Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4015.15.2019.8.MD
z 23 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) – po ponownym rozpatrzeniu wniosku wspólnego, w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 5 maja 2021 r. sygn. akt III FSK 2794/21 oddalającym skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 24 lipca 2020 r. sygn. akt I SA/Po 278/20, uchylającym zaskarżoną interpretację z 9 marca 2020 r. znak: 0111-KDIB2-3.4015.15.2019.1.MD – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych, przedstawione we wniosku z 5 grudnia 2019 r. (data wpływu – 9 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania darowizny nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 9 grudnia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania darowizny nieruchomości.

W dniu 9 marca 2020 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego znak: 0111-KDIB2-3.4015.15.2019.1.MD, w której uznał stanowisko Zainteresowanych za nieprawidłowe. Interpretacja ta została uchylona przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z 24 lipca 2020 r., sygn. akt I SA/Po 278/20.

Od ww. wyroku Organ wniósł skargę kasacyjną. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 5 maja 2021 r. sygn. akt III FSK 2794/21 oddalił skargę kasacyjną Organu. Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 24 lipca 2020 r., sygn. akt I SA/Po 278/20, wraz z aktami sprawy, wpłynął do Organu 19 sierpnia 2021 r.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez Organ.

We wniosku złożonym przez:

-Zainteresowaną będącą stroną postępowania:

Panią M. K.,

-Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

Pana R. K.

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 20 lipca 1999 r. została zawarta umowę użyczenia pomiędzy Zainteresowaną będącą stroną postępowania i jej mężem (biorący w użyczenie) a małżonkami E. i S. K. (użyczający). Przedmiotem umowy było oddanie przez użyczających w użyczenie na rzecz Zainteresowanej będącej stroną postępowania oraz jej męża wycinka działki ewidencyjnej nr A, o powierzchni około 1.249 m2, w celu wybudowania, przez biorących w użyczenie, budynku mieszkalnego. Na potrzeby zawarcia umowy użyczenia, biorący w użyczenie dysponowali decyzją wydaną przez architekta miejskiego, działającego z upoważnienia prezydenta miasta, o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na budowie budynku zamiennego.

Na podstawie zawartej umowy użyczenia, Zainteresowana będąca stroną postępowania oraz jej mąż przedsięwzięli określone czynności zmierzające do rozpoczęcia planowanej budowy domu jednorodzinnego. Małżonkowie zlecili wykonanie projektu budowlanego i dokumentacji technicznej na budowę domu jednorodzinnego o powierzchni całkowitej 210 m2. Zainteresowana będąca stroną postępowania oraz jej mąż sfinansowali wykonanie projektu budynku z własnych środków pieniężnych. W dniu 28 lipca 1999 r. architekt miejski, działający z upoważnienia prezydenta miasta, wydał decyzję, na podstawie której organ administracyjny zatwierdził projekt budowlany przedłożony przez Zainteresowaną będącą stroną postępowania i jej męża oraz wydał pozwolenie na budowę.

W dniu 5 października 1999 r. rozpoczęto roboty budowlane. Wszystkie materiały potrzebne do wybudowania domu zostały zakupione za wyłączne środki finansowe Zainteresowanej będącej stroną postępowania i jej męża. Małżonkowie zakupili m.in. cegły, cement, pustaki, wapno, styropian, pręty żebrowane, walcówki, mieszanki kruszywa, belki stropowe, rynny, wyloty do rynien, złączki, denka, rury spustowe, kolana rynnowe, obejmy rur, taśmy, blachy, membranę dachową, wkręty, gąsiory bryłkowe, haki, silikony i uszczelki. Małżonkowie zapłacili również za transport tych materiałów, których nie mogli przewieźć samodzielnie. Budynek został wzniesiony metodą gospodarczą. Po zakończeniu budowy w kwietniu 2004 r. zakupili okna PCV, które zostały zamontowane w nowo powstałym budynku.

Działka nr A będąca własnością E. i S. K. została podzielona na dwie działki ewidencyjne nr B i C. Podział nie został dotychczas ujawniony w księdze wieczystej nieruchomości. Budynek mieszkalny wzniesiony przez Zainteresowaną będącą stroną postępowania i jej męża, znajduje się w całości na działce ewidencyjnej nr C. Budynek nie nadaje się do zamieszkania, ponieważ działka nie jest uzbrojona. Na doprowadzenie mediów do budynku położonego na tej działce, niezbędne jest uzyskanie statusu właściciela nieruchomości.

W dniu 8 października 2013 r. zmarł mąż Zainteresowanej będącej stroną postępowania. Postanowieniem z 12 grudnia 2016 r. Sąd Rejonowy stwierdził, że spadek po nim, na podstawie ustawy, nabyli: żona – Zainteresowana będąca stroną postępowania i syn – Zainteresowany niebędący stroną postępowania w 1/2 części każde z nich.

Zainteresowana będąca stroną postępowania, działająca we własnym imieniu oraz zarazem jako następca prawny męża i jej syn, Zainteresowany niebędący stroną postępowania, będący następcą prawnym ojca, zamierzają zawrzeć umowę darowizny z E. i S. K. – właścicielami działek nr B i C, na podstawie której obdarowani uzyskają prawo własności do działki nr C i budynku mieszkalnego wzniesionego przez Zainteresowaną będącą stroną postępowania i jej męża. Zawarcie umowy darowizny będzie wiązało się z obowiązkiem uiszczenia podatku przez obdarowanych – Zainteresowanych – na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Obdarowani zaliczają się do II grupy podatkowej w stosunku do darczyńcy S. K. (żona brata i bratanek) oraz do III grupy podatkowej w stosunku do darczyńcy E. K.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w wyżej przedstawionych okolicznościach faktycznych sprawy, przepis art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn należy rozumieć w ten sposób, że w przypadku zawarcia umowy darowizny opisanej nieruchomości wraz z wybudowanym na niej budynkiem jednorodzinnym, stanowiącym część składową gruntu, pomiędzy właścicielami a osobami, które dokonały nakładów (lub są następcami prawnymi podmiotów, które dokonały nakładów) na tę nieruchomość w postaci wzniesienia domu jednorodzinnego, podstawą opodatkowania będzie wartość całej nieruchomości gruntowej wraz z domem jednorodzinnym czy też wyłącznie wartość samej nieruchomości gruntowej bez wartości domu jednorodzinnego?

Zdaniem Zainteresowanych, w okolicznościach faktycznych sprawy przepis art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2019 r. poz. 1813) należy rozumieć w ten sposób, że w przypadku zawarcia umowy darowizny opisanej nieruchomości wraz z wybudowanym na niej budynkiem jednorodzinnym, stanowiącym część składową gruntu, pomiędzy właścicielami a osobami, które dokonały nakładów (lub są następcami prawnymi podmiotów, które dokonały nakładów) na tę nieruchomość w postaci wzniesienia domu jednorodzinnego, podstawą opodatkowania będzie wyłącznie wartość samej nieruchomości gruntowej bez wartości domu jednorodzinnego.

Zainteresowani zauważają, że Zainteresowana będąca stroną postępowania i jej mąż z własnych środków finansowych przeprowadzili cały proces inwestycyjny, polegający na budowie domu jednorodzinnego na działce stanowiącej własność innego podmiotu. Małżonkowie zlecili osobom posiadającym określone uprawnienia wykonanie czynności geodezyjnych, dokumentacji technicznej i projektu budynku jednorodzinnego. Zainteresowana będąca stroną postępowania i jej mąż uzyskali ponadto odpowiednie decyzje właściwych organów administracji publicznej przewidziane w przepisach prawa, a przede wszystkim za własne środki pieniężne zakupili materiały budowlane potrzebne do wybudowania domu. Ponadto, wybudowali oni go metodą gospodarczą.

Zdaniem Zainteresowanych, odmienna interpretacja przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn doprowadzi do sytuacji, w której będą musieli uiścić podatek również od wartości domu jednorodzinnego, który sami wznieśli. Wprawdzie nie przysługuje im prawo rzeczowe do przedmiotowego budynku, jednak w związku z dokonaniem nakładów na działkę, dysponują określonymi prawami obligacyjnymi.

Niepodzielenie stanowiska Zainteresowanych będzie stanowiło, w ich ocenie, naruszenie zasad współżycia społecznego.

Ponadto, w ocenie Zainteresowanych, do wyżej opisanego zdarzenia przyszłego powinna mieć zastosowanie w drodze analogii zasada wyrażona art. 7 ust. 5 ustawy o podatku od spadków

i darowizn.

W świetle stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania pierwotnej interpretacji, stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Zainteresowanych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.