Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.80.2019.1.EC
z 28 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2019 r. (data wpływu 6 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lutego 2019 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest polskim rezydentem podatkowym. W dniu 29 lipca 2011 r. nabyła z ówczesnym mężem za cenę 205 000 zł nieruchomość – lokal mieszkalny położony w …. Nabycie nastąpiło do majątku wspólnego obojga małżonków (ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej). Pieniądze na zakup przedmiotowego lokalu i remont pochodziły z kredytu bankowego. Kwota kredytu wyniosła 290 000 zł. Na przedmiotowy lokal Wnioskodawczyni poniosła samodzielnie nakłady w kwocie 29 061 zł 45 gr (w postaci zapłaconych rat kredytu). Po kilku latach Wnioskodawczyni rozwiodła się. Na mocy ugody zawartej przed sądem w dniu 12 lutego 2014 r. przeprowadzono podział majątku pomiędzy byłymi małżonkami. Wnioskodawczyni przyznano własność ww. lokalu mieszkalnego (o wartości 300 000 zł ale obciążonego kredytem hipotecznym). Z kolei małżonek otrzymał inny lokal mieszkalny (o wartości 120 000 zł) oraz samochód osobowy o wartości 20 000 zł. Podział majątku został przeprowadzony bez obowiązku wzajemnych dopłat i obejmował wszystkie rzeczy wchodzące w skład majątku małżonków (tj. 2 lokale mieszkalne wraz z ruchomościami znajdującymi się w nich i samochód). Wnioskodawczyni zobowiązana została do spłaty pozostałych rat kredytu zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego w … (który otrzymała w wyniku podziału na wyłączną własność) i zwolnienia byłego męża z długu wobec banku (co też nastąpiło).

Wnioskodawczyni w 2018 r. wyszła za mąż. Przy czym nie zawierała umowy małżeńskiej rozszerzającej lub wyłączającej wspólność majątkową małżeńską. Przedmiotowy lokal stanowił część majątku odrębnego Wnioskodawczyni. W dniu 21 stycznia 2019 r. Wnioskodawczyni zbyła przedmiotowy lokal za cenę 310 000 zł. Na dzień sprzedaży pozostała do zapłaty kwota kredytu wraz z odsetkami wyniosła 189 501 zł 67 gr. Kupujący zostali zobligowani część ceny sprzedaży uiścić na rzecz banku imieniem Wnioskodawczyni w ten sposób, że zobowiązanie z tytułu zaciągniętego kredytu wygasło. Wnioskodawczyni nie prowadzi ani też nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Jej głównym źródłem utrzymania pozostaje stosunek pracy. Sprzedaż nieruchomości była incydentalna.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie będzie Ona zobowiązana do zapłaty podatku w związku z faktem, że sprzedaż lokalu nastąpiła w okresie pięciu lat liczonych od końca roku podatkowego, w którym lokal ten został nabyty i sprzedaż nie miała związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Wnioskodawczyni nabyła przedmiotowy lokal w 2011 r. we współwłasności łącznej z małżonkiem. Wspólność majątkowa małżeńska zgodnie z przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego jest współwłasnością łączną – bezudziałową. W czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Zatem, w chwili zakupu przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawczyni „nabyła” lokal w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższego nie zmienia rozwód, czy też dokonany w 2014 r. podział majątku byłych małżonków, co potwierdza również orzecznictwo sądowe np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 3 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 1215/11 (Legalis nr 503304), zgodnie z którym: „Za moment nabycia nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy uznać moment jej nabycia do majątku wspólnego, a nie moment zniesienia wspólności majątkowej.”

Zważywszy zatem, że Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, nabyła lokal mieszkalny w 2011 r., który następnie sprzedała w 2019 r., to należy uznać, że nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego z tytułu tej sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Stosownie do art. 10 ust. 6 ww. ustawy – w brzmieniu nadanym art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159), a mającym zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r. – w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 29 lipca 2011 r. Wnioskodawczyni nabyła z ówczesnym mężem lokal mieszkalny. Nabycie nastąpiło do majątku wspólnego małżonków. Pieniądze na zakup i remont przedmiotowego lokalu pochodziły z kredytu bankowego. Na ww. lokal mieszkalny Wnioskodawczyni poniosła samodzielnie nakłady, w postaci zapłaconych rat kredytu. Po kilku latach Wnioskodawczyni rozwiodła się. Na mocy ugody zawartej przed sądem w dniu 12 lutego 2014 r. przeprowadzono podział majątku pomiędzy byłymi małżonkami. Wnioskodawczyni przyznano własność ww. lokalu mieszkalnego. Były małżonek otrzymał inny lokal mieszkalny oraz samochód osobowy. Podział majątku został przeprowadzony bez obowiązku wzajemnych dopłat i obejmował wszystkie rzeczy wchodzące w skład majątku małżonków. Wnioskodawczyni zobowiązana została do spłaty pozostałych rat kredytu zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego, który otrzymała w wyniku podziału majątku na wyłączną własność i zwolnienia byłego męża z długu. W 2018 r. Wnioskodawczyni wyszła za mąż. Nie zawierała umowy małżeńskiej rozszerzającej lub wyłączającej wspólność majątkową małżeńską. Przedmiotowy lokal stanowił część majątku odrębnego Wnioskodawczyni. W dniu 21 stycznia 2019 r. Wnioskodawczyni zbyła przedmiotowy lokal. Kupujący zostali zobligowani część ceny sprzedaży uiścić na rzecz banku w imieniu Wnioskodawczyni, w ten sposób, że zobowiązanie z tytułu zaciągniętego kredytu wygasło. Wnioskodawczyni nie prowadzi ani też nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Jej głównym źródłem utrzymania pozostaje stosunek pracy. Sprzedaż nieruchomości była incydentalna.

Wskazać należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe – zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Z ww. przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale.

Kwestia określenia momentu nabycia nieruchomości i praw majątkowych była przedmiotem uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której wskazano, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych przez małżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Nie mogą także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku  w momencie jego poniesienia  nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

Argumenty zawarte w uchwale II FPS 2/17 są aktualne także w sytuacji, gdy do nabycia udziału w nieruchomości dojdzie np. po ustaniu małżeńskiej wspólności ustawowej w wyniku ustania małżeństwa przez rozwód. W wyniku podziału majątku dorobkowego małżonków po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej następuje nabycie nieruchomości lub prawa majątkowego uprzednio nabytego do ustawowej wspólności małżeńskiej i za datę nabycia w świetle uchwały należy uznać tę datę. Późniejsze/następcze zdarzenia prawne (sposób ustania ustawowej wspólności małżeńskiej) nie mają zatem, w tym aspekcie, prawnopodatkowego znaczenia dla ustalenia daty nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego.

Mając na uwadze wyżej powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis stanu faktycznego należy stwierdzić, że nabycie przez Wnioskodawczynię lokalu mieszkalnego będącego przedmiotem umowy sprzedaży zawartej w dniu 21 stycznia 2019 r., nastąpiło w dniu 29 lipca 2011 r., kiedy to lokal mieszkalny został nabyty do majątku wspólnego małżonków, stosownie do art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię lokalu mieszkalnego w dniu 21 stycznia 2019 r., nie stanowi dla Niej źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zbycie to nastąpiło po upływie 5 lat, licząc od końca 2011 r., w którym nastąpiło nabycie. W związku z powyższym, nie powstanie u Wnioskodawczyni obowiązek zapłaty podatku dochodowego z tego tytułu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Końcowo, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie organ podatkowy wydając interpretację indywidualną przepisów prawa opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię. Do postępowania w sprawie wydania interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …., ul. …. …, …., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.