Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.110.2021.2.AR
z 23 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2021 r. (data wpływu 19 lutego 2021 r.) uzupełnionym pismem z 15 kwietnia 2021 r. (data wpływu 15 kwietnia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, a także do otrzymania zwrotu w związku z realizacją projektu pn. „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lutego 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, a także do otrzymania zwrotu w związku z realizacją projektu pn. „…..”. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 15 kwietnia 2021 r. (data wpływu 15 kwietnia 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 8 kwietnia 2021 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.110.2021.1.AR.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 15 kwietnia 2021 r., przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gmina posiadająca zdolność prawną i zdolność do wykonywania czynności prawnych, będąca zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT, zrealizowała własne zadanie inwestycyjne pn. „…” w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, Osi Priorytetowej V Gospodarka niskoemisyjna, Działania 5.1 Energetyka oparta na odnawialnych źródłach energii. W związku z powyższym Instytucja Zarządzająca Regionalnym Programem Operacyjnym Województwa zobowiązała Beneficjenta – Gminę do potwierdzenia kwalifikowalności podatku VAT poprzez uzyskanie interpretacji indywidualnej na etapie rozliczania wydatków poniesionych przez Beneficjenta na realizację projektu.

Przedmiotem inwestycji było wykonanie instalacji fotowoltaicznej, która została posadowiona na dachu budynku Urzędu Gminy. Wyprodukowana energia jest wykorzystywana wyłącznie na potrzeby własne Urzędu Gminy, panele fotowoltaiczne pracują wyłącznie na potrzeby Urzędu Gminy, posiadają oddzielny licznik. Zatem ze względu na charakter przyporządkowania do pomieszczeń budynku uczestniczącego w projekcie i prowadzonych w nich czynności Gmina uznała, iż realizowana inwestycja nie będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych, więc cały VAT dotyczący realizowanej inwestycji należy uznać za wydatek kwalifikowalny, gdyż nie wystąpi związek ze sprzedażą opodatkowaną, a Gmina nie będzie miała prawa i możliwości do odliczenia kwoty podatku od towarów i usług od nakładów poniesionych na realizowaną inwestycję i nie będzie mogła ubiegać się o jego zwrot w Urzędzie Skarbowym.

Decyduje o tym przede wszystkim brak związku z czynnościami opodatkowanymi, a także charakter czynności wykonywanych w Urzędzie Gminy wyłączający możliwość odzyskania podatku od towarów i usług, gdyż zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług art. 15 pkt 6 „Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych”.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Na pytanie Organu „Jaki jest okres realizacji projektu pn. „Wykonanie instalacji fotowoltaicznej na potrzeby Urzędu Gminy?”, Wnioskodawca odpowiedział, że „Rozpoczęcie 18 kwietnia 2019 r. zakończenie 28 października 2020 r.”

Na pytanie Organu „Jakie kategorie czynności są/będą wykonywane w budynku Urzędu Gminy tj.:

• opodatkowane podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawca odpowiedział, że „Nie, nie są i nie będą.”
• zwolnione od podatku od towarów i usług, Wnioskodawca odpowiedział, że „Nie, nie są i nie będą.”
• niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawca odpowiedział, że „Tak, są i będą.
• różne kategorie czynności, proszę wskazać jakie, (np. czynności niepodlegające opodatkowaniu oraz czynności opodatkowane podatkiem, albo czynności opodatkowane oraz zwolnione od podatku, itp.), Wnioskodawca odpowiedział, że „Nie, nie są i nie będą.”
  
  

Wnioskodawca widnieje jako nabywca.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Gmina ma prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego, a także do otrzymania zwrotu w związku z realizacją projektu?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Gmina stoi na stanowisku, iż nie ma prawa do odliczenia podatku ani do otrzymania zwrotu, gdyż nie wystąpi związek pomiędzy sprzedażą opodatkowaną (ze względu na charakter i przeznaczenie inwestycji), a wydatkami poniesionymi w projekcie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Przepisy art. 87 ustawy regulują sposób dokonania przez podatnika rozliczenia w sytuacji, gdy w danym okresie rozliczeniowym deklaruje on nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym. Przepisy te statuują możliwość otrzymania przez podatnika rzeczywistego zwrotu takiej nadwyżki. Warunkiem, który musi spełnić podatnik, by domagać się zwrotu, jest zatem powstanie w okresie rozliczeniowym nadwyżki podatku naliczonego nad kwotą podatku należnego co wynika z generalnej zasady określonej w przywołanym powyżej art. 87 ust. 1 ustawy.

Z cytowanego wyżej przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z treści powołanych przepisów art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika zatem, że za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem jednostka samorządu terytorialnego działa w charakterze podatnika wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określone w art. 15 ust. 2 ustawy.

Należy nadmienić, że gmina, w świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy w zakresie utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (art. 7 ust. 1 pkt 15 ustawy o samorządzie gminnym).

Realizacja tych zadań następować może także w drodze dostawy towarów i świadczenia usług w rozumieniu art. 7 i art. 8 ustawy (w zakresie dostaw i usług co do zasady odpłatnych). Dodać jednocześnie należy, że wykonywanie wskazanych wyżej zadań może odbywać się w dwojakim charakterze, tj. wykonywanej władzy publicznej lub w warunkach działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina zrealizowała własne zadanie inwestycyjne pn. „….”. Przedmiotem inwestycji było wykonanie instalacji fotowoltaicznej, która została posadowiona na dachu budynku Urzędu Gminy. Wyprodukowana energia jest wykorzystywana wyłącznie na potrzeby własne Urzędu Gminy, panele fotowoltaiczne pracują wyłącznie na potrzeby Urzędu Gminy, posiadają oddzielny licznik. Zatem ze względu na charakter przyporządkowania do pomieszczeń budynku uczestniczącego w projekcie i prowadzonych w nich czynności Gmina uznała, iż realizowana inwestycja nie będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych. Z uzupełnienia wniosku wynika, że w budynku Urzędu Gminy są i będą wykonywane wyłącznie czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego, a także otrzymania zwrotu z tytułu realizowanej inwestycji pn. „…”.

Jak wskazano na wstępie, odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Zatem podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

W świetle okoliczności wynikających z wniosku należy stwierdzić, że w omawianej sprawie warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie jest spełniony. Jak twierdzi bowiem Wnioskodawca w budynku Urzędu Gminy nie są i nie będą wykonywane czynności opodatkowane. Budynek służy i służył będzie natomiast czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji odpowiadając na pytanie Wnioskodawcy, mając na względzie przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że z tytułu realizowanej inwestycji pn. „…” z uwagi na niespełnienie podstawowej przesłanki warunkującej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jaką jest związek nabytych towarów i usług z czynnościami opodatkowanymi, brak jest prawa do odliczenia podatku naliczonego, a tym samym Wnioskodawcy nie przysługuje również prawo do zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, jest prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Okoliczność, że budynek Urzędu Gminy w wyniku realizacji ww. projektu jest i będzie wykorzystywany wyłącznie do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przyjęto jako element przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy i nie było przedmiotem oceny. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, w tym wykorzystywania budynku Urzędu Gminy do czynności innych niż niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.