Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.835.2018.2.EB
z 21 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2018 r. (data wpływu 11 grudnia 2018 r.), uzupełnionym w dniu 20 stycznia 2019 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości zabudowanej i braku obowiązku udokumentowania fakturą – jest prawidłowe,
• zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości niezabudowanych i braku obowiązku udokumentowania fakturą – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 20 stycznia 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości zabudowanej i braku obowiązku udokumentowania fakturą oraz zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości niezabudowanych i braku obowiązku udokumentowania fakturą.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca 1 lipca 2016 r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej, główna działalność – kod PKD 55.20.Z – obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania. Wnioskodawca prowadzi księgowość na zasadach ogólnych i jest podatnikiem podatku VAT. W 2018 r. rozliczał się na podstawie skali podatkowej, natomiast od 2019 r. płacić będzie podatek liniowy 19%.

W dniu 14 października 2016 r. Wnioskodawca nabył od dewelopera nieruchomość gruntową zabudowaną budynkiem mieszkalnym. Na zakup nieruchomości została wystawiona faktura VAT ze stawką 8%. Faktura została zaksięgowana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto, jednocześnie wraz z nabyciem ww. nieruchomości gruntowej zabudowanej, Wnioskodawca nabył udział wynoszący 2/140 w nieruchomości niezabudowanej, udział wynoszący 56/3078 w kolejnej nieruchomości niezabudowanej oraz udział wynoszący 1/8 w kolejnej nieruchomości niezabudowanej. Nieruchomość, na której został posadowiony budynek mieszkalny, została wprowadzona do środków trwałych firmy oraz na podstawie art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dokonana została amortyzacja w stawce 10%. Nieruchomość była wykorzystywana na cele prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej (wynajem krótkoterminowy). W 2017 r. Wnioskodawca na terenie nieruchomości postawił budynek gospodarczy o wymiarach 2x3 m. Postawienie budynku nie wymagało pozwolenia na budowę, wymagane było jedynie zgłoszenie. Budynek gospodarczy służy wyłącznie do użytku prywatnego, np. przechowywania kosiarki do trawy, narzędzi ogrodowych. Budynek ten nigdy nie był ujęty w środkach trwałych działalności gospodarczej oraz nie był amortyzowany. Postawienie budynku nie było związane z wydatkiem równym co najmniej 30% wartości początkowej nieruchomości.

Przychody z tytułu wynajmu krótkoterminowego były osiągane w ramach działalności gospodarczej od czerwca 2017 r. do końca sierpnia 2018 r. Od 1 września działalność gospodarcza została zawieszona. Obecnie Wnioskodawca zamierza zbyć nieruchomość zabudowaną budynkiem mieszkalnym oraz udziały w nieruchomościach niezabudowanych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał:

Numery ewidencyjne działek:

• Działka 511/51, …– zabudowana budynkiem mieszkalnym i gospodarczym,
• Działka 511/45, … – niezabudowana,
• Działka 511/19, … – niezabudowana,
• Działka 491 i 492, … – niezabudowana.

Budynek gospodarczy nie jest budynkiem w rozumieniu przepisów ustawy – Prawo budowalne (nie jest trwale związany z gruntem, nie posiada fundamentów). Wybudowanie budynku gospodarczego nie wymagało uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 2 ustawy – Prawo budowlane a jedynie zgłoszenia, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy prawo budowlane.

Budynek gospodarczy nie służył w sposób bezpośredni lub pośredni do działalności gospodarczej w zakresie najmu lub krótkotrwałego zakwaterowania. Budynek gospodarczy wykorzystywany był wyłącznie na cele prywatne (przechowywanie rzeczy prywatnych).

Nabycie udziałów w działkach niezabudowanych było bezpośrednio powiązane z nabyciem budynku mieszkalnego, nabycie udziałów w działkach niezabudowanych było warunkiem nabycia nieruchomości zabudowanej budynkiem. Budynek nabyty przez Wnioskodawcę stanowi część osiedla domków wybudowanych przez dewelopera. Nieruchomości niezabudowane stanowią współwłasność z właścicielami sąsiednich nieruchomości zabudowanych innymi domami i przeznaczone są na drogę wewnętrzną, ciągi piesze do nieruchomości, tereny zielone.

Działki niezabudowane nie były i nie są wykorzystywane w działalności gospodarczej. Nie stanowią przedmiotu najmu, dzierżawy. Wnioskodawca nie czerpie z nich dochodów. Nie stanowią środka trwałego w działalności gospodarczej.

Działki niezabudowane:

1. umożliwiają dostęp do nieruchomości, stanowią drogi wewnętrzne, ciągi piesze, teren zielony. Nie stanowią przedmiotu najmu, dzierżawy. Wnioskodawca nie czerpie z nich dochodów. Nie stanowią środka trwałego w działalności gospodarczej wnioskodawcy,
2. działki nie były/nie są oferowane do sprzedaży,
3. nie były wykonywane żadne czynności mające na celu przygotowanie działek do sprzedaży.

Budynek mieszkalny został nabyty w stanie deweloperskim (stan surowy zamknięty – z zamontowanymi drzwiami wejściowymi oraz stolarką okienną), wobec czego wymagał poniesienia wydatków na dostosowanie budynku do najmu, przy czym:

1. wartość wydatków na ulepszenia była niższa niż 30% wartości początkowej budynku,
2. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych wydatków, z czego skorzystała,
3. budynek po ulepszeniach został oddany do użytkowania w grudniu 2016 r.,
4. wydatki na ulepszenia nie spowodowały zmian w sposobie jego użytkowania, budynek w dalszym ciągu jest budynkiem mieszkalnym, w tym celu został wykonany,
5. budynek po ulepszeniach wykorzystywany był na najem krótkoterminowy od czerwca 2017 r. do końca sierpnia 2018 r.

Działki, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, są przeznaczone na cele terenów usług rekreacyjnych lub terenów zabudowy mieszanej mieszkaniowej jednorodzinnej i rekreacyjnej, a ponadto:

• działka 511/45,… – położona jest na terenach przeznaczonych na cele drogi wewnętrznej,
• działka 491, … – położona jest na terenach przeznaczonych na cele ciągu pieszo-jezdnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca sprzedając nieruchomość zabudowaną i udziały w nieruchomościach niezabudowanych powinien wystawić fakturę VAT?
2. W przypadku pozytywnej odpowiedzi, jaka stawka podatku VAT powinna zostać zastosowana?

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym we wniosku oraz jego uzupełnieniu, należałoby w pierwszej kolejności wskazać na art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, który stanowi, iż zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Koniecznym jest również przywołanie treści art. 2 pkt 14 ww. ustawy, stosownie do którego przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, nie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z uwagi na fakt, że sprzedaż nieruchomości, która ma nastąpić, nie stanowi dostawy dokonywanej w ramach pierwszego zasiedlenia oraz nie będzie dokonywana w okresie krótszym niż 2 lata pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części, sprzedaż korzystać będzie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W konsekwencji faktu, że przedmiotowa sprzedaż korzystać będzie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, należałoby zwrócić uwagę na art. 106b ust. 2 ustawy, w myśl którego, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3. Niemniej, o czym stanowi art. 106b ust. 3 pkt 2 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118 – jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

W związku z możliwym żądaniem nabywcy towaru, aby Wnioskodawca wystawił fakturę dokumentującą sprzedaż zwolnioną, wskazania wymaga, że stosownie do art. 106e ust. 1 pkt 19 ustawy, faktura powinna zawierać w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 – wskazanie:

1. przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku,
2. przepisu dyrektywy 2006/112/WE, który zwalnia od podatku taką dostawę towarów lub takie świadczenie usług, lub
3. innej podstawy prawnej wskazującej na to, że dostawa towarów lub świadczenie usług korzysta ze zwolnienia.

Biorąc pod uwagę powyższe, na zadane pytanie należałoby udzielić odpowiedzi, iż Wnioskodawca – co do zasady – nie będzie obowiązany do wystawienia faktury VAT. Niemniej na żądanie nabywcy towaru, jeżeli żądanie wystawienia faktury zostanie zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę, bądź otrzymano całość lub część zapłaty, Wnioskodawca będzie miał obowiązek taką fakturę wystawić. Z uwagi na fakt, że sprzedaż korzysta ze zwolnienia od podatku, bezprzedmiotowym jest określanie stawki podatku od towarów i usług. Ewentualnie wystawiana faktura powinna jednak zawierać element określony w ww. art. 106e ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast sprzedaż udziałów w nieruchomościach niezabudowanych – zdaniem Wnioskodawcy – nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz nie będzie korzystać z żadnego zwolnienia od podatku od towarów i usług bowiem sprzedaż tych udziałów nie może zostać dokonana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż działki te nie są wykorzystywane na cele działalności gospodarczej i nie stanowią środków trwałych w działalności Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest:

• prawidłowe – w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości zabudowanej i braku obowiązku udokumentowania fakturą,
• nieprawidłowe – w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości niezabudowanych i braku obowiązku udokumentowania fakturą.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu tym podatkiem, bowiem aby dana czynność była opodatkowana, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 przywołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analiza treści cytowanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze – czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 Dyrektywy, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a 30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak stanowi art. 29a ust. 8 ustawy – w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Natomiast stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż 6% - stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Warunkiem zastosowania ww. zwolnienia od podatku konieczne jest zatem wykorzystywanie towaru wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku oraz brak prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia towaru. Przedmiotowe przesłanki do zastosowania opisywanego zwolnienia muszą być spełnione łącznie.

Podkreślić należy, że omawiane zwolnienie dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub,
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził: „Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.”

Ponadto należy wskazać, że w kwestii pierwszego zasiedlenia w kontekście interpretacji pojęcia „ulepszenia” wypowiedział się TSUE w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16, w którym wskazał „(…) artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia”.

Na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 (art. 106b ust. 2 ustawy).

Stosownie do treści art. 106b ust. 3 pkt 2 ustawy – na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118 – jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą obowiązku wystawienia faktury w związku z planowaną sprzedażą nieruchomości oraz zwolnienia od podatku od towarów i usług ww. sprzedaży.

Z uwagi na brzmienie cytowanych przepisów, aby móc rozstrzygnąć wątpliwości Wnioskodawcy dotyczące braku obowiązku udokumentowania opisanej sprzedaży fakturą, należy w pierwszej kolejności dokonać rozstrzygnięcia czy Wnioskodawca dokonując sprzedaży opisanych we wniosku nieruchomości będzie działał jako podatnik a następnie zwolnienia od podatku sprzedaży tych nieruchomości.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz przywołanych regulacji prawnych, przy uwzględnieniu wniosków płynących z ww. orzeczeń prowadzi do stwierdzenia, że planowana sprzedaż budynku mieszkalnego, który był wykorzystywany przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej w zakresie najmu krótkotrwałego (był ujęty w ewidencji środków trwałych), będzie sprzedażą majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przechodząc do kwestii zwolnienia od podatku zbycia budynku mieszkalnego należy stwierdzić, że zastosowanie znajdzie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku na podatku, gdyż zostaną spełnione warunki określone w tym przepisie. Budynek został nabyty w październiku 2016 r. od dewelopera. Wnioskodawca poniósł wydatki na jego ulepszenie, których wartość nie przekroczyła 30% wartości początkowej obiektu i ulepszenia te nie spowodowały znaczących zmian w sposobie użytkowania budynku. Budynek był wykorzystywany w działalności gospodarczej od grudnia 2016 r. Uznać należy zatem, że doszło do pierwszego zasiedlenia budynku i sprzedaż nastąpi po upływie co najmniej dwóch lat od tego zasiedlenia.

Ponadto podkreślić należy, że grunt podlega opodatkowaniu w analogiczny sposób jak budynek, który się na nim znajduje. Zatem w tym przypadku do sprzedaży działki gruntu, na której posadowiony jest budynek mieszkalny zastosowanie znajdą – w myśl przywołanego art. 29a ust. 8 ustawy – odpowiednio te regulacje ustawy o podatku od towarów i usług, które będą miały zastosowanie do zbycia tego budynku.

Przechodząc natomiast do kwestii sposobu dokumentowania transakcji stwierdzić należy, że podatnik – stosownie do art. 106b ust. 2 ustawy – nie ma obowiązku wystawienia faktury na dostawę towarów objętych zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy. W takim razie Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku wystawienia faktury na sprzedaż budynku mieszkalnego wraz z gruntem, na którym jest on posadowiony. Jednak w przypadku zgłoszenia żądania przez nabywcę ww. nieruchomości będzie istniał obowiązek wystawienia faktury, zgodnie z zasadami określonymi w art. 106b ust. 3 pkt 2 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać prawidłowe.

Nie można natomiast zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że sprzedaż udziałów w nieruchomościach niezabudowanych nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz nie będzie korzystać z żadnego zwolnienia od podatku od towarów i usług gdyż sprzedaż tych udziałów nie może zostać dokonana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Z treści wniosku wynika bowiem, że Wnioskodawca będzie zbywał udziały w działkach gruntu niezabudowanego (nr: 511/45, 511/19, 491, 492) stanowiące drogi wewnętrzne, ciągi piesze i tereny zielone. Nabycie udziałów w ww. działkach, było – jak wskazał Wnioskodawca – bezpośrednio związane z nabyciem budynku mieszkalnego. W świetle przedstawionych okoliczności faktycznych sprawy należy uznać, że choć ww. działki niezabudowane nie były wykorzystywane bezpośrednio w działalności gospodarczej, jednak umożliwiają dojazd do budynku przeznaczonego na cele działalności gospodarczej, zatem są pośrednio z tą działalnością związane. Nie można rozpatrywać ich zbycia jako przedmiotu odrębnej transakcji, ani uznać, że służyły/służą zaspokojeniu celów prywatnych. Zatem ich zbycie – podobnie jak zbycie budynku mieszkalnego – zostanie dokonane w ramach działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zbycie udziałów w działkach niezabudowanych będzie opodatkowane 23% stawką podatku, gdyż wskazane działki są terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy. Z opisu sprawy wynika bowiem, że są to grunty niezabudowane i przeznaczone na cele terenów usług rekreacyjnych lub terenów zabudowy mieszanej mieszkaniowej jednorodzinnej i rekreacyjnej. Sprzedaż wskazanych udziałów, nie będzie mogła również korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż nie były one wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

Przechodząc natomiast do kwestii sposobu dokumentowania transakcji stwierdzić należy, że w przypadku sprzedaży udziałów w gruntach niezabudowanych, w sytuacji gdy sprzedaż będzie dokonana na rzecz innego podatnika, Wnioskodawca będzie obowiązany udokumentować dokonaną transakcja fakturą, gdyż – jako sprzedaż opodatkowana właściwą stawką podatku – nie będzie objęta wyłączeniem z obowiązku dokumentowania na podstawie art. 106b ust. 2 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest nieprawidłowe.

Należy zaznaczyć, że niniejsze rozstrzygniecie zapadło przy założeniu, że na nieruchomościach niezabudowanych, o którym mowa we wniosku, nie znajdują się żadne budowle w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r., poz. 1202, z późn. zm.).

Informuje się, że w zakresie kwestii dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność, a Wnioskodawca ponosi wszelkie negatywne konsekwencje przedstawienia zdarzenia przyszłego niezgodnego z rzeczywistością.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.