Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.956.2020.2.MSO
z 1 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 30 listopada 2020 r. (data wpływu 2 grudnia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawczyni za podatnika z tytułu dostawy działek o numerach ewidencyjnych: (…), (…), (…), (…), (…),(…), (…), (…), (…), (…), (…) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie.

Pismem, które wpłynęło do tut. Organu 1 lutego 2021 r. Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w związku z wezwaniem Organu z 22 stycznia 2021 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.956. 2020.1.MSO.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu (…) 1992 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem odziedziczyła gospodarstwo rolne od rodziców o powierzchni (…) hektarów gruntów ornych wraz z budynkami gospodarczymi i domem jednorodzinnym położonym w miejscowości (…). Po odziedziczeniu majątku rodziców Wnioskodawczyni stała się płatnikiem ..., natomiast małżonek Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku VAT.

Rada Gminy w (…) w dniu (…) 2000 r. wprowadziła zmiany w operacji ewidencji gruntów.

Następnie w dniu (…) 2012 r. grunt został zagospodarowany jako teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z usługami oraz obiektami służącymi gospodarce rolnej oznaczonej symbolem C3MNU, następnie w 2019 r. został zrobiony podział na działki budowlane. Działki które zostały wytyczone nie są zabudowane, nie zagospodarowane i nie ogrodzone.

Wnioskodawczyni zaznacza, iż odziedziczając grunty wraz z mężem nie mieli zamiaru dokonać sprzedaży. Wnioskodawczyni wraz z mężem odziedziczyli gospodarstwo na cele osobistego majątku. Nie posiadają innych gruntów.

Pismem, które wpłynęło do tut. Organu 1 lutego 2021 r. Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek o następujące informacje:

Ad. 1)

Ile działek będzie przedmiotem sprzedaży? Proszę podać numery ewidencyjne każdej z nich.

Odpowiedź: Razem działek z podzielonego pola Wnioskodawczyni jest (…).

Numery ewidencyjne działek: (…), (…), (…), (…), (…),(…), (…), (…), (…), (…), (…).

Ad. 2)

Czy Wnioskodawczyni jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług?

Odpowiedź: Wnioskodawczyni nie jest i nigdy nie była (ani ja ani mąż) podatnikiem podatku od towarów i usług.

Ad. 3)

Czy Wnioskodawczyni prowadziła działalność gospodarczą, w jakim okresie i co było przedmiotem tej działalności?

Odpowiedź: Nigdy nie prowadziliśmy działalności gospodarczej.

Ad. 4)

Czy Wnioskodawczyni prowadzi obecnie działalność gospodarczą, jeżeli tak, to co jest przedmiotem działalności?

Odpowiedź: Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej (ani ja, ani mąż), ani rolniczej.

Ad. 5)

Czy działki będące przedmiotem sprzedaży były wykorzystywane w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), w tym w działalności rolniczej?

Odpowiedź: Nie, działki będące przedmiotem wniosku o interpretację nie były nigdy wykorzystywane w działalności gospodarczej ani działalności rolniczej.

Ad. 6)

Czy Wnioskodawczyni posiada status rolnika ryczałtowego w myśl art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku VAT?

Odpowiedź: Nie posiadam (ani mąż) statusu rolnika ryczałtowego w myśl ustawy VAT (nigdy).

Ad. 7)

Czy Wnioskodawczyni z ww. gruntu dokonywała sprzedaży ewentualnych płodów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, jeśli tak to jakich i kiedy i czy sprzedaż była opodatkowana podatkiem VAT?

Odpowiedź: Nie, ani ja, ani mąż nie dokonywaliśmy sprzedaży żadnych płodów rolnych.

Ad. 8)

Kto wniósł o dokonanie podziału gruntu na działki budowlane i w jakim celu?

Odpowiedź: Wnioskodawczyni (właściciel) wniosła o podział gruntu w Urzędzie gminy (…).

Ad. 9)

Czy Wnioskodawczyni wystąpiła o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego?

Odpowiedź: Nie, ani ja, ani mąż nie wnosiliśmy o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego. Zmiana przeznaczenia nie nastąpiła z naszej woli, tylko samoistnie – nie mieliśmy wpływu na to – wiele lat temu (chyba (…)). Działki/pole są naszym majątkiem prywatnym od (…) 1992 r. (darowizna), zawsze wykorzystywanym na nasze cele prywatne.

Ad. 10)

W jaki dokładnie sposób Wnioskodawczyni wykorzystywała działki, będące przedmiotem sprzedaży od chwili nabycia do dnia sprzedaży?

Odpowiedź: Na działkach rosło/rośnie zboże i warzywa – do własnego użytku.

Ad. 11)

Czy działka/działki były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, a jeśli tak to kiedy i na jakie cele?

Odpowiedź: Działki nigdy nie były przedmiotem najmu, dzierżawy ani innych umów.

Ad. 12)

Jakie działania marketingowe Wnioskodawczyni podjęła/zamierza podejmować w celu sprzedaży działki/działek?

Odpowiedź: Wnioskodawczyni (ani mąż) nie podejmowali – ani nie mają zamiaru podejmować – żadnych działań marketingowych/reklamowych w celu znalezienia kupca na działki. Wnioskodawczyni (ani mąż) nie podejmowali – i nie zamierzają podjąć żadnych działań związanych z przygotowaniem działek do sprzedaży, mających na celu zwiększenie jej wartości lub atrakcyjności, takich jak uzbrojenie lub ogrodzenie.

Ad. 13)

Czy Wnioskodawczyni ogłaszała się w mediach, Internecie, prasie z zamiarem chęci sprzedaży przedmiotowej działki/działek?

Odpowiedź: Nie ani Wnioskodawczyni, ani mąż nie ogłaszaliśmy sprzedaży działek w żadnych mediach.

Ad. 14)

W jaki sposób Wnioskodawczyni pozyskała/pozyska nabywcę dla będących przedmiotem planowanej sprzedaży działki/działek?

Odpowiedź: Wnioskodawczyni nabywców pozyskuje/ma zamiar pozyskać „poczta pantoflową” poprzez rodzinę i znajomych.

Ad. 15)

Czy Wnioskodawczyni zawarła umowę przedwstępną, a jeżeli tak to jaki jest zakres oraz warunki zawartej umowy przedwstępnej? Jeżeli tak to czy zawierając umowę przedwstępną Wnioskodawczyni udzieliła nabywcy pełnomocnictwa do reprezentowania Wnioskodawczyni, jeśli tak to w jakim zakresie go umocowała?

Odpowiedź: Nie zawarto żadnej umowy przedwstępnej.

Ad. 16)

Na jakie cele zostaną przeznaczone środki ze sprzedaży działek?

Odpowiedź: Środki ze sprzedaży działek zostaną przeznaczone na „życie” czyli osobiste potrzeby Wnioskodawczyni oraz męża – remont budynku mieszkalnego oraz na poratowanie zdrowia Wnioskodawczyni i męża.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania, doprecyzowane w piśmie, które wpłynęło do tut. Organu 1 lutego 2021 r.:

1. Czy w związku z przyszłą planowaną sprzedażą działek budowlanych odziedziczonych jako grunty orne na cele własnego majątku, przekształconych decyzją Gminy wystąpi obowiązek zapłaty podatku VAT?
2. Czy – w przypadku, jeśli Wnioskodawczyni będzie musiała wystąpić jako podatnik VAT, sprzedaż będzie podlegała zwolnieniu z art. 113 ustawy VAT (200.000), czy też żadne zwolnienie nie przysługuje? Czy limit zwolnienia przysługuje Wnioskodawczyni – w połowie ceny sprzedaży i współwłaścicielowi?
3. Czy jeśli sprzedaż działek byłaby opodatkowana VAT Wnioskodawczyni jest zobowiązana do wystawienia faktur? Czy na tychże fakturach ma być cała cena, czy – jako że jest współwłaścicielką – tylko połowa ceny?
   
   

Stanowisko Wnioskodawczyni sformułowane w piśmie, które wpłynęło do tut. Organu 1 lutego 2021 r.:

Zdaniem Wnioskodawczyni sprzedaż działek – majątku osobistego – ma charakter zwykłego zarządu majątkiem prywatnym i nie podlega podatkowi VAT. Zdaniem Wnioskodawczyni nie działa ona jako podatnik VAT, nigdy nie prowadziła żadnej działalności, nic nie sprzedawała. Wnioskodawczyni otrzymała nieruchomości w formie darowizny od rodziców – a nie zakupu. Wnioskodawczyni pisze, cyt.: „Mam dużo lat, nie mam siły na polu pracować dlatego sprzedaję działki z mojego majątku osobistego, co będzie stanowiło realizacje mojego prawa do rozporządzania majątkiem osobistym dla zaspokojenia potrzeb własnych – remontu domu i zdrowie.

Takie jest stanowisko w tym samym stanie faktycznym KIS: Interpretacja KIS z 2 kwietnia 2019 r. syg. akt 0114-KDP1-1.4012.98.2019.2.KOM oraz z 1 kwietnia 2019 r. sygn. 0115-KDITI-3.4012.122.2019.2.NK oraz 1 kwietnia 2019 r. sygn. 0115-KDITI-3.4012.122.2019.2.EB oraz 1 kwietnia 2019 r. sygn. 0115-KDITI-3.4012.88.2019.2.JG oraz 29 marca 2019 r. sygn. 0112-KDIL2-2.4012.45.2019.2.AG oraz 28 marca 2019 r. sygn. 0112-KDIL-1.4012.33.2019.3.SJ oraz 26 marca 2019 r. sygn. 0112-KDIL-3.4012.16.2019.2.WB.

Podobnie orzekł TSUE w wyroku z dnia 21 kwietnia 2015 r., sygn. akt C-25/3 Finanzamt Bergish Glabdach v., gdzie stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych, jak w przypadku Wnioskodawczyni. Z kolei z orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych J. S. przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) E. K. i H. J.-k. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-180/10) wynika też m.in., że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia miedzy czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem dyrektywy (regulującej podatek od wartości dodanej), a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – wyrok NSA w składzie siedmiu sędziów w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07.

Nie istnieją przepisy regulujące sprzedaż majątku prywatnego w kontekście ustawy VAT, dlatego przytaczamy wyroki i interpretacje. Jedyny przepis, na który ma sens się powołać – to ustawa o podatku od wartości dodanej oparta na 6 dyrektywie UE. Jak w powyższym uzasadnieniu – nie wskazuje ona obowiązku objęcia tym podatkiem sprzedaży z majątku własnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów – art. 2 pkt 22 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
   
   

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359).

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dostawa towaru, w tym przypadku gruntu, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegająca opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie czynność ta powinna zostać dokonana przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych J. S. przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz E. K. i H. J.-K. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Jak wynika z opisu sprawy (…) 1992 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem odziedziczyła gospodarstwo rolne od rodziców o powierzchni (…) hektarów gruntów ornych wraz z budynkami gospodarczymi i domem jednorodzinnym położonym w miejscowości (…). W Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego tereny te oznaczono symbolami C3MNU – tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z usługami oraz obiektami służącymi gospodarce rolnej. W 2019 r. został zrobiony podział na działki budowlane. Wnioskodawczyni nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, nie prowadziła działalności gospodarczej, ani nie była rolnikiem ryczałtowym. Na działkach rosło/rośnie zboże i warzywa – do własnego użytku. Działki nie były przedmiotem najmu, dzierżawy, ani innych umów o podobnym charakterze. Wnioskodawczyni nie podejmowała i nie zamierza podjąć żadnych działań związanych z przygotowaniem działek do sprzedaży, mających na celu zwiększenie ich wartości lub atrakcyjności, takich jak uzbrojenie lub ogrodzenie. Środki ze sprzedaży działek zostaną przeznaczone na „życie”, czyli osobiste potrzeby Wnioskodawczyni i jej męża.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą w pierwszej kolejności kwestii, opodatkowania transakcji sprzedaży działek.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawczyni w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowana będzie działała w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawczyni – w związku z planowaną sprzedażą opisanych działek – za podatnika podatku od towarów i usług. Z informacji przedstawionych we wniosku nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, a przedmiotowe nieruchomości zostały nabyte w wyniku odziedziczenia gospodarstwa rolnego. Grunty nie były przez Wnioskodawczynię wykorzystywane w działalności gospodarczej, w tym jako przedmiot najmu, dzierżawy, ani innych umów o podobnym charakterze. Zainteresowana nie występowała z wnioskiem o uchwalenie lub zmianę planu miejscowego zagospodarowania przestrzennego dla terenów niniejszych działek. Co istotne w analizowanej sprawie, Wnioskodawczyni nie podjęła i nie zamierza podjąć, żadnych aktywnych działań zmierzających do sprzedaży działek, takich jak zbrojenie terenu, czy podjęcie działań marketingowych. Wnioskodawczyni nie zamierza także podejmować działań mających na celu uatrakcyjnienie nieruchomości ani występować o uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy. Faktem jest, że Wnioskodawczyni dokonała podziału gruntu, jednakże powyższych zdarzeń nie można uznać za działania zbliżone do tych, jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, lecz za działania związane z zarządem majątkiem prywatnym.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy planowane zbycie działek nie będzie stanowiło działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawczyni w przedmiocie zbycia tych nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży opisanych we wniosku działek Wnioskodawczyni wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie planowaną sprzedaż działek można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawczyni będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego, planowana sprzedaż działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, sprzedaż opisanych we wniosku gruntów, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na fakt, że Wnioskodawczyni z tytułu tych transakcji nie będzie działać w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Wobec uznania, że Wnioskodawczyni z tytułu dostawy działek nie będzie działać w charakterze podatnika podatku VAT, oraz z uwagi na warunkowy charakter sformułowanych pytań nr 2 i 3, Organ nie udziela odpowiedzi na ww. pytania.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Tutejszy Organ nie kwestionuje orzecznictwa jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego oraz prawa procesowego, sam niejednokrotnie – również w analizowanej sprawie – odwołuje się do też wynikających z orzeczeń sądów. Należy jednak przy tym zawsze pamiętać, że każdą sprawę należy analizować indywidualnie, a wyroki sądów administracyjnych mają wiążący charakter w doniesieniu do konkretnych spraw, analizowanych w określonych ściśle stanach faktycznych.

Natomiast, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji należy wskazać, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny/zdarzenie przyszłe i stanowisko Wnioskodawczyni. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tutejszy organ nie jest nimi związany.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.