Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-3.4010.289.2018.1.MS
z 7 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2018 r. (data wpływu 27 grudnia 2018r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania tzw. klucza przychodowego, o którym mowa w art. 15 ust. 2 i 2a ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2018 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie zastosowania tzw. klucza przychodowego, o którym mowa w art. 15 ust. 2 i 2a ustawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą za pośrednictwem wyodrębnionych organizacyjnie zakładów położonych w S oraz w J. Wnioskodawca prowadzi działalność na podstawie otrzymanych zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej na obszarze X Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „Strefa” lub „SSE”) z 2009 r., 2014 r. oraz 2018 r. (dalej: „Zezwolenia”). Mając na uwadze zmianę przepisów dotyczącą SSE, Spółka nie wyklucza możliwości ubiegania się w przyszłości o odpowiednik zezwolenia, jakim aktualnie jest decyzja o wsparciu.

Zakład w S położony jest na terenie Strefy i prowadzi działalność gospodarczą polegają przede wszystkim na produkcji wyrobów mieszczących się w grupowaniach PKWiU wskazanych w treści Zezwoleń. Mając na uwadze treść Zezwoleń oraz przepisy ustawy o PDOP, uzyskane przez Spółkę dochody z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE w zakresie grupowań PKWiU określonych w Zezwoleniach korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych (dalej: „PDOP”).

Część wyprodukowanych w S produktów jest i będzie w przyszłości zbywana przez Spółkę za pośrednictwem zakładu w J (dalej: „Oddział”) oraz wyodrębnionej w strukturze Spółki jednostki handlowej (dalej: „Jednostka handlowa”). Oddział jak i Jednostka handlowa (dalej łącznie: „Jednostki”) zajmują się sprzedażą zarówno produktów Spółki wytworzonych w SSE, jak i zakupionych od innych producentów funkcjonujących w ramach grupy, w tym podmiotów zagranicznych. Jednostki są zlokalizowane poza obszarem Strefy oraz pełnią i będą pełnić przede wszystkim funkcje handlowe. Dodatkowo, Jednostki wykonują usługi serwisowe oraz niekiedy prace związane z pierwszym uruchomieniem produktów oraz ich montażem (na przykład w sytuacji, gdy gabaryty sprzedawanego produktu uniemożliwiają jego transport w całości i musi on być transportowany z zakładu w SSE we fragmentach).

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność Jednostek stanowi działalność pomocniczą w stosunku do działalności prowadzonej na terenie Strefy przez zakład w S, w konsekwencji czego dochód uzyskany przez Jednostki ze sprzedaży wyprodukowanych w SSE wyrobów korzysta i będzie korzystać ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP.

W ocenie Spółki, fakt sprzedaży wyrobów wyprodukowanych przez Spółkę na terenie Strefy zgodnie z Zezwoleniami poprzez własne Jednostki, które są zlokalizowane poza terenem Strefy, nie pozbawia tych wyrobów przymiotu „produktu strefowego”. Taka forma prowadzenia sprzedaży nie zmienia bowiem „strefowego” charakteru wyrobów, w szczególności nie następuje zmiana ich klasyfikacji dla celów PKWiU. Ty m samym, zdaniem Spółki jeśli sprzedawane wyroby są i będą wyprodukowane w ramach działalności prowadzonej w Strefie, a działalność Jednostek w odniesieniu do tych wyrobów polega i będzie polegać na ich sprzedaży (obejmującej w szczególności takie działania jak obsługa klientów, przyjmowanie i realizacja zamówień, wydawanie klientom wytworzonych na terenie SSE wyrobów itp.) oraz ewentualnie wykonaniu pewnych czynności o charakterze pomocniczym, to dochód uzyskany z takiej sprzedaży korzysta i będzie korzystał ze zwolnienia od PDOP na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP.

Analogiczne stanowisko zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej z dnia 20 czerwca 2013 r. (sygn. ITPB3/423-139/13/DK) wydanej na rzecz Spółki przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy i dotyczącej działalności Oddziału.

Poza działalnością zwolnioną z opodatkowania (tzn. objętą Zezwoleniami i prowadzoną na terenie Strefy oraz działalnością pomocniczą prowadzoną przez Jednostki) Wnioskodawca prowadzi również działalność gospodarczą, z tytułu której osiąga dochody opodatkowane PDOP na zasadach ogólnych.

Zgodnie z wymogami ustawy PDOP, w celu ustalenia podstawy opodatkowania PDOP oraz wysokości dochodu podlegającego zwolnieniu od podatku Spółka w pierwszej kolejności dokonuje i zamierza dokonywać wyodrębnienia przychodów związanych z:

1. działalnością podlegającą opodatkowaniu oraz
2. działalnością zwolnioną z opodatkowania (tj. działalnością strefową prowadzoną na terenie SSE na podstawie Zezwoleń oraz działalnością pomocniczą prowadzoną przez Jednostki).
   
   

Wszystkie osiągane przez Spółkę przychody podlegają i będą podlegać podziałowi na przychody z działalności zwolnionej z opodatkowania (strefowej) albo przychody z działalności opodatkowanej. Wyodrębnienie przychodów jest i będzie dokonywane zarówno w odniesieniu do zakładu w S, Oddziału jak i Jednostki handlowej.

Następnie Spółka dokonuje i zamierza dokonywać przyporządkowania tym przychodom odpowiadających im kosztów uzyskania przychodów, w przypadku których to związek z konkretnym typem przychodu (odpowiednio zwolnionym z opodatkowania bądź opodatkowanym) decyduje i będzie decydować o ich przypisaniu do działalności zwolnionej z opodatkowania lub opodatkowanej PDOP. Dodatkowo Wnioskodawca ponosi i będzie ponosić także tzw. koszy wspólne, które dotyczą jednocześnie działalności opodatkowanej PDOP oraz działalności podlegającej zwolnieniu z tego opodatkowania, których Spółka nie jest i nie będzie w stanie jednoznacznie i obiektywnie przyporządkować (zarówno w sposób bezpośredni jak i pośredni) tylko do jednego z tych rodzajów działalności.

W tym miejscu, Wnioskodawca pragnie wskazać, że w dniu 20 czerwca 2012 r. w odpowiedzi na jego wniosek została wydana interpretacja indywidualna (sygn. ITPB3/423-144/12/AM; dalej: „Interpretacja”), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy uznał za prawidłowe stanowisko Spółki, zgodnie z którym, w przypadku gdy nie można jednoznaczne przypisać kosztów wspólnych do działalności opodatkowanej PDOP lub zwolnionej możliwe jest zastosowanie tzw. klucza przychodowego, o którym mowa w art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o PDOP uwzględniającego stosunek przychodów z działalności opodatkowanej/ zwolnionej w ogólnej kwocie przychodów Spółki.

Mając na uwadze nowelizację przepisów ustawy o PDOP dokonaną z dniem 1 stycznia 2018 r., w szczególności zmianę przepisu art. 7 ust. 1 oraz art. 15 ust. 2, Spółka chciałaby uzyskać potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska na gruncie aktualnie obowiązujących przepisów ustawy o PDOP.

Zdaniem Wnioskodawcy, wyodrębnienie w ustawie o PDOP źródła przychodów w postaci zysków kapitałowych i rozdzielenie dochodów uzyskiwanych z tego źródła od dochodów z pozostałych źródeł przychodów, a także zmiana redakcyjna dokonana w art. 15 ust. 2, nie mają wpływu na ocenę stanowiska Spółki, a w konsekwencji treść Interpretacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym w przypadku kosztów wspólnych, których nie można jednoznacznie i obiektywnie przypisać (zarówno w sposób bezpośredni jak i pośredni) do działalności opodatkowanej podatkiem dochodowym lub zwolnionej, możliwe jest zastosowanie tzw. klucza przychodowego, o którym mowa w art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o PDOP, uwzględniającego stosunek przychodów z działalności opodatkowanej/ zwolnionej w ogólnej kwocie przychodów Spółki?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku kosztów wspólnych, których nie można jednoznacznie i obiektywnie przypisać (zarówno w sposób bezpośredni jak i pośredni) do działalności opodatkowanej podatkiem dochodowym lub zwolnionej, możliwe jest zastosowanie tzw. klucza przychodowego, o którym mowa w art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o PDOP, uwzględniającego stosunek przychodów z działalności opodatkowanej/ zwolnionej w ogólnej kwocie przychodów Spółki.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

1.

W myśl art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (dalej: „Ustawa SSE”), która znajduje zastosowanie w odniesieniu do posiadanych przez Spółkę Zezwoleń, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o PDOP lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 46d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Dodatkowo, zgodnie ze znowelizowanym art. 7 ust. 1 ustawy o PDOP co do zasady przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. Stosownie zaś do art. 7 ust. 2 ustawy o PDOP dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Z treści art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 cytowanej ustawy wynika natomiast, iż w przypadku osiągania przychodów ze źródła niepodlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo wolnego od podatku, przy ustaleniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się zarówno przychodów z tego źródła, jak i kosztów uzyskania tych przychodów.

Ponadto, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PDOP podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami ustawy o PDOP. Odrębnymi przepisami, do których odsyła przytoczony powyżej przepis art. 9 ust. 1 ustawy o PDOP s przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2018 r. poz. 395 ze zm.).

2.

Biorąc pod uwagę powyższe, podkreślić należy, że w przypadku podatników osiągających zarówno dochody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym, jak i dochody zwolnione od tego podatku, zasadą jest precyzyjne przyporządkowanie osiąganych przychodów oraz ponoszonych kosztów odpowiednio do działalności opodatkowanej oraz do działalności zwolnionej.

Tym samym, ustalając podstawę opodatkowania Spółka obowiązana jest do wyodrębnienia przychodów i kosztów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz przychodów i kosztów ze źródeł, z których dochód jest z opodatkowania zwolniony. O przypisaniu kosztów uzyskania przychodów do działalności zwolnionej z opodatkowania lub opodatkowanej PDOP decyduje ich związek z konkretnym typem przychodu (odpowiednio zwolnionym bądź opodatkowanym). W tym celu niezbędne jest prowadzenie ksiąg rachunkowych w taki sposób, aby możliwe było precyzyjne rozdzielenie przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z działalnością zwolnioną od podatku (tj. strefową) oraz z działalnością opodatkowaną (tj. niestrefową, prowadzoną poza SSE lub w SSE, ale nieobjętą Zezwoleniami).

Jedynie wyjątkowo, gdy z uwagi na charakter związku ponoszonych kosztów z przychodami uzyskiwanymi z różnych źródeł podatnik nie ma możliwości jednoznacznego i obiektywnego przypisania danego kosztu podatkowego wyłącznie do przychodów opodatkowanych albo przychodów zwolnionych, zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o PDOP można zastosować zasadę proporcjonalnego ich rozliczenia.

Stosownie do powołanych powyżej przepisów, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu PDOP lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów (art. 15 ust. 2 ustawy o PDOP). Jednocześnie zasadę tę stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których cześć dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania (art. 15 ust. 2a powołanej ustawy). W obu przypadkach powołany już przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 ustawy o PDOP stosuje się odpowiednio.

Stosowana przez Spółkę metoda alokacji kosztów do działalności zwolnionej i działalności opodatkowanej zgodna jest z przywołanymi powyżej przepisami. W pierwszej kolejności Spółka określa koszty, które (w oparciu o obiektywne kryteria) można przypisać do działalności objętej Zezwoleniami, z której dochód jest zwolniony od PDOP oraz identyfikuje koszty, które związane są z przychodami z działalności nieobjętej Zezwoleniami lub prowadzonej poza terytorium SSE. Koszty, które można przypisać do danego źródła przychodów (w sposób bezpośredni jak i pośredni) powinny być w całości alokowane do tego źródła przychodów.

Pomimo tak przeprowadzonego przypisania kosztów do przychodów zwolnionych / opodatkowanych może pozostać pula kosztów wspólnych, które będą dotyczyć jednocześnie działalności opodatkowanej PDOP oraz działalności podlegającej zwolnieniu z tego opodatkowania i których Spółka nie będzie w stanie jednoznacznie i obiektywnie alokować tylko do jednego z tych rodzajów działalności. W ocenie Wnioskodawcy w odniesieniu do takich kosztów wspólnych Spółka powinna zastosować klucz przychodowy przewidziany w art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o PDOP.

Mając na uwadze brzmienie powołanych przepisów ustawy o PDOP, w ocenie Spółki podstawową zasadą powinno być przypisanie kosztów do działalności zwolnionej i opodatkowanej, natomiast alokacja kosztów dokonywana zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o PDOP powinna być stosowana w ostateczności, tylko do takich kosztów uzyskania przychodów, których obiektywnie nie można rozdzielić na dotyczące przychodów podlegających opodatkowaniu i dotyczące przychodów wolnych od podatku.

3.

Wnioskodawca chciałby wskazać, że prezentowane przez niego stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach przepisów prawa podatkowego. Przykładowo, Spółka chciałaby powołać:

• interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej dnia 2 lipca 2018 r. (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.205.2018.1.DP), w której organ uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym w odniesieniu do kosztów „których jednoznaczne przypisanie do źródła przychodu (działalność zwolniona bądź opodatkowana) nie będzie możliwe, Spółka będzie uprawniona do ustalenia kosztów w stosunku, w jakim pozostają osiągnięty w roku podatkowym przychody: Z działalności zwolnionej bądź opodatkowanej w ogólnej kwocie przychodów sytuacja ponoszenia kosztów uzyskania przychodów, wobec których nie jest możliwe ustalenie, czy dotyczą one działalności strefowej lub pozastrefowej, generuje obowiązek zastosowania proporcji na mocy art. 15 ust. 2 ustawy o CIT.”
  

• interpretację indywidualną z dnia 12 września 2017 r. (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.242. 2017.1.AK) w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził prawidłowość następującego stanowiska podatnika „(...) w przypadku Pozostałych Kosztów Wspólnych prawidłowe jest zastosowanie - na potrzeby alokacji kosztów wspólnych pomiędzy działalność strefową i niestrefową - tzw. klucza przychodowego, o którym mowa w art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o CIT (uwzględniającego relację, w jakiej pozostają przychody z konkretnego typu działalności - strefowej/pozastrefowej - do łącznej kwoty przychodów osiąganych prze Spółkę)” oraz „(...) wprowadzony przez ustawodawcę tzw. klucz przychodowy ma charakter uniwersalny i obligatoryjny w sytuacji, gdy alokacja kosztów uzyskania przychodów pomiędzy działalność strefową i pozastrefową nie może być dokonana w żaden inny, bardziej wiarygodny sposób”.
  
  
  

Jak już wskazano, również w Interpretacji wydanej w indywidualnej sprawie Spółki Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy uznał za prawidłowe stanowisko Spółki, zgodnie z którym „Jedynie wyjątkowo, gdy z uwagi na charakter związku ponoszonych kosztów z przychodami uzyskiwanymi różnych źródeł podatnik nie ma możliwości przypisania danego kosztu podatkowego wyłącznie do przychodów opodatkowanych albo przychodów zwolnionych, zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych można zastosować zasadę proporcjonalnego ich rozliczenia”.

Mając na uwadze powyższe oraz brzmienie art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o PDOP należy uznać, że przewidziany w tych przepisach klucz przychodowy znajduje zastosowanie dopiero w sytuacji, gdy nie jest możliwe przypisanie kosztów uzyskania przychodów do odpowiedniego źródła przychodów.

Jednocześnie, klucz przychodowy należy ustalić jako stosunek przychodów z działalności opodatkowanej / zwolnionej z opodatkowania PDOP w ogólnej kwocie przychodów Spółki.

Konsekwentnie, w przypadku kosztów wspólnych, których nie można jednoznacznie i obiektywnie przypisać (zarówno w sposób bezpośredni jak i pośredni) do działalności opodatkowanej podatkiem dochodowym lub zwolnionej, możliwe jest zastosowanie tzw. klucza przychodowego, o którym mowa w art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o PDOP uwzględniającego stosunek przychodów z działalności opodatkowanej/ zwolnionej w ogólnej kwocie przychodów Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, w tej części odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawców.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu ziszczenia się zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Interpretacja indywidulana wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.