2019.03.08 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4015.2.2019.1.MZ
z 8 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 grudnia 2018 r. (data wpływu 7 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia spadku po matce – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 stycznia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia spadku po matce.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – obywatel Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: RP), osoba fizyczna zamieszkała na terenie RP, z rezydencją podatkową na terenie RP (nieograniczony obowiązek podatkowy na terenie RP) jest jednym z dwóch spadkobierców ustawowych po zmarłej matce (po 50%). Matka Wnioskodawcy zmarła 2 listopada 2018 r., do dnia zgonu była obywatelem RP, mieszkała na terenie RP (posiadała nieograniczony obowiązek podatkowy na terenie RP).

Wnioskodawca zamierza spadek po matce przyjąć bez ograniczenia za odpowiedzialność za długi. Na chwilę złożenia przedmiotowego wniosku o interpretację nie zostało przeprowadzone postępowanie spadkowe po ww. zmarłej, tj. nie został złożony wniosek do Sądu o przeprowadzenie postępowania spadkowego po zmarłej, nie został wydany również akt poświadczenia dziedziczenia przez notariusza. Matka Wnioskodawcy była spadkobierczynią z ustawy po zmarłym 11 listopada 2017 r. bracie swojego ojca, który mieszkał w Wielkiej Brytanii i posiadał źródło interesów życiowych w Wielkiej Brytanii, i rezydencję podatkową w Wielkiej Brytanii. Z informacji uzyskanych od wykonawcy spadku po ww. zmarłym bracie ojca matki Wnioskodawcy wynika, iż zgodnie z kontem spadkowym po zmarłym bracie ojca matki Wnioskodawcy z przedmiotowego spadku – po pomniejszeniu o długi spadkowe związane z dziedziczonym majątkiem (w tym podatek od całości spadku, naliczony zgodnie z brytyjskim prawem podatkowym – odmiennie bowiem niż to ma miejsce na gruncie polskich przepisów podatkowych, w Wielkiej Brytanii podatkiem od spadku obciążana jest masa spadkowa, nie zaś spadkobierca) – matce Wnioskodawcy po sprzedaży majątku spadkowego przysługują środki pieniężne, które mają zostać przekazane w dwóch transzach.

Zgodnie z prawem spadkowym w Wielkiej Brytanii dysponentem masy spadkowej staje się w pierwszej kolejności wykonawca spadku, który zarządza majątkiem do momentu faktycznego przekazania go beneficjentom (spadkobiercom). Wraz ze śmiercią spadkodawcy, majątek zmarłego staje się odrębnym bytem prawnym, w odniesieniu do którego przez wykonawcę testamentu realizowane są działania polegające na uregulowaniu zobowiązań związanych z tym majątkiem, w tym zobowiązań publicznoprawnych. W tej roli wykonawca spadku jest obowiązany do administrowania masą spadkową, działając jak gdyby w imieniu masy spadkowej, jak również na koszt tej masy. Do momentu faktycznego otrzymania od wykonawcy spadku przypadającego jej – jako spadkobiercy – udziału w pozostałej po uregulowaniu zobowiązań masie spadkowej, spadkobierca nie nabywa prawa do spadku. Spadkobierca nabywa prawo do przysługującego mu udziału w masie spadkowej z chwilą przekazania mu przez wykonawcę spadku konkretnego majątku i nabycia tytułu prawnego do tegoż majątku. Spadkobierca nie nabywa praw do spadku do momentu otrzymania od wykonawcy spadku całego swojego udziału w masie spadkowej.

Zgodnie z przepisami brytyjskimi nie przeprowadza się dodatkowego postępowania potwierdzającego nabycie spadku przez matkę Wnioskodawcy. Nie będzie również konieczne przeprowadzenie postępowania dotyczącego nabycia spadku w myśl przepisów polskich. Wykonawca spadku w związku z zarządzaniem masą spadkową powinien uiścić wszelkie zobowiązania związane z majątkiem spadkowym (w tym podatek). Oznacza to, że wszelkie zobowiązania, które powinien uregulować wykonawca spadku obciążają masę spadkową (a nie osobiście beneficjentów spadku). Na moment wydania matce Wnioskodawcy całej przynależnej jej części masy spadkowej, nabywa ona majątek wyrażony w wartości netto, tj. po potrąceniu przez wykonawcę wszelkich zobowiązań związanych z majątkiem spadkowym (w tym podatku od spadku należnego w Wielkiej Brytanii).

W analizowanej sprawie – Zarządca spadku po bracie ojca matki Wnioskodawcy w celu wykonania spadku – na konto bankowe matki Wnioskodawcy w Polsce przekazał środki pieniężne. Dokonał dwóch przelewów bankowych. Pierwszy z nich w dniu 10 sierpnia 2018 r. (tj. przed śmiercią matki Wnioskodawcy) oraz drugi w dniu 12 listopada 2018 r. (tj. po śmierci matki Wnioskodawcy). Tym samym, w chwili śmierci matki Wnioskodawcy w dniu 2 listopada 2018 r. nie zostały zakończone wszystkie czynności wymagane przepisami prawa brytyjskiego skutkujące uznaniem jej za spadkobiercę, ponieważ matka Wnioskodawcy w chwili śmierci nie otrzymała od wykonawcy spadku całego przypadającego jej udziału w masie spadkowej.

Matka Wnioskodawcy do dnia zgonu nie złożyła do właściwego organu podatkowego wniosku o wszczęcie postępowania podatkowego z tytułu podatku od spadków i darowizn (nie złożyła formularza podatkowego SD-3). Brat ojca matki Wnioskodawcy zalicza się do II grupy podatkowej w rozumieniu polskiej ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Wnioskodawca zamierza przeprowadzić postępowanie spadkowe po zmarłej matce udając się w tym celu do notariusza w celu otrzymania aktu poświadczenia dziedziczenia ustawowego, a następnie w terminie 6 miesięcy od dnia zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia zgłosić nabycie spadku po swojej matce właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego na odpowiednim formularzu podatkowym SD-Z2 w celu skorzystania ze zwolnienia z podatku od spadków i darowizn, o którym mowa w art. 4a ust. 1 pkt 1 w związku z art. 4a ust. 1a ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jako spadkobierca po przeprowadzeniu postępowania spadkowego po swojej matce (po wydaniu aktu poświadczenia dziedziczenia ustawowego przez notariusza) zgłaszając właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego na odpowiednim formularzu podatkowym SD-Z2 nabycie spadku po matce w terminie 6 miesięcy od dnia zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia ustawowego – powinien również zgłosić właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego nabycie otrzymanych w drodze spadku przez jego matkę środków pieniężnych i czy z tytułu otrzymania przez matkę Wnioskodawcy środków pieniężnych w drodze spadku po zmarłym bracie jej ojca – po stronie Wnioskodawcy powstanie obowiązek podatkowy z tytułu podatku od spadków i darowizn?

Zdaniem Wnioskodawcy, po przeprowadzeniu postępowania spadkowego po swojej matce (po wydaniu aktu poświadczenia dziedziczenia ustawowego przez notariusza) zgłaszając właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego na odpowiednim formularzu podatkowym SD-Z2 nabycie spadku po matce w terminie 6 miesięcy od dnia zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia ustawowego – nie będzie zobowiązany zgłosić właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego nabycia otrzymanych w drodze spadku przez jego matkę środków pieniężnych i z tego tytułu w stosunku do Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek podatkowy z tytułu podatku od spadków i darowizn.

Środki otrzymane przez jego matkę z tytułu nabycia spadku z Wielkiej Brytanii po bracie ojca matki Wnioskodawca w części mu przypadającej w dziedziczeniu ustawowym po swojej matce powinien wykazać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w składanym z tytułu nabycia spadku po swojej matce formularzu SD-Z2 w terminie 6 miesięcy od dnia zarejestrowania aktu dziedziczenia ustawowego po swojej matce, a nabyty spadek skorzysta ze zwolnienia z podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tytułem dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu, polecenia testamentowego. Stosownie do art. 2 ww. ustawy nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Powyższe oznacza, że opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega m.in. nabycie tytułem dziedziczenia, a więc nabycie ogółu praw i obowiązków wchodzących w skład masy spadkowej, należących do spadkodawcy. W sytuacji nabycia w spadku przedmiotów lub praw majątkowych znajdujących się lub wykonywanych za granicą, czynnikiem decydującym o podleganiu ustawie o podatku od spadków i darowizn jest posiadanie przez spadkobiercę obywatelstwa polskiego lub stałego miejsca pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w chwili otwarcia spadku. Zatem spadkobierca, który w chwili otwarcia spadku jest obywatelem polskim lub ma miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn od nabytej własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz od nabytej własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą.

W świetle art. 5 ustawy, obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. Natomiast stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 1 omawianej ustawy, przy nabyciu w drodze dziedziczenia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przyjęcia spadku. Przy czym, jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku, gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej na fakt nabycia (art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn).

W analizowanej sprawie, do momentu faktycznego otrzymania od wykonawcy spadku całego przypadającego matce Wnioskodawcy jako spadkobiercy udziału w pozostałej po uregulowaniu zobowiązań masie spadkowej, matka Wnioskodawcy jako spadkobierca nie nabywa prawa do spadku. Tym samym matka Wnioskodawcy powinna nabyć prawo do przysługującego jej udziału w masie spadkowej z chwilą przekazania jej przez wykonawcę spadku wszystkich należnych z tytułu spadku środków pieniężnych na jej rachunek bankowy.

Stosownie do przepisów art. 2 ust. 1 Konwencji z dnia 20 lipca 2006 r. między Rzeczpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz.U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840), Konwencja dotyczy podatków od dochodu i od zysków majątkowych, bez względu na sposób ich poboru, pobieranych na rzecz Umawiającego się Państwa, jego jednostek terytorialnych lub organów lokalnych. Na podstawie ust. 2 Konwencji, za podatki od dochodu i od zysków majątkowych uważa się wszystkie podatki, które pobiera się od całego dochodu albo od części dochodu, włączając podatki od zysków z przeniesienia własności majątku ruchomego lub nieruchomego.

Zgodnie z ust. 3, do obecnie istniejących podatków, których dotyczy Konwencja, należą w szczególności:

a) w Zjednoczonym Królestwie:

(i) podatek dochodowy (the income tax),

(ii) podatek od spółek (the Corporation tax), oraz

(iii) podatek od zysków majątkowych (the capital gains tax),

b) w Polsce:

(i) podatek dochodowy od osób fizycznych, oraz

(ii) podatek dochodowy os osób prawnych.

Art. 2 ust. 4 Konwencji stanowi, że dotyczy ona również wszystkich podatków takiego samego lub podobnego rodzaju, które po podpisaniu niniejszej Konwencji będą pobierane przez którekolwiek Umawiające się Państwo obok istniejących podatków lub w ich miejsce. Właściwe organy Umawiających się Państw poinformują się wzajemnie o zasadniczych zmianach, jakie zaszły w ich ustawodawstwach podatkowych. Zgodnie z powyższym Konwencja ta dotyczy wyłącznie podatków od dochodu i zysków majątkowych, co oznacza, że w Polsce ma ona zastosowanie jedynie do podatków dochodowych, tj. podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku dochodowego od osób prawnych. W powołanej Konwencji nie został natomiast wymieniony podatek od spadków i darowizn, który jest wprawdzie podatkiem majątkowym, jednakże opodatkowaniu podlega nabycie majątku (jego powiększenie) w drodze spadku lub darowizny. Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż przepisy Konwencji zawartej między Rzeczpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania nie dotyczą podatku od spadków i darowizn, zatem zapłacenie w Wielkiej Brytanii określonej kwoty podatku od spadku zgodnie z prawem tam obowiązującym, nie zwalnia od uiszczenia należnego podatku według prawa polskiego.

Jak wskazano powyżej, zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. W przypadku nabycia w drodze dziedziczenia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przyjęcia spadku.

Stosownie do art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Ponieważ w prawie brytyjskim – nie istnieje instytucja „przyjęcia spadku”, za moment przyjęcia spadku należy uznać moment otrzymania całości przypadającego spadku. Wnioskodawca wskazał, iż w przypadku spadku nabytego przez jego matkę przekazanie przez wykonawcę spadku określonego składnika masy spadkowej, pomniejszonej o wartość zobowiązań, na rzecz jego matki następuje w wykonaniu czynności faktycznej, tj. przekazu/przelewu bankowego na rachunek matki Wnioskodawcy (ponieważ składnikiem masy spadkowej są środki pieniężne).

W analizowanej sprawie środki pieniężne zostały przekazane w dwóch transzach w dniu 10 sierpnia 2018 r. oraz w dniu 12 listopada 2018 r.

W niniejszej sprawie zatem obowiązek podatkowy po stronie matki Wnioskodawcy powinien powstać z chwilą otrzymania przez jego matkę całości masy spadkowej wraz z tytułem prawnym do spadku, tj. z dniem 12 listopada 2018 r. Matka Wnioskodawcy zmarła dnia 2 listopada 2018 r. W związku z powyższym, na dzień śmierci nie otrzymała a tym samym nie przyjęła całości przypadającego jej spadku.

Zgodnie z art. 5 ustawy Ordynacja podatkowa zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego. Przepisy ww. ustawy regulują sposób powstawania zobowiązań podatkowych i określają moment powstania takiego zobowiązania.

Zgodnie z art. 21 § 1 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem:

zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania;
doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania.

Jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, wysokość zobowiązania podatkowego, o którym mowa w § 1 pkt 2, ustala się zgodnie z danymi zawartymi w deklaracji, chyba że przepisy szczególne przewidują inny sposób ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego albo w toku postępowania podatkowego stwierdzono, że dane zawarte w deklaracji, mogące mieć wpływ na wysokość zobowiązania podatkowego, są niezgodne ze stanem faktycznym – art. 21 § 5 ww. ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że matka Wnioskodawcy nie dożyła nabycia spadku w myśl przepisów brytyjskich. Nie dożyła ona stwierdzenia nabycia spadku po bracie swojego ojca również w myśl przepisów polskich (w tym zakresie nie zostało wydane postanowienie o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia).

Zgodnie z art. 98 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa do odpowiedzialności spadkobierców za zobowiązania podatkowe spadkodawcy stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego o przyjęciu i odrzuceniu spadku oraz o odpowiedzialności za długi spadkowe. Art. 100 § 1 Ordynacji stanowi, że organ podatkowy orzeka w jednej decyzji o zakresie odpowiedzialności lub uprawnień poszczególnych spadkobierców na podstawie decyzji ostatecznych wydanych wobec spadkodawcy oraz jego zobowiązań wynikających z prawidłowych deklaracji. Z powyżej przywołanych przepisów wynika, że spadkobierca przejmuje zobowiązania podatkowe spadkodawcy. Tym samym aby taka sytuacja mogła mieć miejsce musi zostać ustalone zobowiązanie podatkowe dla spadkodawcy. Decyzja, o której mowa w art. 100 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, o odpowiedzialności spadkobierców, przenosi w sensie prawnym już istniejące zobowiązanie podatkowe spadkodawcy, w obowiązek zapłaty, w którego wstąpił spadkobierca. Decyzja ta tylko potwierdza zobowiązanie po stronie spadkobiercy. Mając na uwadze powyższe przepisy oraz fakt, że dla matki Wnioskodawcy nie zostało ustalone decyzją organu podatkowego zobowiązanie podatkowe w podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia spadku po bracie swojego ojca, to tym samym w omawianej sytuacji nie można rozważać odpowiedzialności podatkowej Wnioskodawcy za zobowiązania podatkowe jego matki.

Zgodnie bowiem z powołanym art. 21 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania. Odpowiedzialność Wnioskodawcy jako spadkobiercy po matce może jedynie dotyczyć zobowiązań podatkowych jego matki a takowe, jak wynika z treści wniosku powstać nie mogły.

Tym samym na Wnioskodawcy jako spadkobiercy po matce nie ciąży obowiązek zapłaty podatku, jaki miałby obowiązek uiścić spadkodawca (matka Wnioskodawcy) w związku z nabyciem spadku po zmarłym bracie jej ojca.

Podsumowując, wskazać należy, iż Wnioskodawca po przeprowadzeniu postępowania spadkowego po swojej matce (po wydaniu aktu poświadczenia dziedziczenia ustawowego przez notariusza) zgłaszając właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego na odpowiednim formularzu podatkowym SD-Z2 nabycie spadku po matce w terminie 6 miesięcy od dnia zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia ustawowego – nie będzie zobowiązany zgłosić właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego nabycia otrzymanych w drodze spadku przez jego matkę środków pieniężnych i z tego tytułu w stosunku do Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek podatkowy z tytułu podatku od spadków i darowizn.

Środki otrzymane przez jego matkę z tytułu nabycia spadku po bracie ojca matki Wnioskodawca w części mu przypadającej w dziedziczeniu ustawowym po swojej matce powinien wykazać właściwemu naczelnikowi urzędowi skarbowego w składanym z tytułu nabycia spadku po swojej matce formularzu SD-Z2 w terminie 6 miesięcy od dnia zarejestrowania aktu dziedziczenia ustawowego po swojej matce, a nabyty spadek skorzysta ze zwolnienia z podatku od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 644 ze zm.) – podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego.

Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „spadek” należy odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1025 ze zm.).

Na podstawie art. 922 Kodeksu cywilnego – spadek stanowią prawa i obowiązki zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego – spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy. Natomiast, zgodnie z art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego – sąd na wniosek osoby mającej w tym interes stwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę. Notariusz na zasadach określonych w przepisach odrębnych sporządza akt poświadczenia dziedziczenia.

Stosownie do art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn – obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stanowi, że – obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze dziedziczenia – z chwilą przyjęcia spadku.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn – jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym na fakt nabycia.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy – podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego.

Zasadą jest, że wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw (art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn).

W myśl art. 8 ust. 3 ww. ustawy – wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia powstania obowiązku podatkowego

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn – opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 9.637 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

Art. 14 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że – wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca. Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe (art. 14 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 14 ust. 3 ww. ustawy – do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
do grupy III – innych nabywców.

Stosownie do art. 17a ust. 1 cyt. ustawy – podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Natomiast w myśl art. 17a ust. 3 ww. ustawy – w przypadku nabycia rzeczy lub praw majątkowych niewykazanych w zeznaniu podatkowym, podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania podatkowego organowi, któremu złożono zeznanie podatkowe, w terminie 14 dni od dnia, w którym dowiedział się o ich nabyciu.

Stosownie do treści art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn – zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia – w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz
w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 – udokumentują ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym.

Na podstawie art. 4a ust. 1a ww. ustawy – jeżeli dokumentem potwierdzającym nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych jest akt poświadczenia dziedziczenia lub europejskie poświadczenie spadkowe, termin 6 miesięcy, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, do zgłoszenia tego nabycia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego liczy się od dnia zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia lub wydania europejskiego poświadczenia spadkowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4.

Wskazane powyżej zwolnienie stosuje się, jeżeli w chwili nabycia nabywca posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub terytorium takiego państwa (art. 4 ust. 4 ww. ustawy).

Zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych dokonać należy na formularzu SD-Z2 zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 20 listopada 2015 r. w sprawie wzoru zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych (Dz.U. z 2015 r. poz. 2060).

W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1-2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej (art. 4a ust. 3 ww. ustawy).

Przy czym, w myśl art. 4a ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn – obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy:

wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 lub
nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego albo w tej formie zostało złożone oświadczenie woli jednej ze stron.

Jak wynika zatem z wyżej powołanych przepisów prawa nabycie w drodze dziedziczenia rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej powyżej kwoty 9.637 zł, dokonane przez osoby wymienione w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, jest zwolnione z podatku od spadku, jeżeli zostaną spełnione warunki wymienione w art. 4a ust. 1 pkt 1 i art. art. 4a ust. 1a ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Jak stanowi art. 5 ustawy Ordynacja podatkowa – zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 21 § 1 Ordynacji podatkowej – zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem:

zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania;
doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania.

Art. 21 § 2 ww. ustawy stanowi, że – jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, a zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób określony w § 1 pkt 1, podatek wykazany w deklaracji jest podatkiem do zapłaty, z zastrzeżeniem § 3.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że matka Wnioskodawcy (posiadająca nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej) zmarła 2 listopada 2018 r. Matka Wnioskodawcy była ustawową spadkobierczynią po stryju (bracie jej ojca), zmarłym 11 listopada 2017 r., który mieszkał w Wielkiej Brytanii i tam posiadał źródło interesów życiowych oraz rezydencję podatkową. Zgodnie z prawem spadkowym w Wielkiej Brytanii dysponentem masy spadkowej staje się w pierwszej kolejności wykonawca spadku, który zarządza majątkiem do momentu faktycznego przekazania go beneficjentom (spadkobiercom). Wraz ze śmiercią spadkodawcy, majątek zmarłego staje się odrębnym bytem prawnym, w odniesieniu do którego przez wykonawcę testamentu realizowane są działania polegające na uregulowaniu zobowiązań związanych z tym majątkiem, w tym zobowiązań publicznoprawnych. W tej roli wykonawca spadku jest obowiązany do administrowania masą spadkową, działając jak gdyby w imieniu masy spadkowej, jak również na koszt tej masy. Do momentu faktycznego otrzymania od wykonawcy spadku przypadającego spadkobiercy udziału w pozostałej po uregulowaniu zobowiązań masie spadkowej, spadkobierca nie nabywa prawa do spadku. Spadkobierca nabywa prawo do przysługującego mu udziału w masie spadkowej z chwilą przekazania mu przez wykonawcę spadku konkretnego majątku i nabycia tytułu prawnego do tegoż majątku. Spadkobierca nie nabywa praw do spadku do momentu otrzymania od wykonawcy spadku całego swojego udziału w masie spadkowej. Zgodnie z przepisami brytyjskimi nie przeprowadzono dodatkowego postępowania potwierdzającego nabycie spadku przez matkę Wnioskodawcy. Nie będzie również konieczne przeprowadzenie postępowania dotyczącego nabycia spadku w myśl przepisów polskich. Wykonawca spadku w związku z zarządzaniem masą spadkową powinien uiścić wszelkie zobowiązania związane z majątkiem spadkowym (w tym podatek). Oznacza to, że wszelkie zobowiązania, które powinien uregulować wykonawca spadku obciążają masę spadkową (a nie osobiście beneficjentów spadku). Na moment wydania matce Wnioskodawcy całej przynależnej jej części masy spadkowej, nabyła ona majątek wyrażony w wartości netto, tj. po potrąceniu przez wykonawcę wszelkich zobowiązań związanych z majątkiem spadkowym (w tym podatku od spadku należnego w Wielkiej Brytanii). Zarządca spadku po bracie ojca matki Wnioskodawcy w celu wykonania spadku – na konto bankowe matki Wnioskodawcy w Polsce przekazał środki pieniężne. Dokonał dwóch przelewów bankowych. Pierwszy z nich w dniu 10 sierpnia 2018 r. (tj. przed śmiercią matki Wnioskodawcy) oraz drugi w dniu 12 listopada 2018 r. (tj. po śmierci matki Wnioskodawcy). Tym samym, w chwili śmierci matki Wnioskodawcy w dniu 2 listopada 2018 r. nie zostały zakończone wszystkie czynności wymagane przepisami prawa brytyjskiego skutkujące uznaniem jej za spadkobiercę, ponieważ matka Wnioskodawcy w chwili śmierci nie otrzymała od wykonawcy spadku całego przypadającego jej udziału w masie spadkowej. Matka Wnioskodawcy nie złożyła do właściwego organu podatkowego wniosku o wszczęcie postępowania podatkowego z tytułu podatku od spadków i darowizn (nie złożyła formularza podatkowego SD-3). Brat ojca matki Wnioskodawcy zalicza się do II grupy podatkowej w rozumieniu polskiej ustawy o podatku od spadków i darowizn. Wnioskodawca jest jednym z dwóch spadkobierców ustawowych po matce (po 50%) i zamierza spadek po matce przyjąć bez ograniczenia za odpowiedzialność za długi. Na chwilę złożenia przedmiotowego wniosku o interpretację nie zostało przeprowadzone postępowanie spadkowe po ww. zmarłej, tj. nie został złożony wniosek do Sądu o przeprowadzenie postępowania spadkowego po zmarłej, nie został wydany również akt poświadczenia dziedziczenia przez notariusza. Wnioskodawca zamierza przeprowadzić postępowanie spadkowe po matce udając się w tym celu do notariusza w celu otrzymania aktu poświadczenia dziedziczenia ustawowego, a następnie w terminie 6 miesięcy od dnia zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia zgłosić nabycie spadku po matce właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego na formularzu podatkowym SD-Z2 w celu skorzystania ze zwolnienia z podatku od spadków i darowizn, o którym mowa w art. 4a ust. 1 pkt 1 w związku z art. 4a ust. 1a ustawy o podatku od spadków i darowizn. Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do przesądzenia czy jako spadkobierca po przeprowadzeniu postępowania spadkowego po swojej matce (po wydaniu aktu poświadczenia dziedziczenia ustawowego przez notariusza) zgłaszając właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego na odpowiednim formularzu podatkowym SD-Z2 nabycie spadku po matce w terminie 6 miesięcy od dnia zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia ustawowego – powinien również zgłosić właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego nabycie otrzymanych w drodze spadku przez jego matkę środków pieniężnych i czy z tytułu otrzymania przez matkę Wnioskodawcy środków pieniężnych w drodze spadku po zmarłym bracie jej ojca – po stronie Wnioskodawcy powstanie obowiązek podatkowy z tytułu podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 98 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – do odpowiedzialności spadkobierców za zobowiązania podatkowe spadkodawcy stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego o przyjęciu i odrzuceniu spadku oraz o odpowiedzialności za długi spadkowe.

Stosownie do art. 98 § 2 pkt 1 ww. ustawy – przepis § 1 stosuje się również do odpowiedzialności spadkobierców za zaległości podatkowe, w tym również za zaległości, o których mowa w art. 52 oraz art. 52a.

Art. 100 § 1 Ordynacji podatkowej stanowi, że – organ podatkowy orzeka w jednej decyzji o zakresie odpowiedzialności lub uprawnień poszczególnych spadkobierców na podstawie decyzji ostatecznych wydanych wobec spadkodawcy oraz jego zobowiązań wynikających z prawidłowych deklaracji.

Stosownie do art. 102 § 2 Ordynacji podatkowej – w miejsce strony zmarłej w toku postępowania w sprawach dotyczących praw i obowiązków wymienionych w art. 97 wstępują jej spadkobiercy.

Z powyżej przytoczonych przepisów wynika, że spadkobierca przejmuje zobowiązania podatkowe spadkodawcy. Jednak aby taka sytuacja mogła mieć miejsce w zakresie podatku od spadków i darowizn musi zostać ustalone zobowiązanie podatkowe dla spadkodawcy.

Decyzja, o której mowa w art. 100 § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, o odpowiedzialności spadkobierców, przenosi w sensie prawnym już istniejące zobowiązanie podatkowe spadkodawcy, w obowiązek zapłaty, w który wstąpił spadkobierca. Decyzja ta tylko potwierdza zobowiązanie po stronie spadkobiercy. Wydanie tej decyzji jest jednak możliwe jedynie wówczas, gdy zobowiązanie podatkowe w podatku od spadków i darowizn zostało ukształtowane decyzją z art. 21 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, wydaną za życia spadkodawcy.

Odpowiedzialność podatkowa spadkobiercy, czyli obowiązek uiszczenia należnego podatku w podatku od spadków i darowizn, dotyczy jedynie takiego zobowiązania spadkodawcy w tymże podatku, które zostało ustalone stosowną decyzją.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że dla matki Wnioskodawcy nie zostało ustalone stosowną decyzją naczelnika urzędu skarbowego zobowiązanie podatkowe w podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia przez nią spadku po stryju (bracie jej ojca). Matka Wnioskodawcy nie złożyła nawet formularza podatkowego SD-3. Aktualnie nie jest więc możliwe wydanie także decyzji ustalającej. Nie doszło zatem do powstania zobowiązania podatkowego.

Zgodnie bowiem z powołanym art. 21 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej – zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania.

Odpowiedzialność Wnioskodawcy jako spadkobiercy po matce może jedynie dotyczyć zobowiązań podatkowych jego matki, a takie w związku z niewydaniem decyzji przez organ podatkowy w podatku od spadków i darowizn nie zostały ustalone. Tym samym na Wnioskodawcy, jako spadkobiercy po matce nie ciąży odpowiedzialność podatkowa, tj. obowiązek zapłaty podatku, jaki miałby uiścić spadkodawca (matka Wnioskodawcy) w związku z nabyciem spadku po stryju (bracie swojego ojca). Takiej odpowiedzialności nie można bowiem określić. A zatem, po przeprowadzeniu postępowania spadkowego po swojej matce (po wydaniu aktu poświadczenia dziedziczenia ustawowego przez notariusza), zgłaszając właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego na formularzu SD-Z2 nabycie spadku po matce (w części przypadającej Wnioskodawcy w dziedziczeniu ustawowym) w terminie 6 miesięcy od dnia zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia ustawowego – Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokonania odrębnego zgłoszenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego nabycia ww. środków pieniężnych przez matkę Wnioskodawcy w drodze spadku po jej stryju (bracie jej ojca) i z tego tytułu nie powstanie po stronie Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn.

Zgodzić się należy również ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że środki otrzymane przez jego matkę z tytułu nabycia spadku po bracie ojca matki Wnioskodawca w części mu przypadającej w dziedziczeniu ustawowym po swojej matce powinien wykazać właściwemu naczelnikowi urzędowi skarbowego w składanym z tytułu nabycia spadku po swojej matce formularzu SD-Z2 w terminie 6 miesięcy od dnia zarejestrowania aktu dziedziczenia ustawowego po swojej matce, a nabyty spadek skorzysta ze zwolnienia z podatku od spadków i darowizn. W sytuacji, gdy w istocie zostaną spełnione wszystkie przesłanki określone w powyższych przepisach, nabycie przez Wnioskodawcę spadku po matce skorzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Mając powyższe na względzie należy również stwierdzić, że podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy lub praw majątkowych z tytułów wymienionych enumeratywnie w art. 1 tej ustawy, w tym z tytułu dziedziczenia (spadku). W przedmiotowej sprawie tylko środki pieniężne, które 10 sierpnia 2018 r. zostały przekazane przelewem bankowym matce Wnioskodawcy, zostały nabyte przez Wnioskodawcę tytułem spadku w części mu przypadającej w dziedziczeniu ustawowym (jeżeli środki te weszły do masy spadkowej). Natomiast środki pieniężne, które zostały przez wykonawcę spadku przekazane przelewem bankowym 12 listopada 2018 r., nie zostały nabyte przez Wnioskodawcę tytułem spadku, ponieważ w dacie nabycia spadku (dacie śmierci matki Wnioskodawcy) nie były przedmiotem masy spadkowej. W tej części Wnioskodawca nabył jedynie roszczenie do tej części środków pieniężnych (w części mu przypadającej w dziedziczeniu ustawowym po swojej matce), które nie zostały wypłacone jego matce za życia z tytułu nabycia przez nią spadku po bracie jej ojca (jej stryju). Niezaspokojone roszczenie pieniężne w postaci prawa do otrzymania środków pieniężnych w części przypadającej Wnioskodawcy w dziedziczeniu ustawowym jest prawem majątkowym, które nabyte tytułem dziedziczenia (spadku) wchodzi do masy spadkowej i podlega przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn. Obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn w związku z nabyciem w drodze spadku roszczenia o wypłatę środków pieniężnych powstanie z chwilą zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia. Wnioskodawca będzie zobowiązany do wykazania w składanym na formularzu SD-Z2 zgłoszeniu o nabyciu rzeczy i praw majątkowych w drodze spadku, powyższego roszczenia jako prawa majątkowego.

Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin