimo, iż po zakończeniu przedmiotowej inwestycji budynek Szkoły Podstawowej będzie wykorzystywany głównie na potrzeby działalności, która mieści się poza ustawą VAT (realizacja zadań własnych), zwolnionej oraz znikomej działalności gospodarczej, to końcowy efekt wspomnianej inwestycji, nie ma bezpośredniego związku z czynnościami opodatkowanymi, bowiem utrzymanie gminnych obiektów użyteczności publicznej należy do zadań własnych Gminy.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że nie ma możliwości przypisania dokonywanych zakupów w ramach projektu w całości do działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Budynek szkoły, której dotyczy projekt termomodernizacji służy zarówno działalności niepodlegającej VAT oraz działalności opodatkowanej (opodatkowanej stawkami VAT jak i zwolnionymi) i tym samym nie da się wyodrębnić w wydatkach na termomodernizację całego budynku szkoły wydatków służących jedynie do wykonywania działalności gospodarczej (opodatkowanej podatkiem VAT, zwolnionej od podatku VAT) od wydatków pozostających poza zakresem VAT.

Wartość preproporcji, dla omawianej inwestycji dla jednostki budżetowej jaką jest szkoła wynikająca z art. 86 ustawy o podatku VAT i omówiony bliżej w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. poz. 2193) wstępnego za 2016 r. służący odliczeniom w ciągu 2017 r. za 2017 rok służąca odliczeniom wstępnym w ciągu 2018 r. oraz za 2018 r. do korekty wartości odliczanych w 2018 r. wynosiły niezmiennie 2%.

W związku z ww. opisem, ze względu na wartość wyliczoną na podstawie art. 86 ustawy o VAT nie przekraczającą 2%, zgodnie z art. 90 ust. 10 pkt 2 przyjęto, że wynoszą 0% i Gmina nie dokonała odliczeń podatku VAT.

Obliczona proporcja liczona na podstawie art. 90 ust. 2-8 ustawy o VAT za 2016 r. będąca wstępną na 2017 r., według której można by było odliczyć podatek VAT naliczony od zakupów dokonywanych w ramach realizowanego projektu w 2017 r. wyniosła 0, gdyż nie wystąpiły czynności opodatkowane. Dane za 2017 r., a będące jednocześnie wstępnymi na 2018 r. oszacowały wartość proporcji na 2%. Wyliczenia za rok 2018 r. zmniejszyły się do 1%. Ostatnia wartość służyłaby pierwszej korekcie VAT odliczonego, zgodnie z art. 91 ust. 2.

W związku z powyższym, że wyliczone wartości nie przekraczają 2%, to zgodnie z art. 90 ust. 10 pkt 2 przyjęto, że wynoszą 0% i Gmina nie dokonała odliczeń podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gminie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków ponoszonych na nabycie towarów i usług służących realizacji projektu?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane pismem z 6 marca 2019 r.):

Gmina (rozliczająca się z podatku VAT łącznie ze wszystkimi jednostkami budżetowymi) będzie miała prawo do zmniejszenia podatku należnego o podatek naliczony od zakupów realizowanych na potrzeby przeprowadzenia termomodernizacji Zespołu Szkół tylko w takim zakresie, w jakim nabywane towary i usługi służyć będą do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, czyli na podstawie wyliczeń wynikających z art. 86 ust. 2a oraz art. 90 ust. 2-8 ustawy o VAT, gdyż budynek Zespołu Szkół służy zarówno działalności niepodlegającej jak i zwolnionej i opodatkowanej z zaznaczeniem, że ta ostatnia występuje w znikomym procencie i wydatków w zakresie projektu nie można przyporządkować bezpośrednio do poszczególnych rodzajów działalności (opodatkowanej podatkiem VAT, zwolnionej i niepodlegajacej opodatkowaniu tym podatkiem).

Gmina ma także możliwość uznania, zgodnie z art. 90 ust. 10 pkt 2. że wskaźniki wynikające z art. 86 ust. 2a oraz art. 90 ust.2-8 ustawy o VAT wynoszą 0% i nie dokonywać odliczeń podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Zgodnie z art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

Na podstawie delegacji zawartej w art. 86 ust. 22 ustawy zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193).

Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej „sposobem określenia proporcji” oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia).

Zgodnie z § 2 pkt 8 ww. rozporządzenia – ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o jednostkach organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego – rozumie się przez to: urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, jednostkę budżetową, zakład budżetowy.

W myśl § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

Oznacza to, że w przypadku jednostek samorządu terytorialnego, nie będzie ustalany jeden „całościowy” sposób określenia proporcji dla jednostek samorządu terytorialnego jako osoby prawnej, tylko będą ustalane odrębnie sposoby określenia proporcji dla wymienionych wyżej jego poszczególnych jednostek organizacyjnych.

Wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają w sposób techniczno-prawny regulacje zawarte w art. 90 ustawy.

Na mocy art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W myśl art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Art. 90 ust. 4 ustawy stanowi, że proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Jak stanowi art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

• przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
• nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.
  
  

Zgodnie z art. 90 ust. 10a ustawy, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego. Przepisy ust. 3-6 i 8-10 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 90 ust. 10b ustawy, przez jednostki organizacyjne jednostki samorządu terytorialnego, o których mowa w ust. 10a, rozumie się:

1. utworzone przez jednostkę samorządu terytorialnego samorządową jednostkę budżetową lub samorządowy zakład budżetowy;
2. urząd gminy, starostwo powiatowe, urząd marszałkowski.
   
   

Wskazać należy, że kwota podatku naliczonego do odliczenia, ustalona na podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu powyższych zasad nie jest jednak ostateczna.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego zostały określone w art. 91 ustawy o VAT.

Stosownie do treści art. 91 ust. 1 cyt. ustawy po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Zgodnie z art. 91 ust. 2 ww. ustawy w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Odnosząc się do korekty podatku, o której mowa w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług, wskazać należy że co do zasady istnieje obowiązek dokonania korekty podatku odliczonego na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, uwzględniającej proporcję dla zakończonego roku podatkowego.

Zatem jeżeli tzw. rzeczywista proporcja uległa zmianie w stosunku do prognozowanej proporcji, na podstawie której dokonywano odliczeń, wystąpi obowiązek korekty.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane.

Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć,

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

W myśl art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszelkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. gospodarki nieruchomościami oraz edukacji publicznej (art. 7 ust. 1 pkt 1 i 8 ww. ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, który jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zrealizował projekt polegających na termomodernizacji Zespołu Szkół. Budynek szkoły, której dotyczy projekt termomodernizacji służy zarówno działalności niepodlegającej VAT oraz działalności opodatkowanej jak i zwolnionej. Nie da się wyodrębnić w wydatkach na termomodernizację całego budynku szkoły wydatków służącym jedynie do wykonywania działalności gospodarczej (opodatkowanej podatkiem VAT, zwolnionej od podatku VAT) od wydatków pozostających poza zakresem VAT.

Wartość wskaźnika dla gminnej jednostki budżetowej wykorzystującej budynek szkoły, obliczonego na podstawie rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników, za 2017 r. oraz za 2018 r. wynosiła niezmiennie 2%.

Wartość proporcji dla gminnej jednostki budżetowej wykorzystującej budynek szkoły, obliczona na podstawie art. 90 ust. 2-8 ustawy o VAT wynosiła: za 2016 r. 0, za 2017 r. 2%, za rok 2018 r. 1%. Ponieważ ww. wartości nie przekroczyły 2%, to przyjęto, że wynoszą 0% i Gmina nie dokonała odliczeń podatku VAT.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku VAT od zakupów realizowanych na potrzeby projektu.

Z uwagi na brzmienie cytowanych wyżej przepisów należy zauważyć, że obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którą wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany zakupiony towar bądź usługa, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji.

Wnioskodawca, nie będąc w stanie bezpośrednio przypisać ww. wydatków w całości do działalności gospodarczej, będzie miał obowiązek stosowania proporcji określonej w art. 86 ust. 2a ustawy. Ponadto jeżeli nabywane towary i usługi będą służyły w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do czynności opodatkowanych, jak również do czynności zwolnionych o podatku, w sytuacji gdy nie będzie możliwości odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, Wnioskodawca dodatkowo będzie obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku, zgodnie z art. 90 ust. 2 i 3 ustawy.

Analiza przedstawionego opisu sprawy, w kontekście obowiązujących przepisów prawa podatkowego, prowadzi do wniosku, że w przypadku gdy – jak wynika z wniosku – budynek szkoły będzie wykorzystywany do czynności niepodlegających opodatkowaniu, czynności zwolnionych od podatku VAT oraz do czynności opodatkowanych podatkiem VAT a Wnioskodawca nie będzie miał możliwości przypisania zakupów w związku z przeprowadzoną termomodernizacją w całości do działalności gospodarczej, to przy odliczaniu podatku naliczonego od wydatków związanych z przedmiotowym projektem powinny znaleźć zastosowanie odpowiednie regulacje art. 86 ust. 2a-2h ustawy, rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. oraz art. 90 ustawy.

W konsekwencji należy stwierdzić, że w związku z realizacją inwestycji Wnioskodawcy przysługuje prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług, przy uwzględnieniu przepisów określonych w art. 86 ust. 2a-2h oraz § 3 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników, a także art. 90 ustawy.

Podsumowując, należy stwierdzić, że na podstawie art. 86 ust. 2a ustawy oraz przepisów rozporządzenia – co do zasady – Gminie będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur VAT dokumentujących zakup towarów i usług w ramach realizacji projektu, w części w jakiej zakupione towary i usługi będą związane z czynnościami opodatkowanymi VAT. Należy jednak zauważyć, że z uwagi na fakt, że czynności opodatkowane VAT stanowią w analizowanym przypadku znikomą część działalności jednostki budżetowej, której dotyczy ww. projekt i wyliczona dla niej proporcja nie przekroczyła 2%, to Wnioskodawca na podstawie art. 86 ust. 2g w zw. z art. 90 ust. 10 pkt 2 ustawy, może uznać, że proporcja wynosi 0% i wtedy nie będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług w ramach realizowanego projektu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.