Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.9.2019.2.BG
z 15 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 28 grudnia 2018 r. (data wpływu 8 stycznia 2019 r.) uzupełnionym 8 marca 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych osiągnięte w formie dywidendy, powinny być uwzględnianie przy ustalaniu wartości przychodu ze sprzedaży, decydującego o statusie małego podatnika w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• w pierwszym roku podatkowym, trwającym od 10.10.2016 r. do 31.12.2017 r., Spółka miała prawo zastosować obniżoną, 15% stawkę CIT,
• w drugim roku podatkowym, trwającym od 01.01.2018 r. do 31.12.2018 r., Spółka ma prawo zastosować obniżoną, 15% stawkę CIT

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 stycznia 2019 r. wpłynął do organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych osiągnięte w formie dywidendy, powinny być uwzględnianie przy ustalaniu wartości przychodu ze sprzedaży, decydującego o statusie małego podatnika w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• w pierwszym roku podatkowym, trwającym od 10.10.2016 r. do 31.12.2017 r., Spółka miała prawo zastosować obniżoną, 15% stawkę CIT,
• w drugim roku podatkowym, trwającym od 01.01.2018 r. do 31.12.2018 r., Spółka ma prawo zastosować obniżoną, 15% stawkę CIT.
  
  

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 18 lutego 2019 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.9.2019.1.BG wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 8 marca 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. (dalej również: „Wnioskodawca”) jest polskim rezydentem podatkowym i podlega na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości osiąganych dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości, osiągając z tego tytułu przychody. Spółka posiada również 25% udziałów w kapitale zakładowym polskiej Spółki X Sp. z o.o. W związku z posiadanymi udziałami, Wnioskodawca otrzymuje dywidendy od X Sp. z o.o., które są jednak zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, co wynika ze spełnienia warunków, o których mowa w art. 22 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm.; dalej także: „ustawa o CIT”),

Spółka została zawiązana 10 października 2016 r. jednoosobowo przez Panią A, która wniosła wkład pieniężny w kwocie 30 tys. zł na pokrycie objętych przez nią w całości udziałów w kapitale zakładowym nowo utworzonej Spółki (rejestracja Spółki w KRS nastąpiła 20 października 2016 r.). Następnie, 5 grudnia 2016 r. KRS zarejestrował podwyższenie kapitału zakładowego Spółki z kwoty 30 tys. zł do kwoty 228 tys. zł (tj. o kwotę 198 tys. zł) poprzez utworzenie 33 nowych udziałów o wartości nominalnej po 6 tys. zł każdy. Nowe udziały zostały objęte przez dotychczasowego i jedynego wspólnika: Panią A, która wniosła na ich pokrycie wkład niepieniężny w postaci posiadanych przez siebie udziałów spółki pod firmą X Sp. z o.o. po zmianach właścicielskich niezmiennie kontynuuje prowadzenie działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie wchodzi w skład podatkowej grupy kapitałowej.

W uzupełnieniu wniosku z 6 marca 2019 r. wskazano, że osiągnięte przez Spółkę w pierwszym roku podatkowym przychody ze sprzedaży nie przekroczyły limitu 1.200.000 euro po przeliczeniu na złote wg średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP na pierwszy dzień roboczy października 2017 r., w zaokrągleniu do 1.000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych osiągnięte w formie dywidendy, powinny być uwzględnianie przy ustalaniu wartości przychodu ze sprzedaży, decydującego o statusie małego podatnika w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy o CIT? (pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku)
2. Czy w swoim pierwszym roku podatkowym, trwającym od 10.10.2016 r. do 31.12.2017 r., Spółka miała prawo zastosować obniżoną, 15% stawkę CIT?
3. Czy w swoim drugim roku podatkowym, trwającym od 01.01.2018 r. do 31.12.2018 r., Spółka ma prawo zastosować obniżoną, 15% stawkę CIT?
   
   

Ad. 1 (stanowisko sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu)

Zdaniem Wnioskodawcy, przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych w postaci dywidend nie należy uwzględniać przy ustalaniu wartości przychodu ze sprzedaży, decydującego o statusie małego podatnika w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy o CIT.

Jak wynika z art. 4a pkt 10 ustawy o CIT, „mały podatnik” to podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy, ww. sformułowania „wartość przychodu ze sprzedaży” nie należy utożsamiać z pojęciem przychodu podatkowego. Przy obliczaniu limitu dot. statusu małego podatnika należy uwzględnić wszelkie przychody ze sprzedaży, w tym także zwolnione od podatku dochodowego, z wyłączeniem przychodów osiąganych z innego tytułu niż sprzedaż, np. uzyskanych odszkodowań, odsetek od środków finansowych na rachunku bankowym, dotacji, dopłat lub refundacji kosztów. Analogicznie, przychody z tyt. udziału w zyskach osób prawnych w formie otrzymanych dywidend nie stanowią przychodów ze sprzedaży i nie powinny zatem być uwzględniane przy obliczaniu limitu w celu ustalenia statusu małego podatnika, o którym mowa w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT.

Należy zauważyć, że przedstawiona powyżej interpretacja sformułowania „przychodu ze sprzedaży” koreluje z tożsamą regulacją zawartą w art. 2 pkt 25 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w myśl której przez małego podatnika rozumie się podatnika od towarów i usług, u którego wartość sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro. Z kolei sprzedażą jest odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług). Przychodów z tytułu dywidendy nie można zakwalifikować ani do odpłatnej dostawy towarów, ani odpłatnego świadczenia usług, a w konsekwencji - nie stanowią one przychodu ze sprzedaży.

Wyżej powołana argumentacja jest zbieżna z tą zaprezentowaną w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 września 2018 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.287.2018.1.AG.

Ad. 2

W ocenie Wnioskodawcy, w swoim pierwszym roku podatkowym, trwającym od 10.10.2016 r. do 31.12.2017 r. Spółka nie miała prawa zastosować obniżonej, 15% stawki CIT.

Brak możliwości zastosowania przez Spółkę w jej pierwszym roku podatkowym obniżonej, 15% stawki CIT wynika z art. 8 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2016 poz. 1550). Jak stwierdza powołany przepis, podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, których rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2017 r. a zakończy się po dniu 31 grudnia 2016 r., są zobligowani stosować do końca przyjętego przez siebie roku podatkowego przepisy ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2016 r. - a obowiązującą wtedy stawką podatku było 19% CIT - obniżona stawka CIT w wysokości 15% obowiązuje od 1 stycznia 2017 r.

Ad. 3

W ocenie Wnioskodawcy, w swoim drugim roku podatkowym, trwającym od 01.01.2018 r. do 31.12.2018 r. Spółka ma prawo zastosować obniżoną, 15% stawkę CIT.

Zgodnie z art. 19 ust. 1a ustawy o CIT, podatnik, który został utworzony w wyniku którejkolwiek z poniżej opisanych operacji, nie ma prawa stosować 15% stawki podatku CIT w roku podatkowym, w którym rozpoczął działalność, a także w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym:

1. w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółkę, albo
2. w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą lub spółki niebędącej osobą prawną, albo
3. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które wniosły na poczet kapitału podatnika uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1.000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14 ustawy o CIT, albo
4. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej wnoszące, tytułem wkładów niepieniężnych na poczet kapitału podatnika, składniki majątku uzyskane przez te osoby albo jednostki w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli te osoby albo jednostki posiadały udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników.
   
   

Spółka w swoim drugim roku podatkowym, trwającym od 01.01.2018 r. do 31.12.2018 r. ma prawo zastosować obniżoną, 15% stawkę CIT, ponieważ żadne z ww. ustawowych wyłączeń nie dotyczy sytuacji Spółki:

1. nie powstała w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników,
2. nie powstała w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą lub spółki niebędącej osobą prawną,
3. osoba fizyczna, która zawiązała Spółkę nie wniosła na poczet jej kapitału ani uprzednio prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa ani żadnych składników majątku tego przedsiębiorstwa - wniesiony wkład pieniężny, a następnie niepieniężny (udziały w X Sp. z o.o.) stanowiły składniki majątku prywatnego tejże osoby fizycznej, niezwiązane z prowadzoną przez nią indywidualną działalnością gospodarczą; dodatkowo należy zauważyć, iż wyłączenie możliwości stosowania obniżonej stawki podatku CIT dotyczy jedynie sytuacji wniesienia przez założyciela nowego podmiotu wkładu niepieniężnego w momencie zawiązania (utworzenia) podatnika - w sytuacji Spółki natomiast aport został wniesiony przez założycielkę nie na utworzenie kapitału zakładowego, lecz na jego podwyższenie, w terminie późniejszym (prawidłowość takiej argumentacji potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 6 lipca 2018 r., Znak 0111-KDIB1-3.4010.224.2018.1.PC),
4. osoba fizyczna, która zawiązała Spółkę wniosła na poczet jej kapitału wkład niepieniężny - jednak nie były to składniki majątku uzyskane przez tę osobę w wyniku likwidacji innych podatników.
   
   

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, wziąwszy pod uwagę aktualne brzmienie przepisów:

1. do limitu warunkującego status „małego podatnika” nie zalicza się przychodów, które nie powstały w wyniku sprzedaży towarów lub usług, pomimo ich kwalifikacji do przychodów podatkowych - np. otrzymanych odszkodowań, kar umownych, dotacji, dopłat, refundacji kosztów, odsetek od środków finansowych na rachunku bankowym, a także: przychodów z tyt. udziału w zyskach osób prawnych w postaci dywidend,
2. Spółka nie mogła opłacać CIT w wysokości 15% w swoim pierwszym roku podatkowym, trwającym od 10.10.2016 r. do 31.12.2017 r., ponieważ jako podatnik CIT, którego rok podatkowy był inny niż kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2017 r. a zakończył się po dniu 31 grudnia 2016 r., była zobligowania zastosować do końca przyjętego przez siebie roku podatkowego przepisy ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2016 r. - a obowiązującą wtedy stawką podatku było 19% CIT,
3. Spółka w swoim drugim roku podatkowym, trwającym od 01.01.2018 r. do 31.12.2018 r. ma prawo zastosować obniżoną, 15% stawkę CIT - w związku z tym, że powstanie Spółki nie wiązało się z żadną z operacji, o których mowa w art. art. 19 ust. 1a ustawy o CIT, wykluczających możliwość skorzystania z obniżonej stawki w pierwszym i drugim roku prowadzenia działalności.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 z pózn. zm. w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r., dalej: „ustawa o CIT”) przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Przepisy dotyczące 15% stawki podatku dochodowego od osób prawnych zostały wprowadzone ustawą z dnia 5 września 2016 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 1550), która nadała nowe brzmienie art. 19 ust. 1 updop, wprowadzając stawkę podatku dochodowego od osób prawnych w wysokości 15% m.in. dla małych podatników.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 updop w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r., podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22 i art. 24a, wynosi:

1. 19% podstawy opodatkowania;
   
2. 15% podstawy opodatkowania – w przypadku:
   
   1. małych podatników,
   2. podatników rozpoczynających działalność – w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność.
   
   
   

W tym miejscu wskazać należy, że na podstawie art. 2 pkt 24 ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r., poz. 2175) z dniem 1 stycznia 2018 r. w art. 19 ust. 1 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie „Podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a i art. 24b, wynosi:”.

Należy zaznaczyć, że powyższe brzmienie art. 19 ust. 1 ustawy o CIT obowiązywało do 31 grudnia 2018 r.

Tym samym, co do zasady – podatek dochodowy od osób prawnych wynosi 19% podstawy opodatkowania. Jednocześnie w 2017 r. stawkę tę obniżono do 15% podstawy opodatkowania dla niektórych podatników. Z obniżonej stawki korzystać mogą:

• mali podatnicy,
• podatnicy rozpoczynający działalność – w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność.
  
  

Definicja „małego podatnika” została zawarta w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT, ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku – oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Wskazane w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT sformułowanie „wartość przychodu ze sprzedaży” nie zostało zdefiniowane w ustawie o CIT. Wskazać także należy, że nie należy tego pojęcia utożsamiać z pojęciem przychodu podatkowego. W związku z tym należy dokonać literalnej wykładni tego pojęcia. Zatem przy obliczaniu powyższego limitu należy uwzględnić wszelkie przychody ze sprzedaży danego podatnika, w tym także zwolnione od podatku dochodowego, z wyłączeniem przychodów osiąganych z innego tytułu niż sprzedaż, np. uzyskane odszkodowania, odsetki od środków finansowych na rachunku bankowym, dotacje, dopłaty lub refundacje kosztów.

Zauważyć należy, że ww. definicja „małego podatnika” na gruncie ustawy o CIT koreluje z tożsamą definicją, zawartą w art. 2 pkt 25 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), w myśl której, przez małego podatnika rozumie się podatnika podatku od towarów i usług, u którego wartość sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro. Z kolei sprzedażą jest odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług).

Zauważyć jednakże należy, że odwołanie się do definicji „sprzedaży” zawartej w ustawie o podatku od towarów i usług, dla potrzeb ustalenia „wartości przychodów ze sprzedaży” w rozumieniu ustawy o CIT nie zawsze jest uzasadnione. Wskazać bowiem należy na możliwe istotne rozbieżności, które mogą powstać pomiędzy wartością sprzedaży ustaloną na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług, a przychodem ze sprzedaży wg ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Istnieją bowiem sytuacje, w których określona sprzedaż nie podlega podatkowi VAT (np. sprzedaż usług poza terytorium kraju), a podlega podatkowi dochodowemu od osób prawnych i odwrotnie sprzedaż, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Za małego podatnika można uznać odpowiednio w:

• 2017 r. podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) za 2016 r. nie przekroczyła kwoty 5.157.000 zł. W 2016 r. pierwszym dniem roboczym października był 3 października i to według kursu na ten dzień należy przeliczyć kwoty wyrażone w euro. Wg wyliczenia: średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na dzień 3 października 2016 r. (zgodnie z tabelą kursów NBP z 3 października 2016 r. Nr 190/A/NBP/2016) wynosił 4,2976 zł x 1.200.000 = 5.157.120 zł, w zaokrągleniu 5.157.000 zł.
• 2018 r. podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) za 2017 r. nie przekroczyła kwoty 5.176.000 zł.

W 2017 r. pierwszym dniem roboczym października był 2 października i to według kursu na ten dzień należy przeliczyć kwoty wyrażone w euro. Wg wyliczenia: średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na dzień 2 października 2017 r. (zgodnie z tabelą kursów NBP z 2 października 2017 r. Nr 190/A/NBP/2017) wynosił 4,3137 zł x 1.200.000 = 5.176.440 zł, w zaokrągleniu 5.176.000 zł.

Zgodnie z art. 19 ust. 1a updop w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r. do 31 grudnia 2018 r., ustawodawca przewiduje ograniczenie możliwości stosowania stawki 15% dla podatników rozpoczynających działalność, którzy powstali w wyniku szeregu wskazanych w nim operacji restrukturyzacyjnych. W myśl tego przepisu, podatnik, który został utworzony:

1. w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółkę, albo
2. w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą lub spółki niebędącej osobą prawną, albo
3. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które wniosły na poczet kapitału podatnika uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, albo
4. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej wnoszące, tytułem wkładów niepieniężnych na poczet kapitału podatnika, składniki majątku uzyskane przez te osoby albo jednostki w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli te osoby albo jednostki posiadały udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników

-nie stosuje przepisu ust. 1 pkt 2 w roku podatkowym, w którym rozpoczął działalność, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym.

Ponadto, z treści art. 19 ust. 1b updop, wynika, że przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do podatkowych grup kapitałowych.

Należy jednakże zwrócić uwagę na przepis przejściowy zawarty w ustawie z dnia 5 września 2016 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1550), gdzie art. 8 stanowi – podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, których rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2017 r. a zakończy się po dniu 31 grudnia 2016 r., stosują do końca przyjętego przez siebie roku podatkowego przepisy ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu dotychczasowym. Powyższe oznacza m.in. przesunięcie (opóźnienie) rozpoczęcia stosowania stawki obniżonej w wysokości 15% dla małych podatników, których rok podatkowy jest inny kalendarzowy.

Ogólną definicję roku podatkowego zawiera art. 11 Ordynacji podatkowej, który stanowi, że rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, chyba że ustawa podatkowa stanowi inaczej.

Zasady określania roku podatkowego dla celów podatku dochodowego od osób prawnych zostały szczegółowo uregulowane w treści art. 8 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 8 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., rokiem podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 2, 2a, 3 i 6, jest rok kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników i zawiadomi o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego; wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych.

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy o CIT w przypadku podjęcia po raz pierwszy działalności w drugiej połowie roku kalendarzowego i wybrania roku podatkowego pokrywającego się z rokiem kalendarzowym, pierwszy rok podatkowy może trwać od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości, osiągając z tego tytułu przychody. Spółka posiada również 25% udziałów w kapitale zakładowym polskiej Spółki X Sp. z o.o. W związku z posiadanymi udziałami, Wnioskodawca otrzymuje dywidendy od X Sp. z o.o., które są jednak zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Spółka została zawiązana 10 października 2016 r. jednoosobowo przez Panią A, która wniosła wkład pieniężny na pokrycie objętych przez nią w całości udziałów w kapitale zakładowym nowo utworzonej Spółki (rejestracja Spółki w KRS nastąpiła 20 października 2016 r.). Następnie, 5 grudnia 2016 r. KRS zarejestrował podwyższenie kapitału zakładowego Spółki poprzez utworzenie 33 nowych udziałów. Nowe udziały zostały objęte przez dotychczasowego i jedynego wspólnika: Panią A, która wniosła na ich pokrycie wkład niepieniężny w postaci posiadanych przez siebie udziałów Spółki X Sp. z o.o. po zmianach właścicielskich niezmiennie kontynuuje prowadzenie działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie wchodzi w skład podatkowej grupy kapitałowej. Osiągnięte przez Spółkę w pierwszym roku podatkowym przychody ze sprzedaży nie przekroczyły limitu 1.200.000 euro po przeliczeniu na złote wg średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP na pierwszy dzień roboczy października 2017 r., w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Biorąc pod uwagę przywołane powyżej przepisy prawa oraz opis stanu faktycznego należy stwierdzić, że ustalając status małego podatnika, uprawniający do zastosowania 15% stawki podatku dochodowego od osób prawnych, przy obliczaniu powyższego limitu, o którym mowa w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT, należy uwzględnić wszelkie przychody ze sprzedaży, w tym także zwolnione od podatku dochodowego. Przychody z tytułu otrzymanych dywidend nie będą przychodami ze sprzedaży i nie powinny być zatem uwzględniane przy obliczaniu limitu w celu ustalenia statusu małego podatnika.

Skoro Wnioskodawca został utworzony 10 października 2016 r. tj. w drugiej połowie roku kalendarzowego (pierwszy rok podatkowy może trwać od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność) to Spółka w swoim pierwszym roku podatkowym trwającym od 10.10.2016 do 31.12.2017 r. z uwagi na brzmienie przepisu przejściowego (art. 8 zawarty w ustawie z dnia 5 września 2016 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) nie miała prawa zastosować obniżonej 15% stawki podatku CIT.

Z kolei Spółka w swoim drugim roku podatkowym trwającym od 01.01.2018 do 31.12.2018 r. ma prawo zastosować obniżoną 15% stawkę podatku CIT. Ustalając status małego podatnika, uprawniający do zastosowania 15% stawki podatku dochodowego od osób prawnych, Wnioskodawca winien wziąć pod uwagę osiągnięte w 2017 r. przychody ze sprzedaży. Analiza opisanego we wniosku stanu faktycznego prowadzi także do wniosku, że w sprawie nie znajdą zastosowania regulacje art. 19 ust. la i ust. 1b ustawy o CIT przewidujące ograniczenia w stosowaniu 15 % stawki podatku dochodowego od osób prawnych.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Należy również nadmienić, że zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydane interpretacje indywidualne, jeżeli stwierdzi ich nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.