0114-KDIP1-2.4012.88.2020.1.RD
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2020 r. (data wpływu do Organu 28 lutego 2020 r.), uzupełnionym w dniu 3 marca 2020 r. (data wpływu do Organu 3 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony z tytułu wydatków związanych z realizacją projektu pn. „Budowa siłowni zewnętrznej (…)” – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 28 lutego 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony z tytułu wydatków związanych z realizacją projektu pn. „Budowa siłowni zewnętrznej (…)”.
Wniosek uzupełniony został w dniu 3 marca 2020 r. (data wpływu do Organu 3 marca 2020 r.).
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Gmina (dalej jako: „Gmina” lub „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Gmina, jako jednostka samorządu terytorialnego, realizuje (w ramach ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym; t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 594, z późn. zm., dalej: „ustawa o samorządzie gminnym”) powierzone jej zadania.
W związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”) z dnia 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14 Gmina Wrocław oraz w oparciu o przepisy wydane w konsekwencji tego orzeczenia, Gmina z dniem 1 stycznia 2017 r. scentralizowała swoje rozliczenia z tytułu VAT, w rezultacie czego składa jedną wspólną deklarację wykazując czynności opodatkowane wykonywane przez Gminę (w tym jej jednostki budżetowe).
Gmina zrealizowała zadanie inwestycyjne w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich (PROW) na lata 2014-2020 zakresie: „Budowa lub przebudowa (…)”.
Zrealizowany przez Gminę projekt obejmuje następującą inwestycję: „Budowa siłowni zewnętrznej (…)” (dalej: „Inwestycja”).
Inwestycja położona jest na terenie miejskim (…). Inwestycja jest terenem ogólnodostępnym, bez opłat za korzystanie.
W ramach opisanej Inwestycji Gmina zrealizowała siłownię zewnętrzną, na którą składają się następujące urządzenia i obiekty:
- wyciskanie siedząc + pylon - 1 komplet
- steper + pylon - 1 komplet
- rowerek + pylon - 1 komplet
- biegacz - 1 komplet
- ławka do ćwiczeń mięśni ud + pylon-1 komplet
- urządzenie do ćwiczeń mięśni klatki piersiowej + pylon - 1 komplet.
Wartość Inwestycji wyniosła X złotych (w tym VAT: Y zł). Inwestycja położona jest na terenie miejskim, dostępna całorocznie dla wszystkich potencjalnych użytkowników w ogólnodostępnej przestrzeni publicznej, bez opłat za korzystanie, a jej realizacja wpisuje się w zadania własne Gminy, wynikające z ustawy o samorządzie gminnym.
Gmina podkreśla, że uzyskanie indywidualnej interpretacji podatkowej w omawianym przypadku jest warunkiem koniecznym rozliczenia dotacji przez instytucję wdrażającą (w ramach PROW), w tym w szczególności uznania VAT wliczonego w cenę brutto Inwestycji za tzw. koszt kwalifikowalny projektu.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy w związku z realizacją Inwestycji opisanej w stanie faktycznym Gminie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego?
Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z realizacją Inwestycji opisanej w stanie faktycznym Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego.
Uzasadnienie:
Dla oceny, czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od przedmiotowej Inwestycji kluczowe znaczenie ma art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Ocena istnienia po stronie Gminy prawa do odliczenia VAT w odniesieniu do Inwestycji zależy zatem w pierwszej kolejności od oceny, czy w związku z jej realizacją (innymi słowy, czy poprzez wykorzystanie zrealizowanej Inwestycji), Gmina wykonywać będzie (wykonuje) jakiekolwiek czynności podlegające opodatkowaniu VAT. W tym zakresie odpowiedź jest w ocenie Gminy negatywna - Gmina nie realizuje ani nie będzie realizować za pomocą Inwestycji jakiejkolwiek działalności podlegającej opodatkowaniu VAT. Inwestycja jest ogólnodostępna, niekomercyjna, położona na terenie miejskim i z jej użytkowaniem (korzystaniem) nie wiąże się i nie będzie wiązała się jakakolwiek odpłatność po stronie mieszkańców i użytkowników.
Jak stanowi art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary - stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stosownie zaś do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.
W związku z powyższym, w ocenie Gminy, nabyte w związku z Inwestycją towary i usługi nie służą i nie będą służyć (nie są i nie będą wykorzystywane) do działalności opodatkowanej VAT, a w konsekwencji, nie spełniona zostanie pierwsza (przesądzająca) przesłanka odliczenia VAT naliczonego przewidziana w przywołanym art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.
Jedynie na marginesie Gmina pragnie wskazać, iż w jej ocenie w związku z Inwestycją nie działa ona również w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat tej działalności.
Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności podlegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły i do celów zarobkowych.
W powyższym zakresie Gmina wskazuje, że generalnie może ona w niektórych sytuacjach występować w charakterze czynnego podatnika VAT (np. najem, dzierżawa), ale działania te pozostają poza zakresem niniejszego zapytania i nie mają wpływu na ocenę prawa do odliczenia VAT naliczonego od Inwestycji.
W odniesieniu do Inwestycji, jak wskazano powyżej, Gmina nie prowadzi i nie będzie prowadzić żadnej działalności gospodarczej w rozumieniu przywołanych przepisów.
Dodatkowo, stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
W odniesieniu do powyższych regulacji, w ocenie Gminy, w związku z Inwestycją nie działa ona w charakterze podatnika VAT. Wynika to po pierwsze z faktu, iż w związku z Inwestycją i z jej wykorzystaniem Gmina nie wykonuje i nie będzie wykonywać jakiejkolwiek działalności gospodarczej (brak spełnienia przesłanek art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT), a dodatkowo realizacja Inwestycji związana jest z wykonywaniem zadań własnych Gminy (zadań do których została ona powołana jako organ władzy publicznej), co wyłącza Gminę ze statusu podatnika w odniesieniu do omawianej działalności w oparciu o art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.
Resumując, w ocenie Gminy, w związku z realizacją Inwestycji nie przysługuje jej jakiekolwiek prawo do odliczenia VAT naliczonego.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą. Zgodnie z tym przepisem w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
- nabycia towarów i usług,
- dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.
Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 506 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.
W świetle art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 ww. ustawy). W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych. (art. 7 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy).
Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Gmina, jako jednostka samorządu terytorialnego, realizuje powierzone jej zadania. Gmina zrealizowała zadanie inwestycyjne w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich (PROW) na lata 2014-2020, poddziałania 19.2 w zakresie: „Budowa lub przebudowa ogólnodostępnej i niekomercyjnej infrastruktury turystycznej lub rekreacyjnej, lub kulturalnej”. Zrealizowany przez Gminę projekt obejmuje następującą inwestycję: „Budowa siłowni zewnętrznej (…)” („Inwestycja”). Inwestycja położona jest na terenie miejskim. Inwestycja jest terenem ogólnodostępnym, bez opłat za korzystanie. W ramach opisanej Inwestycji Gmina zrealizowała siłownię zewnętrzną, na którą składają się następujące urządzenia i obiekty: wyciskanie siedząc + pylon - 1 komplet, steper + pylon - 1 komplet, rowerek + pylon - 1 komplet, biegacz - 1 komplet, ławka do ćwiczeń mięśni ud + pylon-1 komplet, urządzenie do ćwiczeń mięśni klatki piersiowej + pylon - 1 komplet. Inwestycja położona jest na terenie miejskim, dostępna całorocznie dla wszystkich potencjalnych użytkowników w ogólnodostępnej przestrzeni publicznej, bez opłat za korzystanie, a jej realizacja wpisuje się w zadania własne Gminy, wynikające z ustawy o samorządzie gminnym.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji „Budowa siłowni zewnętrznej (…)”.
Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W niniejszej sprawie związek taki nie występuje. Z opisu sprawy wynika, ze Wnioskodawca realizował opisany projekt pn. „Budowa siłowni zewnętrznej (…)” w ramach zadań własnych nałożonych na niego ustawą o samorządzie gminnym. Zatem w analizowanym przypadku Gmina nie ponosiła wydatków w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym nabywając towary bądź usługi nie działała w charakterze podatnika podatku VAT. Ponadto jak wskazał Wnioskodawca Inwestycja położona jest na terenie miejskim, dostępna całorocznie dla wszystkich potencjalnych użytkowników w ogólnodostępnej przestrzeni publicznej, bez opłat za korzystanie. Nabyte towary i usługi w związku z realizacją przedmiotowej Inwestycji nie będą więc wykorzystywane do czynności podlegających opodatkowaniu. Zatem w rozpatrywanej sprawie warunki wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy uprawniające do odliczenia podatku naliczonego nie są spełnione.
W konsekwencji Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji pn. „Budowa siłowni zewnętrznej (…)”.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.
Jednocześnie należy podkreślić, że pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
- z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Tut. Organ informuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
