Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4011.8.2021.4.AR
z 23 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 marca 2021 r. (data wpływu 16 marca 2021 r.), uzupełnionym 7 czerwca 2021 r., 29 czerwca 2021 r. oraz 14 września 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie ustalenia czy prawa autorskie do wytwarzanych przez Wnioskodawcę "utworów", w ramach zawartej umowy o świadczeniu usług, stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wytworzone w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej –- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie ustalenia czy prawa autorskie do wytwarzanych przez Wnioskodawcę "utworów", w ramach zawartej umowy o świadczeniu usług, stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wytworzone w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismami z 14 maja 2021 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4011.8.2021.1.AH, 11 czerwca 2021 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4011.8.2021.2.AR oraz 24 sierpnia 2021 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4011.8.2021.3.AR wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 7 czerwca 2021 r., 29 czerwca 2021 r. oraz 14 września 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 21 sierpnia 2014 r., w zakresie usług informatycznych. Aktualnie od 1 września 2020 r. Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie programowania w technologii C++ (PKWiU 62.01.1) dla innej firmy na podstawie umowy o świadczeniu usług. Zgodnie z umową Wnioskodawca jest zleceniobiorcą. Zleceniodawca nabywa autorskie prawa majątkowe do utworów będących przejawem twórczej działalności zleceniobiorcy w ramach podpisanej umowy. Jako utwory, zgodnie z umową, należy rozumieć programy komputerowe wraz z wszelkimi ich elementami, składnikami, dokumentacją i opracowaniami w zakresie obejmującym m.in. kod źródłowy, zastosowanie oraz rozwiązania technologiczne, jak również raporty z prac badawczych i rozwojowych, projekty nowych funkcjonalności, dokumentacje techniczną, materiały szkoleniowe, publikacje i plany. Zleceniobiorca przenosi na rzecz zleceniodawcy prawa majątkowe do utworów na określonych w umowie polach eksploatacji. Za przeprowadzone pracę w zakresie umowy przedsiębiorca otrzymuję wynagrodzenie. Z uzyskanego przychodu rozlicza się w postaci zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych. Ponadto Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników oraz nie korzysta z usług podwykonawców. W ramach prowadzonej działalności ponosi koszty w postaci usług biura rachunkowego, a w przyszłości mogą również występować koszty związane z dostępem do Internetu, usługami telekomunikacyjnymi oraz zakupem sprzętu komputerowego oraz telekomunikacyjnego.

Dodatkowo w uzupełnieniu wniosku z 31 maja 2021 r.(data wpływu 7 czerwca 2021 r.) Wnioskodawca wskazał, iż:

1. zgodnie z umową o świadczeniu usług Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie programowania w technologii C++. Zleceniodawca nabywa autorskie prawa majątkowe do utworów (programów komputerowych wraz z ich wszelkimi elementami), które będą przejawem twórczej działalności zleceniobiorcy w ramach podpisanej umowy,
   
2. prowadzona przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojowa prowadzona jest w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodycznych i według pewnego systemu. Każdy etap wykonywanej pracy jest zaplanowany i wykonywany według wyznaczonego harmonogramu, którego efektem końcowym jest wyznaczony cel,
   
3. tworzone oprogramowanie jest wytwarzane bezpośrednio przez Wnioskodawcę, Wnioskodawca nie korzysta z usług podwykonawców,
   
4. żadne zmiany dokonywane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności nie są rutynowe czy okresowe,
   
5. opracowywane przez Wnioskodawcę oprogramowanie jest indywidualnie tworzone na potrzeby Zleceniodawcy. Nie ma drugiego takiego oprogramowania które spełniałoby wymagania Zleceniodawcy, ponieważ te wymagania są zależne od potrzeb klienta, sytuacji politycznej (implementacje Tarcz Antykryzysowych), stanu pandemii, itd.,
   
6. wytwarzane przez Wnioskodawcę dobra posiadają prawa autorskie, które zgodnie z umową od razu są odsprzedawane do Zleceniobiorcy, a głównym posiadaczem praw autorskich tworzonego oprogramowania jest Zleceniodawca;
   
7. w wyniku podjętych przeze Wnioskodawcę czynności powstają odrębne pliki, które są odrębnymi utworami będącymi częściami programu komputerowego, posiadają prawa autorskie zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim. Następnie te prawa autorskie są zbywane na rzec Zleceniodawcy,
   
8. prowadzone przeze Wnioskodawcę czynności polegają na ulepszeniu i rozwijaniu oprogramowania, które zmierzają dążą do poprawy jego użyteczności oraz funkcjonalności,
   
9. Wnioskodawca ulepsza i rozwija oprogramowanie wytworzone przeze siebie, jak i przez innych programistów,
   
10. w przypadku, gdy Wnioskodawca ulepsza lub rozwija oprogramowanie - nie jest właścicielem tego oprogramowania. Zgodnie z podpisaną umową o świadczeniu usług wszelkie prawa autorskie i własności nabywa Zleceniodawca, a Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie,
    
11. dostęp do głównego oprogramowania mają wszyscy informatycy mający podpisaną umowę na podstawie której ulepszają oraz rozwijają oprogramowanie Zleceniodawcy,
    
12. Wnioskodawca osiąga dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Zgodnie z umową Wnioskodawca przenosi i będzie przenosił na zleceniodawcę całość majątkowych praw autorskich do wytwarzanego przez siebie oprogramowania i otrzymuje wynagrodzenie z tego tytułu, a zatem - w swojej ocenie - osiąga i będzie osiągał dochody z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, więc dochody, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT,
    
13. wszystkie koszty działalności są związane z współpracą dla firmy X (firma pośrednicząca). Wnioskodawca nie posiada, żadnych innych przychodów poza tymi, które osiąga z umowy o świadczeniu usług, na podstawie której tworzy oprogramowanie,
    
14. wszystkie koszty jakie Wnioskodawca ponosi są bezpośrednio związane z wytworzeniem, ulepszeniem lub modyfikacją oprogramowania. Wnioskodawca nie posiada innych przychodów poza tymi osiąganymi na podstawie umowy o świadczeniu usług, a więc wszystkie ponoszone przez Wnioskodawcę koszty są związane z wytwarzaniem oprogramowania,
    
15. w związku z prowadzoną działalnością, koszty Wnioskodawcy to składki ZUS, usługi księgowe biura rachunkowego, dostęp do internetu, usługi telekomunikacyjne oraz sprzęt komputerowy – są to koszty bezpośrednio związane z działalnością, które Wnioskodawca może ponosić, aby świadczyć usługi,
    
16. Jako usługi telekomunikacyjne należy rozumieć koszt usługi telekomunikacyjnej (w tym również dostęp do internetu) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a więc telefon użytkowany do celów służbowych. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca prowadzi tylko działalność badawczo-rozwojową, a więc ten wydatek będzie związany wyłącznie tylko z tą działalnością,
    
17. pod pojęciem wydatków na "sprzęt telekomunikacyjny" należy rozumieć zakup telefonu. Koszt ten będzie związany wyłącznie z działalnością badawczo-rozwojową,
    
18. Wnioskodawca chce skorzystać z preferencyjnej stawki za rok 2020, kiedy rozliczał się na podstawie zasad ogólnych oraz w przyszłości jeśli przepisy prawa by się nie zmieniły, jeśli będzie rozliczał się na podstawie zasad ogólnych oraz dalej świadczył usługi w takim zakresie,
    
19. Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję w sposób umożliwiający wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej za każdy możliwy okres za który mógłbym skorzystać z preferencyjnej stawki 5%. Ewidencja ta jest prowadzona na bieżąco.
    
    
    

Z kolei w uzupełnieniu wniosku z 23 czerwca 2021 r. (data wpływu 29 czerwca 2021 r.) Wnioskodawca wskazał, że:

1. prowadzona przeze Niego działalność jest działalnością twórczą. Prace prowadzone przez Wnioskodawcę polegają bowiem na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania. Prace te mają charakter twórczy, ponieważ służą tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po stronie Wnioskodawcy.
2. Wnioskodawca prowadzi badania naukowe, a dokładnie badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń. Wnioskodawca prowadzi badania aplikacyjne polegające na zdobyciu nowej wiedzy oraz umiejętności. Nową wiedzę oraz umiejętności Wnioskodawca wykorzystuje do opracowywania nowych rozwiązań procesów informatycznych oraz wprowadzania ulepszeń do już istniejących rozwiązań.
3. Działalność Wnioskodawcy polega na prowadzeniu prac rozwojowych. Są to prace rozwojowe zgodne z art. 4 ust. 3 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Prowadzone przez Wnioskodawcę prace polegają na wykorzystywaniu narzędzi informatycznych do tworzenia, łączenia oraz ulepszania oprogramowania. Prace te mają na celu tworzenie zmienionych, ulepszonych istniejących już usług w systemie informatycznych Zleceniodawcy, a ponadto Wnioskodawca tworzy nowe usługi/procesy informatyczne w tym systemie umożliwiające rozwój tego oprogramowania oraz dostosowywanie go do aktualnych potrzeb.
   
   

Natomiast w uzupełnieniu wniosku z 13 września 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że okoliczność, iż jak stwierdził we wniosku, wydatki wymienione w lit. a-d wzoru zawartego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będą wynosiły zero, a w konsekwencji sam wskaźnik nexus będzie wynosił zero, dotyczyła wątpliwości odnośnie możliwości uwzględnienia kosztów uzyskania przychodów (usług biura rachunkowego, dostępu do internetu, usług telekomunikacyjne oraz zakupu sprzętu komputerowego i telekomunikacyjnego) przy wyliczaniu wskaźnika nexus, zgodnie z art. 30ca ust. 4 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku gdy wyżej wskazane koszty nie mógłby zostać uwzględnione przy wyliczaniu wskaźnika, tj. wydatki wymienione w lit. a-d wzoru zawartego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyniosłyby zero – wskaźnik nexus przyjąłby wartość zero. W uzupełnieniu tym Wnioskodawca wskazał również, iż prowadzona przez niego działalność gospodarcza polega na tworzeniu, ulepszaniu i rozwijaniu oprogramowania, a wymienione we wniosku koszty są ponoszone z zamiarem wytworzenia wskazanych we wniosku "utworów".

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawa autorskie do wytwarzanych przez wnioskodawcę "utworów" w ramach zawartej umowy o świadczeniu usług będą stanowiły kwalifikowane prawa własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy można rozumieć, że zostały wytworzone w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej, która umożliwi przedsiębiorcy skorzystanie z preferencyjnej stawki 5%?.

(Pytanie ostatecznie sformułowane zostało w uzupełnieniu wniosku z 31 maja 2021 r. W powyższym uzupełnieniu Wnioskodawca wycofał pytania wymienione we wniosku jako 2, 3, 4 i jednocześnie przeformułował pytanie nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, wytwarzane przez Niego prawa autorskie do "utworów" stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej, które zostały wytworzone w ramach działalności badawczo-rozwojowej.

Zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo rozwojowej. Działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT i oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Z kolei badania naukowe (badania podstawowe i badania aplikacyjne) oraz prace rozwojowe winny być, zgodnie z art. 5a pkt 39 i 40 ustawy o PIT, rozumiane zgodnie z art. 4 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, w którym wskazano, że badania naukowe są działalnością obejmującą badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń. Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzi on działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT, a dokładniej - prace rozwojowe.

Po pierwsze, prace prowadzone przez Wnioskodawcę polegające na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania mają twórczy charakter, ponieważ służą tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po jego stronie. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej (w ramach współpracy na podstawie umowy o świadczeniu usług) stanowi więc oryginalny wytwór jego twórczej pracy oraz przedmiot ochrony prawa autorskiego.

Po drugie, prace wykonywane przez Wnioskodawcę obejmują wykorzystywanie wiedzy i umiejętności w zakresie sprzętu, narzędzi informatycznych i oprogramowania do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Działalność Wnioskodawcy przyczynia się do tworzenia, rozwoju i ulepszania aplikacji przy wykorzystaniu wiedzy z zakresu szeroko pojętego wytwarzania oprogramowania. Po trzecie, prace nad oprogramowaniem mają systematyczny charakter, ponieważ nie mają charakteru jednorazowego, lecz są prowadzone w sposób zorganizowany, z nastawieniem na ciągły rozwój i ulepszanie w przyszłości.

Zgodnie z umową Wnioskodawca przenosi i będzie przenosił na Zleceniodawcę całość majątkowych praw autorskich do wytwarzanego przez siebie oprogramowania i otrzymuje wynagrodzenie z tego tytułu, a zatem - w ocenie Wnioskodawcy - osiąga i będzie osiągał dochody z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, więc dochody, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, iż z uwagi na zawarte we wniosku pytanie wyznaczające granice interpretacji indywidualnej przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia jest wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie ustalenia czy prawa autorskie do wytwarzanych przez Wnioskodawcę "utworów" w ramach zawartej umowy o świadczeniu usług będą stanowiły kwalifikowane prawa własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 2 pkt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wytworzone w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1128), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą, przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

• badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 478 i 619),
• badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
  
  

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.
   
   

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie oprogramowania. Wnioskodawca ulepsza i rozwija oprogramowanie wytworzone przez siebie, jak i przez innych programistów. Powyższe działania dążą do poprawy użyteczności oprogramowania oraz jego funkcjonalności. W wyniku podjętych przeze Wnioskodawcę czynności powstają odrębne pliki, które są odrębnymi utworami będącymi częściami programu komputerowego i które, posiadają prawa autorskie zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim. Następnie te prawa autorskie są zbywane na rzec Zleceniodawcy.

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność prowadzona jest w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodycznych i według pewnego systemu. Każdy etap wykonywanej pracy jest zaplanowany i wykonywany według wyznaczonego harmonogramu, którego efektem końcowym jest wyznaczony cel. Działania Wnioskodawcy nie są rutynowe czy okresowe. Wnioskodawca prowadzi prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń. W prowadzonej działalności Wnioskodawca zdobywa nową wiedzę oraz umiejętności. Nową wiedzę oraz umiejętności Wnioskodawca wykorzystuje do opracowywania nowych rozwiązań procesów informatycznych oraz wprowadzania ulepszeń do już istniejących rozwiązań. Działalność Wnioskodawcy polega na prowadzeniu prac rozwojowych. Są to prace rozwojowe zgodne z art. 4 ust. 3 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce polegające na wykorzystywaniu narzędzi informatycznych do tworzenia, łączenia oraz ulepszania oprogramowania. Prace te mają na celu tworzenie zmienionych, ulepszonych istniejących już usług w systemie informatycznych Zleceniodawcy. Ponadto Wnioskodawca tworzy nowe usługi/procesy informatyczne w tym systemie umożliwiające rozwój tego oprogramowania oraz dostosowywanie go do aktualnych potrzeb. W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca ponosi koszty usług biura rachunkowego, dostępu do internetu, usług telekomunikacyjnych oraz koszty związane z zakupem sprzętu komputerowego i telekomunikacyjnego. Koszty te Wnioskodawca ponosi w celu wytworzenia wskazanych we wniosku „utworów”.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku oraz jego uzupełnieniach opis sprawy, jak również cytowane przepisy, należy stwierdzić, że podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu części Oprogramowania stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy w zw. z art. 4 ust. 2 oraz 3 ustawy prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Wnioskodawcę ani też całość prowadzonej przez Niego działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu.

Odnosząc się z kolei do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczącej kwestii uznania praw autorskich do wytwarzanych przez Wnioskodawcę „utworów” za kwalifikowane prawa własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od dnia 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

-podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a+b) x 1,3]/ (a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

1. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
2. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego,
3. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego,
4. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
   
   

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
   
   

W myśl art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.
   
   

Stosownie do art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji. Zgodnie z art. 30cb ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym. Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Wskazać również należy, iż oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2019 r, poz. 1231 ze zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych: ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że:

1. Wnioskodawca tworzy oprogramowanie/części oprogramowania, jak również ulepsza i rozwija oprogramowanie komputerowe lub jego części przez dodawanie nowych funkcjonalności w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych;
2. Wytwarzane przez Wnioskodawcę części oprogramowania stanowią utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy ww. ustawy,
   
   

Zatem tworzone przez Wnioskodawcę w ramach zawartej umowy o świadczenie usług „utwory” (oprogramowanie/części oprogramowania) wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej, stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca uzyskuje zatem dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ww. ustawy.

Reasumując, należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż wskazane we wniosku „utwory” (oprogramowanie/części oprogramowania) stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i zostały wytworzone w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej, która umożliwi przedsiębiorcy skorzystanie z preferencyjnej stawki 5%.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 14na § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.