Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.566.2018.3.AK
z 26 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2018 r. (data wpływu 28 grudnia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 lutego 2019 r. (data wpływu 8 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu ze sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

We wniosku oraz uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 10 maja 1996 r. Wnioskodawczyni zakupiła nieruchomość gruntową o powierzchni 419 m2 zabudowaną dwoma połączonymi ze sobą budynkami: jeden parterowy z poddaszem, drugi dwukondygnacyjny z poddaszem o łącznej powierzchni 543 m2 oraz kotłownią o powierzchni 67 m2. Cena nabycia nieruchomości wynosiła 200 000,00 zł. Budynek parterowy wpisany jest do rejestrów zabytków i przeznaczony na działalność handlowo-usługową. Nieruchomość została nabyta do majątku odrębnego Wnioskodawczyni i nigdy nie była wniesiona do majątku wspólnego małżonków.

W dniu 8 lipca 2009 r. Wnioskodawczyni w nabytej nieruchomości rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej. Po okresie zawieszenia działalność została wznowiona w dniu 23 marca 2012 r. Po zakończeniu prac adaptacyjnych i remontowych część nieruchomości związana z działalnością gospodarczą została wprowadzona do ewidencji środków trwałych. Wartość początkowa obliczona została jako iloczyn wskaźnika procentowego udziału powierzchni związanej z działalnością gospodarczą do powierzchni całkowitej - 70,67% (399,97 m2 x100: 565,97 m2 ) i wartości nieruchomości wg operatu tj. 2276000,00 zł, wyniosła 1608449,20 zł i powiększona została o wartość poniesionych na ulepszenie nakładów netto w kwocie 182527,03 zł. Nakłady na ulepszenie środka trwałego wyniosły 11,34% wartości początkowej (182527,03 zł x 100: 1608449,20 zł).

Pozostała część nieruchomości o powierzchni 166 m2 co stanowi 29,33 % ogółu została przeznaczona na cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni.

W niedalekiej przyszłości Wnioskodawczyni nosi się z zamiarem sprzedaży całej nieruchomości.

Ponadto Wnioskodawczyni w uzupełnieniu wniosku wskazała, że jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym od dnia rozpoczęcia działalności tj. 8 lipca 2009 r. Przy nabyciu nieruchomości nie przysługiwało Jej prawo do odliczenia podatku naliczonego. Nabycie nieruchomości nie zostało dokonane na podstawie faktury z wykazanym podatkiem. Budynek parterowy, piętrowy oraz kotłownia o pow. 67 m2 znajdująca się w piwnicy budynku są połączone ze sobą i stanowią jedną bryłę. Powierzchnia całkowita nieruchomości budowlanej wynosi 610 m2. Z tego 166 m2 stanowi powierzchnia mieszkalna, natomiast 444 m2 stanowią powierzchnię przypisaną do działalności gospodarczej. Z tego: jedna część 148 m2 znajduje się na parterze, druga część 148 m2 to piętro z pokojami dla gości i trzecia część to 148 m2 to piwnice stanowiące zaplecze dla prowadzonej działalności gospodarczej. Wydzielona część mieszkalna była/jest wykorzystywana wyłącznie na cele mieszkalne (166 m2). Kotłownia posadowiona na nieruchomości gruntowej jest zawarta w bryle budynku. Mieści się w piwnicy.

Wnioskodawczyni wskazała również, że nieruchomość została wprowadzona do ewidencji środków trwałych w dniu 31 marca 2014 r. z wartością początkową ustaloną na podstawie operatu szacunkowego tj. na 1.604.807,60 zł. Nakłady na ulepszenie nieruchomości przeznaczonej na działalność gospodarczą to wartość 182.527,03 zł. Jednorazowo o tę kwotę została podniesiona wartość środka trwałego po zakończeniu prac związanych z ulepszeniem. Nakłady na ulepszenie ponoszone były w okresie od 9 września 2014 r. do 14 grudnia 2015 r.:

1. nakłady na ulepszenie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych pod datą 1 kwietnia 2016 r.
2. wartość ulepszenia nie przekroczyła 30% wartości początkowej, wyniosła 11,34%,
3. Wnioskodawczyni miała prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na te ulepszenia.

Budynek parterowy, budynek dwukondygnacyjny i kotłownia nie były/ nie są przedmiotem najmu, dzierżawy ani innej czynności o podobnym charakterze, wg Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) – (Dz. U. z 1999 r., Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.) zostały sklasyfikowane pod symbolem 1211.

Transakcja sprzedaży całej nieruchomości, nie będzie stanowić zbycia przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa (zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nabytej nieruchomości podlega podatkowi dochodowemu od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż części nieruchomości (166 m2) wykorzystywanej na cele mieszkaniowe, nie wprowadzonej do ewidencji środków trwałych i nie wykorzystywanej na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, stanowiącej majątek osobisty Wnioskodawczyni nie będzie podlegała podatkowi dochodowemu. Nie stanowi źródła przychodu ze względu na upływ pięcioletniego okresu o którym mowa w art. 10 ust. 8 ustawy o p.d.of. oraz na podstawie art. 14 ust. 2c ustawy o p.d.o.f. Sprzedaż nieruchomości związanej z działalnością gospodarczą będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych tzn. dochód (przychód - koszty) ze sprzedaży środka trwałego x 18% i 32%. W przypadku uzyskanej straty na transakcji - podatek dochodowy z tego tytułu nie wystąpi. Uzyskany dochód lub poniesiona strata będzie miała wpływ na wynik całej działalności w roku zbycia przedmiotowej nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ww. ustawy zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wyliczenie tytułów powstawania źródeł przychodów ma na celu ich pogrupowanie według odpowiedniego charakteru, co w konsekwencji prowadzi do odmiennego traktowania tychże źródeł.

Klasyfikacja przychodu do danego źródła przychodów powoduje określone konsekwencje podatkowe, w tym również w zakresie możliwości wyboru formy opodatkowania. Możliwość wyboru formy opodatkowania mają m.in. podatnicy osiągający przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, t.j. ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 ww. ustawy odrębnymi źródłami przychodów są:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3)
  
• odpłatne zbycie z zastrzeżeniem ust. 2:
  
  
  
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
     
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
     
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
     
  4. innych rzeczy,
     
     
     - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany (art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy).
     

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że - dokonane poza działalnością gospodarczą - odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 powołanej ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

• wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z treści przytoczonych przepisów wynika zatem, że przychodami z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku, do których odnosi się art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c tej ustawy), jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności, i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

O tym, jaki składnik majątku stanowi środek trwały, decydują regulacje zawarte w art. 22a i 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym nie wszystkie wymienione w nich rodzaje składników majątku mogą podlegać amortyzacji podatkowej.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Ponadto w myśl art. 22c ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają:

• grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów (pkt 1),
• budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu (pkt 2),
  
  
  - zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.
  

Z przepisu art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Według art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Stosownie do art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

W myśl art. 22f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jeżeli tylko część nieruchomości, w tym budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej bądź wynajmowana lub wydzierżawiana - odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości, budynku lub lokalu.

Zgodnie z art. 24 ust. 2 pkt 1 (zdanie drugie) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b, a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Powyższy przepis, określając sposób ustalania dochodu z odpłatnego zbycia środków trwałych nie posługuje się kategorią kosztów podatkowych, lecz wskazuje na konieczność uwzględnienia w tej mierze wyłącznie trzech wartości:

• przychodu z odpłatnego zbycia,
• wartości początkowej środka trwałego,
• sumy odpisów amortyzacyjnych.

Z powyższego przepisu wynika więc, że przy określeniu dochodu z odpłatnego zbycia środka trwałego wykorzystywanego w działalności gospodarczej, jako koszt uzyskania przychodu uwzględnić należy wartość początkową tego składnika majątku, po jej pomniejszeniu o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku oraz uzupełnieniu zdarzenia przyszłego wynika, że dnia 10 maja 1996 r. Wnioskodawczyni zakupiła nieruchomość gruntową o powierzchni 419 m2 zabudowaną dwoma połączonymi ze sobą budynkami: jeden parterowy z poddaszem, drugi dwukondygnacyjny z poddaszem o łącznej powierzchni 543 m2 oraz kotłownią o powierzchni 67 m2. Powierzchnia całkowita nieruchomości budowlanej (poszczególne pomieszczenia stanowią jedna bryłę) wynosi 610 m2. Z tego 166 m2 stanowi powierzchnia mieszkalna co stanowi 29,33 % ogółu, natomiast 444 m2 stanowią powierzchnię przypisaną do działalności gospodarczej co stanowi 70,67% ogółu. Z tego: jedna część 148 m2 znajduje się na parterze, druga część 148 m2 to piętro z pokojami dla gości, i trzecia część to 148 m2 piwnice stanowiące zaplecze dla prowadzonej działalności gospodarczej. Cena nabycia nieruchomości wynosiła 200 000,00 zł. Budynek parterowy wpisany jest do rejestrów zabytków i przeznaczony na działalność handlowo usługową. Nieruchomość została nabyta do majątku odrębnego Wnioskodawczyni i nigdy nie była wniesiona do majątku wspólnego małżonków.

W dniu 8 lipca 2009 r. Wnioskodawczyni w nabytej nieruchomości rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej. Po okresie zawieszenia działalność została wznowiona w dniu 23 marca 2012 r. Po zakończeniu prac adaptacyjnych i remontowych część nieruchomości związana z działalnością gospodarczą została wprowadzona do ewidencji środków trwałych. Nakłady na ulepszenie środka trwałego wyniosły 11,34% wartości początkowej. Wydzielona część mieszkalna była/jest wykorzystywana wyłącznie na cele mieszkalne (166 m2). Wnioskodawczyni wskazała również, że nieruchomość została wprowadzona do ewidencji środków trwałych w dniu 31 marca 2014 r. Budynek parterowy, budynek dwukondygnacyjny i kotłownia nie były/ nie są przedmiotem najmu, dzierżawy ani innej czynności o podobnym charakterze, wg Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) – (Dz. U. z 1999 r., Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.) zostały sklasyfikowane pod symbolem 1211.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, że odpłatne zbycie opisanej nieruchomości niemieszkalnej w części niewykorzystywanej w działalności gospodarczej, nie będzie stanowiło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ 5 letniego okresu od dnia jej nabycia.

Natomiast odpłatne zbycie nieruchomości w części wykorzystywanej w działalności gospodarczej, będzie skutkowało dla Wnioskodawczyni powstaniem przychodu z działalności gospodarczej, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

Zatem, dochodem Wnioskodawczyni z odpłatnego zbycia nieruchomości w części w jakiej wykorzystywana była w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, zgodnie z art. 24 ust. 2 pkt 1 (zdanie drugie) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest różnica między przychodem z jej odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, powiększona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.