Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4015.158.2018.2.DK
z 4 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 listopada 2018 r. (data wpływu – 4 grudnia 2018 r.), uzupełnionym 9 stycznia 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia spadku po matce – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 grudnia 2018 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia spadku po matce.

Wniosek nie spełnił wymogów formalnych, w związku z czym w piśmie z 21 grudnia 2018 r. znak: 0111-KDIB4.4015.158.2018.1.DK wezwano o jego uzupełnienie.

Wniosek uzupełniono 31 grudnia 2019 r. (data uiszczenia opłaty) oraz 9 stycznia 2019 r. (data wpływu pisma stanowiącego uzupełnienie wniosku).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Matka Wnioskodawcy – Karolina G. przejęła spadek po Stefanii S. – siostrze swojej matki, zmarłej 7 maja 2010 r. w W., zgodnie z postanowieniem Sądu. Postanowienie Sądu zostało wydane 31 sierpnia 2015 r.

W skład masy spadkowej weszło mieszkanie spółdzielcze własnościowe o łącznej powierzchni użytkowej 41,5 m. Mieszkanie jest położone w W. Mieszkanie stanowiące masę spadkową jest w stanie wymagającym przeprowadzenia gruntownego remontu – wymiana nieszczelnych drewnianych okien, parkietów, drzwi, armatury kuchennej i łazienkowej.

Matka Wnioskodawcy od ponad dwudziestu lat przebywała w Domu Pomocy Społecznej w D. Wniosek o stwierdzenie nabycia spadku przez matkę Wnioskodawcy (złożony w dniu 29 maja 2012 r.) był rozpatrywany ponad 3 lata. Stan zdrowia matki Wnioskodawcy w tym czasie bardzo się pogorszył na skutek postępującej demencji starczej. Matka Wnioskodawcy miała znacząco obniżone możliwości w obrębie procesów poznawczych, nie potrafiła rozwiązywać problemów dnia codziennego, krytycznie ocenić postępowania własnego i innych, miała problemy z pamięcią i wymagała całkowitej, całodobowej pomocy w prowadzeniu wszystkich spraw.

Matka Wnioskodawcy zmarła 15 sierpnia 2018 r. Po przejęciu spadku po Stefanii S. nie złożyła do urzędu skarbowego zeznania podatkowego (druku SD-3), a tym samym nie uiściła należnego podatku dla II grupy podatkowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy po przejęciu spadku, Wnioskodawca ma złożyć za matkę zeznanie podatkowe na formularzu SD-3, czy też Urząd Skarbowy samodzielnie naliczy wysokość zobowiązania podatkowego dla matki Wnioskodawcy wraz z należnymi odsetkami?
2. Czy Wnioskodawca może się ubiegać o ewentualne zwolnienie z płatności odsetek od niezapłaconego przez matkę podatku?
3. Czy sprzedając mieszkanie, będące przedmiotem spadku, Wnioskodawca będzie mógł dopiero wtedy pokryć powyższe zobowiązania wobec urzędu skarbowego?
4. Czy po przejęciu spadku po matce, Wnioskodawca będzie mógł odliczyć od podatku niezapłaconego przez matkę poniesione koszty, tj. zadłużenie czynszu w spółdzielni, zadłużenia płatności za prąd i gaz oraz płacony przez Wnioskodawcę czynsz za mieszkanie od 2015 r.?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Deklarację zeznania podatkowego na druku SD-3 winna złożyć spadkobierca (matka Wnioskodawcy), po uprawomocnieniu się postanowienia sądu o nabyciu przez matkę Wnioskodawcy spadku po zmarłej ciotce (II grupa podatkowa). W związku ze śmiercią matki Wnioskodawcy organ podatkowy powinien wydać decyzję w zakresie ewentualnego zobowiązania podatkowego. Wnioskodawca jako potencjalny spadkobierca spadku po matce, jest zobowiązany w terminie 6 miesięcy po sporządzeniu aktu notarialnego złożyć zeznanie podatkowe na formularzu SD-Z2 (I grupa podatkowa). Wnioskodawca natomiast może wystąpić do naczelnika właściwego urzędu skarbowego z wnioskiem o wydanie zaświadczenia o wysokości znanych organowi zobowiązań matki Wnioskodawcy.

Ad. 2

Zgodnie z art. 67a Ordynacji podatkowej, Wnioskodawca może ubiegać się o umorzenie zobowiązania podatkowego oraz płatności odsetek do naczelnika urzędu skarbowego lub wnieść o rozłożenie spłaty zaległości na raty.

Ad. 3

Wnioskodawca uważa, że na takie odroczenie płatności zobowiązań w podatku od spadków i darowizn musi wyrazić zgodę naczelnik urzędu skarbowego.

Ad. 4

Wnioskodawca twierdzi, że takową informację otrzyma od właściwego urzędu skarbowego – po uprzednim złożeniu zapytania o wysokości znanych temu urzędowi zobowiązań matki Wnioskodawcy. Zgodnie z art. 7 ustawy o podatku od spadków i darowizn podstawą opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2018 r., poz. 644) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. tytułem dziedziczenia.

Stosownie do treści art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W przypadku nabycia majątku spadkodawcy w drodze dziedziczenia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przyjęcia spadku – art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 4 cyt. ustawy, w przypadku nabycia, które nie zostało zgłoszone do opodatkowania, a następnie nabycie to stwierdzono pismem obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma. Jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, to obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.

W myśl art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

W przypadku nabycia rzeczy lub praw majątkowych niewykazanych w zeznaniu podatkowym, podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania podatkowego organowi, któremu złożono zeznanie podatkowe, w terminie 14 dni od dnia, w którym dowiedział się o ich nabyciu (art. 17a ust. 3 ww. ustawy).

Jak stanowi art. 5 ustawy Ordynacja podatkowa zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Przepisy ww. ustawy regulują sposób powstania zobowiązań podatkowych i określają moment powstania takiego zobowiązania.

Zgodnie z art. 21 § 1 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem:

1. zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania;
2. doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania.
   
   

Art. 21 § 2 ww. ustawy stanowi, że jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, a zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób określony w § 1 pkt 1, podatek wskazany w deklaracji jest podatkiem do zapłaty, z zastrzeżeniem § 3.

Jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, wysokość zobowiązania podatkowego, o którym mowa w § 1 pkt 2, ustala się zgodnie z danymi zawartymi w deklaracji, chyba że przepisy szczególne przewidują inny sposób ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego albo w toku postępowania podatkowego stwierdzono, że dane zawarte w deklaracji, mogące mieć wpływ na wysokość zobowiązania podatkowego, są niezgodne ze stanem faktycznym – art. 21 § 5 ww. ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że matka Wnioskodawcy nabyła spadek po Stefanii S. – siostrze swojej matki, zmarłej 7 maja 2010 r.; postanowienie sądu zostało wydane 31 sierpnia 2015 r. Po przyjęciu spadku nie złożyła do urzędu skarbowego zeznania podatkowego (druku SD-3), a tym samym nie uiściła należnego podatku. Matka Wnioskodawcy zmarła 15 sierpnia 2018 r. Obecnie, co wynika z wniosku, potencjalnym spadkobiercą po zmarłej matce jest Wnioskodawca.

Wątpliwość Wnioskodawcy sprowadza się do przesądzenia czy jest zobowiązany do złożenia zeznania za matkę i zapłacenia podatku z tytułu nabycia przez nią spadku po Stefanii S., a tym samym czy odpowiada za zobowiązania podatkowe matki z tytułu nabycia przez nią spadku.

W analizowanej sprawie obowiązek podatkowy w związku z nabyciem przez matkę Wnioskodawcy spadku po Stefanii S. ciążył na matce Wnioskodawcy i powstał z chwilą uprawomocnienia się postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia spadku, wydanego 31 sierpnia 2015 r. Matka Wnioskodawcy nie złożyła zeznania, w związku z nabyciem spadku po zmarłej Stefanii S.

Matka Wnioskodawcy zmarła 15 sierpnia 2018 r., a przed jej śmiercią nie została wydana przez naczelnika urzędu skarbowego decyzja ustalająca wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn, z tytułu nabycia przez nią spadku po Stefanii S.

Aktualnie, Wnioskodawca po przyjęciu spadku po matce stanie się jej spadkobiercą i tym samym zgodnie z przepisami ustawy Kodeks cywilny wstąpi on w prawa i obowiązki spadkodawcy.

Zgodnie z art. 98 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa do odpowiedzialności spadkobierców za zobowiązania podatkowe spadkodawcy stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego o przyjęciu i odrzuceniu spadku oraz o odpowiedzialności za długi spadkowe.

Stosownie do art. 98 § 2 pkt 1 ww. ustawy przepis § 1 stosuje się również do odpowiedzialności spadkobierców za zaległości podatkowe, w tym również za zaległości, o których mowa w art. 52 § 1 oraz art. 52a.

Art. 100 § 1 Ordynacji podatkowej stanowi, że organ podatkowy orzeka w jednej decyzji w zakresie odpowiedzialności lub uprawnień poszczególnych spadkobierców na podstawie decyzji ostatecznych wydanych wobec spadkodawcy oraz jego zobowiązań wynikających z prawidłowych deklaracji.

Stosownie do art. 100 § 2 ww. ustawy jeżeli deklaracja złożona przez spadkodawcę jest nieprawidłowa lub deklaracji nie złożono, orzekając o zakresie odpowiedzialności lub uprawnień spadkobierców, organ podatkowy jednocześnie ustala lub określa kwoty, o których mowa w art. 21 § 3 i 3a, art. 24 lub art. 74a.

Zgodnie z art. 102 § 2 Ordynacji podatkowej w miejsce strony zmarłej w toku postępowania w sprawach dotyczących praw i obowiązków wymienionych w art. 97 wstępują jej spadkobiercy.

Z powyżej powołanych przepisów wynika, że spadkobierca przejmuje zobowiązania podatkowe spadkodawcy. Jednak aby taka sytuacja mogła mieć miejsce w zakresie podatku od spadków i darowizn musi zostać ustalone zobowiązanie podatkowe dla spadkodawcy.

Decyzja, o której mowa w art. 100 § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, o odpowiedzialności spadkobierców, przenosi w sensie prawnym już istniejące zobowiązanie podatkowe spadkodawcy, w obowiązek zapłaty, w którego wstąpił spadkobierca. Decyzja ta tylko potwierdza zobowiązanie po stronie spadkobiercy.

Wydanie tej decyzji jest jednak możliwe jedynie wówczas, gdy zobowiązanie podatkowe w podatku od spadków i darowizn zostało ukształtowane decyzją z art. 21 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, wydaną za życia spadkodawcy.

Odpowiedzialność podatkowa spadkobiercy, czyli obowiązek uiszczenia należnego podatku w podatku od spadków i darowizn, dotyczy jedynie takiego zobowiązania spadkodawcy w tymże podatku, które zostało ustalone stosowną decyzją.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że dla matki Wnioskodawcy nie zostało ustalone stosowną decyzją naczelnika urzędu skarbowego zobowiązanie podatkowe w podatku od spadków i darowizn, z tytułu nabycia przez nią spadku po Stefanii S.; Matka Wnioskodawcy nie złożyła nawet SD-3. Aktualnie nie jest więc możliwe wydanie takiej decyzji ustalającej. Nie doszło zatem do powstania zobowiązania podatkowego.

Zgodnie bowiem z powołanym art. 21 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania.

Odpowiedzialność spadkobiercy (Wnioskodawcy) może jedynie dotyczyć zobowiązań podatkowych spadkodawcy (matki Wnioskodawcy), a takie w związku z niewydaniem decyzji przez organ podatkowy w podatku od spadków i darowizn nie zostały ustalone.

Tym samym na Wnioskodawcy, jako spadkobiercy po matce nie ciąży odpowiedzialność podatkowa, tj. obowiązek zapłaty podatku, jaki miałby obowiązek uiścić spadkodawca (matka Wnioskodawcy) w związku z nabyciem spadku po Stefanii S. Takiej odpowiedzialności nie można bowiem określić.

W konsekwencji powyższego rozstrzygnięcia nie ma podstaw do oceny stanowiska Wnioskodawcy odnoszącego się do zagadnień zakreślonych pyt. 2-4, gdyż sformułowane pytania są konsekwencją stanowiska Wnioskodawcy, według którego odpowiadałby on za zobowiązania matki z tytułu nabytego przez nią spadku. Taka odpowiedzialność jednak nie powstaje, co wynika z niniejszej interpretacji.

Zatem ustosunkowanie się do stanowiska w tym zakresie nie ma racji bytu.

Natomiast odnosząc się do stanowiska Wnioskodawcy zawartego w pyt. 1 – formularz SD-Z2 należy złożyć w ciągu 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2-8 i ust. 2 ustawy, w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku.

Stosownie do art. 4a ust. 1a ustawy o podatku od spadków i darowizn, jeżeli dokumentem potwierdzającym nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych jest akt poświadczenia dziedziczenia lub europejskie poświadczenie spadkowe, termin 6 miesięcy, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, do zgłoszenia tego nabycia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego liczy się od dnia zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia lub wydania europejskiego poświadczenia spadkowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.