Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-1.4011.14.2019.2.MS
z 4 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 7 stycznia 2019 r. (data wpływu 14 stycznia 2019 r.), uzupełnionym w dniu 13 lutego 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2019 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości. Wniosek uzupełniono pismem w dniu 13 lutego 2019 r.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania,
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 10 czerwca 1998 r. uchwałą nr (…) Wspólnota Mieszkaniowa wyraziła zgodę na zmianę przeznaczenia części strychu na cele mieszkaniowe oraz na zmiany udziałów, tak aby zbudowane mieszkanie było własnością Wnioskodawczyni.

Inwestycja polegała na tym, że rozebrany był dach na tymże bloku i dobudowane piętro. Adaptacja strychu nie polegała tylko na postawieniu ścianek i wyszlifowaniu belek, była to inwestycja z pozwoleniami i projektami budowlanymi.

Po upływie 4 lat (2003 r.)Wnioskodawczyni udało się ukończyć inwestycję, ale niestety pomimo ciągłego starania się o wykup mieszkania przez siebie i męża (wówczas narzeczonego) pojawiły się trudności w przekazaniu udziałów. Wszystkie osoby, które zbywały udziały w strychu musiały być żyjące. Niestety kilka z tych osób zmarło, a spadkobiercy nie kwapili się do uporządkowania spraw z ich punktu widzenia nieistotnych. Mijały kolejne lata, lecz do wykupu tych udziałów nie mogło dojść. Dopiero w 2015 r. okoliczności pozwoliły na ustalenie zasad wykupu strychu oraz podjęcie uchwały o wybór przedstawicieli wspólnoty mieszkaniowej. Ostatecznie w dniu 11 stycznia 2016 r. Wnioskodawczyni i jej mężowi udało się kupić strych za kwotę 4.000 zł.

Po upływie roku Wnioskodawczyni z mężem otrzymali w formie darowizny od rodziców nieruchomość – grunty rolne z możliwością zabudowy. Małżonkowie podjęli decyzję o budowie domu, ale i jednocześnie o sprzedaży wybudowanego przez nich mieszkania. Mieszkanie sprzedano w dniu 31 stycznia 2018 r. za kwotę 230.000 zł.

Wnioskodawczyni posiada wiedzę, że nie minęło 5 lat od wykupu mieszkania na własność, lecz nie może zgodzić się z tym, że cała kwota to dochód do rozliczenia w zeznaniu PIT-39. Wnioskodawczyni z mężem nie zbierali żadnych rachunków, ponieważ spodziewali się, że będzie to ich mieszkanie na całe życie. Poza tym małżeństwo zamieszkiwało tam przez łącznie 18 lat.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy jest możliwość, aby w zeznaniu PIT-39 w kosztach uzyskania przychodu wpisać kwotę ceny rynkowej mieszkania zbudowanego z własnych środków, pomimo nieposiadania rachunków czy też faktur?

Zdaniem Zainteresowanych wartość ich mieszkania (230.000 zł) wyniosła tyle dlatego, że Wnioskodawczyni wraz z mężem włożyli własne środki finansowe i własną pracą zbudowali całe piętro na bloku mieszkalnym. W ich odczuciu sprzedaż tego mieszkania nie przyniosła dochodu od którego należy zapłacić podatek z odpłatnego zbycia nieruchomości, ponieważ od momentu wybudowania tego mieszkania (czyli od 2003 r.) mieszkanie już do nich należało (fizycznie, nie formalnie, poprzez cały nakład włożony w inwestycję).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowanego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c ­ przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy ­ przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Stosownie do art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust. 2).

Zgodnie z art. 22 ust. 6c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Na podstawie art. 22 ust. 6e ustawy, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Jak wynika z ww. art. 22 ust. 6c w zw. z art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nakłady na nieruchomość mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu pod warunkiem, że:

• zwiększyły jej wartość,
• poniesione zostały w czasie jej posiadania,
• zostały udokumentowane fakturami VAT lub dokumentami stwierdzającymi poniesienie opłat administracyjnych.

W tym miejscu należy jeszcze raz zaznaczyć, że w świetle przywołanego wyżej art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, definicję kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości ustawodawca precyzuje poprzez bezpośrednie wskazanie, że koszty takie stanowią udokumentowane koszty nabycia lub wytworzenia oraz udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Przepis ten formułuje katalog zamknięty, który w żadnym wypadku nie dopuszcza zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu innych wydatków niż wymienione. Zatem, sam fakt poniesienia przez podatnika wydatku nie upoważnia go jeszcze do zaliczenia tego wydatku do kosztów nabycia, wytworzenia lub nakładów, o których mowa w art. 22 ust. 6c cyt. ustawy. Nakłady na nieruchomość muszą być poczynione przez podatnika uzyskującego przychód z odpłatnego zbycia i udokumentowane fakturą VAT potwierdzającą poniesienie wydatku przez tę osobę, co z kolei wynika z art. 22 ust. 6e ww. ustawy, stanowiącego, że wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych. Muszą być również poniesione w czasie posiadania przez niego nieruchomości.

Tym samym, brak jest podstaw prawnych, aby nieudokumentowane należycie wydatki mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu z analizowanego zbycia mieszkania, gdyż takie (nieudokumentowane) wydatki nie mieszczą się w ustawowych kryteriach kosztu uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że na gruncie opisanego we wniosku stanu faktycznego, Zainteresowanym nie przysługuje prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu ze sprzedaży mieszkania nieudokumentowanych fakturami VAT wydatków na wybudowanie mieszkania oraz poczynionych nakładów powiększających jego wartość, bowiem nie dopuszcza tego uregulowanie wynikające z art. 22 ust. 6c w zw. z ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie pozwala również na przyjęcie wartości rynkowej jako kosztu uzyskania przychodu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.