INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2011 r. (data wpływu 16 sierpnia 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 31 października 2011 r. (data wpływu 3 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty odliczonego podatku VAT w związku ze zmianą przeznaczenia samochodu ciężarowego na osobowy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty odliczonego podatku VAT w związku ze zmianą przeznaczenia samochodu ciężarowego na osobowy. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 31 października 2011 r. (data wpływu 3 listopada 2011 r.) o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca nabył samochód „A” na podstawie faktury w sierpniu 2007 roku. W miesiącu lipcu 2011 roku firma zmieniła przeznaczenie z samochodu marki „A” zarejestrowanego jako ciężarowy w dniu 17 sierpnia 2007 r. na podstawie wyciągu z homologacji oraz dodatkowego badania technicznego pojazdu na samochód osobowy.

W związku z wprowadzoną zmianą w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, samochód obecnie nie spełnia wymagań określonych w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.) dla pojazdu ciężarowego. Podatnik dokonał zatem korekty podatku naliczonego w rozliczeniu deklaracji za okres, w którym dokonał pierwotnie jego odliczenia, czyli w sierpniu 2007 r., do wysokości 60% kwoty określonej na fakturze, nie więcej jednak niż 6000 zł i zapłacił odsetki od korekty naliczonego podatku VAT, określając je na dzień pierwotnej wpłaty zobowiązania wobec Urzędu Skarbowego, tj. od dnia 25 września 2007 r. (termin wymagalny za sierpień 2007 r.) do dnia wpłaty, tj. do dnia 27 lipca 2011 r.

Powyższe postępowanie podyktowane zostało literalnym brzmieniem treści art. 3 ust. 4 wyżej cytowanej ustawy, zgodnie z którym w sytuacji zmiany charakteru pojazdu „podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym dokonał jego odliczenia”. Przepis ten zrodził jednak poważne wątpliwości Wnioskodawcy, albowiem pojazd w okresie od sierpnia 2007 r. (daty zakupu) do dnia 7 lipca 2011 r. (daty zmiany) spełniał wymogi, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4 ustawy, był wykorzystywany jako ciężarowy i czy w związku z tym korekta i naliczanie odsetek nie powinna dotyczyć wyłącznie okresu od dnia 7 lipca 2011 r.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotowy pojazd przed zmianą przeznaczenia na samochód osobowy wykorzystywany był przez firmę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Po zmianie przeznaczenia na samochód osobowy wykorzystywany był przez firmę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, a następnie został sprzedany.

Ze świadectwa homologacji wynikało, że przedmiotowy pojazd jest ciężarowy – wielozadaniowy, a jego dopuszczalna ładowność to: 583 kg.

Przed dokonaniem zmian przeznaczenia pojazdu na samochód osobowy spełniał on wymagania, o których mowa w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. Wykonano dodatkowe badanie techniczne, które zostało przeprowadzone przez okręgową stację kontroli pojazdów, co potwierdzono zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dokonano wpisu w dowodzie rejestracyjnym tegoż pojazdu zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podatnik prawidłowo dokonał zapłaty w miesiącu lipcu 2011 r. korekty i odsetek od korekty naliczonego podatku VAT, określając je na dzień pierwotnej wpłaty zobowiązania wobec Urzędu Skarbowego, tj. od dnia 25 września 2007 r. (termin wymagalny za sierpień 2007 r.)...

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z zaistniałą zmianą przeznaczenia użytkowania samochodu marki „A” w lipcu 2011 roku, korekta i odsetki nie są należne za okres od dnia 25 września 2007 roku, gdyż do lipca 2011 roku przeznaczenie samochodu było zgodne z przepisami VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

   - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Do dnia 31 grudnia 2010 r. kwestię prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia pojazdów samochodowych regulowały normy prawne zawarte w art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 86 ust. 3 ustawy, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6000 zł.

Według art. 86 ust. 4 ustawy, przepis ust. 3 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 86 ust. 5 ustawy).

Na mocy art. 86 ust. 5a ustawy, kopię zaświadczenia, o którym mowa w ust. 5, podatnik jest obowiązany dostarczyć, w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania, do naczelnika urzędu skarbowego.

Z treści art. 86 ust. 5b ustawy wynika, iż w przypadku gdy w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 5, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 4 pkt 1-4 - podatnik obowiązany jest do pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o tych okolicznościach, w terminie 7 dni od ich zaistnienia.

Zgodnie z art. 86 ust. 5c ustawy, jeżeli zmiany, o których mowa w ust. 5b, zostaną dokonane w okresie 12 miesięcy licząc od miesiąca, w którym otrzymano fakturę lub dokument celny, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego w całości w rozliczeniu za okres, w którym dokonano tych zmian.

Odnośnie natomiast przepisów ustawy o podatku od towarów i usług regulujących po dniu 31 grudnia 2010 r. odliczanie podatku naliczonego w związku z nabyciem pojazdów samochodowych wskazać należy, iż na mocy art. 1 ust. 1 pkt 11 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą, z dniem 1 stycznia 2011 r. zostały uchylone przepisy art. 86 ust. 3-7a (a zatem i przepisy art. 86 ust. 5b-5c ustawy w zakresie postępowania w przypadku dokonania stosownych zmian) ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast dodano m.in. przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej, dodane przepisy art. 86a ust. 1-10 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r. Natomiast, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów, regulują przepisy art. 3 ustawy nowelizującej.

I tak, w myśl art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Według art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej, przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Na mocy art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

W przypadku gdy w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym dokonał jego odliczenia (art. 3 ust. 4 ustawy nowelizującej).

Należy zauważyć, że powyższy przepis należy odnosić także do pojazdów, które posiadają zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym wydane przed dniem 1 stycznia 2011 r. potwierdzające spełnienie wymagań wynikających z obowiązujących wówczas przepisów art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy, bowiem wymagania dla pojazdów samochodowych, których spełnienie potwierdzają otrzymane uprzednio zaświadczenia nie uległy zmianie po dniu 31 grudnia 2010 r.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca nabył samochód „A” na podstawie faktury w sierpniu 2007 roku. W miesiącu lipcu 2011 roku firma zmieniła przeznaczenie z samochodu marki „A” zarejestrowanego jako ciężarowy w dniu 17 sierpnia 2007 r. na podstawie wyciągu z homologacji oraz dodatkowego badania technicznego pojazdu na samochód osobowy. W związku z wprowadzoną zmianą w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, samochód obecnie nie spełnia wymagań określonych w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług dla pojazdu ciężarowego. Podatnik dokonał zatem korekty podatku naliczonego w rozliczeniu deklaracji za okres, w którym dokonał pierwotnie jego odliczenia, czyli w sierpniu 2007 r. do wysokości 60% kwoty określonej na fakturze, nie więcej jednak niż 6000 zł i zapłacił odsetki od korekty naliczonego podatku VAT, określając je na dzień pierwotnej wpłaty zobowiązania wobec Urzędu Skarbowego, tj. od dnia 25 września 2007 r. (termin wymagalny za sierpień 2007 r.) do dnia wpłaty, tj. do dnia 27 lipca 2011 r. Pojazd w okresie od sierpnia 2007 r. (daty zakupu) do dnia 7 lipca 2011 r. (daty zmiany) spełniał wymogi, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4 ustawy, był wykorzystywany jako ciężarowy. Zainteresowany jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotowy pojazd, przed zmianą przeznaczenia na samochód osobowy wykorzystywany był przez firmę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Po zmianie przeznaczenia na samochód osobowy wykorzystywany był przez firmę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, a następnie został sprzedany. Ze świadectwa homologacji wynikało, że przedmiotowy pojazd jest ciężarowy – wielozadaniowy, a jego dopuszczalna ładowność to: 583 kg. Przed dokonaniem zmian przeznaczenia pojazdu na samochód osobowy spełniał on wymagania, o których mowa w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy o podatku od towarów i usług. Wykonano dodatkowe badanie techniczne, które zostało przeprowadzone przez okręgową stację kontroli pojazdów, co potwierdzono zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dokonano wpisu w dowodzie rejestracyjnym tegoż pojazdu zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Zatem, z uwagi na fakt, że Spółka w 2011 r. dokonała zmian w nabytym pojeździe, w wyniku których przestał on spełniać wymagania określone w art. 86 ust. 4 ustawy (obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r.), a zatem również wymagania wynikające z art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej, będzie ona zobowiązana do skorygowania podatku naliczonego – zgodnie z treścią art. 3 ust. 4 ustawy nowelizującej – odliczonego w pełnej kwocie przy zakupie, w rozliczeniu za okres w którym dokonała odliczenia, tj. w deklaracji podatkowej za miesiąc sierpień 2007 r.

Dodać należy, iż w wyniku tych zmian Spółka zachowuje prawo do odliczenia 60% podatku naliczonego nie więcej niż 6.000 zł – tak jak w przypadku nabycia samochodu osobowego. Ponadto należy zauważyć, iż w obecnie obowiązujących przepisach brak jest zastrzeżenia dotyczącego 12 miesięcy w zakresie dokonywanych zmian, a co za tym idzie, podatnik jest obowiązany do dokonania stosownych korekt bez względu na okres, jaki upłynął od otrzymania faktury (dokonania odliczenia).

Reasumując, Wnioskodawca prawidłowo dokonał zapłaty w miesiącu lipcu 2011 r. zaległego podatku, powstałego na skutek korekty podatku odliczonego w związku z nabyciem przedmiotowego pojazdu.

Według art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Stosownie do art. 103 ust. 1 ustawy, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i 33b.

Zgodnie z art. 51 § 1 Ordynacji podatkowej, zaległością podatkową jest podatek niezapłacony w terminie płatności.

Na mocy art. 52 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, na równi z zaległością podatkową traktuje się także zwrot podatku, jeżeli podatnik otrzymał go nienależnie lub w wysokości wyższej od należnej lub został on zaliczony na poczet zaległości podatkowej albo bieżących lub przyszłych zobowiązań podatkowych, chyba że podatnik wykaże, że nie nastąpiło to z jego winy.

Zgodnie z art. 3 pkt 7 Ordynacji podatkowej, ilekroć w ustawie jest mowa o zwrocie podatku – rozumie się przez to zwrot różnicy podatku lub zwrot podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, a także inne formy zwrotu podatku przewidziane w przepisach prawa podatkowego.

W myśl art. 53 § 1 Ordynacji podatkowej, od zaległości podatkowych, z zastrzeżeniem art. 54, naliczane są odsetki za zwłokę.

Odsetki za zwłokę naliczane są od dnia następującego po dniu upływu terminu płatności podatku lub terminu, w którym płatnik lub inkasent był obowiązany dokonać wpłaty podatku na rachunek organu podatkowego (art. 53 § 4 Ordynacji podatkowej).

W związku z powyższym, Zainteresowany prawidłowo dokonał zapłaty zaległego podatku wraz z należnymi odsetkami, określając je na dzień pierwotnej wpłaty zobowiązania wobec Urzędu Skarbowego, tj. od dnia 25 września 2007 r. – termin wymagalny za sierpień 2007 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.