INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 08 czerwca 2011r. (data wpływu do tut. Biura 29 czerwca 2011r.), uzupełnionym w dniach 10 i 12 sierpnia 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodu z tytułu najmu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodu z tytułu najmu.

W związku ze stwierdzonymi brakami formalnymi, pismem z dnia 04 sierpnia 2011r. Znak: IBPB II/2/415-754/11/HS wezwano wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniach 10 i 12 sierpnia 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jako współwłaściciel nieruchomości w udziale wynoszącym 1/6 otrzymała w dniu 17 maja 2011r. w drodze przelewu bankowego kwotę 23.603,60 zł z tytułu należności czynszowych za 2010r. Kwota ta zawiera również kwotę odpowiadającą 1/5 części czynszu przysługującej wnioskodawczyni jako spadkobierczyni po zmarłej w dniu 25 czerwca 2008r. siostrze.

Zeznanie o wysokości podatku dochodowego za 2010r. wnioskodawczyni złożyła na formularzu PIT-36. W dniu 28 czerwca 2011r. wnioskodawczyni złożyła korektę zeznania podatkowego za 2010r. z uwagi na błędne wykazanie dochodu.

Wnioskodawczyni wskazała, iż do chwili obecnej nie otrzymała odpowiedzi od nowej administratorki nieruchomości określającej m.in. wysokość kwoty przysługującej wnioskodawczyni jako spadkobierczyni po siostrze.

Wnioskodawczyni wskazała ponadto, że co najmniej od 5 lat płaci należny podatek przed otrzymaniem należnej kwoty na podstawie rozliczenia rocznego otrzymywanego od administratorki w ostatnim dniu terminu wyznaczonego do zapłaty podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy słuszne jest stanowisko wnioskodawczyni, że od części kwoty 23.603,60 zł otrzymanej w dniu 17 maja 2011r. z tytułu należności czynszowej za 2010r. może wpłacić podatek do dnia 16 maja 2012r....
2. Czy będzie to ten sam podatek co w 2009r., tj. 1.759 zł...
3. Czy słuszne jest stanowisko wnioskodawczyni, że jako osoba najbliższa będzie zwolniona od podatku dochodowego od spadku po siostrze...
   
   

Zdaniem wnioskodawczyni:

Ad. 1

Podatek od kwoty otrzymanej w dniu 17 maja 2011r. może być zapłacony w 2012r., tj. w ciągu roku od dnia otrzymania pieniędzy.

Ad. 2

Z uwagi na trudności w określeniu wysokości przekazanych kwot wnioskodawczyni proponuje określić podatek od należności czynszowych za 2010r. w wysokości 1.759 zł, tj. na poziomie z 2009r.

Ad. 3

Ustawa z 2007r. dotycząca podatku od spadków i darowizn przewiduje zwolnienie osób najbliższych od zapłaty podatku dochodowego. Wnioskodawczyni jest siostrą zmarłej w 2008r. spadkodawczyni i jako osoba najbliższa otrzymując po niej spadek nie płaci podatku dochodowego.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

Natomiast stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy źródłem przychodu jest m.in. najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Moment powstania przychodu z najmu określa art. 11 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zatem aby powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W świetle powyższego, osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, są obowiązane do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego dochodu przypadającego na każdego współwłaściciela proporcjonalnie do przysługującego mu udziału w nieruchomości.

Stosownie do treści art. 44 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, podatnicy osiągający dochody z najmu lub dzierżawy są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.

Zgodnie z art. 44 ust. 3 ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani wpłacać zaliczki miesięczne. Wysokość zaliczek za miesiące do listopada roku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 3f, ustala się w następujący sposób:

1. obowiązek wpłacania zaliczki powstaje, poczynając od miesiąca, w którym dochody te przekroczyły kwotę powodującą obowiązek zapłacenia podatku;
2. zaliczkę za ten miesiąc stanowi podatek obliczony od tego dochodu według zasad określonych w art. 26, 27 i 27b;
3. zaliczkę za dalsze miesiące ustala się w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek za miesiące poprzedzające.
   
   

Zaliczki miesięczne od dochodów wymienionych w ust. 1, za okres od stycznia do listopada, uiszcza się w terminie do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. Zaliczkę za grudzień, w wysokości zaliczki należnej za listopad, uiszcza się w terminie do dnia 20 grudnia roku podatkowego (art. 44 ust. 6 zdanie 1 i 2 ww. ustawy).

Obowiązek płatności zaliczki powstaje zatem począwszy od tego miesiąca, w którym dochody podatnika przekroczyły kwotę wolną od podatku, która w 2011 r. wynosi 3.091 zł. Zaliczkę odprowadza się przy tym od dochodu otrzymanego lub postawionego do dyspozycji.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, iż przychód z tytułu najmu powstał u wnioskodawczyni w dniu otrzymania środków na rachunek bankowy, tj. w dniu 17 maja 2011r. W związku z powyższym wnioskodawczyni zobowiązana była do wpłaty zaliczki na podatek dochodowy do dnia 20 czerwca 2011r.

Po zakończeniu 2011r., w terminie do 30 kwietnia 2012r., wnioskodawczyni będzie zobowiązana złożyć zeznanie roczne o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2011 (PIT-36) oraz dokonać wpłaty różnicy pomiędzy podatkiem należnym, a sumą należnych za dany rok zaliczek (art. 45 ust. 1 i ust. 4 pkt 1 ww. ustawy).

Nie sposób zatem zgodzić się z twierdzeniem wnioskodawczyni, iż podatek od kwoty otrzymanej w dniu 17 maja 2011r. może być zapłacony w 2012r., tj. w ciągu roku od dnia otrzymania pieniędzy. Wpłaty zaliczki na podatek dochodowy wnioskodawczyni winna była dokonać do dnia 20 czerwca 2011r. natomiast rozliczenia podatku w zeznaniu rocznym (PIT-36) zobowiązana jest dokonać do dnia 30 kwietnia 2012r.

Co istotne również, wnioskodawczyni opodatkowuje dochód otrzymany bądź postawiony do dyspozycji a nie dochód należny.

Podkreślić należy, że wbrew twierdzeniom wnioskodawczyni, opodatkowaniu podlegać będzie cała otrzymana przez nią kwota czynszu za 2010r. czyli 23.603,60 zł, a więc również część przysługująca wnioskodawczyni jako spadkobierczyni po zmarłej siostrze. Wnioskodawczyni po zmarłej siostrze odziedziczyła bowiem udział w nieruchomości wynoszący 1/5 udziału, którego właścicielką była siostra. W ten sposób wnioskodawczyni dzięki dziedziczeniu powiększyła swój udział w nieruchomości. Fakt, iż ustawa z dnia 28 lipca 1983r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz. U. z 2009r. Nr 93, poz. 768 ze zm.) przewiduje, po spełnieniu określonych w niej warunków, zwolnienie z opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn nabycia spadku po siostrze nie oznacza, że pożytki czerpane z udziału w nieruchomości nabytego w drodze spadku korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnienia takiego bowiem nie przewiduje. Nabycie w spadku udziału w nieruchomości a czerpanie pożytków z tytułu najmu tego udziału to dwa całkowicie odmienne zdarzenia prawne wywołujące całkowicie odmienne skutki podatkowe na gruncie dwóch różnych ustaw, tj. ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Niedopuszczalne jest więc wywodzenie zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych na podstawie ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Odnosząc się natomiast do kwestii wysokości podatku od dochodu z tytułu najmu – wnioskodawczyni wskazuje, że będzie to taka sama kwota jak w 2009r., czyli 1.759 zł – Organ podatkowy nie może potwierdzić czy będzie to wskazana przez wnioskodawczynię kwota ponieważ nie dysponuje innymi danymi potrzebnymi do jego obliczenia.

W świetle powyższego stanowisko wnioskodawczyni uznać należało za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku wnioskodawczyni dołączyła plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.