Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4012.29.2019.1.GM
z 14 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2019 r. (data wpływu 15 stycznia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 lutego 2019 r. (data wpływu 8 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z realizacją projektu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z realizacją projektu. Dnia 8 lutego 2019 r. wniosek uzupełniono o skorygowanie błędów formalnych we wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jako jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług podstawowej opieki zdrowotnej oraz specjalistycznej opieki zdrowotnej. Usługi medyczne finansowane są w ramach kontraktu z Narodowym Funduszem Zdrowia. Ponadto w ramach prowadzonej działalności świadczone są również odpłatne usługi medyczne nie objęte finansowaniem przez NFZ. Kolejnym źródłem przychodów jest odpłatny wynajem lokali lekarzom oraz laboratorium medycznemu. Ponieważ przychody z usług medycznych są zwolnione na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT, a wysokość rocznych przychodów z tytułu najmu lokali nie przekracza kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym „czynnym podatnikiem VAT”.

W roku 2019 Zainteresowany zamierza zakupić sprzęt medyczny i inne urządzenia, które będą wykorzystywane wyłącznie w ramach usług opieki medycznej określonych w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT. W celu uzyskania dofinansowania do wyżej wymienionych zakupów Spółka przystąpiła do projektu prowadzonego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2014-2020 Oś Priorytetowa 13 Infrastruktura Społeczna, Działanie 13.1 Infrastruktura Ochrony Zdrowia realizowanego przez Urząd Marszałkowski. We wniosku o dofinansowanie Wnioskodawca uwzględnił podatek VAT zawarty w cenach planowanych zakupów jako wydatek kwalifikowalny.

Instytucja Zarządzająca RPO powołując się na treść umowy o dofinansowanie projektu zobligowała Spółkę jako beneficjenta do uzyskania interpretacji indywidualnej Ministra Finansów w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od nakładów poniesionych w ramach projektu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka, dokonując zakupów urządzeń medycznych, które będą wykorzystywane wyłącznie do świadczenia usług w zakresie opieki medycznej, określonych w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT będzie mogła skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w cenie towarów?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabycia towarów (urządzeń medycznych) ponieważ Spółka nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i nie jest spełniony warunek określony w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie związku wykorzystania nabytych towarów z czynnościami opodatkowanymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. Stosownie do treści tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Według do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT lub/i niepodlegających opodatkowaniu VAT.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

I tak, przepis art. 88 ust. 4 ustawy stanowi, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jako jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług podstawowej opieki zdrowotnej oraz specjalistycznej opieki zdrowotnej. Usługi medyczne finansowane są w ramach kontraktu z Narodowym Funduszem Zdrowia. Ponadto w ramach prowadzonej działalności świadczone są również odpłatne usługi medyczne nie objęte finansowaniem przez NFZ. Kolejnym źródłem przychodów jest odpłatny wynajem lokali lekarzom oraz laboratorium medycznemu. Ponieważ przychody z usług medycznych są zwolnione na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT, a wysokość rocznych przychodów z tytułu najmu lokali nie przekracza kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym „czynnym podatnikiem VAT”.

W roku 2019 Zainteresowany zamierza zakupić sprzęt medyczny i inne urządzenia, które będą wykorzystywane wyłącznie w ramach usług opieki medycznej określonych w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT.

W celu uzyskania dofinansowania do wyżej wymienionych zakupów Spółka przystąpiła do projektu prowadzonego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2014-2020 Oś Priorytetowa 13 Infrastruktura Społeczna, Działanie 13.1 Infrastruktura Ochrony Zdrowia realizowanego przez Urząd Marszałkowski.

W związku z powyższym Wnioskodawca ma wątpliwości czy dokonując zakupów urządzeń medycznych, które będą wykorzystywane wyłącznie do świadczenia usług w zakresie opieki medycznej, określonych w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług będzie mógł skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w cenie zakupionych towarów.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, gdyż – jak wskazuje Wnioskodawca – zakupiony w ramach projektu sprzęt medyczny, będzie wykorzystywany wyłącznie do świadczenia usług opieki medycznej, określonych w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na zakup sprzętu medycznego w ramach realizowanego projektu. Powyższe wynika z faktu, że nabyte w ramach realizacji projektu towary nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy ocenić jako prawidłowe.

Tutejszy organ informuje, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowanym.

Wyjaśnienia wymaga, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym tutejszy Organ wskazuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.