INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2011 r. (data wpływu: 24 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie obowiązku wykazania w zgłoszeniu identyfikacyjnym NIP-2 wszystkich miejsc prowadzenia działalności – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie obowiązku wykazania w zgłoszeniu identyfikacyjnym NIP-2 wszystkich miejsc prowadzenia działalności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka posiada siedzibę i miejsce prowadzenia działalności w W. Ponadto, obejmuje obszarem swojej działalności 12 gmin, a w poszczególnych gminach m. in.: ujęcia wody, studnie, przepompownie, warsztaty, zbiorniki wody, budynki socjalne, chlorownie, oczyszczalnie ścieków, bazy samochodowe, garaże, budynek biurowo-warsztatowy.

W oświadczeniu z dnia 2 czerwca 2011 r. złożonym do wszczętego w dniu 30 maja 2011 r. postępowania dotyczącego miejsc prowadzenia działalności, Spółka wykazała adres siedziby, a w załączniku do oświadczenia szczegółowo wykazała obiekty w poszczególnych gminach. Łącznie Spółka wykazała 209 obiektów (w protokole kontroli podatkowej z dnia 7 czerwca 2011 r.: 168 obiektów), w których prowadzona jest działalność gospodarcza, a na zgłoszeniu identyfikacyjnym NIP-2, złożonym w dniu 8 marca 2002 r. do Urzędu Skarbowego zgłoszono siedzibę i miejsce prowadzenia działalności w W.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka nie podając na zgłoszeniu identyfikacyjnym wszystkich miejsc prowadzenia działalności związanych z produkcją, oczyszczaniem i dostarczaniem wody odbiorcom oraz odbiorem, transportem i oczyszczaniem ścieków (teren 12 gmin, a w poszczególnych gminach m. in. ujęcia wody, studnie, przepompownie warsztaty, zbiorniki wody, budynki socjalne, chlorownie, oczyszczalnie ścieków, bazy samochodowe, garaże, budynek biurowo-warsztatowy) oraz nie dokonując zgłoszeń aktualizacyjnych w zakresie miejsc prowadzenia działalności, naruszyła przepisy art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników...

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na charakter i rodzaj prowadzonej działalności, podanie w zgłoszeniu identyfikacyjnym tylko adresu siedziby Spółki oraz nie dokonanie zgłoszenia aktualizacyjnego w zakresie miejsc prowadzenia działalności, nie stanowi naruszenia przepisów ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 ze zm.).

Ani ww. ustawa, ani też ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), nie definiują pojęcia „miejsce prowadzenia działalności”. Jedynie art. 3 pkt 9 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, iż pod pojęciem „działalności gospodarczej” rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonujące taką działalność - do przedsiębiorców.

Natomiast art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 ze zm.) wskazuje, iż działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie, wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

Można również posiłkować się pojęciem działalności gospodarczej określonej w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) która w art. 15 ust. 2 wskazuje, iż działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Wg. generalnej zasady zawartej w art. 27 ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie świadczący usługi posiada siedzibę, bądź stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. A zatem, za miejsce prowadzenia działalności w świetle powyższych regulacji, należałoby uznać miejsce, gdzie zdefiniowana w powyższych przepisach działalność gospodarcza jest wykonywana. Ponadto, winna być ona prowadzona w celach zarobkowych, tj. w celu osiągnięcia przychodu oraz wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły lub chociażby częstotliwy. Skoro jednak bezpośrednio z przepisów prawa nie wynika definicja „miejsca prowadzenia działalności”, należy wziąć pod uwagę jego słownikowe brzmienie. Miejsce prowadzenia działalności oznacza zatem miejsce, w którym przedsiębiorca podejmuje czynności w zakresie działalności gospodarczej lub statutowe, a co w przypadku Spółki ma miejsce w W. Składając w dniu 8 marca 2002 r. NIP-2 w Urzędzie Skarbowym, dokonano zgłoszenia identyfikacyjnego wskazując miejsce prowadzenia działalności gospodarczej siedzibę Spółki (w tym czasie siedziba Spółki nie uległa zmianie).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 ze zm.), zwanej dalej ustawą, zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto:

1. w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami - NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej;
2. w przypadku spółek cywilnych, jawnych, partnerskich, komandytowych oraz komandytowo-akcyjnych – dane dotyczące wspólników, w tym również NIP nadany poszczególnym wspólnikom;
3. w przypadku podatkowych grup kapitałowych - dane dotyczące spółek wchodzących w skład grupy, w tym również NIP nadane tym spółkom.

Jak stanowi art. 5 ust. 4 ustawy, zgłoszenie identyfikacyjne podatników wykonujących działalność gospodarczą zawiera również informacje dotyczące tej działalności.

Natomiast zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnicy mają obowiązek aktualizowania danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym przez dokonanie zgłoszenia aktualizacyjnego do właściwego naczelnika urzędu skarbowego określonego w art. 4 – wymienieni w art. 6 ust. 1, tj. podatnicy podatku od towarów i usług lub podatku akcyzowego – nie później niż w terminie 7 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana danych.

Na podstawie delegacji ustawowej wynikającej z art. 5 ust. 5 ustawy zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 29 września 2009 r. w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych (Dz. U. Nr 161, poz. 1282).

Zgłoszenie identyfikacyjne/zgłoszenie aktualizacyjne osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, będącej podatnikiem lub płatnikiem (NIP-2), stanowi załącznik nr 2 do niniejszego rozporządzenia. W opisie pola B.11 niniejszego zgłoszenia, określonego jako „adresy miejsc prowadzenia działalności”, wypełniając warunki ustawowe zgłoszenia identyfikacyjnego wymienione w art. 5 ust. 4 ustawy wpisano: „W zgłoszeniu identyfikacyjnym należy podać adresy wszystkich miejsc wykonywania działalności (również hurtowni, magazynów, składów), a w zgłoszeniu aktualizacyjnym – stosownie do okoliczności i zmian. W przypadku braku miejsca na wpisanie dalszych adresów należy wypełnić formularz NIP-C lub sporządzić listę adresów tych miejsc z zaznaczeniem powodu zgłoszenia każdego adresu. W przypadku adresu nietypowego (np. sklep w przejściu podziemnym, działalność na terenie całego kraju) dane adresowe należy podać z możliwą dokładnością.”

Zauważyć należy, iż ani ustawa z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, ani też ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa nie definiują pojęcia „miejsce prowadzenia działalności”. Jedynie art. 3 pkt 9 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, iż pod pojęciem „działalności gospodarczej” rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonujące taką działalność – do przedsiębiorców.

Natomiast art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 ze zm.) wskazuje jedynie, iż działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

Można również posiłkować się pojęciem działalności gospodarczej określonym w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), która w art. 15 ust. 2 wskazuje, iż działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

A zatem za miejsce prowadzenia działalności, w świetle powyższych regulacji, należałoby uznać miejsce, gdzie zdefiniowana w powyższych przepisach działalność gospodarcza jest wykonywana. Ponadto winna być ona prowadzona w celach zarobkowych, tj. w celu osiągnięcia przychodu (zysku) oraz wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły lub chociażby częstotliwy.

Skoro jednak bezpośrednio z przepisów prawa nie wynika definicja „miejsca prowadzenia działalności” należy wziąć pod uwagę jego słownikowe brzmienie. Miejsce prowadzenia działalności oznacza zatem miejsce, w którym przedsiębiorca podejmuje czynności w zakresie działalności gospodarczej lub statutowej. Za takie miejsca można przykładowo uznać filie, przedstawicielstwa, oddziały, punkty, w których przedsiębiorca podejmuje czynności, nawet w sytuacji, gdy są one organizacyjnie podporządkowane.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka posiada siedzibę i miejsce prowadzenia działalności w W., ponadto obejmuje obszarem swojej działalności 12 gmin, a w poszczególnych gminach m. in.: ujęcia wody, studnie, przepompownie, warsztaty, zbiorniki wody, budynki socjalne, chlorownie, oczyszczalnie ścieków, bazy samochodowe, garaże, budynek biurowo-warsztatowy.

W oświadczeniu z dnia 2 czerwca 2011 r. złożonym do wszczętego w dniu 30 maja 2011 r. postępowania dotyczącego miejsc prowadzenia działalności, Spółka wykazała adres siedziby, a w załączniku do oświadczenia szczegółowo wykazała obiekty w poszczególnych gminach. Łącznie Spółka wykazała 209 obiektów (w protokole kontroli podatkowej z dnia 7 czerwca 2011 r.: 168 obiektów), w których prowadzona jest działalność gospodarcza, a na zgłoszeniu identyfikacyjnym NIP-2, złożonym w dniu 8 marca 2002 r. do Urzędu Skarbowego zgłoszono siedzibę i miejsce prowadzenia działalności w W.

W świetle przywołanych powyżej przepisów prawa, w których określono co należy rozumieć pod pojęciem działalności gospodarczej oraz znaczenia słownikowego pojęcia: „miejsce prowadzenia działalności”, w przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym należy stwierdzić, iż położenia wszystkich posiadanych przez Spółkę nieruchomości, w których wykonywana jest przez Wnioskodawcę jakakolwiek działalność, należy uznać za „miejsca prowadzenia działalności” i jako takie winny zostać wymienione w polu B.11 formularza NIP-2, a w przypadku, gdy ich liczba przekroczy 3, w formularzu NIP-C lub wskazane poprzez sporządzenie listy adresów tych miejsc z zaznaczeniem powodu zgłoszenia każdego adresu.

Zatem przedmiotowym zgłoszeniem winny zostać objęte wszystkie punkty, w których są wykonywane czynności mające związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej regulacje prawne oraz opis stanu faktycznego należy stwierdzić, że Spółka nie podając na zgłoszeniu identyfikacyjnym wszystkich miejsc prowadzenia działalności związanych z produkcją, oczyszczaniem i dostarczaniem wody odbiorcom oraz odbiorem, transportem i oczyszczaniem ścieków oraz nie dokonując zgłoszeń aktualizacyjnych w zakresie miejsc prowadzenia działalności, naruszyła przepisy art. 5 ust. 4 oraz art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników.

Nadmienia się, że w dniu 1 września 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz niektórych ustaw (Dz. U. Nr 171, poz. 1016).

Na podstawie ww. ustawy poniższe przepisy otrzymały następujące brzmienie:

• art. 5 ust. 3 ustawy:

„Zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto:

1. w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami – NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej;
2. w przypadku spółek cywilnych, osobowych spółek handlowych i podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców na zasadach określonych dla spółek osobowych - dane dotyczące wspólników, w tym również identyfikator podatkowy poszczególnych wspólników;
3. w przypadku podatkowych grup kapitałowych – dane dotyczące spółek wchodzących w skład grupy, w tym również NIP nadane tym spółkom”.

• art. 5 ust. 4 ustawy:

„Zgłoszenie identyfikacyjne podatników będących osobami fizycznymi wykonujących działalność gospodarczą zawiera dane, o których mowa w ust. 2, nazwę (firmę), adres głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej, adresy dodatkowych miejsc wykonywania działalności, numer identyfikacyjny REGON, organ ewidencyjny, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych”.

• art. 9 ust. 1:

„Podmioty, o których mowa w art. 6 ust. 1, 1a i 10, mają obowiązek aktualizowania danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym przez dokonanie zgłoszenia aktualizacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego, nie później niż w terminie 7 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana danych”.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.