INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 09.09.2011 r. (data wpływu 12.09.2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że zbywane składniki majątkowe nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa lub przedsiębiorstwo - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.09.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że zbywane składniki majątkowe nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa ani przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką prowadzącą kilka linii biznesowych w tym działalność wynajmu długoterminowego oraz zarządzania flotą pojazdów, czego zasadniczą częścią jest leasing operacyjny pojazdów. Wnioskodawca zamierza dokonać transakcji sprzedaży zespołu składników majątkowych należących do własnego przedsiębiorstwa (dalej: „transakcja”) na rzecz spółki specjalizującej się w prowadzeniu powyżej wskazanej działalności na rynku polskim (dalej: „Kupujący”). Wnioskodawca prowadzi w ramach swojego przedsiębiorstwa dwa główne rodzaje działalności:

1. działalność Rac (Renta Car), w ramach której wykonywane są usługi wynajmu krótkoterminowego pojazdów wraz z ich obsługą;
2. działalność CFM (Car Fleet Management), na którą składają się usługi wynajmu długoterminowego samochodów (w formie umowy leasingu operacyjnego lub umowy najmu) oraz usługi zarządzania flotą samochodów (w formie umowy o zarządzanie flotą obejmującej np. ubezpieczenie, karty paliwowe, serwisowanie opon, pakiet assistance). Powyższe usługi wykonywane są w przeważającej mierze na pojazdach będących własnością Wnioskodawcy oraz przy użyciu pozostających w dyspozycji Wnioskodawcy (na podstawie umów zlecenia, umów o dzieło lub umów o podobnym charakterze) baz serwisowych. Jedynie niewielki procent usług świadczony jest na rzecz podmiotów dysponujących własnymi pojazdami.
   
   

Oba główne rodzaje działalności prowadzone są pod franszyzą/nazwą handlową podmiotu o międzynarodowej rozpoznawalności marki. Część klientów Wnioskodawcy korzysta z obu rodzajów usług świadczonych przez Wnioskodawcę (CFM i RaC).

Żaden z powyższych rodzajów działalności nie został wyodrębniony w formie oddziału lub zakładu.

Wnioskodawca prowadzi wyodrębnione selektywnie konta księgowe dla poszczególnych rodzajów działalności. Wyodrębnienie to nie pozwala jednak na sporządzenie dla nich bilansu lub rachunku zysków i strat w rozumieniu ustawy o rachunkowości. Na cele wewnętrzne Wnioskodawcy prowadzona jest natomiast sprawozdawczość zarządcza, w ramach której dział controllingu dostarcza kierownictwu przedsiębiorstwa informacje dotyczące kondycji finansowej poszczególnych sfer działalności tj. w zakresie CFM oraz w zakresie RaC. Informacje te mają na celu wspomaganie kierownictwa w zarządzaniu przedsiębiorstwem. Rachunkowość zarządcza prowadzona jest zgodnie z wewnętrznie ustalonymi założeniami, uproszczeniami i metodami wyceny.

Wnioskodawca finansuje prowadzoną działalność ze środków bieżących, pożyczek udzielonych przez udziałowca oraz linii kredytowych. Dla poszczególnych rodzajów działalności założone są odrębne rachunki bankowe, W umowach kredytowych brak jest zapisów wskazujących formalnie związek kredytu z określoną działalnością. Aczkolwiek we wnioskach o udzielenie pożyczki wskazywany jest cel, na który ma ona zostać przeznaczona, w tym m.in. określoną działalność. W praktyce funkcjonowania przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, źródła finansowania (tak bieżące jak i dłużne) bywają jednak używane w sposób elastyczny (w zależności od potrzeb) do poszczególnych działalności (CFM i RaC) tzn. środki zgromadzone na rachunku (lub linii kredytowej) przypisanego do CFM są również wykorzystywane do RaC i odwrotnie. Wynagrodzenia dla wszystkich pracowników Wnioskodawcy są płacone z jednego rachunku płacowego dla obu rodzajów działalności (CFM i RaC).

W celu prowadzenia poszczególnych rodzajów działalności Wnioskodawca zatrudnia pracowników, z czego pracownicy operacyjni przypisani są do działalności CFM lub RaC, które wydzielone zostały w ramach obowiązującej u Wnioskodawcy struktury organizacyjnej określającej formalny rozdział, zasady funkcjonowania i zakresy obowiązków poszczególnych pionów (m.in. CFM i RaC), działów i komórek. Na tej podstawie w treści umów o pracę następuje szczegółowe przypisanie pracowników do poszczególnych działalności (pionów, działów; komórek), wraz z wynikającym z tego tytułu zakresem obowiązków i podległością służbową, Ponadto Spółka zatrudnia pracowników w pionie Zarządu pracowników tzw. wsparcia takich jak kadry i płace, księgowość, służby informatyczne, dział prawny; świadczących usługi dla działów operacyjnych RaC i CFM.

Przedmiotem planowanej przez Wnioskodawcę Transakcji, mają być następujące składniki majątkowe Wnioskodawcy dotyczące działalności CFM:

1. własność pojazdów wykorzystywanych w ramach działalności CFM wraz z przynależnościami,
2. wstąpienie przez Kupującego - z mocy prawa na zasadzie art. 709(14) lub art. 678 kodeksu cywilnego - w zawarte przez Wnioskodawcę z klientami umowy leasingu lub najmu nabywanych pojazdów, wraz z wiążącymi się z tymi umowami zabezpieczeniami ustanowionymi pierwotnie na rzecz Wnioskodawcy (gotówka, weksle, poręczenia, gwarancje bankowe lub ekwiwalenty),
3. własność kompletów opon zapasowych do nabywanych pojazdów,
4. umowy o zarządzanie flotą (za zgodą klientów).
   
   

Planowana przez Wnioskodawcę Transakcja nie będzie wiązała się z:

1. przejściem gotówki (za wyjątkiem ewentualnej gotówki przekazanej Sprzedawcy przez klientów na zabezpieczenie wykonania umów w toku),
2. przejściem długów obciążających Sprzedawcę,
3. przejściem pracowników,
4. przejściem własności pojazdów wykorzystywanych przez Sprzedawcę w ramach działalności RaC,
5. zbyciem prawa do korzystania z franszyzy/nazwy handlowej, pod którą działa Sprzedawca,
6. zbyciem know-how Sprzedawcy,
7. przejściem umów o zarządzanie flotą, co do których klienci nie wyrazili zgody (z zastrzeżeniem, iż umowy takie będą obsługiwane przez Wnioskodawcę na podstawie generalnej umowy podwykonawstwa),
8. przejściem praw do systemów informatycznych Sprzedawcy dotyczących działalności CFM,
9. przejściem własności (oraz innych praw do) nieruchomości maszyn stanowiących bazy serwisowe Sprzedawcy
10. przejściem innych nieruchomości Sprzedawcy, w tym przeznaczonych na parkingi,
11. przejściem umów zawartych przez Sprzedawcę z dostawcami towarów i usług.
    
    

W wyniku planowanej Transakcji strony nie zamierzają przekazywać/przejmować jakichkolwiek pracowników. Ewentualne zatrudnienie wybranych pracowników Wnioskodawcy przez Kupującego w przyszłości (czego nie można wykluczyć) pozostaje poza treścią uzgodnionych przez strony warunków Transakcji i może odbyć się wyłącznie na zasadzie zawierania nowych umów o pracę rzez Kupującego z pracownikami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego przedmiotem Transakcji będą składniki majątkowe niestanowiące zorganizowanej części przedsiębiorstwa ani przedsiębiorstwa, w konsekwencji czego Transakcja będzie podlegała opodatkowaniu VAT według stawek właściwych dla poszczególnych zbywanych towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535, z późn. zm., „u.p.t.u”) zasadą jest że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług („VAT”) podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jednocześnie, zgodnie z art. 6 pkt 1 u.p.t.u. przepisów ustawy nie stosuje się (tj. czynności te nie podlegają opodatkowaniu VAT) do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zorganizowana część przedsiębiorstwa została zdefiniowana przez ustawodawcę w art. 2 pkt 27e u.p.t.u. jako „organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zasadnicze w przedmiotowej sprawie jest zatem określenie czy przedmiot Transakcji będzie stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu u.p.t.u.

Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą organów podatkowych, w świetle powyższej definicji, aby uznać, że dana transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa, muszą zostać spełnione wszystkie następujące przesłanki:

1. musi istnieć zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań;
2. zespół składników musi być organizacyjnie wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
3. zespół składników musi być finansowo wyodrębniony w istniejący przedsiębiorstwie;
4. zespół składników musi być przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych w istniejącym przedsiębiorstwie i mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze (wyodrębnienie funkcjonalne).
   
   

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Jak wskazuje orzecznictwo sądowe, organizacyjne i finansowe wyodrębnienie musi istnieć już w ramach istniejącego przedsiębiorstwa, a nie dopiero kształtować się po „wyprowadzeniu” w jakikolwiek sposób zespołu składników materialnych i niematerialnych z tego przedsiębiorstwa (tak wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 7 grudnia 2009 r., sygn. akt I SA/Op 325/09).

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza pełnej, całkowitej samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej.

W zakresie wyodrębnienia funkcjonalnego, dla uznania danego zespołu składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa składniki te muszą pozostawać między sobą we wzajemnych interakcjach w taki sposób, że należy je traktować, jako zorganizowany autonomiczny zespół składników powiązanych ze sobą ze względu na funkcje, jakim służą. Jednocześnie zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie.

Aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi odznaczać się pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiot Transakcji nie spełnia powyższej definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Na prawidłowość tej konkluzji wskazują dwie grupy argumentów:

• po pierwsze, stopień wyodrębnienia działalności CFM w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy jest niewystarczający do spełnienia przesłanek z art. 2 pkt 27e u.p.t.u
• po drugie przedmiotem Transakcji są tylko niektóre wybrane elementy aktywów działalności CFM Wnioskodawcy, którym nie sposób przypisać takiego stopnia wyodrębnienia i samodzielności, który pozwalałby na ich kwalifikację jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
  
  

Brak wystarczającego wyodrębnienia działalności CFM u Wnioskodawcy.

Jak wskazano powyżej, aby zespół składników majątkowych (aktywów i zobowiązań) uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa konieczne jest wykazanie spełnienia wszystkich przesłanek dotyczących wyodrębnienia tego zespołu w ramach istniejącego przedsiębiorstwa (wyodrębnienie organizacyjne, finansowe i funkcjonalne). Tymczasem prowadzona przez Wnioskodawcę działalność CFM wykazuje wyłącznie pewne cechy wyodrębnienia i to dotyczące tylko niektórych sfer funkcjonowania tej działalności (wyłącznie pracownicy operacyjni (bez administracji) i w ograniczonym zakresie źródła finansowania). Brak jest natomiast wystarczających elementów wyodrębnienia działalności CFM w kluczowych aspektach działalności każdego przedsiębiorstwa (organizacja oraz księgowość).

Zespół składników majątkowych stanowiący przedmiot Transakcji nie został wyodrębniony organizacyjnie z przedsiębiorstwa Wnioskodawcy w postaci oddziału lub zakładu, co świadczyłoby o intencji prowadzenia tej działalności jako całkowicie samodzielnej. W ocenie Wnioskodawcy, jego struktura organizacyjna jest jednolita dla całego przedsiębiorstwa a działalność CFM i RaC w istniejącym przedsiębiorstwie przenikają się (np. istnieje grupa wspólnych klientów). Obie te działalności podlegają bowiem wspólnemu zarządzaniu na poziomie kierownictwa całego przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

Ponadto, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, wyodrębnienie osobnych kont księgowych dla działalności CFM nie pozwala na sporządzenie dla tej działalności bilansu lub rachunku zysków i strat w rozumieniu ustawy o rachunkowości. W teorii i praktyce rachunkowości tworzenie osobnych kont księgowych dla poszczególnych linii biznesowych jest działaniem ze wszech miar racjonalnym i mającym na celu umożliwienie dokładniejszej orientacji w występujących w przedsiębiorstwie zdarzeniach gospodarczych. Sam fakt istnienia osobnych kont księgowych nie świadczy jednak o księgowym wyodrębnieniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jeżeli stopień szczegółowości ewidencji księgowej nie pozwala na rzetelne zobrazowanie tej działalności tak jakby była to działalność niezależna od całego przedsiębiorstwa (bilans, rachunek wyników). W tym miejscu podkreślić należy że prowadzone w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy ewidencje rachunkowe nie pozwalają na odzwierciedlenie prawdziwego i rzetelnego stanu oraz wyniku finansowego działalności CFM rozumianej jako samodzielna działalność.

W zakresie wyodrębnienia finansowego należy wskazać, że - pomimo pewnych cech odrębności i samodzielności (osobne rachunki bankowe dedykowane linie kredytowe) - u Wnioskodawcy nie występuje jednoznaczna granica pomiędzy finansami CFM a finansami pozostałych rodzajów działalności. Przypadki korzystania przez CFM ze środków generowanych dla innej działalności (RaC) jak również używania środków CFM dla celów RaC świadczą o braku rzeczywistego traktowania składników majątkowych CFM jako odrębnego przedsiębiorstwa funkcjonującego w ramach ogółu działalności Wnioskodawcy. O „wyodrębnieniu finansowym” w rozumieniu art. 2 pkt 27e u.p.t.u. świadczyć powinien rzeczywisty sposób wykorzystywania środków finansowych a nie jedynie formalne wyodrębnienie rachunków bankowych. Z tego punktu widzenia, zdaniem Wnioskodawcy, korzystanie przez niego ze środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku dedykowanym do CFM nie jest konsekwentne a tym samym trudno mówić o pełnej odrębności finansowej CFM. W ocenie Wnioskodawcy, brak wyodrębnienia działalności CFM w powyższych obszarach stanowi wystarczający argument przeciwko kwalifikacji zespołu aktywów i zobowiązań CFM jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa niezależnie od stopnia wyodrębnienia tej działalności w obszarze pracowniczym oraz jedynie formalnie - w zakresie źródeł finansowania.

Przedmiot Transakcji jako zespół wybranych składników działalności CFM.

Z punktu widzenia podatkowego (art. 2 pkt 27e u.p.tu.) definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa powinna być badana zawsze w odniesieniu do konkretnego przedmiotu Transakcji. Ocenie podlega bowiem nie ogół składników danego rodzaju działalności prowadzonej u Wnioskodawcy ale ogół składników rzeczywiście zbywanych. W tym zakresie, przedmiot opisanej Transakcji wykazuje daleko idące ograniczenia, które przesądzają o braku możliwości zakwalifikowania tej transakcji jako sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przede wszystkim, obszary, w których działalność CFM prowadzona przez Wnioskodawcę wykazuje cechy wyodrębnienia, pozostają całkowicie poza zakresem Transakcji. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, pracownicy Wnioskodawcy nie będą przedmiotem przejęcia przez Kupującego zaś ewentualna możliwość zatrudnienia niektórych pracowników Wnioskodawcy, jako nieobjęta treścią umów zawartych za Wnioskodawcą, nie miałaby związku z Transakcją. Tymczasem, jak wskazał przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 10 października 2008 r., (znak ILPB3/423-446/08-2/HS) „elementami zespołu składników materialnych niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki czyli kadra pracownicza”. Pracownicy w branży usługowej, a taką jest działalność CFM, stanowią kluczową wartość niematerialną, bez której funkcjonowanie samodzielnego przedsiębiorstwa byłoby niemożliwe. Fakt że pracownicy nie będą przejmowani przez Kupującego w toku Transakcji uniemożliwia uznanie nabywanych składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Kupujący nie nabywa ani nie przejmuje również żadnych długów z tytułu pożyczek i kredytów zaciągniętych przez Wnioskodawcę na cele działalności CFM. W tym względzie należy wprost wskazać na treść art. 2 pkt 27e u.p.t.u., który definiuje zorganizowaną część przedsiębiorstwa jako „(...)zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań (...)”. Zobowiązania (długi) stanowią immanentny element każdego przedsiębiorstwa, a w przypadku działalności CFM prowadzonej przez Wnioskodawcę stanowią główne źródło finansowania. Fakt że Kupujący nie przejmuje żadnych długów związanych z działalnością CFM świadczy dodatkowo o braku finansowego wyodrębnienia przedmiotu Transakcji w stopniu, w jaki wymaga tego art. 2 pkt 27e u.p.t.u.

Ponadto, przedmiot Transakcji nie będzie obejmował przejścia szeregu innych istotnych elementów działalności CFM prowadzonej przez Wnioskodawcę, które są niezbędne, aby prowadzić działalność CFM jako odrębne i niezależne przedsiębiorstwo. Część tych wyłączonych elementów jest w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy dedykowana wyłącznie do działalności CFM (np. kadra pracownicza, systemy informatyczne), a część służy zarówno działalności CFM, jak i RaC (np. niektóre bazy serwisowe, prawo do działania pod rozpoznawalną w skali międzynarodowej marką w ramach franszyzy, know-how Wnioskodawcy). Świadczy to wyraźnie o braku tożsamości pomiędzy przedmiotem Transakcji (zespołem zbywanych składników majątkowych) a działalnością CFM prowadzoną u Wnioskodawcy. Brak tej tożsamości będzie widoczny nawet dla przeciętnego obserwatora z uwagi na pozostawienie marki franszyzowej w rękach Wnioskodawcy. Innymi słowy, nie sposób twierdzić, że Wnioskodawca dokona zbycia „działalności CFM” w kształcie, w jakim jest ona obecnie prowadzona przez Wnioskodawcę.

Z kolei przedsiębiorstwo nie zostało zdefiniowane bezpośrednio przez ustawodawcę w u.op.t.u, w praktyce nie ma jednak wątpliwości, iż przez termin ten należy rozumieć przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów ustawy z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny ( Dz.U.64.16.93 z późn. zm., dalej „KC”) - takie rozumienie terminu przedsiębiorstwa na gruncie przepisów prawa podatkowego powszechnie potwierdza dostępna praktyka organów podatkowych, a uzasadnia je dodatkowo literalna treść art. 4a pkt 3 ustawy z 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 21, poz 86 z późn. zm.).

W ocenie Wnioskodawcy nie ulega wątpliwości, że przedmiot Transakcji nie będzie również stanowił przedsiębiorstwa Sprzedawcy w rozumieniu przepisów KC. Jak już wykazano w niniejszym wniosku, w oparciu wyłącznie o zbywane składniki nie byłoby możliwe samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, gdyż Transakcja nie obejmie szeregu istotnych elementów działalności CFM prowadzonej przez Sprzedawcę. Nie sposób zatem uznać, by zespół składników majątkowych nabywanych przez Wnioskodawcę mógł być uznany za „zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej” w rozumieniu art. 551 KC, skoro przedmiotem Transakcji będą tylko niektóre, wybrane elementy aktywów działalności CFM Sprzedawcy, którym nie sposób przypisać takiego stopnia wyodrębnienia i samodzielności, który pozwalałby na ich kwalifikację jako „zorganizowanego zespołu” takich składników. Tym samym, skoro definicja przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów KC nie będzie spełniona, także dla celów opodatkowania podatkiem VAT Transakcji nie będzie można zaklasyfikować jako zbycia przedsiębiorstwa objętego zakresem art. 6 pkt 1 u.p.t.u.

Reasumując, zespół składników majątkowych związanych z działalnością CFM prowadzoną przez Wnioskodawcę pozbawiony w realiach omawianej Transakcji - marki franszyzowej, długów stanowiących źródło finansowania, kadry pracowniczej i baz serwisowych nie mógłby funkcjonować na rynku jako samodzielne przedsiębiorstwo w tej branży. W konsekwencji, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przedmiot Transakcji nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa ani przedsiębiorstwa w rozumieniu u.p.t.u. a Transakcja będzie podlegała opodatkowaniu VAT według stawek właściwych dla poszczególnych zbywanych składników majątkowych (towary i usługi).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy wskazać, iż z dniem 26.08.2011r. został wprowadzony nowy tekst jednolity ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. Nr 177 poz. 1054 ze zm.).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.