2019.03.06 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP3-2.4011.647.2018.2.AK1

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.647.2018.2.AK1
z 6 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2018 r. (data wpływu 27 grudnia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 stycznia 2019 r. (data wpływu 31 stycznia 2019 r.) na wezwanie z dnia 17 stycznia 2019 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.647.2018.1.AK1 o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika oraz obowiązków informacyjnych związanych z uczestnictwem pracowników Wnioskodawcy w motywacyjnym programie akcyjnym organizowanym przez spółkę z siedzibą w Izraelu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób w zakresie obowiązków płatnika oraz obowiązków informacyjnych związanych z uczestnictwem pracowników Wnioskodawcy w motywacyjnym programie akcyjnym organizowanym przez spółkę z siedzibą w Izraelu.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktycznego oraz zdarzenia przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca” lub „polska Spółka”) należy do międzynarodowej Grupy Y., której główna siedziba zlokalizowana jest w Izraelu (dalej: „Grupa”). W ramach Grupy, w celu wzmocnienia lojalności kluczowych pracowników poszczególnych spółek należących do Grupy oraz zwiększenia ich zaangażowania w rozwój oraz podwyższanie wartości Grupy, w 2015 roku walne zgromadzenie akcjonariuszy Y. Ltd. (dalej: Spółka izraelska) przyjęło na podstawie stosownej uchwały motywacyjny program akcyjny (dalej: „Program”). Y Ltd. jest spółką dominującą w stosunku do polskiej Spółki, w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 37 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 395, dalej: Ustawa o Rachunkowości).

Beneficjentami Programu są pracownicy poszczególnych spółek z Grupy, w tym również będący pracownikami Wnioskodawcy (dalej: Pracownicy lub Uczestnicy). Program został utworzony na podstawie uchwały Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy Spółki izraelskiej.

W ramach Programu mogą zostać przyznane Opcje na akcje lub Zastrzeżone certyfikaty akcji Restricted Share Units (RSU) (dalej łącznie jako: Instrumenty):

Opcje na akcje
Opcje na akcje są wydawane nieodpłatnie Pracownikom wybranym przez wskazany Komitet. Opcje na akcje oparte są na papierach wartościowych (akcjach) i wskaźniku finansowym - ilość akcji bazowych (1 opcja - 1 akcja bazowa). Przyznane Uczestnikom opcje na akcje nie są przedmiotem obrotu, a w związku z tym ich wartość jest niemierzalna (trudno mierzalna).
Opcje stanowią instrument finansowy, który może zostać zrealizowany poprzez:
1. dokonanie dostawy akcji Spółki izraelskiej po z góry ustalonej cenie (tzw. cena wykonania). Cena wykonania jest ustalona w umowie, którą Pracownik zawiera ze Spółką izraelską w momencie przystąpienia do Programu. Realizacja opcji polega na zakupie akcji Spółki izraelskiej po ustalonej wcześniej cenie wykonania.
2. rozliczenie gotówkowe, tzn. w wyniku rozliczenia instrumentu Uczestnikowi wypłacana jest kwota pieniężna oparta o wartość rynkową akcji w dniu realizacji. Transakcja ta wiąże się z koniecznością zapłacenia ceny wykonania nie wyższej niż cena rynkowa akcji w dniu realizacji praw wynikających z instrumentu.
Zastrzeżone certyfikaty akcji Restricted Share Units (RSU)
RSU są wydawane nieodpłatnie Pracownikom. RSU oparte są na papierach wartościowych (akcjach) i wskaźniku finansowym - ilość akcji bazowych (1 RSU - 1 akcja bazowa). Przyznane Uczestnikom RSU nie są przedmiotem obrotu, a w związku z tym ich wartość jest niemierzalna (trudno mierzalna).

RSU jest instrumentem finansowym, który może zostać zrealizowany poprzez:

nieodpłatne otrzymanie akcji Spółki izraelskiej w przyszłości. Realizacja polega zatem na nieodpłatnym otrzymaniu akcji.
rozliczenie gotówkowe, tzn. w wyniku rozliczenia instrumentu Uczestnikowi wypłacana jest kwota pieniężna oparta o wartość rynkową akcji w dniu realizacji.

Instrumenty określone w punktach 1 lit. a) oraz 2 lit. a) zwane będą w dalszej części łącznie jako Instrumenty rozliczane w formie akcyjnej, natomiast Instrumenty określone w punktach 1 lit. b) oraz 2 lit. b) - jako Instrumenty rozliczane w formie gotówkowej. Opcje na akcje oraz RSU stanowią pochodne instrumenty finansowe w rozumieniu art. 24 ust. 11b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 3 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1768 z późn. zm, dalej: UOIF).

Pracownicy mogą zrealizować przyznane Instrumenty w określonym w umowie czasie. Przyznanych Instrumentów co do zasady nie mogą zbywać, przenosić ani sprzedawać.

Spółka izraelska nie jest pracodawcą Uczestników uprawnionych do otrzymania powyższych Instrumentów. Udział Pracowników w Programie w żaden sposób nie wynika z przepisów o wynagradzaniu lub umów o pracę z polską Spółką. Uczestnictwo w Programie ani żadne działania Spółki w tym zakresie nie gwarantują Pracownikom kontynuacji zatrudnienia w Spółce. Pracownicy nie mają roszczeń do Spółki z tytułu uczestnictwa w Programie.

Ponadto, ostateczna decyzja o ilości i rodzaju przyznanych Instrumentów jest podejmowana przez Spółkę izraelską. Udział pracowników Spółki w Programie podlega zatwierdzeniu przez wyznaczony Komitet Spółki izraelskiej. Przydział poszczególnym Uczestnikom praw do Instrumentów nie jest również uzależniony od wyników finansowych Spółki, ale może być uzależniony od skonsolidowanych wyników finansowych całej grupy kapitałowej, do której należy Spółka. Instrumenty przyznawane są beneficjentom programu bezpośrednio przez Spółkę zagraniczną.

Wypłaty gotówkowej nie dokonuje Spółka polska. Wnioskodawca nie posiada precyzyjnych informacji, kto dokonuje faktycznej dostawy środków pieniężnych do Uczestników.

Koszty uczestnictwa Pracowników w Programie są ostatecznie ponoszone przez Spółkę izraelską. Zgodnie z harmonogramem Programu, pierwsze rozliczenia powinny były zostać dokonane w 2018 roku.

Pismem z dnia 17 stycznia 2019 r., Nr 0114-KDIP3-2.4011.647.2018.1.AK1, wezwano Wnioskodawcę do doprecyzowania przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego poprzez wyjaśnienie, czy Program Motywacyjny stanowi system wynagradzania, o którym mowa w art. 24 ust. 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie. W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że uważa, że Program spełnia warunki określone w art. 24 ust. 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż jak wskazał w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego:

Spółka izraelska jest jednostką dominującą w stosunku do Wnioskodawcy, w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 37 Ustawy o Rachunkowości;

Program został utworzony na podstawie uchwały Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy Spółki izraelskiej;

przyznanie akcji następuje w ramach programu motywacyjnego;

w ramach Programu Uczestnicy dokonują faktycznego, bezpośredniego objęcia wyżej wymienionych akcji po upływie określonego czasu;

pomiędzy Polską a Izraelem, gdzie znajduje się siedziba Spółki izraelskiej, została zawarta umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z udziałem Uczestników w Programie w odniesieniu do Instrumentów rozliczanych w formie akcyjnej, ewentualny przychód podlegający opodatkowaniu powstanie po ich stronie dopiero w momencie sprzedaży nabytych przez nich w ramach Programu akcji, zgodnie z art. 24 ust. 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 200, dalej: Ustawa o PIT) (a nie na żadnym wcześniejszym etapie) oraz czy w związku z tym na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika ani obowiązki informacyjne w rozumieniu przepisów Ustawy o PIT?
Czy w związku z udziałem Uczestników w Programie w odniesieniu do Instrumentów rozliczanych w formie gotówkowej, uzyskane przez Uczestników przysporzenie majątkowe związane z realizacją instrumentów rozliczanych gotówkowo będzie stanowiło przychód z kapitałów pieniężnych, a na Spółce nie będą ciążyć obowiązki płatnika oraz obowiązki informacyjne w rozumieniu Ustawy o PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ewentualny przychód powstały w wyniku realizacji Instrumentów rozliczanych w formie akcyjnej spełnia wymogi, o których mowa w art. 24 ust. 11, 11a, 11b oraz 12a Ustawy o PIT, a w konsekwencji stanowi przychód z kapitałów pieniężnych opodatkowany dopiero w momencie sprzedaży otrzymanych akcji, a na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika oraz obowiązki informacyjne w rozumieniu Ustawy o PIT.
Przysporzenie majątkowe uzyskane przez Uczestników w związku z realizacją Instrumentów rozliczanych w formie gotówkowej stanowi przychód z kapitałów pieniężnych w rozumieniu Ustawy o PIT jedynie w momencie realizacji tego instrumentu, a na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika oraz obowiązki informacyjne w rozumieniu Ustawy o PIT. Dochód do opodatkowania będzie wtedy stanowiła kwota pieniężna rozliczenia gotówkowego - w przypadku opcji pomniejszona o zapłaconą przez Uczestnika cenę wykonania.

Uzasadnienie

Rozliczenie instrumentów w formie akcyjnej

Art. 24 ust. 11 Ustawy o PIT stanowi, że jeżeli w wyniku realizacji programu motywacyjnego utworzonego przez:

spółkę akcyjną, od której podatnik uzyskuje świadczenia lub inne należności z tytułów określonych w art. 12 lub art. 13,
spółkę akcyjną będącą jednostką dominującą w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 37 Ustawy o Rachunkowości w stosunku do spółki, od której podatnik uzyskuje świadczenia oraz inne należności z tytułów określonych w art. 12 lub art. 13

- podatnik faktycznie obejmuje lub nabywa akcje tej spółki lub akcje spółki w stosunku do niej dominującej, przychód z tego tytułu powstaje w momencie odpłatnego zbycia tych akcji.

Natomiast art. 24 ust. 11b Ustawy o PIT stanowi, że przez program motywacyjny, o którym mowa w ust. 11 (powyżej), rozumie się system wynagradzania utworzony na podstawie uchwały walnego zgromadzenia przez:

spółkę akcyjną, dla osób uzyskujących od niej świadczenia lub inne należności z tytułów określonych w art. 12 lub art. 13, albo
spółkę akcyjną będącą jednostką dominującą w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 37 Ustawy o Rachunkowości w stosunku do spółki, od której osoby uprawnione do otrzymania świadczeń w ramach tego systemu wynagradzania uzyskują świadczenia lub inne należności z tytułów określonych w art. 12 lub art. 13

- w wyniku którego osoby uprawnione do otrzymania świadczeń w ramach tego systemu wynagradzania bezpośrednio lub w wyniku realizacji praw z pochodnych instrumentów finansowych lub realizacji praw z papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b UOIF, lub realizacji innych praw majątkowych, nabywają prawo do faktycznego objęcia lub nabycia akcji spółki określonej w pkt 1 lub 2.

Dodatkowo, należy wskazać ustęp 12a cytowanego powyżej przepisu, który precyzuje, że przepisy ust. 11-11b mają zastosowanie do dochodu uzyskanego przez osoby uprawnione z tytułu objęcia lub nabycia akcji spółek akcyjnych, których siedziba lub zarząd znajdują się na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub państwa, z którym Rzeczpospolita Polska zawarła umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle powyżej przytoczonych przepisów, należy przyjąć, że w omawianym przypadku wszystkie warunki przewidziane w art. 24 ust. 11 Ustawy o PIT są spełnione, a mianowicie:

podmiotem, od którego Pracownicy otrzymują świadczenie jest Spółka izraelska będąca spółką akcyjną z siedzibą na terytorium Izraela;
Spółka izraelska jest jednostką dominującą w stosunku do Wnioskodawcy, w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 37 Ustawy o Rachunkowości;
Program został utworzony na podstawie uchwały Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy Spółki izraelskiej;
przyznanie akcji następuje w ramach programu motywacyjnego;
Program stanowi system wynagradzania w rozumieniu art. 24 ust. 11b Ustawy o PIT;
w ramach Programu Uczestnicy dokonują faktycznego, bezpośredniego objęcia wyżej wymienionych akcji po upływie określonego czasu;
pomiędzy Polską a Izraelem, gdzie znajduje się siedziba Spółki izraelskiej, została zawarta umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W świetle takiej klasyfikacji przychodu, na podstawie art. 45 ust. 1a pkt 1 Ustawy o PIT wyliczony dochód powinien zostać wykazany przez Uczestnika w odrębnym zeznaniu podatkowym (PIT-38) sporządzanym do 30 kwietnia roku następującego po roku, w którym dochód został osiągnięty. W tym samym terminie ma on obowiązek wpłacić podatek od przychodów kapitałowych do urzędu skarbowego. Zgodnie z art. 30b ust. 1 Ustawy o PIT dochód z tytułu sprzedaży lub realizacji instrumentu podlega opodatkowaniu 19% stawką.

Tym samym, w opinii Wnioskodawcy, spełnione są ustawowe kryteria określone w art. 24 ust. 11 Ustawy o PIT. W konsekwencji, przychód podlegający opodatkowaniu PIT uzyskany w związku z uczestnictwem Pracowników w Programie stanowić będzie przychód z kapitałów pieniężnych. W związku z tym, z tytułu osiągnięcia takowego przychodu, Uczestnicy Programu powinni rozliczyć się osobiście składając do końca kwietnia roku następującego po roku osiągnięcia przychodu zeznanie podatkowe PIT-38, a na Spółce nie będą ciążyć obowiązki płatnika oraz obowiązki informacyjne w rozumieniu przepisów Ustawy o PIT.

Rozliczenie instrumentów w formie gotówkowej

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 Ustawy o PIT, jednym ze źródeł przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, szczegółowo uregulowane w art. 17 Ustawy o PIT. W myśl przepisu art. 17 ust. 1 pkt 10 Ustawy o PIT, za przychód z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych.

Pochodne instrumenty finansowe zostały natomiast zdefiniowane w Ustawie o PIT w art. 5a pkt 13. Zgodnie z jego treścią pochodnymi instrumentami finansowymi są instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 UOIF.

Stosownie do tego przepisu pochodnymi instrumentami finansowymi są (niebędące papierami wartościowymi):

tytuły uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania,
instrumenty rynku pieniężnego,
opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową, inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest papier wartościowy, waluta, stopa procentowa, wskaźnik rentowności, uprawnienie do emisji lub inny instrument pochodny, indeks finansowy lub wskaźnik finansowy, które są wykonywane przez dostawę lub rozliczenie pieniężne, z wyłączeniem instrumentów pochodnych, o których mowa w art. 10 rozporządzenia 2017/565,
opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne lub mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron,
opcje, kontrakty terminowe, swapy oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które mogą być wykonane przez dostawę, pod warunkiem że są dopuszczone do obrotu w systemie obrotu instrumentami finansowymi, z wyłączeniem produktów energetycznych będących przedmiotem obrotu hurtowego na OTF, które muszą być wykonywane przez dostawę,
niedopuszczone do obrotu w systemie obrotu instrumentami finansowymi opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które mogą być wykonane przez dostawę, a które nie są przeznaczone do celów handlowych i wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych,
instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego,
kontrakty na różnicę,
opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward dotyczące stóp procentowych oraz inne instrumenty pochodne odnoszące się do zmian klimatycznych, stawek frachtowych oraz stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne albo mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron, a także instrumenty pochodne, o których mowa w art. 8 rozporządzenia 2017/565, i inne, które wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych,
uprawnienia do emisji.

Z kolei, zgodnie z § 3 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 277 z późn. zm.; dalej: Rozporządzenie), instrument pochodny - instrument finansowy, to taki, którego:

wartość jest zależna od zmiany wartości instrumentu bazowego, to jest określonej stopy procentowej, ceny papieru wartościowego lub towaru, kursu wymiany walut, indeksu cen lub stóp, oceny wiarygodności kredytowej lub indeksu kredytowego albo innej podobnej wielkości i
nabycie nie powoduje poniesienia żadnych wydatków początkowych albo wartość netto tych wydatków jest niska w porównaniu do wartości innych rodzajów kontraktów, których cena podobnie zależy od zmiany warunków rynkowych, i
rozliczenie nastąpi w przyszłości.

Do instrumentów pochodnych zalicza się w szczególności transakcje terminowe, takie jak kontrakty forward lub futures, opcje oraz kontrakty swap.

Otrzymanie przez Uczestnika instrumentów w ramach Programu nie generuje przychodu, gdyż nie stanowi jakiegokolwiek przysporzenia w jego majątku, a jedynie potencjalną możliwość uzyskania korzyści w przyszłości. Dopiero ewentualne rozliczenie instrumentu spowoduje osiągnięcie przychodu do opodatkowania.

Mając na uwadze wyżej przedstawiony stan prawny, należy stwierdzić, iż zarówno przyznane opcje, jak i RSU stanowią pochodne instrumenty finansowe, w rozumieniu przepisu art. 5a pkt 13 Ustawy o PIT. Tym samym, potencjalne przychody z tytułu realizacji praw wynikających z RSU spełniają przesłanki art. 17 Ustawy o PIT i w konsekwencji stanowią przychód z kapitałów pieniężnych.

Powyższe znajduje potwierdzenie z uwagi na następujące okoliczności:

kwota wynikająca z rozliczenia RSU/opcji (rozumiana jako potencjalna wartość pieniężna zależna od wartości akcji bazowych na dzień rozliczenia i wskaźnika finansowego) jest kalkulowana w oparciu o instrument bazowy, tj. wartość akcji,

RSU/opcje są przyznawane nieodpłatnie a ich wartość końcowa zależy bezpośrednio od warunków rynkowych, których wpływ jest bezpośrednio uwzględniony w zmiennych będących podstawą do ustalenia tej wartości,

realizacja praw wynikających z RSU/opcji (rozliczenie) następuje w przyszłości i przyjmuje formę pieniężną.

W myśl przepisu art. 17 ust. 1 pkt 10 Ustawy o PIT, za przychód z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych. Tak więc, w przypadku posiadania przez Uczestników instrumentów pochodnych przyznanych w ramach Programu, obowiązek podatkowy powstanie dopiero w momencie realizacji tych praw tj. otrzymania kwoty rozliczenia gotówkowego. Przepisy Ustawy o PIT w sposób jednoznaczny wiążą powstanie przychodu z realizacją tych praw, zatem na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 10 tej ustawy, nie można uznać, iż istnieje inne zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego. Co więcej, cechą instrumentu finansowego jest to, że potencjalny przychód może być wygenerowany dopiero w przyszłości. Wobec tego, realizacja prawa wynikającego z przyznanych RSU/opcji jest zdarzeniem niepewnym, gdyż jest uzależniona od szeregu przesłanek, które mają zajść w przyszłości. Jak stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 23 sierpnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Gl 572/11) „uwzględnienie stanowiska organu, iż do osiągnięcia korzyści po stronie nabywcy akcji dochodzi już w momencie ich nieodpłatnego przekazania (z ograniczonymi jednak prawami), pomimo że wnioskodawca nie miał nawet gwarancji, iż zostanie ich pełnoprawnym właścicielem, powodowałoby, że opodatkowany mógłby zostać przychód, którego faktycznie podatnik w ogóle nie uzyskał. Nie doszłoby zatem wówczas do spełnienia ogólnych przesłanek z art. 11 ust. 1 Ustawy o PIT (tak też: Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 15 kwietnia 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 568/09)”.

Wysokość tego przychodu określona jest stosownie do treści art. 30b ust. 2 pkt 3 ww. ustawy poprzez wartość świadczenia - wynagrodzenia - inkorporowanego w danym instrumencie. Natomiast wynagrodzenie inkorporowane w instrumencie nie oznacza nic innego jak kwotę gotówkowego rozliczenia. Kosztem uzyskania przychodu zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 38a Ustawy o PIT są wydatki poniesione na nabycie instrumentów pochodnych, w omawianym przypadku jest to koszt zerowy.

Jednocześnie należy wskazać, że zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do opisywanego Programu nie znajdzie zastosowania art. 10 ust. 4 Ustawy o PIT. Zgodnie z jego brzmieniem, przychody z realizacji praw z papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b UOIF, lub z pochodnych instrumentów finansowych, uzyskane w następstwie objęcia lub nabycia tych praw jako świadczenie w naturze lub nieodpłatne świadczenie, są zaliczane do tego źródła przychodów, w ramach którego to świadczenie w naturze lub nieodpłatne świadczenie zostało uzyskane.

Podkreślenia wymaga fakt, że Spółka izraelska nie jest pracodawcą Uczestników uprawnionych do otrzymania powyższych Instrumentów. Udział Pracowników w Programie w żaden sposób nie wynika z przepisów o wynagradzaniu lub umów o pracę z polską Spółką. Uczestnictwo w Programie ani żadne działania Spółki w tym zakresie nie gwarantują Pracownikom kontynuacji zatrudnienia w Spółce. Pracownicy nie mają roszczeń do Spółki z tytułu uczestnictwa w Programie.

Powyższy przepis nie ma zatem zastosowania w omawianym stanie faktycznym, jako że świadczenie nie zostało uzyskane w ramach źródła przychodu, jakim jest stosunek służbowy, stosunek pracy (w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta), czy też działalność wykonywana osobiście, istniejący pomiędzy Uczestnikiem a Spółką.

W świetle takiej klasyfikacji przychodu, na podstawie art. 45 ust. 1a pkt 1 Ustawy o PIT wyliczony dochód powinien zostać wykazany przez Uczestnika w odrębnym zeznaniu podatkowym (PIT-38) sporządzanym do 30 kwietnia roku następującego po roku, w którym dochód został osiągnięty. W tym samym terminie ma on obowiązek wpłacić podatek od przychodów kapitałowych do urzędu skarbowego. Zgodnie z art. 30b ust. 1 Ustawy o PIT dochód z tytułu realizacji instrumentu podlega opodatkowaniu 19% stawką.

Brak obowiązków płatnika po stronie Spółki

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 800; dalej: Ordynacja podatkowa), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z cytowanym przepisem, na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj:

obliczenie,
pobranie,
wpłacenie

- podatku, zaliczki lub raty.

Jednocześnie, zgodnie z zapisami Ustawy o PIT art. 9 ust. 1, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Katalog źródeł przychodów zawiera art. 10 Ustawy o PIT. W ustępie pierwszym tego przepisu jako źródło przychodu wymieniono m. in. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę (pkt 1).

Definicje przychodu natomiast znajdziemy w art. 11 ust. 1 Ustawy o PIT, który stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 31 Ustawy o PIT osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Ponadto, zgodnie z art. 38 ust. 1 Ustawy o PIT płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35 Ustawy PIT, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 Ustawy o PIT w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Na podstawie analizy przedstawionej powyżej należy stwierdzić, że warunkiem istnienia obowiązków płatnika dla określonego podmiotu jest fakt dokonywania wypłat świadczeń przez ten podmiot kwalifikowanych zgodnie z art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT jako przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy.

Natomiast, jak wyżej wskazano, zarówno w przypadku rozliczenia Instrumentu w formie akcyjnej, jak i gotówkowej, przychód powstający z tytułu uczestnictwa w Programie jest przychodem z kapitałów pieniężnych. W związku z tym, po stronie Spółki nie występują obowiązki płatnika ani inne obowiązki informacyjne z tego tytułu.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, na Spółce nie ciąży obowiązek wystawienia informacji PIT-8C o wypłaconym stypendium, o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych z uwagi na fakt, że wypłata przychodów z tytułu rozliczenia instrumentu w formie gotówkowej nie następuje za pośrednictwem Spółki. Co więcej, Spółka nie ma nawet informacji o uzyskanych przez Uczestników kwotach przychodów.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z Ustawą o PIT przychody uzyskane przez Uczestników opodatkowane są stawką 19%, a obowiązki wykazania otrzymanych przychodów ciążą bezpośrednio na Uczestnikach. Stosowanie do art. 30b ust. 6 Ustawy o PIT rozliczenie otrzymanych przychodów z kapitałów pieniężnych następuje na zasadzie samoopodatkowania. Ponadto, zgodnie z art. 45 ust 1a pkt 1 Ustawy o PIT, w terminie wskazanym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu lub poniesionej straty z kapitałów pieniężnych na zasadach określonych w art. 30b Ustawy o PIT, tj. według stawki 19%. Powyższe wskazuje, że zarówno w przypadku rozliczenia w akcjach, jak i w gotówce, rozliczenie przychodu, opodatkowanie i zapłata podatku, a także złożenie stosownego zeznania do urzędu skarbowego są obowiązkami Pracownika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych oraz zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że niniejsza interpretacja indywidualna stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy tylko i wyłącznie w zakresie obowiązków płatnika oraz obowiązków informacyjnych związanych z uczestnictwem pracowników Wnioskodawcy w motywacyjnym programie akcyjnym organizowanym przez spółkę z siedzibą w Izraelu.

Zgodnie z art. 8 ustawy 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki, tj.:

obliczenie,
pobranie,
wpłacenie

-podatku, zaliczki.

Z kolei płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8 Ordynacji podatkowej, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony, o czym stanowi art. 30 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Przechodząc na grunt ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych, należy wskazać, że zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17 (art. 20 ust. 1 ww. ustawy).

Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych ciąży na podatnikach. Niemniej jednak, w odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została wyłączona przez ustawodawcę, poprzez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące jego dochody (przychody).

W myśl art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Jak stanowi z art. 41 ust. 4 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-12, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21.

Jak wynika z powołanych przepisów, ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych poprzez:

określenie rodzaju podmiotu dokonującego wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników, przy czym rodzaj podmiotu jest określany poprzez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaką podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz

określenie kategorii przychodów (dochodów), w odniesieniu do których na ww. podmiotach ciążą obowiązki płatnika podatku.

Podstawowym warunkiem dla rozważań o obowiązku płatnika jest jednak istnienie relacji: udzielający świadczenia (płatnik) – uzyskujący świadczenie (podatnik). Udzieleniem świadczenia jest przy tym zarówno sytuacja, gdy świadczenie jest przekazywane bezpośrednio przez płatnika, jak również sytuacja, gdy świadczenie jest realizowane przez podmiot trzeci, ale jest „zlecane”, „organizowane” przez płatnika (czyli w istocie pochodzi od płatnika).

W szczególności, w odniesieniu do powołanego art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nadającego status płatnika podatku „zakładom pracy”, należy podkreślić, że przepis ten dotyczy:

przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy uzyskiwanych od zakładów pracy oraz

zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy.

Analiza treści ww. przepisu wymaga wskazania, że ogólne określenie „przychodów” zawiera art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do tego przepisu przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jak wynika z wyżej zacytowanego art. 12 ust. 1 ustawy, ustawodawca nie ogranicza omawianego pojęcia do wynagrodzenia za pracę, a wskazany przez niego katalog rodzajów przychodów ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych zawarty w powołanym przepisie ma charakter przykładowego wyliczenia (świadczy o tym użyte sformułowanie „w szczególności”).

O tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy, decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik, czy także inna osoba, niezwiązana z pracodawcą. Istotne jest także to, czy istnieje związek prawny lub faktyczny danego świadczenia z istniejącym stosunkiem pracy. Nie ma natomiast znaczenia, z jakiego źródła pracodawca pokrywa wypłatę danych świadczeń dla pracowników – czy pokrywa wypłatę tych świadczeń bezpośrednio ze środków własnych, czy pośrednio poprzez zapewnienie wypłaty świadczeń ze źródeł bezpośrednio z pracodawcą niezwiązanych.

Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika (pracownika) powstaniem przysporzenia majątkowego, uzyskane bezpośrednio lub pośrednio od pracodawcy i mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych oraz ich uzupełnień wynika, że w celu wzmocnienia lojalności kluczowych pracowników poszczególnych spółek należących do Grupy oraz zwiększenia ich zaangażowania w rozwój oraz podwyższanie wartości Grupy, w 2015 roku walne zgromadzenie akcjonariuszy Spółki izraelskiej przyjęło na podstawie stosownej uchwały motywacyjny program akcyjny. Spółka izraelska jest spółką dominującą w stosunku do polskiej Spółki, w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 37 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości. Beneficjentami Programu są pracownicy poszczególnych spółek z Grupy, w tym również będący pracownikami Wnioskodawcy. W ramach Programu mogą zostać przyznane Opcje na akcje lub Zastrzeżone certyfikaty akcji Restricted Share Units (RSU). Opcje na akcje są wydawane nieodpłatnie Pracownikom wybranym przez wskazany Komitet i stanowią instrument finansowy, które mogą być zrealizowane poprzez dokonanie dostawy akcji Spółki izraelskiej po z góry ustalonej cenie (tzw. cena wykonania) lub rozliczenie gotówkowe, tzn. w wyniku rozliczenia instrumentu Uczestnikowi wypłacana jest kwota pieniężna oparta o wartość rynkową akcji w dniu realizacji. RSU jest instrumentem finansowym, który może zostać zrealizowany poprzez nieodpłatne otrzymanie akcji Spółki izraelskiej w przyszłości lub rozliczenie gotówkowe, tzn. w wyniku rozliczenia instrumentu Uczestnikowi wypłacana jest kwota pieniężna oparta o wartość rynkową akcji w dniu realizacji. Opcje na akcje oraz RSU stanowią pochodne instrumenty finansowe w rozumieniu art. 24 ust. 11b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 3 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi. Pracownicy mogą zrealizować przyznane Instrumenty w określonym w umowie czasie. Przyznanych Instrumentów co do zasady nie mogą zbywać, przenosić ani sprzedawać. Spółka izraelska nie jest pracodawcą Uczestników uprawnionych do otrzymania powyższych Instrumentów. Udział Pracowników w Programie w żaden sposób nie wynika z przepisów o wynagradzaniu lub umów o pracę z polską Spółką. Ostateczna decyzja o ilości i rodzaju przyznanych Instrumentów jest podejmowana przez Spółkę izraelską. Udział pracowników Spółki w Programie podlega zatwierdzeniu przez wyznaczony Komitet Spółki izraelskiej. Instrumenty przyznawane są beneficjentom programu bezpośrednio przez Spółkę zagraniczną. Wypłaty gotówkowej nie dokonuje Spółka polska. Wnioskodawca nie posiada precyzyjnych informacji, kto dokonuje faktycznej dostawy środków pieniężnych do Uczestników. Koszty uczestnictwa Pracowników w Programie są ostatecznie ponoszone przez Spółkę izraelską. Zgodnie z harmonogramem Programu, pierwsze rozliczenia powinny były zostać dokonane w 2018 roku.

W analizowanej sprawie wątpliwości Spółki budzi kwestia ciążących na Spółce obowiązków płatnika oraz obowiązków informacyjnych związanych z uczestnictwem pracowników Spółki w Programie motywacyjnym organizowanym przez Spółkę izraelską.

W związku z powyższym, należy rozważyć, czy pracownicy Wnioskodawcy uczestniczący w Programie otrzymują powyższe świadczenia od Wnioskodawcy, czy od innego podmiotu (spółki z siedzibą w Izraelu, będącej spółką dominującą w stosunku do Wnioskodawcy). Obowiązki płatnika po stronie Wnioskodawcy mogłyby bowiem powstać wyłącznie w odniesieniu do sytuacji udzielenia przez Wnioskodawcę świadczeń na rzecz pracowników.

W analizowanej sprawie pracownikom Spółki w związku z uczestnictwem w Programie mogą zostać przyznane Opcje na akcje lub Zastrzeżone certyfikaty akcji Restricted Share Units (RSU). Opcje na akcje mogą być zrealizowane poprzez dokonanie dostawy akcji Spółki izraelskiej po z góry ustalonej cenie (tzw. cena wykonania) lub rozliczenie gotówkowe, tzn. w wyniku rozliczenia instrumentu Uczestnikowi wypłacana jest kwota pieniężna oparta o wartość rynkową akcji w dniu realizacji. RSU jest instrumentem finansowym, który może zostać zrealizowany poprzez nieodpłatne otrzymanie akcji Spółki izraelskiej w przyszłości lub rozliczenie gotówkowe, tzn. w wyniku rozliczenia instrumentu Uczestnikowi wypłacana jest kwota pieniężna oparta o wartość rynkową akcji w dniu realizacji.

Jak wskazano we wniosku:

podmiotem organizującym i administrującym program motywacyjny oraz przyznającym nieodpłatne Opcje na akcje lub Zastrzeżone certyfikaty akcji Restricted Share Units (RSU) jest spółka dominująca z siedzibą w Izraelu;

pracownicy Spółki są objęci Programem na podstawie uchwały Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy Spółki izraelskiej;

Instrumenty przyznawane są beneficjentom Programu bezpośrednio przez Spółkę zagraniczną;

wszelkie warunki i kryteria uczestnictwa w Programie określa Spółka izraelska, Wnioskodawca nie będzie miał wpływu na zasady działania Programu, nie będzie też stroną żadnej umowy uczestnictwa;

możliwość i zasady uczestnictwa w Programie nie wynikają z przepisów o wynagradzaniu lub umów o pracę z polską Spółką;

Koszty uczestnictwa pracowników w Programie są ostatecznie ponoszone przez Spółkę izraelską;

Wnioskodawca nie dokonuje wypłaty gotówkowej.

Odnosząc się do ciążących na Spółce obowiązkach płatnika lub obowiązkach informacyjnych z tytułu przyznania pracownikom Spółki opcji na akcje, które mogą być rozliczone poprzez dokonanie dostawy akcji Spółki izraelskiej po z góry ustalonej cenie (tzw. cenie wykonania) lub Zastrzeżonych certyfikatów akcji Restricted Share Units (RSU), które mogą być zrealizowane poprzez nieodpłatne otrzymanie akcji Spółki izraelskiej w przyszłości, organ podatkowy stwierdza co następuje:

Nieodpłatne przyznanie Opcji na akcje lub Zastrzeżonych certyfikatów akcji Restricted Share Units (RSU) przez spółkę z siedzibę w Izraelu - organizatora Programu - uczestnikom, będących pracownikami Spółki, stanowi świadczenie uzyskane od podmiotu trzeciego.

Ponieważ Wnioskodawca nie jest podmiotem dokonującym opisanych we wniosku świadczeń w postaci nieodpłatnego przyznania Opcji na akcje lub zastrzeżonych certyfikatów akcji Restricted Share Units (RSU) Spółki izraelskiej po stronie Wnioskodawcy nie powstają obowiązki płatnika w rozumieniu art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem pracownicy Wnioskodawcy nie uzyskują z tego tytułu przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, niezależnie od kwalifikacji podatkowej opisanych świadczeń po stronie pracowników Wnioskodawcy, jako podatników.

Natomiast w odniesieniu do ciążących na Wnioskodawcy obowiązkach płatnika i obowiązków informacyjnych związanych z wypłatą gotówkową, którą pracownicy Wnioskodawcy mogą otrzymać w wyniku rozliczenia pochodnych instrumentów finansowych wyjaśnić należy, że:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że wypłaty gotówkowej nie dokonuje Spółka polska. Wnioskodawca nie posiada precyzyjnych informacji, kto dokonuje faktycznej dostawy środków pieniężnych do Uczestników. Koszty uczestnictwa Pracowników w Programie są ostatecznie ponoszone przez Spółkę izraelską.

W związku z powyższym, mając na uwadze fakt, że Wnioskodawca nie jest podmiotem który dokonuje wypłaty gotówkowej pracownikom uczestniczącym w Programie, nie ciążą na Wnioskodawcy obowiązki płatnika, o których mowa w art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz obowiązki informacyjne wynikające z treści art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu dokonania wypłaty gotówkowej uczestnikom przez podmiot trzeci.

Również sprzedaż akcji nabytych w wyniku uczestnictwa pracowników Spółki w Programie, nie rodzi żadnych obowiązków płatnika oraz obowiązków informacyjnych po stronie Wnioskodawcy.

Należy tym samym podkreślić, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie kwestia istnienia po stronie Wnioskodawcy obowiązków płatnika określonych w art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz obowiązków informacyjnych wynikających z art. 42a ust. 1 ww. ustawy. Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga natomiast, czy uzyskiwane przez pracowników Wnioskodawcy świadczenia w postaci opcji na akcje oraz zastrzeżonych certyfikatów akcji Restricted Share Unts (RSU) oraz uzyskane w wyniku ich realizacji akcje lub rozliczenia gotówkowe powodują po ich stronie obowiązki podatkowe, w szczególności nie rozstrzyga, czy uzyskane świadczenia są przychodami pracowników w momencie ich otrzymania i realizacji. Kwestie te nie są decydujące dla wyjaśnienia spoczywających na Spółce obowiązków płatnika oraz obowiązków informacyjnych, zatem organ podatkowy nie był uprawniony do dokonania rozstrzygnięcia w tym zakresie w sytuacji, gdy Wnioskodawca nie jest podmiotem dokonującym opisanych świadczeń.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 1 i 2 należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę orzeczeń wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą konkretnych, indywidualnych spraw podatnika, w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organ podatkowy, mimo że w ocenie indywidualnej sprawy podatnika posiłkuje się orzeczeniami sądów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią one materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin