Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.40.2019.1.AP
z 7 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2018 r. (data wpływu 23 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości niezabudowanej w trybie egzekucji komorniczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości niezabudowanej w trybie egzekucji komorniczej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W toku postępowania egzekucyjnego, zgodnie z wnioskiem egzekucyjnym wierzyciela egzekucja została skierowana do nieruchomości dłużnika stanowiącej niezabudowaną działkę gruntu nr 14/2 o powierzchni 3412 m2, położoną w S. (gmina S., powiat s.), dla której w Sądzie Rejonowym w S. Wydział V Ksiąg Wieczystych prowadzona jest księga wieczysta o nr KW …. Przedmiotowa nieruchomość została oszacowana przez biegłego sądowego na kwotę 126.500,00 zł z tym zastrzeżeniem, że określona wartość nieruchomości jest wartością „netto”, tj. wartością nie obejmującą ewentualnego podatku VAT. Sposób użytkowania nieruchomości: działka niezabudowana. Opis użytku według uproszczonego wypisu z rejestru gruntów: zurbanizowane tereny niezabudowane lub w trakcie zabudowy. Teren, na którym znajduje się przedmiot wyceny, nie posiada miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Natomiast z kopii zaświadczenia Urzędu Miejskiego w S. Wydziału Gospodarki Przestrzennej z dnia 21 lutego 2018 r. wynika, iż działka oznaczona nr 14/2 w obrębie … miasta S. wchodzi w zakres terenów bez obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. W „Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta S.” przyjętym przez Radę Miejską w S. uchwałą Nr … z dnia …., zmienionym uchwalą Nr … z dnia …., uchwałą Nr … z dnia … i uchwałą Nr … z dnia …. „działka nr 14/2 w obrębie … usytuowana jest w jednostce planistycznej nr …. i położona na terenach określonych docelowo jako tereny podmiejskich zespołów mieszkaniowych - symbol PM, 16.11, położona jest również w strefie „…” ścisłej ochrony konserwatorskiej układów przestrzennych „…” - zespół tzw. … przy ul. …, w strefie powierzchni cennych przyrodniczo …, w strefie głównego zbiornika wód podziemnych …”. W związku z powyższym zachodzi konieczność ustalenia, czy sporządzając obwieszczenie o licytacji, do wartości oszacowanej nieruchomości należy doliczyć kwotę podatku od towarów i usług a przez to, czy ewentualna sprzedaż tej nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu, czy też będzie zwolniona od opodatkowania - z uwagi na obowiązek komornika sądowego, jako płatnika wynikający z treści przepisu art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług. W tym stanie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej pismem z dnia 12 października 2018 r. (…) wezwał Wnioskodawcę o doprecyzowanie przedstawionego zdarzenia przyszłego, poprzez jednoznaczne wskazanie: Czy dłużnik jest osobą fizyczną, czy osobą prawną, czy też jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej? Czy dłużnik prowadzi (prowadził) działalność gospodarczą? Czy był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny? W jaki sposób były (są) wykorzystywane przedmiotowe grunty od chwili ich nabycia? Czy przedmiotowe grunty (działki) były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej, w tym rolniczej, a jeżeli tak, to w jaki sposób? Czy były np. przedmiotem najmu, dzierżawy itp.? Czy dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku od towarów i usług z tytułu nabycia działki nr 14/2? Czy nabycie nastąpiło na fakturę z wykazanym podatkiem? Czy została wydana dla tych gruntów decyzja o warunkach zabudowy? Czy przedmiotowe grunty były wykorzystywane wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług? Dłużnik jest osobą fizyczną. W odpowiedzi na powyższe pismem z dnia 25 października 2018 r. dłużnik oświadczył, że nie prowadzi działalności i nie jest podatnikiem VAT. Działka nie była wykorzystywana w żaden sposób, nie była najmowana ani dzierżawiona; Dłużnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku od towarów i usług z tytułu nabycia działki nr 14/2. Przejęcie działki nastąpiło w drodze darowizny. Dla niniejszych gruntów brak decyzji o warunkach zabudowy, dłużnik nigdy o wydanie takiej decyzji nie występował. Przedmiotowe grunty nie były wykorzystywane w żaden sposób.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sporządzając obwieszczenie o licytacji, do wartości oszacowanej nieruchomości należy doliczyć kwotę podatku od towarów i usług, a przez to, czy ewentualna sprzedaż tej nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu, czy też będzie zwolniona z opodatkowania - z uwagi na obowiązek komornika sądowego, jako płatnika, wynikający z treści przepisu art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy skoro zgodnie z pozyskanymi w sprawie dokumentami przedmiotowa nieruchomość nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a brak jest wiedzy w przedmiocie wydania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, o której mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, to należałoby przyjąć, iż nieruchomość ta nie wpisuje się w definicję „terenów budowlanych”, o której mowa w art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem, w przypadku sprzedaży licytacyjnej nieruchomości, z uwagi na treść przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, jej dostawa będzie zwolniona od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na podstawie uregulowania zawartego w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2018 r., poz. 1314, 1356, 1499, 1629) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami - w myśl art. 2 pkt 6 powołanej ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze, czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 cytowanej Dyrektywy, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.

Wskazać należy, że w przedmiocie opodatkowania sprzedaży działek służących do działalności rolniczej, przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego gminy pod zabudowę mieszkaniowo-usługową, a nabytych jako grunty rolne, wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10). Udzielając odpowiedzi na postawione w tym temacie pytania prejudycjalne, Trybunał wskazał, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Inaczej jest natomiast, wyjaśnił Trybunał, w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Dla ustalenia zawodowego profilu działalności istotne będą takie okoliczności, jak np.: uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, a także uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Warunkiem uznania osoby fizycznej za podatnika podatku od towarów i usług – w świetle przywołanego orzeczenia TSUE – jest to czy ta osoba podejmuje aktywne działania w celu dokonania sprzedaży gruntu, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców tj. uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, a także uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru.

Podkreślić należy, że powyższe orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjny, np. NSA z dnia 23 stycznia 2014 r. (sygn. akt I FSK 143/13), z dnia 17 grudnia 2013 r. (sygn. akt I FSK 114/13), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 10 października 2013 r. (sygn. akt I SA/Po 379/13), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i osoba ta nie podejmuje aktywnych działań w celu dokonania sprzedaży, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zaznaczyć należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług jednakże zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Z przywołanego wyroku wynika, że „Majątek prywatny” to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z treści wniosku wynika, że komornik zamierza dokonać sprzedaży niezabudowanej działki gruntu w trybie egzekucji komorniczej. Dłużnik jest osobą fizyczną, nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem VAT. Dłużnik nabył przedmiotową nieruchomość w drodze darowizny. Działka ta nie była wykorzystywana przez dłużnika w żaden sposób, nie była wynajmowana, ani dzierżawiona. Dłużnik nigdy nie występował o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Nieruchomość nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego, powołanych regulacji prawnych oraz orzeczenia TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, prowadzi do wniosku, że sprzedaż w trybie egzekucji komorniczej nieruchomości (działki nr 14/2) nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy bowiem stwierdzić, że transakcja ta nie będzie objęta przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż dłużnik nie wystąpi w charakterze podatnika VAT. Sprzedaż powyższej nieruchomości będzie sprzedażą majątku osobistego, do którego unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Zatem Wnioskodawca (Komornik Sądowy) nie będzie zobowiązany do naliczenia i odprowadzenia podatku od towarów i usług od dokonanej dostawy w zakresie sprzedaży licytacyjnej opisanej we wniosku nieruchomości dłużnika.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy uznać należało za nieprawidłowe.

Końcowo zastrzega się, iż w niniejszej interpretacji nie rozstrzygano spełnienia przez dłużnika uwarunkowań prawnych umożliwiających zastosowanie zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ustawy dla transakcji sprzedaży gruntu, gdyż przesądzono w niej, że sprzedaż ta nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku okoliczności, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, ul. …, …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.