Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.77.2019.1.MC
z 12 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2019 r. (data wpływu 5 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją inwestycji pn. „Budowa terenu rekreacyjno-kulturalnego w X” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w powyższym zakresie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT, podatek). Gmina zrealizowała operację pn. „Budowa terenu rekreacyjno-kulturalnego w X”. Gmina uzyskała pomoc finansową (tzw. grant) na realizację tego przedsięwzięcia w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrożenie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność”, z działania „Wsparcie dla rozwoju lokalnego w ramach inicjatywy LEADER”, objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 na podstawie umowy o powierzenie grantu, zawartej w dniu 1 sierpnia 2018 r.

Głównym celem zrealizowanej operacji jest rozwój w roku 2018 infrastruktury rekreacyjno-kulturalnej w miejscowości X i uatrakcyjnienie obszaru LGD poprzez wbudowanie w przestrzeń publiczną sprzętu sportowo-rekreacyjnego oraz elementów „małej architektury”. Przed rozpoczęciem realizacji zadania, w miejscowości X funkcjonowała wyłącznie świetlica wiejska jako centrum integracji społecznej, a tym samym brak było miejsca do integracji na świeżym powietrzu, jak również miejsca do uprawiania sportu, rekreacji i zabawy dla dzieci oraz młodzieży. Stworzony w ramach zadania teren rekreacyjno-kulturalny znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie świetlicy wiejskiej i służy mieszkańcom miejscowości z każdej grupy wiekowej – od dzieci po seniorów.

Projekt objął realizację następujących działań (zwanych dalej również jako: efekty operacji):

• zakup 39,5 m² kostki brukowej,
• zakup 26,60 m obrzeża betonowego,
• zakup 1 betonowego stołu do gry w tenisa stołowego,
• zakup 1 betonowego stołu do gry w warcaby/szachy,
• zakup 2 betonowych koszy na śmieci,
• zakup 2 ławek.
  
  

Roboty związane z ułożeniem kostki brukowej i montażem zakupionych urządzeń oraz obiektów małej architektury wykonali sami mieszkańcy – był to ich wkład własny w realizowane zadanie.

Efekty operacji nie służą i nie będą służyły Gminie do żadnych czynności odpłatnych – w szczególności Gmina nie będzie pobierała opłat za udostępnienie terenu rekreacyjno-kulturalnego w X lub za udostępnienie jakiejkolwiek jego części, a ponadto teren ten nie będzie służył innym działalnościom odpłatnym, typu dzierżawa jego fragmentu pod stoiska gastronomiczne lub sprzedaż miejsca reklamowego. Tym samym, zrealizowana operacja nie będzie w żaden sposób generowała dochodów cywilnoprawnych po stronie Gminy, które podlegałyby opodatkowaniu VAT. Mając na uwadze powyższe z perspektywy przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, ze zm.; dalej: ustawa o VAT), zrealizowana operacja nie będzie w żaden sposób generowała dochodów, które podlegałyby ewidencji VAT.

W konsekwencji, efekty realizowanej operacji nie będą w ogóle służyły czynnościom opodatkowanym podatkiem od towarów i usług według stawek VAT, ani czynnościom zwolnionym od tego podatku. Wybudowany teren rekreacyjny jest i pozostanie ogólnodostępny dla mieszkańców X oraz mieszkańców Gminy i gości przyjezdnych spoza Gminy.

W związku z realizacją zadania Gmina otrzymała wystawione na siebie 2 faktury dokumentujące nabycie kostki i obrzeży betonowych oraz nabycie stołów do gier, ławek i koszy na śmieci. Na fakturach widnieje podatek VAT naliczony. Gmina uznała podatek VAT naliczony wykazany na obu otrzymanych fakturach za wydatek kwalifikowany, co oznacza, że jej zdaniem nie podlega on odliczeniu ani w całości, ani w części.

Gmina realizuje operację wskazaną w opisie sprawy realizując zadania własne, o których mowa w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz. U. z 2018 r., poz. 994, ze zm.; dalej: ustawa o samorządzie gminnym), wskazane w następujących przepisach:

1. w zakresie ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym,
2. w zakresie kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami w art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy o samorządzie gminnym,
3. w zakresie kultury fizycznej i turystki, w tym terenów sportowych i urządzeń sportowych w art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym,
4. w zakresie wpierania i upowszechniania idei samorządowej, w tym tworzenia warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i wdrażania programów pobudzenia aktywności obywatelskiej w art. 7 ust. 1 pkt 17 ustawy o samorządzie gminnym.
   
   

W statucie Gminy nie zostały sprecyzowane ww. zadania Gminy, niemniej statut określa, że Gmina jest podstawową jednostką lokalnego samorządu terytorialnego, a zatem działa na podstawie ustawy o samorządzie gminnym i w konsekwencji jej zadaniami statutowymi są m.in. zadania wymienione powyżej. Przedmiotowe zadania Gmina realizuje na rzecz lokalnej społeczności nieodpłatnie. Wnioskiem o wydanie interpretacji objęte są wyłącznie wydatki na projekt, udokumentowane fakturami VAT opisanymi powyżej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina ma prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków udokumentowanych fakturami na zadanie pn. „Budowa terenu rekreacyjno-kulturalnego w X”?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina nie ma prawa do odliczenia VAT naliczonego od wydatków udokumentowanych fakturami na zadanie pn. „Budowa terenu rekreacyjno-kulturalnego w X”.

Uzasadnienie.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Mając powyższe na uwadze, jednostki samorządu terytorialnego mogą występować w dwojakim charakterze: (i) podmiotów niebędących podatnikami VAT, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa oraz (ii) podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na postawie umów cywilnoprawnych, nawet jeżeli dotyczą one zadań własnych Gminy określonych w art. 7 ustawy o samorządzie gminnym.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT.

Tym samym, aby przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT powinny zostać spełnione jednocześnie dwa warunki – wydatki są dokonywane przez podmiot działający w roli podatnika VAT na cel prowadzenia przez ten podmiot działalności opodatkowanej VAT, generującej zobowiązanie w podatku VAT należnym. Jak wskazano w opisie sprawy, Gmina zrealizowała zadanie pn. „Budowa terenu rekreacyjno-kulturalnego w X”, którego głównym celem jest rozwój infrastruktury rekreacyjno-kulturalnej w miejscowości X i uatrakcyjnienie obszaru LGD poprzez wbudowanie w przestrzeń publiczną sprzętu sportowo-rekreacyjnego oraz elementów „małej architektury”. Stworzony w ramach projektu teren rekreacyjno-kulturalny służy mieszkańcom miejscowości z każdej grupy wiekowej – od dzieci po seniorów. Realizacja operacji stanowi wykonywanie nieodpłatnie na rzecz lokalnej społeczności zadań własnych Gminy wskazanych w art. 7 ust. 1 pkt 1, 9-10 i 17 ustawy o samorządzie gminnym.

Gmina nie wykorzystuje i nie będzie wykorzystywała efektów operacji do jakichkolwiek czynności opodatkowanych VAT. Przedmiotowe wydatki są związane wyłącznie z nieodpłatną działalnością publicznoprawną Gminy, niepodlegającą VAT. Wobec powyższego, zdaniem Gminy nie przysługuje jej prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków na operację. W szczególności w ramach zrealizowanej operacji wydatki były ponoszone przez Gminę jako wydatki organu władzy publicznej, a nie jako wydatki podatnika VAT, o czym zdaniem Gminy świadczy brak związku tych wydatków z jakąkolwiek działalnością opodatkowaną VAT Gminy.

W konsekwencji, nie zostały spełnione warunki niezbędne do odliczenia podatku VAT, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym Gminie nie będzie w ogóle przysługiwało prawo do pomniejszenia podatku VAT należnego o kwoty podatku VAT naliczonego, wykazane na dwóch fakturach zakupowych dokumentujących nabycie kostki i obrzeży betonowych oraz nabycie stołów do gier, ławek i koszy na śmieci. Mając powyższe na uwadze, Gmina stoi na stanowisku, że nie ma prawa do odliczenia VAT naliczonego od wydatków udokumentowanych fakturami na zadanie pn. „Budowa terenu rekreacyjno-kulturalnego w X”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy, w szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. z zakresu: ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy); kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami (art. 7 ust. 1 pkt 9 cyt. ustawy); kultury fizycznej i turystki, w tym terenów sportowych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy) oraz wspierania i upowszechniania idei samorządowej, w tym tworzenia warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i wdrażania programów pobudzenia aktywności obywatelskiej (art. 7 ust. 1 pkt 17 cyt. ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina zrealizowała operację pn. „Budowa terenu rekreacyjno-kulturalnego w X”. Gmina uzyskała pomoc finansową na realizację tego przedsięwzięcia w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrożenie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność”, z działania „Wsparcie dla rozwoju lokalnego w ramach inicjatywy LEADER”, objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.

Głównym celem zrealizowanej operacji jest rozwój w roku 2018 infrastruktury rekreacyjno-kulturalnej i uatrakcyjnienie obszaru poprzez wbudowanie w przestrzeń publiczną sprzętu sportowo-rekreacyjnego oraz elementów „małej architektury”. Stworzony w ramach zadania teren rekreacyjno-kulturalny znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie świetlicy wiejskiej i służy mieszkańcom miejscowości z każdej grupy wiekowej – od dzieci po seniorów.

Efekty operacji nie służą i nie będą służyły Gminie do żadnych czynności odpłatnych – w szczególności Gmina nie będzie pobierała opłat za udostępnienie terenu rekreacyjno-kulturalnego lub za udostępnienie jakiejkolwiek jego części, a ponadto teren ten nie będzie służył innym działalnościom odpłatnym, typu dzierżawa jego fragmentu pod stoiska gastronomiczne lub sprzedaż miejsca reklamowego. Tym samym, zrealizowana operacja nie będzie w żaden sposób generowała dochodów cywilnoprawnych po stronie Gminy, które podlegałyby opodatkowaniu VAT. Wybudowany teren rekreacyjny jest i pozostanie ogólnodostępny dla mieszkańców Gminy i gości przyjezdnych spoza Gminy. Realizacja operacji stanowi wykonywanie nieodpłatnie na rzecz lokalnej społeczności zadań własnych Gminy wskazanych w art. 7 ust. 1 pkt 1, 9-10 i 17 ustawy o samorządzie gminnym.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków udokumentowanych fakturami w związku z realizacją zadania.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Analizując przedstawione okoliczności wskazać należy, że w świetle powołanych przepisów, głównym celem ponoszonych wydatków w zakresie zrealizowanej operacji pn.: „Budowa terenu rekreacyjno-kulturalnego w X”, jest wykonywanie zadań publicznych (zadań własnych Gminy).

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie występuje. Z całokształtu działań Wnioskodawcy związanych z nabywanymi towarami i usługami wynika, że ich nabycie nie ma związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Jak wynika bowiem z wniosku – zadanie nie będzie generowało przychodów, które byłyby opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Wszyscy użytkownicy nowo budowanego terenu rekreacyjno-kulturalnego będą korzystali z niego nieodpłatnie.

Zatem, w omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie są spełnione, gdyż Wnioskodawca, realizując opisane we wniosku przedsięwzięcie, nie działa w charakterze podatnika VAT, a efekty realizacji tego projektu nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od poniesionych wydatków udokumentowanych fakturami na zadanie pn. „Budowa terenu rekreacyjno-kulturalnego w X”.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Należy nadmienić, że kryterium kwalifikowalności wydatków w ramach rozliczeń dotyczących wykorzystywanych środków pomocowych Unii Europejskiej (w tym kwalifikowalności podatku od towarów i usług), nie jest zagadnieniem regulowanym przez przepisy prawa podatkowego. Określenie zasad kwalifikowalności wydatków, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2018 r., poz. 1307, z późn. zm.), należy do zadań instytucji zarządzającej, która na podstawie art. 25 ust. 1 ww. ustawy, odpowiada za prawidłową realizację programu operacyjnego.

W myśl, zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.