Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.429.2018.2.BB
z 1 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 listopada 2018 r. (data wpływu – 19 listopada 2018 r.), uzupełnionym 27 grudnia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 12 grudnia 2018 r., znak: 0111-KDIB4.4014.429.2018.1.BB wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 27 grudnia 2018 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest sędzią Sądu Rejonowego. We wrześniu 2018 r. rozpoczął starania o uzyskanie oprocentowanej pożyczki z Sądu Apelacyjnego w ramach pomocy finansowej na cele mieszkaniowe sędziego (w trybie art. 96 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ustroju sądów powszechnych oraz rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 lipca 2012 r. w sprawie sposobu planowania i wykorzystania środków na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych sędziów oraz warunków przyznawania pomocy finansowej z tych środków). Pożyczka jest przyznawana na podstawie umowy zawartej ze Skarbem Państwa – Sądem Apelacyjnym, działającym jako jednostka organizacyjna Skarbu Państwa, reprezentowanym przez Prezesa Sądu Apelacyjnego. Przedmiotową umowę podpisano z Wnioskodawcą w Sądzie Apelacyjnym 9 listopada 2018 r.

Udzielający przedmiotowej pożyczki Skarb Państwa – w imieniu którego działa Sąd Apelacyjny – korzysta na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Zgodnie bowiem z tym przepisem zwolnieniu od tego podatku podlegają m.in. usługi udzielania pożyczek pieniężnych.

W omawianym stanie faktycznym pożyczkodawca świadczy w oparciu o przepis ustawowy (art. 96 ustawy o ustroju sądów powszechnych oraz wydane na podstawie delegacji ustawowej rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 9 lipca 2012 r.) usługi udzielania oprocentowanych pożyczek określonemu kręgowi podmiotów – sędziom.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opisany stan faktyczny tj. uzyskanie przez sędziego oprocentowanej pożyczki z Sądu Apelacyjnego rodzi po stronie pożyczkobiorcy obowiązek podatkowy zgodnie z ustawą o podatku od czynności cywilnoprawnych, czy też obowiązek podatkowy nie powstaje (w szczególności w oparciu o art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych); czy tego typu pożyczka podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskanie przez niego czyli sędziego oprocentowanej pożyczki na cele mieszkaniowe z Sądu Apelacyjnego w trybie art. 96 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ustroju sądów powszechnych oraz rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie sposobu planowania i wykorzystania środków na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych sędziów oraz warunków przyznawania pomocy finansowej z tych środków – nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie bowiem z art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi nie podlegają umowy pożyczki jeżeli przynajmniej jedna ze stron czynności cywilnoprawnej jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności.

Jak natomiast wynika z art. 43 ust. l pkt 38 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz.1221 ze zm.) usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Z powyższych rozważań wynika jednoznacznie, że Skarb Państwa (w imieniu którego działa Sąd Apelacyjny – Prezes tego Sądu) działając jako pożyczkodawca jest zwolniony od podatku od towarów i usług. Aktualizuje się zatem przesłanka, o której mowa w cytowanym art. 2 ust. 4b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – skoro jedna ze stron umowy pożyczki jest zwolniona od podatku od towarów i usług, to zawarta pożyczka nie podlega podatkowi od czynności cywilno-prawnych.

Innymi słowy udzielenie sędziemu oprocentowanej pożyczki w trybie opisanym powyżej podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług, a co za tym idzie – przedmiotowa czynność udzielenia pożyczki na cele mieszkaniowe nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Na potwierdzenie swego stanowiska Wnioskodawca przywołał treść interpretacji indywidualnej oraz treść informacji uzyskanej drogą email z Krajowej Informacji Skarbowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji – zgodnie z wolą Wnioskodawcy – jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do uregulowań zawartych w ustawie o podatku od towarów i usług, uznano za element własnego stanowiska niepodlegający ocenie w ramach wydawanej interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

W myśl art. 1 ust. 4 cyt. ustawy, czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2 powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Zgodnie z art. 4 pkt 7 cyt. ustawy, obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

W związku z powyższymi regulacjami należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

W przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest sędzią Sądu Rejonowego. We wrześniu 2018 r. rozpoczął starania o uzyskanie oprocentowanej pożyczki z Sądu Apelacyjnego w ramach pomocy finansowej na cele mieszkaniowe sędziego.

Umowę o pożyczkę podpisano z Wnioskodawcą w Sądzie Apelacyjnym 9 listopada 2018 r.

Udzielający przedmiotowej pożyczki Skarb Państwa – w imieniu którego działa Sąd Apelacyjny – korzysta na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Zgodnie bowiem z tym przepisem zwolnieniu od tego podatku podlegają m.in. usługi udzielania pożyczek pieniężnych.

Należy podkreślić, że jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania umów pożyczek podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy opisana we wniosku umowa pożyczki podlega regulacjom ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221, ze zm.), bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia jej podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności regulacjami w zakresie podatku od towarów i usług skutkuje wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zaznaczyć należy, iż niniejszą interpretacją dokonuje się rozstrzygnięcia jedynie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych, natomiast nie rozstrzyga się czy czynność udzielenia pożyczki jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub też jest z tego podatku zwolniona. Rozstrzygnięcia w tym zakresie mogą być dokonane jedynie poprzez wydanie interpretacji w zakresie podatku od towarów i usług, której jednak – jak jasno wynika z uzupełnienia wniosku – Wnioskodawca nie oczekuje.

Zatem skoro, jak twierdzi Wnioskodawca, udzielenie omawianej pożyczki przez Skarb Państwa (w imieniu którego działa Sąd Apelacyjny) podlega uregulowaniom wynikającym z ustawy o podatku od towarów i usług (jest zwolniona z podatku od towarów i usług), to na mocy art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych opisana umowa pożyczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych – jest z niego wyłączona. Tym samym Wnioskodawca (pożyczkobiorca) nie jest zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawartej umowy pożyczki.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.