INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2011 r. (data wpływu 16 czerwca 2011 r.), uzupełnionym w dniach 13 i 15 września 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie stawki amortyzacyjnej samochodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie stawki amortyzacyjnej samochodu, w zakresie kosztów uzyskania przychodów dotyczących niezamortyzowanej części samochodu, w zakresie kosztów uzyskania przychodów dotyczących remontu i rozbudowy garażu, w zakresie stawki amortyzacyjnej garażu, a także o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie kwalifikacji poniesionych wydatków opisanych we wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie projektowania instalacji elektrycznych, sporządzania kosztorysów w budynku mieszkalnym, w którym jednocześnie zamieszkuje. Do budynku przynależy również garaż (zbudowany w roku 1989), który był w okresie wcześniejszym i bieżącym wykorzystywany na cele prywatne. Nie był bezpośrednio i pośrednio wykorzystywany w prowadzonej działalności. A co za tym idzie nie figurował jako środek trwały w ewidencji środków trwałych.

Wnioskodawca w prowadzonej działalności wykorzystuje również samochód osobowy, który stanowi środek trwały i jest ujęty w ewidencji środków trwałych. Samochód jest niezbędny w prowadzonej działalności w związku z częstymi wyjazdami w teren.

W związku z faktem, że użytkowany samochód ma już kilkanaście lat, a jego dalsza eksploatacja i zakup części samochodowych i koszty ewentualnych napraw staną się nieopłacalne, podatnik podjął decyzję o zakupie innego używanego samochodu.

Dokonał nabycia używanego samochodu osobowego od podatnika, który w okresie wcześniejszym użytkował samochód przez kilka lat w prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z dużą ilością zleceń jak również dokumentów z tym związanych, podatnik podjął również decyzję o zamiarze remontu istniejącego garażu i rozbudowę na jego bazie o pomieszczenia biurowe.

Powyższe podyktowane zostało koniecznością dostosowania do przepisów p.poż i sanitarnych w stosunku do sąsiadujących działek i budynków.

Powyższa konieczność wynikła na etapie uzgodnień, założeń projektowych. Między innymi u konserwatora zabytków, rzeczoznawcy d/d p.poż oraz sanitarnych.

Zostały złożone stosowne dokumenty i podatnik uzyskał pozwolenie na budowę.

Przebudowa garażu będzie polegała w fazie wstępnej na rozbiórce i zburzeniu ścian, rozbiórce dachu a fazie dalszej na wylaniu nowych fundamentów na bazie starych, wzniesieniu ścian i położeniu konstrukcji dachowej, położeniu instalacji sanitarnej, c.o., instalacji alarmowej i internetowej oraz pracach wykończeniowych wewnątrz budynku (gładzie, malowanie ścian, położenie płytek, paneli, zainstalowanie armatury sanitarnej).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w przedmiocie zaistniałego stanu faktycznego w zakresie stawki amortyzacyjnej samochodu.

Czy w związku z nabyciem używanego samochodu osobowego od nabywcy, który wykorzystywał wcześniej samochód w prowadzonej działalności gospodarczej, podatnik ma prawo do zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej w wysokości 40%...

Zdaniem Wnioskodawcy, zaistniałe zdarzenie faktyczne i zdarzenie przyszłe pozwalają na skorzystanie z wymienionych we wniosku artykułów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. A co z tym się wiąże, podatnik ma prawo do zastosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w przepisach art. 22a-22o ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.).

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Przepisy art. 22f ust. 3 powołanej ustawy stanowią, iż odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł.

Stosownie do treści art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jednocześnie w myśl art. 22i ust. 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Treść art. 22j ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy stanowi, iż podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż dla środków transportu, w tym samochodów osobowych - 30 miesięcy.

Środki trwałe (środki transportu) zgodnie z art. 22j ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, uznaje się za używane, jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy. Z powyższego przepisu wynika, że podatnik może zastosować indywidualną stawkę amortyzacji, jeżeli nabył używany samochód, który był wykorzystywany u poprzedniego właściciela (przed nabyciem podatnika) przez wymagany okres co najmniej 6 miesięcy.

Jednakże przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określają rodzaju dokumentów potwierdzających fakt, iż nabyty samochód przed wprowadzeniem go do ewidencji środków trwałych, był używany. Ciężar udowodnienia tego stanu rzeczy spoczywa na podatniku.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca nabył używany samochód od podatnika, który w okresie wcześniejszym użytkował samochód przez kilka lat w prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż w związku z zakupem używanego samochodu osobowego od nabywcy, który wykorzystywał go wcześniej w prowadzonej działalności gospodarczej, przez okres kilku lat, Wnioskodawca ma prawo do zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej w wysokości 40%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. organ informuje, że w dniu 16 września 2011 r. wniosek dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• kosztów uzyskania przychodów dotyczących niezamortyzowanej części samochodu, został rozstrzygnięty odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-787/11-5/IM,
• kosztów uzyskania przychodów dotyczących remontu i rozbudowy garażu, został rozstrzygnięty odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-787/11-6/IM,
• stawki amortyzacyjnej garażu, został rozstrzygnięty odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-787/11-7/IM.
  
  

Natomiast wniosek w części dotyczącej kwalifikacji poniesionych wydatków opisanych we wniosku został rozstrzygnięty w dniu 16 września 2011 r. odrębnym pismem nr ILPB1/415-787/11-8/IM.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.