2021.09.24 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.317.2021.2.MR
z 24 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1570 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 lipca 2021 r. (data wpływu 13 lipca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 15 września 2021 r. (data wpływu 15 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji zakupu młyna za dostawę z montażem, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji zakupu młyna za dostawę z montażem, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy. Wniosek uzupełniono 15 września 2021 r. o doprecyzowanie własnego stanowiska odnośnie zadanych we wniosku pytań oraz o wyjaśnienie dotyczące dowodu wniesionej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą prawną z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podatnikiem VAT czynnym. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zawarł z Kontrahentem (dalej również „Kontrahent”) będącym spółką hiszpańską „umowę kupna” w związku z inwestycją w zakresie młyna paszowego na terenie nieruchomości położonej w kraju. Kontrahent nie jest zarejestrowany w Polsce jako podatnik podatku od towarów i usług. Kontrahent jest zarejestrowany w Hiszpanii jako podatnik VAT na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Z zawartej przez Wnioskodawcę umowy wynikają w szczególności następujące kwestie:

Kontrahent zobowiązał się dostarczyć Wnioskodawcy jeden młyn paszowy zgodnie z parametrami opisanymi w załącznikach do umowy, który składa się z części dot. przyjęcia surowców; przyjęcia minerałów; dozowania surowców; linii produkcyjnej: mielenie i mieszanie; dozowania minerałów; przyjęcia, magazynowania i dozowania premiksów/mikro; linii produktu gotowego; sprzętu pomocniczego.
Kontrahent zobowiązał się ponadto, do montażu maszyn na miejscu, z tym że po stronie Wnioskodawcy leżało udostępnienie dźwigów, windy, wciągarki i sprzętu pomocniczego niezbędnego do montażu na miejscu.
Rozliczenie za przedmiot umowy obejmowało zaliczkę, płatności częściowe realizowane zgodnie z częściowymi dostawami oraz po zakończeniu kolejnych etapów prac montażowych. Natomiast pozostała część płatna była po montażu urządzeń, po pozytywnym rozruchu.
Z umowy wynika, że Sprzęt został sprzedany na warunkach Incoterm DDP (…) (siedziba Spółki) – po dostarczeniu sprzętu Kontrahent przystąpił do montażu i przekazania/rozruchu sprzętu, zgodnie z ramami czasowymi określonymi w załączniku do umowy. Zgodnie z umową, Kontrahent oddelegował na miejsce realizacji nadzorcę projektu, który był odpowiedzialny za koordynację prac montażowych i rozruchu.
Kontrahent był odpowiedzialny za następujące sprawy związane z poszczególnymi etapami montażu i rozruchu przedmiotu projektu:
1. montaż maszyn na miejscu, przeloty Hiszpania-Polska, transport lokalny i zakwaterowanie,
2. asysta w rozruchu na miejscu, przeloty Hiszpania-Polska, transport lokalny i zakwaterowanie.
Kontrahent ponosił także odpowiedzialność za bezpieczeństwo i higienę pracy swojej załogi w miejscu prowadzenia prac oraz za zapewnienie im wymaganego sprzętu i środków gwarantujących bezpieczeństwo ich pracy i zapobiegających wypadkom lub szkodom na ich zdrowiu.

Wnioskodawca natomiast ponosił odpowiedzialność za wszelkie koszty nieujęte w zaakceptowanej ofercie, w tym:

wszelkie prace budowlane lub korekty na miejscu,
podatki,
prace elektryczne nie objęte warunkami oferty,
zasilanie w energię elektryczną i wodę na miejscu, wymagane do realizacji prac związanych tylko i wyłącznie z przedmiotowym projektem: o hydrant(y) w miejscu prowadzenia prac, o przyłącze(a) 220/380 V w miejscu prowadzenia prac,
przestrzeń wymaganą do montażu sprzętu na miejscu oraz do prowadzenia wszelkich prac związanych z projektem, wraz z miejscem na młynowanie narzędzi,
jeden magazyn do przechowywania sprzętu dostarczanego przy każdej dostawie,
monitoring przestrzeni magazynowej celem zapobieżenia kradzieży,
zapewnienie dostępu i czystości miejsca robót celem umożliwienia postępu robót.

Końcowy odbiór nastąpił zgodnie z umową po sfinalizowaniu montażu i rozruchu/przekazania sprzętu po zweryfikowaniu zgodności parametrów technicznych i potwierdzeniu możliwości roboczych sprzętu zgodnie ze specyfikacją opisaną w ofercie oraz innych dokumentach technicznych.

Proces stworzenia młyna, ze względu na rozmiary poszczególnych elementów składających się na jedną całość wymagał specjalistycznego transportu, a jego montaż wykonywany przez Kontrahenta był elementem nieodzownym dla prawidłowego funkcjonowania młyna.

Dostawa i montaż konkretnych składników młyna realizowana była w miejscu wskazanym przez Wnioskodawcę. Wnioskodawcy zależało na otrzymaniu w pełni funkcjonalnego i złożonego młyna składającego się z urządzeń niezbędnych do jego funkcjonowania. Kontrahent był gwarantem prawidłowego działania młyna, dlatego też jako jego producent, realizował również montaż wszystkich składników wchodzących w skład młyna. Usługa montażu była niezbędna z puntu widzenia Wnioskodawcy, albowiem same części składowe młyna dostarczane w ramach realizowanej umowy nie miały dla Wnioskodawcy wartości ekonomicznej, gdyż Wnioskodawca zawierając umowę oczekiwał finalnie otrzymania kompletnego i nadającego się do użytkowania młyna paszowego.

24. miesięczna gwarancja bankowa na młyn bijakowy/młotkowy i mieszalnik łopatkowy,
12. miesięczna gwarancja bankowa na pozostały sprzęt.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy świadczenie opisane w stanie faktycznym, stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a jeśli tak to czy miejscem świadczenia jest, zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, terytorium Polski, a Wnioskodawca jest podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług?
Czy świadczenie opisane w stanie faktycznym, stanowi usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a jeśli tak to czy miejsce świadczenia przedmiotowej usługi jest, zgodnie z art. 28e ustawy o podatku od towarów i usług, terytorium Polski oraz czy Wnioskodawca jest podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Świadczenie Spółki na rzecz Wnioskodawcy opisane w stanie faktycznym stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, miejsce świadczenia wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a Wnioskodawca jest podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ad 2.

Przedmiotowe świadczenie nie stanowi usługi, natomiast gdyby uznać, iż jest to usługa, to w ocenie Strony byłaby to usługa związana z nieruchomością, a Strona byłaby zobowiązania do rozliczenia usługi zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 i nr 2 (ostatecznie wyrażone w piśmie z 15 września 2021 r.):

Uzasadnienie:

Świadczenie usług czy dostawa towarów.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (zwana dalej: ustawą) opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedna czynność obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, czynność ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych.

Koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w wydanych orzeczeniach na podstawie pierwotnie obowiązującej Szóstej Dyrektywy Rady (77/388/EWG) oraz obecnie obowiązującej dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r., w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. W szczególności w wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd., Trybunał uznał, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne. Jeżeli jednak dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej.

Jak wskazano w interpretacji z 11 września 2017 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej sygn. 0112.KDIL1-3.4012.248.2017.2.AP „zgodnie z ukształtowaną już obecnie praktyką orzeczniczą, jedna transakcja występuje wówczas, gdy dwa lub więcej elementów albo dwie lub więcej czynności, dokonane przez podatnika, są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno niepodzielne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny. Trybunał wielokrotnie podkreślał również, że aby można było mówić o świadczeniu kompleksowym, musi istnieć możliwość wyróżnienia kilku ściśle ze sobą powiązanych elementów składowych, obiektywnie tworzących jedną całość, z których jeden stanowi świadczenie główne, a pozostałe mają wobec niego charakter pomocniczy. Tym samym, aby móc wskazać, że dane świadczenie jest świadczeniem złożonym (kompleksowym) powinno składać się ono z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na świadczenie złożone składa się bowiem kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza usługa traktowana jest jako element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez świadczenie główne oraz nie można wykonać lub wykorzystać świadczenia głównego bez świadczenia pomocniczego”.

W ocenie Wnioskodawcy, Kontrahent zrealizował na rzecz Wnioskodawcy świadczenie złożone, którego przedmiotem była dostawa młyna paszowego. Kontrahent nie dokonał sprzedaży wyłącznie części składowych młyna, lecz świadczenia złożonego składającego się z dostawy młyna, który jest gotowy do użytkowania po jego zmontowaniu. Usługa montażu składników młyna jest niezbędna celem jego prawidłowego funkcjonowania, same części składowe młyna dostarczane w ramach realizowanej umowy nie mają dla Wnioskodawcy wartości ekonomicznej, gdyż Wnioskodawca zawierając umowę oczekiwał finalnie otrzymania kompletnego i nadającego się do użytkowania młyna paszowego. Wyszczególniona w ofercie cenowej wartość montażu składników młyna jest wyłącznie elementem cenotwórczym dostarczanego towaru, jego składnikiem kalkulacyjnym i wskazywana jest po to, aby Wnioskodawca miał świadomość elementów, które wchodzą w skład ceny dostarczanego towaru.

Montaż składników młyna nie polega na wykonaniu prostych czynności zmierzających do uruchomienia całości składającej się na młyn (np. podłączenie do prądu), lecz stanowi złożoną procedurę wykonywaną przez specjalistów, która wymaga wiedzy m.in. z zakresu mechaniki i budownictwa. Montaż składników jest integralną, składową częścią finalnego zespołu stanowiącego młyn. Ponadto, również wartość umowy wskazuje, że jej głównym przedmiotem jest dostawa młyna, a montaż jest wyłącznie usługą pomocniczą.

Mając na uwadze charakter opisanej transakcji, w której dostawa towarów stanowi element dominujący, jak i też to, że wszystkie wykonywane czynności mają na celu realizację przedmiotu umowy, którym jest dostawa i montaż młyna paszowego, należy uznać opisane świadczenie jako odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, której jednym z elementów jest montaż młyna.

Miejsce świadczenia.

W sytuacji gdy świadczenie, opisane w stanie faktycznym, stanowi dostawę towarów, to znajduje zastosowanie zasada zgodnie, z którą miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz – miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane; nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem (art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług).

Zatem miejsce opodatkowania przedmiotowej dostawy towarów, opisanej w stanie faktycznym jest w Polsce.

Status podatnika.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne: nabywające towary, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku dostawy towarów:
1. innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej,
2. innej niż transfer bonów jednego przeznaczenia
- podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
nabywcą jest:
1. w przypadku nabycia gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej – podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4,
2. w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem dostawy towarów, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,
3. w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4,
dostawa towarów nie jest dokonywana w ramach wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość lub sprzedaży na odległość towarów importowanych rozliczanej w procedurze szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 9, lub na zasadach odpowiadających tym regulacjom.

W przedmiotowej sprawie dokonującym dostawy towarów jest podmiot hiszpański, który nie posiada na terytorium kraju siedziby czy stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, a ponadto nie jest zarejestrowany w Polsce do VAT, a odbiorcą jest Wnioskodawca, który jest podatnikiem VAT. Zatem, to Wnioskodawca jest podatnikiem z tytułu tej transakcji oraz zobowiązany jest do rozliczenia przedmiotowej dostawy towarów jako dostawę towarów, dla której podatnikiem jest nabywca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają ww. czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z kolei stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
usługobiorcą jest:
- w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
- w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem świadczenia usług, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,
- w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

Jednocześnie zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku dostawy towarów:
1. innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej,
2. innej niż transfer bonów jednego przeznaczenia,
- podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
nabywcą jest:
1. w przypadku nabycia gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej - podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4,
2. w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem dostawy towarów, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju –podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,
3. w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4,
dostawa towarów nie jest dokonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.

Wskazać należy, że regulacje stanowiące o definicji podatnika w podatku od towarów i usług mają zasadnicze znaczenie dla zakresu opodatkowania. O ile bowiem określenie czynności podlegających opodatkowaniu wyznacza jego zakres przedmiotowy, o tyle zdefiniowanie podatnika wskazuje na podmiotowy zakres opodatkowania.

Rozszerzeniem podstawowej definicji podatnika, zawartej w art. 15 ust. 1 ustawy, tj. podmiotu wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na jej cel lub rezultat, jest art. 17 ustawy – który odnosi się do podatników w przypadku importu towarów, importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, a także do przypadków krajowego samonaliczania podatku przez odbiorców niektórych towarów lub usług. Wprawdzie zasadą w przypadku podatku od towarów i usług jest to, że prawny ciężar zobowiązania podatkowego spoczywa na podmiocie, który dostarcza towary bądź świadczy usługi, jednak w przypadkach wskazanych w art. 17 ustawy ciężar rozliczenia podatku został przeniesiony na nabywców towarów lub usług. W szczególności, zgodnie z brzmieniem art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, podatnikiem może zostać uczyniony podmiot, który nabywa w kraju towary od dostawcy nieposiadającego siedziby działalności ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, który nie jest także zarejestrowany w Polsce dla celów VAT.

W tym przypadku nadanie statusu podatnika od danej czynności w istocie oznacza przesunięcie obowiązków w zakresie rozliczenia (odprowadzenia podatku). Przez uczynienie nabywcy osobą odpowiedzialną za rozliczenie podatku dostawca o niepolskiej rezydencji nie musi się rejestrować w Polsce, aby tutaj rozliczać podatek od dokonywanych przez siebie dostaw w kraju.

Podkreślić należy, że powyższe zasady mają zastosowanie wyłącznie wówczas, gdy nabywcą jest podatnik prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy, posiadający siedzibę działalności bądź stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju. Dodatkowo, powyższe zasady stosuje się także wtedy, gdy nabywcą jest osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju. Regulacja ta wskazuje zatem podmiot, na którym ciąży obowiązek zapłaty podatku z tytułu nabycia towarów od dostawcy spoza terytorium kraju, niezarejestrowanego do celów VAT w Polsce.

Przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 stosuje się również, w przypadku gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach (art. 17 ust. 1a ustawy).

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4 i 5, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jak stanowi ust. 2 ww. przepisu, w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Natomiast w przypadku, gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu (art. 28b ust. 3 ustawy).

Z powołanych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Ponadto, w odniesieniu do pewnych kategorii usług, przepisy dotyczące podatku od towarów i usług wprowadzają szczególne regulacje dotyczące miejsca świadczenia. Jedną z takich kategorii są usługi związane z nieruchomościami.

W myśl art. 28e ustawy, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Z powyższej regulacji prawnej wynika, że o miejscu świadczenia, a tym samym opodatkowania usługi związanej z nieruchomością decyduje wyłącznie miejsce położenia nieruchomości, z którą dana usługa jest ściśle związana, niezależnie od tego dla jakiego podmiotu jest wykonywana oraz gdzie znajduje się siedziba usługodawcy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Spółka) posiada siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej polskiej i jest podatnikiem VAT czynnym. Spółka zawarła z Kontrahentem będącym spółką hiszpańską „umowę kupna” w związku z inwestycją w zakresie młyna paszowego na terenie nieruchomości położonej w kraju. Kontrahent nie jest zarejestrowany w Polsce jako podatnik podatku od towarów i usług. Kontrahent jest zarejestrowany w Hiszpanii jako podatnik VAT na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Kontrahent zobowiązał się dostarczyć Wnioskodawcy jeden młyn paszowy zgodnie z parametrami opisanymi w załącznikach do umowy, który składa się z części dot. przyjęcia surowców; przyjęcia minerałów; dozowania surowców; linii produkcyjnej. Kontrahent zobowiązał się ponadto, do montażu maszyn na miejscu, z tym że po stronie Wnioskodawcy leżało udostępnienie dźwigów, windy, wciągarki i sprzętu pomocniczego niezbędnego do montażu na miejscu. Rozliczenie za przedmiot umowy obejmowało zaliczkę, płatności częściowe realizowane zgodnie z częściowymi dostawami oraz po zakończeniu kolejnych etapów prac montażowych. Końcowy odbiór nastąpił zgodnie z umową po sfinalizowaniu montażu i rozruchu/przekazania sprzętu po zweryfikowaniu zgodności parametrów technicznych i potwierdzeniu możliwości roboczych sprzętu zgodnie ze specyfikacją opisaną w ofercie oraz innych dokumentach technicznych.

Realizowana przez Wnioskodawcę transakcja została potwierdzona wystawionymi przez Kontrahenta fakturami. Faktura za montaż stalowej konstrukcji wystawiana była osobno. Po podpisaniu tymczasowego świadectwa odbioru obowiązuje: 24. miesięczna gwarancja bankowa na młyn bijakowy/młotkowy i mieszalnik łopatkowy oraz 12. miesięczna gwarancja bankowa na pozostały sprzęt.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą wskazania czy świadczenie opisane w stanie faktycznym stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a w związku z tym, czy miejscem świadczenia jest, zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy, na terytorium Polski, a Wnioskodawca jest podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług, czy świadczenie to stanowi usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a jeśli tak to czy miejscem świadczenia przedmiotowej usługi jest, zgodnie z art. 28e ustawy, terytorium Polski oraz czy Wnioskodawca jest podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości należy w pierwszej kolejności wskazać, że zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz – miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane; nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć „montaż lub instalacja”, niemniej jednak stosownie do cytowanego art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy, do instalacji lub montażu nie zalicza się prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem. Jako „proste czynności” należy rozumieć działania, umożliwiające funkcjonowanie danego towaru/sprzętu, które potencjalny nabywca mógłby wykonać we własnym zakresie. Zatem, za montaż lub instalację należy uznać takie czynności, które wymagają specjalistycznej wiedzy i umiejętności znanych przede wszystkim dostawcy montowanego lub instalowanego towaru/sprzętu.

Ponadto zauważyć należy w celu określenia, czy w danym przypadku mamy do czynienia ze świadczeniem kompleksowym, należy zbadać, czy sprzedawca dostarcza kupującemu, rozumianemu jako przeciętny konsument, jedno świadczenie czy też kilka odrębnych. W tym kontekście za świadczenia odrębne uznaje się świadczenia wykonywane przez jednego świadczącego na rzecz jednego nabywcy, które nawet jeżeli są w pewien sposób powiązane, mogą być traktowane rozłącznie, a traktowanie to nie wpłynie na charakter żadnego z nich ani też nie sprawi, że wartość świadczeń z punktu widzenia nabywcy będzie inna, niż gdyby świadczenia te były uznane za świadczenie złożone. Przy czym ocena, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jedną usługą kompleksową, czy też z szeregiem jednostkowych usług, winna odbywać się w oparciu o to, czy wykonywane świadczenia wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter.

Przy kwalifikacji danych świadczeń, w kontekście uznania ich za czynności złożone, należy przede wszystkim patrzeć przez pryzmat fundamentalnej zasady, zgodnie z którą każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, a dopiero w sytuacji, gdy jedna czynność obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, wtedy przyjmuje się, że czynność ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych.

Świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej) niezależnie opodatkowane świadczenia.

W sytuacji, gdy mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym – świadczeniem dwóch lub więcej czynności, tak ściśle ze sobą powiązanych, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku VAT. Zdarzenie to należy traktować jako jednolite świadczenie, w którym kilka elementów należy uznać za konstytutywne do świadczenia głównego. Zatem należy ustalić charakter realizowanego świadczenia, a tym samym zidentyfikować dominujące składniki danego świadczenia.

Koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości UE, w wydanych orzeczeniach na podstawie pierwotnie obowiązującej Szóstej Dyrektywy Rady (77/388/EWG) oraz obecnie obowiązującej Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r., w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.). W szczególności w wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd., Trybunał uznał, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne. Jeżeli jednak dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej.

W wyroku TSUE z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro przeciwko Finanční ředitelství v Ústí nad Labem, Trybunał wskazał, że „(...) w pewnych okolicznościach formalnie odrębne świadczenia, które mogą być wykonywane oddzielnie, a zatem które mogą oddzielnie prowadzić do opodatkowania lub zwolnienia, należy uważać za jednolitą czynność, jeżeli nie są od siebie niezależne. Jest tak na przykład w sytuacji, gdy można stwierdzić, że jedno lub więcej świadczeń stanowi świadczenie główne, a inne świadczenie lub świadczenia stanowią jedno lub więcej świadczeń pomocniczych dzielących los podatkowy świadczenia głównego. W szczególności dane świadczenie należy uważać za świadczenie pomocnicze w stosunku do świadczenia głównego, gdy dla klientów nie stanowi ono celu samego w sobie, lecz środek do korzystania na jak najlepszych warunkach z głównej usługi usługodawcy” oraz „(...) jednolite świadczenie występuje w przypadku, gdy dwa lub więcej elementy albo dwie lub więcej czynności dokonane przez podatnika są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie jedno niepodzielne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny”.

Natomiast o tym, czy będziemy mieli do czynienia z kompleksową dostawą towarów, czy też kompleksowym świadczeniem usług, powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg – Gelting Linien; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny, wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów. Natomiast w przypadku, gdy istotą transakcji będą inne czynności, to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

W konsekwencji, w przypadku świadczeń o charakterze złożonym o sposobie opodatkowania, decyduje to, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jednym świadczeniem kompleksowym czy też z szeregiem jednostkowych świadczeń. Świadczenie o charakterze złożonym podlega opodatkowaniu według jednolitych zasad właściwych dla świadczenia głównego.

W analizowanej sprawie dostawa i montaż konkretnych składników młyna realizowana była w miejscu wskazanym przez Wnioskodawcę, na terenie nieruchomości położonej w kraju. Kontrahent zobowiązał się dostarczyć Wnioskodawcy jeden młyn paszowy zgodnie z parametrami opisanymi w załącznikach do umowy, który składa się z części dot. przyjęcia surowców; przyjęcia minerałów; dozowania surowców; linii produkcyjnej: mielenie i mieszanie; dozowania minerałów; przyjęcia, magazynowania i dozowania premiksów/mikro; linii produktu gotowego; sprzętu pomocniczego. Kontrahent zobowiązał się ponadto, do montażu maszyn na miejscu, z tym że po Stronie Wnioskodawcy leżało udostępnienie dźwigów, windy, wciągarki i sprzętu pomocniczego niezbędnego do montażu na miejscu. Z umowy wynika, że Sprzęt został sprzedany na warunkach Incoterms DDP (…) (siedziba Spółki) – po dostarczeniu sprzętu Kontrahent przystąpił do montażu i przekazania/rozruchu sprzętu, zgodnie z ramami czasowymi określonymi w załączniku do umowy. Zgodnie z umową, Kontrahent oddelegował na miejsce realizacji nadzorcę projektu, który był odpowiedzialny za koordynację prac montażowych i rozruchu. Kontrahent był odpowiedzialny za następujące sprawy związane z poszczególnymi etapami montażu i rozruchu przedmiotu projektu: montaż maszyn na miejscu, przeloty Hiszpania-Polska, transport lokalny i zakwaterowanie, asysta w rozruchu na miejscu, przeloty Hiszpania-Polska, transport lokalny i zakwaterowanie. Kontrahent ponosił także odpowiedzialność za bezpieczeństwo i higienę pracy swojej załogi w miejscu prowadzenia prac oraz za zapewnienie im wymaganego sprzętu i środków gwarantujących bezpieczeństwo ich pracy i zapobiegających wypadkom lub szkodom na ich zdrowiu. Proces stworzenia młyna, ze względu na rozmiary poszczególnych elementów składających się na jedną całość wymagał specjalistycznego transportu, a jego montaż wykonywany przez Kontrahenta był elementem nieodzownym dla prawidłowego funkcjonowania młyna.

Wnioskodawcy zależało na otrzymaniu w pełni funkcjonalnego i złożonego młyna składającego się z urządzeń niezbędnych do jego funkcjonowania. Kontrahent był gwarantem prawidłowego działania młyna, dlatego też jako jego producent, realizował również montaż wszystkich składników wchodzących w skład młyna. Usługa montażu była niezbędna z puntu widzenia Wnioskodawcy, albowiem same części składowe młyna dostarczane w ramach realizowanej umowy nie miały dla Wnioskodawcy wartości ekonomicznej, gdyż Wnioskodawca zawierając umowę oczekiwał finalnie otrzymania kompletnego i nadającego się do użytkowania młyna paszowego. Zatem w analizowanym przypadku mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym. Czynności realizowane przez Kontrahenta na rzecz Wnioskodawcy w ramach zawartej umowy stanowią jedno kompleksowe świadczenie w sensie gospodarczym, które będzie podlegało opodatkowaniu według jednolitych zasad właściwych dla świadczenia jakim jest dostawa towarów z montażem.

Mając zatem na uwadze przedstawione okoliczności należy stwierdzić, że wymienione we wniosku czynności składające się na świadczenie realizowane przez Kontrahenta obejmujące dostawę i montaż konkretnych składników młyna należy uznać za świadczenie złożone, które powinno być rozliczane na zasadach właściwych dla dostawy towarów z montażem, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy. Wobec powyższego, skoro dostawa z montażem będzie odbywała się na terytorium kraju, to uznać należy, że miejscem opodatkowania przedmiotowej transakcji, na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy, jest terytorium Polski. Jednocześnie – jak wynika z wniosku – Kontrahent (dokonujący dostawy) nie posiada na terytorium kraju siedziby czy stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, a ponadto nie jest zarejestrowany w Polsce do celów podatku od towarów i usług. Tym samym, w analizowanym przypadku podatnikiem z tytułu dostawy towarów z montażem będzie Wnioskodawca jako nabywca tego towaru, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy.

W konsekwencji, czynności wykonywane przez Wnioskodawcę nie będą stanowiły usługi na nieruchomości. Zatem, nie będzie miał zastosowania art. 28e ustawy oraz art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy.

W związku z powyższym, świadczenie opisane w stanie faktycznym stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a w związku z tym, miejsce świadczenia jest, zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług terytorium Polski, a Wnioskodawca jest podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym – oceniając całościowo – stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin