Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.520.2018.2.JK
z 1 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 grudnia 2018 r. (data wpływu 17 grudnia 2018 r.), uzupełnionym 4 lutego 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki poniesione na podatek od nieruchomości oraz opłaty za użytkowanie wieczyste w przypadku wskazanych we wniosku gruntów, budynków i budowli wykorzystywanych w bieżącej działalności produkcyjnej Wnioskodawcy należy traktować jako koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki poniesione na podatek od nieruchomości oraz opłaty za użytkowanie wieczyste w przypadku wskazanych we wniosku gruntów, budynków i budowli wykorzystywanych w bieżącej działalności produkcyjnej Wnioskodawcy należy traktować jako koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 18 stycznia 2019 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.520.2018.1.JK, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 4 lutego 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Spółka z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji wyrobów chemii budowlanej. W związku z realizacją tej działalności produkcyjnej jedną ze znaczących kategorii wydatków, jakie musi ponieść Spółka, aby rozpocząć produkcję, jest uzyskanie prawa do gruntu, na którym posadowione są budynki i budowle, w których to następnie jest prowadzona konkretna działalność produkcyjna. W tym celu Spółka nabywa prawo wieczystego użytkowania gruntu lub nabywa grunt na własność. Z nabyciem prawa do gruntu związane jest również ponoszenie pewnych obligatoryjnych kosztów, takich jak podatek od nieruchomości oraz opłaty za użytkowanie wieczyste.

Dodatkowo do produkcji, obok wykorzystania maszyn i urządzeń, Spółka wykorzystuje nieruchomości, tj. budynki (hale produkcyjne, magazyny produkcyjne/surowcowe), jak i budowle w rozumieniu przepisów ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1202 ze zm.): sieci techniczne, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne. Z uwagi na to, że Wnioskodawca jest właścicielem opisanych wyżej budynków i budowli oraz jest właścicielem lub użytkownikiem wieczystym gruntów, spoczywa na nim obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości oraz z tytułu opłaty za wieczyste użytkowanie.

Wnioskodawca uiszcza podatek od nieruchomości od wykorzystywanych budynków i budowli oraz opłatę za użytkowanie wieczyste na zasadach określonych odpowiednio w ustawie z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1445 ze zm.) oraz w ustawie z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 2204 ze zm., dalej: „ugn”).

Wnioskodawca składa właściwym ze względu na miejsce położenia nieruchomości organom podatkowym deklaracje podatkowe w podatku od nieruchomości w ustawowym terminie (tj. do 31 stycznia danego roku), a jeżeli obowiązek podatkowy powstał po 31 stycznia danego roku - skorygowana deklaracja składana jest w terminie 14 dni od dnia zaistnienia okoliczności uzasadniających jej korektę. Wnioskodawca wpłaca obliczony w deklaracji podatek od nieruchomości (bez wezwania) na rachunek właściwej gminy, w ratach proporcjonalnych do czasu trwania obowiązku podatkowego, w terminie do dnia 15 każdego miesiąca, a za styczeń - do dnia 31 stycznia. Wnioskodawca uiszcza opłatę za użytkowanie wieczyste na zasadach określonych w art. 71 ust. 4 ugn, tj. z góry za każdy rok w terminie do 31 marca tego roku, przy czym opłaty rocznej Wnioskodawca nie płaci za rok, w którym zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Ponoszenie wyżej wymienionych opłat oraz podatków jest ściśle związane z prowadzoną działalnością produkcyjną, niezbędne dla jej realizacji oraz osiągnięcia przychodów z tytułu sprzedaży. Część budynków i budowli, grunty wykorzystywane są przez Wnioskodawcę wyłącznie do bieżącej działalności produkcyjnej (np. hale i magazyny produkcyjne oraz grunty, na których są posadowione; Kategoria I). Część budynków i budowli oraz gruntów wykorzystywana jest przez Wnioskodawcę do działalności innej niż produkcyjna (Kategoria II). Wreszcie część budynków i budowli oraz gruntów wykorzystywana jest przez Wnioskodawcę częściowo do bieżącej działalności produkcyjnej, a częściowo do innych nieprodukcyjnych celów (na przykład do składowania i przechowywania wyprodukowanych wyrobów) - Kategoria III.

Jak wskazano wyżej, nieruchomości będące własnością Wnioskodawcy lub użytkowne na podstawie prawa użytkowania wieczystego zaliczone do Kategorii III służą zarówno produkcji jak i m.in. przechowywaniu wyprodukowanych wyrobów. Podatek od nieruchomości w przypadku tych budynków, budowli i gruntów oraz opłaty za użytkowanie wieczyste gruntów Wnioskodawca zamierza traktować jako koszty pośrednie - w przypadku nieprodukcyjnego majątku, oraz jako koszty bezpośrednie - w przypadku produkcyjnego majątku: kluczem ma być procent powierzchni hali lub magazynu wykorzystywany w działalności produkcyjnej oraz procent powierzchni hali lub magazynu wykorzystywany w innej działalności (na przykład do przechowywania wyprodukowanych wyrobów) vs cała powierzchnia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatek od nieruchomości, uiszczany przez Wnioskodawcę na zasadach określonych w ustawie z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych oraz opłata za użytkowanie wieczyste uiszczana przez Wnioskodawcę na podstawie ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami w przypadku gruntów oddanych w użytkowanie wieczyste, budynków i budowli zaliczonych do Kategorii I oraz Kategorii III (w części wyłącznie produkcyjnej) należy traktować jako koszt uzyskania przychodów bezpośrednio związany z przychodami Wnioskodawcy?

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „updop”; t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm.) nie definiuje pojęć „koszt bezpośredni” i „koszt pośredni”. Stanowi tylko, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, a koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Kluczowa dla wyjaśnienia problemu jest interpretacja zwrotu „bezpośrednio związane z przychodami”. Należy przez to rozumieć takie koszty, w związku z poniesieniem których możliwe jest wskazanie konkretnego przychodu, do którego odnoszą się koszty mające na celu jego generowanie albo zabezpieczenie bądź zachowanie źródła przychodów. Ważną wskazówką pozwalającą na przypisanie danego kosztu do kategorii „pośrednich” lub „bezpośrednich” jest ich związek z działalnością produkcyjną Wnioskodawcy. Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku majątku produkcyjnego związek ten jest bezsporny. Wielkość posiadanego majątku produkcyjnego (tj. składników majątkowych wykorzystywanych bezpośrednio przy produkcji) jest skorelowana z funkcją produkcyjną przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Spółka nabywa majątek produkcyjny wyłącznie w celu zaspokajania potrzeb działalności produkcyjnej, a koszty, o których mowa wyżej, dotyczą wyłącznie działalności produkcyjnej przedsiębiorstwa. Dlatego, zdaniem Wnioskodawcy jest to koszt bezpośrednio związany z przychodami.

Zdaniem Wnioskodawcy, uzasadnione jest postrzeganie podziału na koszty bezpośrednie i pośrednie z szerszej perspektywy, z uwzględnieniem, tego, czy dany składnik majątku (i związane z nim koszty) jest bezpośrednio wykorzystywany w działalności produkcyjnej. W przeciwnym razie należałoby przyjąć, że jedyny koszt bezpośredni to koszt zakupu surowca służącego wyprodukowaniu finalnego produktu. Prowadziłoby to do istotnego wypaczenia obrazu struktury podatkowych kosztów wytworzenia.

Wnioskodawca uważa, że w przypadku gruntów, budynków i budowli z Kategorii I (w całości) oraz z Kategorii III (częściowo) zasadne jest przyjęcie, że związek między przychodami z działalności produkcyjnej Spółki (produkcja wyrobów chemii budowlanej) oraz podatkiem od nieruchomości (grunty, budynki i budowle) i opłatą za użytkowanie wieczyste (grunty), wykorzystywanych bezpośrednio przy produkcji jest na tyle jednoznaczny, że podatek od nieruchomości i opłatę za użytkowanie wieczyste należy rozliczać w sposób właściwy dla tzw. kosztów bezpośrednich, tj. rozpoznać koszt uzyskania przychodów w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (art. 15 ust. 4 updop), z zastrzeżeniem przypadków szczególnych uregulowanych w art. 15 ust. 4b i ust. 4c updop.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Należy również zauważyć, że zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a updop wydatki na opłaty za użytkowanie wieczyste gruntu nie zostały wymienione przez ustawodawcę w katalogu wyłączeń z kosztów uzyskania przychodu.

Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.
  
  

Nie budzi przy tym wątpliwości, że wydatki związane z nieruchomościami wykorzystywanymi w prowadzonej działalności gospodarczej, a w szczególności wydatki z tytułu podatku od nieruchomości, czy też opłaty za wieczyste użytkowanie gruntów mogą stanowić koszty podatkowe.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, koszty podatkowe można podzielić na:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),
• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).
  
  

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji kosztu „bezpośredniego” oraz kosztu „pośredniego” – brak takiej definicji związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. W efekcie te same wydatki mogą być w danych warunkach bezpośrednimi, zaś w innych jedynie pośrednimi kosztami uzyskania przychodu. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności podatnika, w warunkach, których wydatki te są ponoszone. Przy czym, jeżeli określone wydatki można powiązać z osiąganiem konkretnego przychodu, to bez względu na możliwość jednoczesnego wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenić należy w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, świadczenia na rzecz pracowników. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym, nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

Moment potrącalności kosztów został przez ustawodawcę uregulowany w art. 15 ust. 4-4e updop. Zgodnie z art. 15 ust. 4 updop, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

W myśl art. 15 ust. 4b updop, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

–są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Jak stanowi art. 15 ust. 4c updop, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Stosownie do art. 15 ust. 4d updop, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie zaś z art. 15 ust. 4e updop, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji wyrobów chemii budowlanej. W związku z realizacją działalności produkcyjnej Spółka nabywa prawo wieczystego użytkowania gruntu lub nabywa grunt na własność. W wyniku powyższego Spółka zobowiązana jest do ponoszenia stałych kosztów, takich jak podatek od nieruchomości oraz opłaty za użytkowanie wieczyste. Dodatkowo do produkcji, obok wykorzystania maszyn i urządzeń, Spółka wykorzystuje nieruchomości, tj. budynki (hale produkcyjne, magazyny produkcyjne/surowcowe), jak i budowle w rozumieniu przepisów ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1202 ze zm.), sieci techniczne, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne. W związku z powyższym Wnioskodawca podzielił wykorzystywane w swojej działalności grunty, budynki i budowle na trzy kategorie ze względu na stopień ich wykorzystywania w procesie produkcji:

• Kategoria I - część budynków i budowli oraz gruntów wykorzystywana przez Wnioskodawcę wyłącznie do bieżącej działalności produkcyjnej, np. hale i magazyny produkcyjne oraz grunty, na których są posadowione.
• Kategoria II - część budynków i budowli oraz gruntów wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności innej niż produkcyjna.
• Kategoria III - część budynków i budowli oraz gruntów wykorzystywana przez Wnioskodawcę częściowo do bieżącej działalności produkcyjnej, a częściowo do innych nieprodukcyjnych celów, np. do składowania i przechowywania wyprodukowanych wyrobów.
  
  

Wnioskodawca uważa, że wydatki z tytułu podatku od nieruchomości oraz opłaty za użytkowanie wieczyste od część budynków i budowli oraz gruntów, które zakwalifikował do Kategorii I oraz do Kategorii III (w części wyłącznie produkcyjnej) powinny stanowić bezpośredni koszt uzyskania przychodów.

Mając na uwadze powyższe, w odniesieniu do wydatków z tytułu podatku od nieruchomości oraz opłat za wieczyste użytkowanie gruntów należy stwierdzić, że wydatków tych nie można uznać za koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami. Wydatki te nie są wprost, celowo ukierunkowane na osiągnięcie konkretnego przychodu w przyszłości, lecz wynikają ze statusu Spółki jako właściciela budynku, budowli lub gruntu czy jako użytkownika wieczystego. Ponadto, obowiązek zapłaty podatku od nieruchomości, czy opłaty za wieczyste użytkowanie gruntu ciąży na Spółce w związku ze spełnieniem przesłanek wynikających z ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1445 ze zm.) oraz z ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 2204 ze zm.) – jego istnienie nie jest związane z realizacją działalności gospodarczej. Tym samym, wydatki na podatek od nieruchomości oraz opłaty za wieczyste użytkowanie gruntu są niezależne od tego, czy grunty, budynki lub budowle nimi objęte zostaną wykorzystane w produkcji, czy też nie. Nie istnieje w tym przypadku ścisły związek przyczynowo-skutkowy między tego rodzaju wydatkami a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania. Wydatki takie ponoszone są nawet wówczas, gdy nie pojawia się żaden przychód. Jednocześnie, nie jest możliwe ustalenie z jakim konkretnie przychodem wiążą się poniesione wydatki. Wydatki te jedynie w sposób pośredni prowadzą do powstawania przychodów lub zabezpieczania źródła przychodów. Należą one do kosztów ogólnych ponoszonych przez przedsiębiorców, które związane są z bieżącą działalnością, np. koszty prowadzenia księgowości, koszty najmu, abonamentu za telefon, opłaty za domenę i serwer, itp. Ponadto, są to koszty stałe, które dotyczą ogółu działalności przedsiębiorstwa (ogólnozakładowe) i ponoszone są w celu jego prawidłowego funkcjonowania. Dlatego też, wydatki ogólne związane z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa, tj. również wydatek na podatek od nieruchomości oraz opłaty za wieczyste użytkowanie, jako poniesione w celu uzyskania przychodu w ogóle, a nie konkretnego przychodu, spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 updop, a w konsekwencji także, należy zaliczyć je do kosztów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, na podstawie art. 15 ust. 4d-4e updop.

Końcowo, zauważa się, że przedmiotowe wydatki są więc ponoszone w związku z samym faktem posiadania tytułu prawnego do gruntów, budynków lub budowli. Dlatego też, wydatki te należy klasyfikować jako element obowiązkowych kosztów stałych i nie są one bezpośrednio związane z określonymi przychodami.

Podsumowując, w odniesieniu do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że wydatki na podatek od nieruchomości, uiszczane przez Wnioskodawcę na zasadach określonych w ustawie z 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych oraz opłata za użytkowanie wieczyste uiszczana przez Wnioskodawcę na podstawie ustawy z 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami w przypadku gruntów oddanych w użytkowanie wieczyste, budynków i budowli zaliczonych przez Wnioskodawcę do:

• Kategorii I - część budynków i budowli, grunty wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do bieżącej działalności produkcyjnej, np. hale i magazyny produkcyjne oraz grunty, na których są posadowione oraz
• Kategorii III - w części wyłącznie produkcyjnej - część budynków i budowli oraz gruntów wykorzystywanych przez Wnioskodawcę częściowo do bieżącej działalności produkcyjnej, a częściowo do innych nieprodukcyjnych celów

nie należy traktować jako koszt uzyskania przychodów bezpośrednio związany z przychodami Wnioskodawcy.

Mając na uwadze powyższe stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.