Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.772.2018.3.DM
z 5 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2018 r. (data wpływu 19 listopada 2018 r.), uzupełnionym w dniach 31 grudnia 2018 r., 2, 14 i 21 stycznia 2019 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności wywłaszczenia nieruchomości gruntowych w przypadku zrzeczenia się odszkodowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniach 31 grudnia 2018 r., 2, 14 i 21 stycznia 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności wywłaszczenia nieruchomości gruntowych w przypadku zrzeczenia się odszkodowania.

We wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wydanie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej w myśl przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1474) dalej specustawa, w przypadku realizacji drogi wojewódzkiej bądź krajowej skutkuje przejściem prawa własności działek Gminnych na rzecz odpowiednio Województwa i Skarbu Państwa.

Art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. z 2017 r., poz. 1221, ze zm.) wskazuje, że „opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju”, dalej art. 7 ust. 1 pkt 1 „przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również: przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie”.

W sprawach kiedy wywłaszczeniu uległy nieruchomości Gminy, Miasto nie dochodzi do ustalenia odszkodowania. Dotyczy to dwóch sytuacji. Pierwsza, kiedy Prezydent jest właściwy do wydania decyzji o odszkodowaniu i jednocześnie działa w imieniu Gminy, która straciła nieruchomość, Gminie nie przysługuje przymiot strony postępowania. W konsekwencji, w tym szczególnym przypadku, postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia odszkodowania nie jest wszczynane.

Druga sytuacja, w której dochodzi do złożenia przez Gminę oświadczenia o zrzeczeniu się odszkodowania (art. 12 ust. 7 specustawy). Tu ustawodawca przewidział trzy przypadki art. 12 ust. 8 - „W przypadku zrzeczenia się odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4:

1. przed wszczęciem postępowania ustalającego wysokość odszkodowania - postępowania nie wszczyna się;
2. w trakcie postępowania ustalającego wysokość odszkodowania - postępowanie umarza się;
3. po wydaniu decyzji ustalającej wysokość odszkodowania - decyzję wygasza się.

W uzupełnieniach wniosku wskazano następujące informacje:

1. nieruchomości, jakich dotyczy wniosek są to różne nieruchomości - zabudowane i niezabudowane, objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i nie objęte tym planem, które w wyniku hipotetycznego zbycia podlegałyby opodatkowaniu 23% VAT jako tereny budowlane (dotyczy nieruchomości gruntowych niezabudowanych i przeznaczonych pod zabudowę zgodnie z istniejącym planem zagospodarowania przestrzennego) oraz takie, które korzystałyby ze zwolnienia zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9, 10, 10a ustawy o podatku od towarów i usług;
2. nieruchomości, których dotyczy wniosek Gmina nabyła w wyniku komunalizacji z dniem 27 maja 1990 r., nie uzyskując prawa odliczania podatku naliczonego;
3. Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT;
4. z tytułu nabycia nieruchomości, o których mowa we wniosku (we wszystkich potencjalnych przypadkach ich wywłaszczenia), Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego;
5. w żadnym z opisanych we wniosku przypadków Gminie Miasto nie będzie wypłacane odszkodowanie ani inna forma wynagrodzenia.

Tabela Nr 1 „B…”.

Na podstawie decyzji Wojewody nr … z dnia 7 września 2017 r. znak …, własność ww. działek przeszła z Gminy Miasto na Skarb Państwa. Pismem z dnia 19 kwietnia 2018 r. znak … Prezydent Miasta działając w imieniu Gminy Miasto zrzekł się w całości odszkodowania z tytułu odjęcia prawa własności ww. działek. W związku powyższym Wojewoda decyzją z dnia 27 kwietnia 2018 r. znak … umorzył postępowanie w sprawie ustalenia odszkodowania za ww. działki.

Gmina nie ponosiła nakładów na ulepszenie budynków lub budowli, które znajdują się na opisanych w tabeli nr 1 działkach oraz nie przysługiwało jej prawo do odliczenia w stosunku do żadnej z opisanych budowli.

Tabela nr 2. „P…”.

Decyzją Wojewody nr X/XX z dnia 29 grudnia 2016 r. znak: … o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej „P…” ww. działki stanowiące własność Gminy Miasto przeszły z mocy prawa na własność Skarbu Państwa, zgodnie z zapisami ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1474, z późn. zm.).

Pismem z dnia 17 sierpnia 2017 r. znak: …, Prezydent Miasta - działający w imieniu Gminy Miasto - zrzekł się odszkodowania za ww. nieruchomości, zaś Wojewoda decyzją z dnia 27 listopada 2017 r. znak: … orzekł o umorzeniu postępowania ws. ustalenia odszkodowania za ww. działki.

Gmina nie ponosiła nakładów na ulepszenie budynków lub budowli, które znajdują się na opisanych w tabeli nr 2 działkach oraz nie przysługiwało jej prawo do odliczenia w stosunku do żadnej z opisanych budowli i budynków.

Tabela nr 3 „S...”.

Na podstawie decyzji Prezydenta Miasta nr … z dnia 30 listopada 2016 r. znak …,własność ww. działek przeszła z Gminy Miasto na Województwo. W związku z powyższym Prezydent Miasta wszczął postępowania odszkodowawcze na rzecz Gminy Miasto. W toku wspomnianych postępowań, przed wydaniem decyzji organ je prowadzący ustalił, iż zgodnie z istniejącym orzecznictwem, jednostka samorządu terytorialnego nie może być stroną postępowania administracyjnego, w której rozstrzygnięcie w sprawie wydaje organ tej samej jednostki. Mając to na uwadze, Prezydent Miasta, decyzjami z dnia 31 stycznia 2018 r. znak:

• 111, UNP: XXX (poz. 1 zestawienia);
• 222, UNP: YYY (poz. 2 zestawienia);
• 333, UNP: ZZZ (poz. 3 zestawienia);
• 444, UNP: AAA (poz. 5 zestawienia);
• 555, UNP: BBB (poz. 6 zestawienia);
• 666, UNP: CCC (poz. 7 zestawienia);
  
  
  umorzył postępowania w sprawie ustalenia odszkodowania za wywłaszczone działki.
  

Decyzją z dnia 27 października 2017 r. Prezydent Miasta umorzył postępowanie administracyjne znak 777, UNP: DDD (poz. 4 zestawienia) w części dotyczącej odszkodowania dla GM.

Gmina nie ponosiła nakładów na ulepszenie budynków lub budowli, które znajdują się na opisanych w tabeli nr 3 działkach oraz nie przysługiwało jej prawo do odliczenia w stosunku do żadnej z opisanych budowli i budynków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w tych dwóch wymienionych sytuacjach, kiedy nie jest przeprowadzane postępowanie odszkodowawcze i kiedy dochodzi do zrzeczenia się odszkodowania występuje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług i konieczność wystawienia faktury?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 – dalej jako ustawa o VAT) przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie jest uznane za dostawę towarów. Oznacza to, że odszkodowania z tego tytułu podlegają VAT. Taka sama regulacja zawarta jest w art. 14 ust. 2 lit. a dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347/1).

Przedmiotem opodatkowania jest będące dostawą towarów przeniesienie własności gruntu w zamian za odszkodowanie, które spełnia tutaj rolę wynagrodzenia, stanowiąc tym samym o odpłatności czynności. W wyroku z 20 lutego 2012 r., sygn. akt III SA/GI 1248/11, WSA w Gliwicach potwierdził, że przeniesienie własności gruntu w zamian za odszkodowanie, dokonane przez podatnika VAT, stanowi odpłatną dostawę towaru i ze względu na przedmiot czynność taka objęta jest podatkiem. Ponadto opodatkowanie VAT w sytuacji przymusowego przeniesienia prawa własności w zamian za odszkodowanie realizuje zasadę powszechności opodatkowania i zasadę niezakłócania konkurencji. Tak orzekł ETS w wyroku z 15 maja 1990 r., C-49/89.

Jednocześnie podstawowy przepis regulujący zakres przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług tj. art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podkreśla, iż czynności objęte obowiązkiem podatkowym w zakresie podatku od towarów i usług mają mieć charakter odpłatny. Łącząc zatem obydwie regulacje, czyli wskazany art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, w którym ustalono podstawowy przedmiot opodatkowania jakim jest odpłatna dostawa towarów oraz definiujący dostawę przepis art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, należy stwierdzić, że w przypadku przeniesienia na osobę trzecią prawa władania nieruchomością zaistnieją przesłanki powstania obowiązku podatkowego tylko wówczas, gdy wystąpi odpłatność tej czynności. Charakter odpłatny ma również dostawa realizowana w zamian za odszkodowanie, gdyż to świadczenie pełni wówczas rolę zapłaty za towar.

Jeżeli zatem odszkodowanie nie zostanie wypłacone z przyczyn wskazanych ustawowo, czyli w związku z:

1. umorzeniem postępowania w sprawie ustalenia odszkodowania,
2. odstąpieniem od wszczęcia postępowania w sprawie ustalenia odszkodowania,
3. wygaszenia decyzji ustalającej odszkodowanie,
4. braku przesłanek do uzyskania odszkodowania przez Gminę nieposiadającą przymiotu strony postępowania odszkodowawczego,

• to czynności przeniesienia własności wywłaszczanego gruntu nie stanowią odpłatnej dostawy w rozumieniu powołanych przepisów i nie są również przeniesieniem prawa władania nieruchomością w zamian za odszkodowanie. Tym samym powołane czynności nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż nie mieszczą się w zakresie przedmiotu opodatkowania. Faktury nie wystawia się.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Z kolei w myśl art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

• jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Według art. 2 pkt 14a ustawy, przez wytworzenie nieruchomości rozumie się wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Należy podkreślić, że co do zasady dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność, co wynika wprost z powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Z przywołanego przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że czynność polegająca na przeniesieniu z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie stanowi dostawę towarów. W tej sytuacji bez znaczenia jest fakt, że dostawa nie jest de facto następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa. Odszkodowanie w tym przypadku pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną. W konsekwencji należy stwierdzić, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (w tym np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie – na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy przy tym zaznaczyć, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Wynagrodzenie musi mieć zatem konkretny wymiar, a więc być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu. Dostawę można uznać za dokonaną odpłatnie, dopiero gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru. Oznacza to, że przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów nabiera odpłatnego charakteru dopiero w momencie przyznania odszkodowania i ustalenia jego wysokości.

W kwestii czynności wykonywanych nieodpłatnie trzeba zauważyć, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Zgodnie z art. 112 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r., poz. 2204, z późn. zm.), wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości.

Analizując przedstawione okoliczności na tle powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy Gmina zrzekła się odszkodowania w związku z wywłaszczeniem przedmiotowych nieruchomości, czynności tej nie można uznać za odpłatną dostawę towaru, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji czynność tę należy rozpoznać jako nieodpłatne przekazanie towaru.

Z uwagi na fakt, że Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia nieruchomości, gdyż jak wskazano we wniosku –nieruchomości zostały nabyte w wyniku komunalizacji z dniem 27 maja 1990 r. – nieodpłatne przekazanie przedmiotowych działek, stosownie do zapisów art. 7 ust. 2 ustawy, nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Gmina nie ponosiła również nakładów na ulepszenie budynków i budowli znajdujących się na przedmiotowych działkach.

Zatem ww. czynność przekazania bez odszkodowania nieruchomości przez Wnioskodawcę na rzecz Skarbu Państwa nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, w przypadku zrzeczenia się przez Gminę odszkodowania za nieruchomości przejęte na rzecz Skarbu Państwa na podstawie ww. decyzji nie doszło do dostawy towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 zarówno w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy jak i w zw. z art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy i w konsekwencji Wnioskodawca nie jest zobligowany do zapłaty podatku należnego, a co za tym idzie, do wystawienia faktury.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.