INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16.03.2011 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Warszawie 22.03.2011 r., data wpływu do tut. Organu 28.03.2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20.05.2011 r. (data wpływu 30.05.2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-484/11-2/JK z dnia 17.05.2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących usługi cateringowe - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.03.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących usługi cateringowe.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20.05.2011 r. (data wpływu 30.05.2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-484/11-2/JK z dnia 17.05.2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż hurtowa basenów kąpielowych, środków uzdatniania wody basenowej, akcesoriów basenowych i artykułów ogrodowych oraz montaż i konserwacja basenów kąpielowych. Spółka posiada magazyn, w którym zatrudnia pracowników magazynowych, których praca obarczona jest między innymi zwiększonym wysiłkiem fizycznym, hałasem i uciążliwymi warunkami pracy. W związku z takim charakterem prac Spółka, w myśl obowiązujących przepisów z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 roku w sprawie profilaktycznych posiłków (Dz. U. nr 60, poz. 279 z dnia 30 maja 1996 roku) wydanym w związku z art. 232 Kodeksu Pracy, zapewnia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatne posiłki profilaktyczne w formie jednego dania gorącego. Ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracowników pracy, organizowana jest dostawa gorących posiłków do magazynu wraz z ich wydaniem (catering). Za dostawy tych posiłków Spółka otrzymuje faktury VAT zgodnie z rodzajem świadczonej usługi. Dotychczas Spółka nie pomniejszała podatku VAT należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących zakup usług, stosując wykładnię rozszerzającą pojęcia usług gastronomicznych, zawartego w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 z dnia 05 kwietnia 2005 roku z póz. zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka mogłaby pomniejszać podatek VAT należny o podatek naliczony przy zakupie tego rodzaju usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, rozpoznając usługę na potrzeby podatku VAT należy oprzeć się o PKWiU, w tejże klasyfikacji pod symbolem 56.1. ustawodawca sklasyfikował „usługi restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych” natomiast w 56.2 ustawodawca sklasyfikował „usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering)”. Wynika zatem, że usługi cateringowe uważane są za dostarczenie posiłku, a nie za usługi gastronomiczne świadczone w restauracji bądź innej placówce gastronomicznej. Oznacza to, iż ograniczenie w odliczaniu podatku VAT, wynikające z art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma zastosowania do usług cateringu, zgodnie z tym Spółka doszła do przekonania, że z faktur dotyczących usług tego typu można odliczać VAT w pełnej wysokości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm. dalej – ustawa), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 5a ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. Powyższy przepis wprost stanowi, że oznaczenia PKWiU stosuje się jedynie w określonych w ustawie lub rozporządzeniach sytuacjach, tzn. gdy przepis wprost odnosi się do numeru PKWiU

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r., dla celów podatku od towarów i usług wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Stosownie do postanowień art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Powyższy przepis stanowi, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika (wykonywaną przez podatnika działalnością opodatkowaną).

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób (art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy).

Z opisu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż hurtowa basenów kąpielowych, środków uzdatniania wody basenowej, akcesoriów basenowych i artykułów ogrodowych oraz montaż i konserwacja basenów kąpielowych. Spółka, w myśl obowiązujących przepisów z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 roku w sprawie profilaktycznych posiłków wydanym w związku z art. 232 Kodeksu Pracy, zapewnia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatne posiłki profilaktyczne w formie jednego dania gorącego. Ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracowników pracy, organizowana jest dostawa gorących posiłków do magazynu wraz z ich wydaniem (catering). Za dostawy tych posiłków Spółka otrzymuje faktury VAT zgodnie z rodzajem świadczonej usługi.

Ustawa o VAT nie definiuje ani usług gastronomicznych, ani usług cateringowych. Należy rozważyć, czy catering różni się od usług gastronomicznych, czy też rzeczywisty charakter tych usług jest taki sam.

Usługa gastronomiczna polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji czy innym lokalu. Catering oznacza natomiast dostarczenie przygotowanych posiłków w miejsce wskazane przez zamawiającego, np. do siedziby spółki. Taką też definicję odnajdziemy w Słowniku Języka Polskiego PWN, zgodnie z którym catering to usługa polegająca na przygotowywaniu i dostarczaniu na zamówienie gotowych potraw lub na organizacji przyjęć. W świetle powyższego uznać należy, że catering różni się od usług gastronomicznych.

Podobnie wypowiedział się również Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku w sprawie C-231/94 Faalborg-Gelting. W powyższym orzeczeniu TS UE udzielił odpowiedzi na pytanie, kiedy mamy do czynienia z usługą restauracyjną, a kiedy ze sprzedażą żywności "na wynos", tj. de facto z dostawą towarów. Jak zauważył TS, usługa restauracyjna jest rezultatem szeregu czynności, począwszy od gotowania potrawy do jej serwowania, przy czym jednocześnie do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi (np. szatnia), umeblowanie i zastawa stołowa. Osoby, które w ramach wykonywania swojego zawodu pracują w restauracjach, wykonują na rzecz nabywcy posiłków wiele czynności, takich jak nakrywanie do stołu, doradzanie klientowi i objaśnianie szczegółów dotyczących posiłków w menu, podawanie do stołu i sprzątanie po zakończeniu konsumpcji. Usługi restauracyjne charakteryzuje zatem cały zespół cech i czynności, przy czym dostawa posiłku jest jedynie częścią usługi, choć stanowi dominujący element. Zatem należy je klasyfikować dla celów VAT jako świadczenie usług. Jednocześnie TS podkreślił, że sytuacja wygląda odmiennie, jeśli transakcja dotyczy posiłków "na wynos" i nie obejmuje usługi mającej na celu uzyskanie wzrostu konsumpcji na miejscu przy odpowiednim podaniu potrawy. Wtedy mamy do czynienia z dostawą towarów (tj. żywności).

Wprawdzie powyższy wyrok dotyczył rozstrzygnięcia kwestii miejsca opodatkowania określonych czynności, jednak zaprezentowany przez TS podział na usługi restauracyjne oraz dostarczanie żywności "na wynos" może być pomocny przy ustaleniu rzeczywistego charakteru cateringu. Wyrok ten w pośredni sposób pomaga odróżniać klasyczne usługi gastronomiczne od cateringu, rozumianego jako przygotowanie i dostarczenie żywności we wskazane miejsce.

Zatem mając na uwadze powyższe należy uznać, iż nabywane przez Spółkę usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla pozostałych odbiorców zewnętrznych (catering) nie stanowią usług gastronomicznych, przy nabyciu których nie przysługuje podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT. Reasumując Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia przedmiotowych usług opisanych we wniosku, z uwagi na fakt, że mają one związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych i nie zachodzą wyłączenia o których mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.